ΒΕΝΙΖΕΛΒΟΥΛ – ΑΝΤΩΝΗΣ Σ. Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ ΚΑΙ Η ΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΧΑΜΑΙΛΕΟΝΤΟΣ

του Σωκράτη Παπαχατζή

Πέμπτη βράδυ, στο έκτακτο του Mega.  Η δυσκαμψία του κυρίου Κουβέλη έχει γίνει φανερή, καθώς και το αδιέξοδο της διάσκεψης. