Για να μαθαίνουν οι νέοι (και θυμούνται οι παλιοί)

CyberView 23.03.2000 (Δεκατρία χρόνια πριν μεγαλοκοπέλες μου…)

Επιστρέφεις το βράδυ σπίτι «πτώμα» από τα προβλήματα και τις συμπεριφορές της ημέρας και ανοίγεις τη τηλεόραση. Μηχανική κίνηση, που όλοι τη κάνουν από τον άνθρωπο που εργάζεται στα έργα του δήμου μέχρι τον επιχειρηματία, τον δάσκαλο, τον επιστήμονα. Λίγοι είναι οι άνθρωποι που μπορούν να αποφύγουν το πειρασμό, να κρατήσουν κλειστό το κουτί και να ανοίξουν ένα βιβλίο ή να ξεκινήσουν μια συζήτηση με τον άνθρωπό τους –ιδιαίτερα όταν είναι πολλά χρόνια μαζί και τα θέματα έχουν εξαντληθεί. Ανοίγεις λοιπόν το κουτί και πέφτεις επάνω στον αβάσταχτο επαρχιωτισμό που εξακολουθεί να χαρακτηρίζει τα δρώμενα στη τηλεόραση, ιδιωτική και, δυστυχώς, κρατική. Από εκείνα τα αβάσταχτης σοβαροφάνειας «τοκ σόου», όπου πιτσιλωτά σακάκια με καφέ «σκατί» γραβάτες διαλέγονται με άτομα απίστευτης μετριότητας τα οποία συνήθως είναι υποψήφια για το βουλευτικό αξίωμα. Παλιά παρακολουθούσα τις συζητήσεις τους όχι για να πληροφορηθώ τις πολιτικές τους θέσεις (τις γνώριζα ή τις συμπέρανα από τα σχέδια και το χρώμα της γραβάτας, του σακακιού ή του φορέματος –αν ήταν κυρία), αλλά για να έχω υλικό για να θυμώνω. Σταμάτησα μετά από μία «συζήτηση» του Ε. Γιαννόπουλου με κάποιον στο Μάγκα. Η αυθυποβολή στο μαρτύριο έχει τα όρια της! Τα ίδια χτες. Έφτασα σπίτι με τέσσερα κιλά δηλητήριο στο αίμα, και τις προσωπικές μου ερινύες να με έχουν πάρει στο κατόπι. Κατάσταση δηλαδή που λίγο απέχει από τη …κατάρρευση που δεν έρχεται μόνο επειδή υπάρχει το χιούμορ του «θανατοποινίτη» επαγγελματία. Το χιούμορ αυτό επιτρέπει σε κάποιον που έχει βάλει (κακώς) το επάγγελμα πάνω από τη προσωπική του ζωή να κοιτάει τον εαυτό του από ψηλά (όπως ο γιατρός τον ασθενή στη χειρουργική τράπεζα) και να του λέει: «δεν πειράζει, σε λίγο καιρό θα έχεις τελειώσει έτσι κι’ αλλιώς γι’ αυτό διασκέδασε το…». Για να μη τα πολυλογώ ανοίγω τη τηλεόραση και τι βλέπω. Πρώτα εικόνες από ένα γήπεδο μπάσκετ όπου μερικές δεκάδες τρόφιμοι ΚΑΠΗ (στην ουσία ο ανθός της ελληνικής κοινωνίας) χόρευαν ταγκό, βαλς, ροκ και ζεϊμπέκικο και μία «κριτική επιτροπή» τους βαθμολογούσε για να απονείμει βραβεία. Η εικόνα ήταν φοβερή αφού, στη πραγματικότητα δεν έδειχνε τα πρόσωπα των ηλικιωμένων αλλά το σημερινό πρόσωπο της Τζουτζίας. Το πρόσωπο μιας χώρας όπου οι θάνατοι είναι περισσότεροι απ’ τις γεννήσεις, και που σε λίγα χρόνια (το 2010) δεν θα έχει πλέον νέους για να υπηρετήσουν στις Ένοπλες Δυνάμεις ούτε καν στον αποκαλούμενο «επαγγελματικό στρατό». Τεράστιο το θέμα που παρουσιάστηκε σε όλο το φρικιαστικό του μέγεθος σε ένα σημείωμα-δυναμίτη του υποστράτηγου Ε.Α. κ. Κ. Φράγκου στη χτεσινό φύλο της εφημερίδας «Τα ΝΕΑ». Σαν να μην έφταναν οι εικόνες των «ευτυχισμένων» νιάτων (από 60 και πάνω) ακολούθησαν εκείνες του απογόνου του …Βουκεφάλα. Όπως λένε και τα μαγνητόφωνα στις ειδήσεις «δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου» μόλις αντίκρισα ένα τύπο, που παρίστανε τον αναβάτη, να βασανίζει ένα δυστυχισμένο (από την εγκατάλειψη και κακομεταχείριση) άλογο που, σύμφωνα με κάποιους «ερευνητές» (με χρήματα της Ε.Ε.;) καταγόταν από το άλογο του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Ακόμα και στη Τζουτζίας σπάνια βλέπει κανείς αυτό το βαθμό του μορφωτικού ελλείμματος που οδηγεί σε ολισθήματα σαν αυτό. Με τα νεύρα κουρέλια, με τη καρδιά άδεια και το σώμα να τρέμει απ’ τη κούραση και τα νεύρα (από τους δύο αλήτες με το KZR που επέμεναν να «πιάνουν» μια ολόκληρη λωρίδα της Λ. Βουλιαγμένης) έπεσα για ύπνο. Σαν από αντίδραση στα όνειρα μου ήλθαν εικόνες απ’ το παρελθόν, με ωραιότερη εκείνη να διασχίζω τον Ατλαντικό σε ένα τετρακινητήριο, εμβολοφόρο DC6B με κατεύθυνση τις Η.Π.Α. Στο σκούρο μπλε του ουρανού έλαμπε ένα τεράστιο φεγγάρι με το φως του να αντανακλάται στα πιο λευκά σύννεφα που έχω δει στη ζωή μου. Κάτω ούτε ίχνος της Τζουτζίας._Κ.Κ. (pilot@techlink.gr)

