Θέλω όλοι οι …μαθητές να μελετήσουν το θέμα! Σε ένα μήνα θα έχουμε …εξετάσεις-:))

Θέλω όλοι οι …μαθητές να μελετήσουν το θέμα!

Ray Kurzweil – The Singularity Is NearA documentary based on Ray Kurzweil’s book, The Singularity Is Near. Starring Pauley Perrette of CBS Network NCIS TV Series. Technological singularity, a…

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

5 σκέψεις σχετικά με το “Θέλω όλοι οι …μαθητές να μελετήσουν το θέμα! Σε ένα μήνα θα έχουμε …εξετάσεις-:))

  1. Θα είμαι απαισιόδοξος, λέγοντας ότι τα όρια είναι, πλέον, δυσδιάκριτα ανάμεσα στην επιστήμη και την μελλοντολογία, την τεκμηρίωση και την επιθυμία, την πραγματικότητα και την εικασία.
    Έχω την πεποίθηση, ότι η τεχητή νοημοσύνη δεν θα ξεπεράσει ποτέ την ανθρώπινη, ίσως, δεν θα μπορέσει να κατανοήσει ούτε, ακόμα, αυτή του ενστικτώδους διαφορικού λογισμού ενός σκύλου, που μπορεί να προσδιορίζει σε κάθε στιγμή τη βέλτιστη προσέγγιση του θηράματος, όταν αυτό κινείται σε καμπύλη.
    Τη δεκαετία του ’60, που η βιολογία ανακάλυπτε τις συνάψεις μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων και τον ρόλο των νευροδιαβιβαστών, όλοι έβλεπαν εκεί τη μεγάλη ελπίδα και τον μεγάλο εφιάλτη, που όπως φαίνεται ένα μεγάλο μέρος τους χαρτογραφήθηκε, δεν μπόρεσε, όμως, να περάσει στην in vitro αναπαραγωγή, όπως δεν θα μπορέσει να περάσει στα ηλεκτρονικά κυκλώματα η ανθρώπινη νοημοσύνη, απλά, γιατί οι παράμετρες των μεταβλητών της είναι άπειρες με αποτέλεσμα την αδυναμία πρόβλεψης των πιθανών αντιμεταθέσεών τους.
    Η τεχνητή νοημοσύνη ως μίμηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, πολύ φοβάμαι, ότι θα είναι μια τραγωδία, κατά τον Αριστοτελικό ορισμό, μια μίμηση, δηλαδή, μιας πράξεως σπουδαίας και τελείας…
    Τί κρίμα, ΚΚ, που δεν θα ζούμε το 2045, το έτος της Singularity του Ray Kurzweil, που είναι τόσο κοντά, αλλά, σίγουρα, τότε θα είναι πολύ μακριά μας.
    Τί κρίμα, λοιπόν, που δεν θα ζούμε για να θυμηθούμε τα λόγια του Επίκουρου για την ιδιαιτερότητα και μοναδικότητα του ανθρώπου: «Γεγόναμεν ἅπαξ, δὶς δὲ οὐκ ἔστι γενέσθαι… ὁ δὲ βίος μελλησμῷ παραπόλλυται καὶ εἷς ἕκαστος ἡμῶν ἀσχολούμενος ἀποθνῄσκει».
    Εν τω μεταξύ, «ἐν ταύτῃ τῇ νυκτὶ πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρὶς ἀπαρνήσῃ με» (Κατά Ματθαίον Ιερόν Ευαγγέλιον 26, 34) διαβάζω στο «Nature» (https://www.nature.com/articles/s41598-019-40765-6) για μια δημοσίευση, μόλις χθες, στις 13 Μαρτίου, του Moscow Institute of Physics and Technology μια εργασία των G. B. Lesovik, M. V. Suslov & A. V. Lebedev για την αναστροφή του βέλους του χρόνου σε έναν κβαντικό υπολογιστή ΙΒΜ.
    Απείθαρχα και άναρχα ηλεκτρόνια στη φύση φαίνεται ότι είναι αποφασισμένα να αμφισβητήσουν τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής.
    Μήπως, τελικά, το παρελθόν μας είναι το απώτερο μέλλον μας;

    Μου αρέσει!

    1. Δεν είμαι «ειδικός» αλλά, έχω μία υποψία ότι, η ΤΝ θα έλθει νωρίτερα παρά αργότερα. Ο λόγος είναι μιας μορφής νομοτέλεια που, επίσης διαισθάνομαι ότι υπάρχει. Το 2050 στον πλανήτη θα είμαστε 10 δις! Αν για λίγο «ξεχάσουμε» τις λεγόμενες ανθρωπιστικές επιστήμες θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν κοινωνίες που οι οικογένειες γεννάνε από 1- ως 15 παιδιά τα οποία α. μεγαλώνουν σε απάνθρωπες συνθήκες β. δεν προσφέρουν τίποτα στον πλανήτη. Δισεκατομμύρια καταστρέφουμε, ρυπαίνουμε, δηλητηριάζουμε εδάφη και ωκεανούς κι όλα αυτά γιατί; Για να γίνουμε …15 δις;
      Μία λύση ίσως είναι η εξαφάνιση του homo sapiens και η εμφάνιση του homo deus όπως λέει στο βιβλίο του ο Γιουβάλ Χαρίρι. Δε ξέρω… Εσύ τι λές;

      Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.