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

13 σκέψεις σχετικά με το “Για να μαθαίνουν οι νέοι (και θυμούνται οι παλιοί)

  1. Η καλύτερη ώρα για τηλεόραση είναι το πρωί. Μαζί με λίγο καφέ συμβάλλει στη σωστή λειτουργία του εντέρου.

    Μου αρέσει!

  2. «Η αυθυποβολή στο μαρτύριο έχει τα όρια της.»

    Δεν γίνεται να έγραψες κάτι τέτοιο!!! Αλλά εγώ ξέρω τι εννοούσες…εννοούσες πως…

    το μαρτύριο της αυθυποβολής δεν έχει…όρια

    (έβαλα και τα αποσιωπητικά οπότε δεν γίνεται να σε αντιγράψω παραπάνω)

    …respect …θαυμάσιο κείμενο…

    Μου αρέσει!

  3. Φίλε πόσο δίκιο είχες, αλλά ανακάλυψα μια ενδιαφέρουσα ανάρτηση για πριν από 66 χρόνια, όταν ήσουν παιδί,,,,
    http://olympia.gr/2013/11/11/%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-66-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B5/

    Μου αρέσει!

  4. Για εκείνο το μπλέ λες αλήθεια, ή ήταν του ονείρου? Θα ήθελα να το ονειρευτώ και εγώ αλλά λόγω εποχής & λόγω παραστάσεων δεν πρόκειται να το ζήσω ποτέ!

    Μου αρέσει!

  5. Εγώ «ταξιδεύω» τον τελευταίο καιρό συνεχώς , ακόμα και όταν βλέπω το χαζοκούτι… Μου έρχονται εικόνες από τις παλιές μου παρέες, που με τις μοτοσυκλέτες μας πηγαίναμε Μουσουνίτσα – Αθ. Διάκο , κατασκήνωση δίπλα στις πηγές του Μόρνου , (ψόφος) , ατελείωτες στροφές μέσα στα έλατα και αστειάκια στην ταβέρνα , για τις μηχανές μας. (Ω! τι γλυκιά ζωή!)
    Κάθε βράδυ για να μπορώ να κοιμηθώ σαν άνθρωπος , κάνω «εκκίνηση» (μετά τα διόδια των Αφιδνών ,δεξιά ) με την παλιοπαρέα . Φαντάζομαι όλες τις μηχανές έτοιμες με τα μπαγκάζια τους , να ξεκινούν μία μία και να με τυλίγει η γλυκεία αίσθηση της φυγής …. Πάντως μέχρι το «Σείριο» δεν έχω προλάβει να πάω ποτέ … με έχει προλάβει ο ύπνος!

    ……είναι σοβαρό αυτό που έχω γιατρέ μου;

    Μου αρέσει!

    1. @Δημακόπουλος
      Την ίδια ασθένεια μ’ εμένα. Από το 110 στο 30%. Από τον κόσμο της δημιουργίας, του αγώνα και της σύγκρουσης, στο απολυτο μηδέν -γιατί δεν πιστεύω βα πιστεύεις ότι, θα (ξανα)γράψω «γι’ αυτοκίνητα»

      Μου αρέσει!

      1. Πάντως εγώ έχω πεθυμήσει να διαβάσω οδηγική σου εμπειρία (όχι τεστ…) . Ξέρεις , να μας «πάρεις μαζί σου» δίπλα στο τιμόνι … το έχεις το ταλέντο … κάνε το για εμάς …
        Με είχες πάρει μαζί σου όταν ήμουν έφηβος , με την ανεπανάληπτη δοκιμή του … Ρενό 11 turbo (105 ίπποι)… στη φωτό στην στροφή , ο εμπρός δεξιά τροχός ήταν στο όριο του ερείσματος του δρόμου . Σεμνό οπτικά αυτοκίνητο , πρακτικό , αλλά απολαυστικό. Πάρα λίγο , μετά από χρόνια , να αγοράσω ένα μεταχειρισμένο … δεν «έκατσε » … είχε φάει τούμπα!!!
        Λοιπόν ! μην γράψεις «γι΄αυτοκίνητα » … γράψε για οδήγηση !

        Μου αρέσει!

      2. @Δημακόπουλος
        Κάθε πράγμα στον καιρό του λέει ο λαός και, νομίζω ότι οι εποχές των ανοιχτών δρόμων πέρασαν ανεπιστρεπτί. Ο πληθυσμός του πλανήτη «as of today» όπως διαβάζω στην Βικιπίντια «it is estimated to number 7.124 billion by the United States Census Bureau»
        Εφτά δισεκατομμύρια είναι πολύς κόσμος για μερικούς που μεγάλωσαν σε εικονικές πραγματικότητες (Αλλαγή, Ισχυρή Ελλάδα, Εκσυγχρονισμός του Κράτους, Επανίδρυση κλπ) να συνεχίσουν με τα λάθη του παρελθόντος. Εκείνα τα χρόνια έγραφα ότι έγραφα γιατί (λαθεμένα όπως αποδείχτηκε) πίστευα πως, κάποια μέρα θα φτιάχνουμε και στην Ελλάδα κανένα λάστιχο και θα δούλευαν κάποιοι συμπατριώτες οπότε, διάβολε, μπορούσα να «κάψω» λίγο σε μία ανάβαση, σε έναν αγώνα ταχύτητας ή σε μία Τέλεια Διαδρομή
        Όμως…
        Τα μόνα «λάστιχα» που είδα ήταν εκείνα της Πιρέλι και της Γκουτγίαρ όταν ακόμα οι δεινόσαυροι περπατούσαν στη Γη και, η εικόνα το κάθε ζαλισμένου να «κάνει αγώνα» σε πίστες με 127 θεατές ή η μαύρη τύχη (ας πούμε) των πρωτότυπων που φτιάχτηκαν κάποτε μετά από δική μου πρτωτοβουλία με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός
        Πρόσφατα διάβασα ότι, ένα επιπλέον περίττωμα ήταν παρόν στην «παρουσίαση του νέου Τζινγκσενγκ Τζι Ες Αί» στο Παρίσι» και σκέφτηκα πως θα αισθανόμουν αν ήμουν κι’ εγώ εκεί
        Το ξεκούρδιστο σύστημα, τμήμα του οποίου είναι και η αποκαλούμενη ΕΛΠΑ, έκανε το παν για να προωθήσει τα συμφέροντα των εισαγωγέων αυτοκινήτων/μοτοσικλετών αντί να πρωτοστατήσει σε διαγωνισμούς σχεδίασης και αγώνες με «ελληνικές» κατασκευές
        Μη μου ζητάτε να γράψω περισσότερα. Βαρέθηκα την Ευελπίδων

        Υ.Γ Μείωση του φόρου Κάτι για μεταχειρισμένα από τις χώρες της ΕΕ σύμφωνα με απόφαση του Υπουργείου. Ζήτωωωω. Ο «έλληνας» θα αποκτήσει πάλι «δτηνό γιωταχί»

        Μου αρέσει!

  6. Το 2010 πέρασε και υπάρχουν ακόμη νέοι για να υπηρετούν δυστυχώς στο μπάχαλο των ελληνικών ΕΔ. Πάλι έξω πέσατε;

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.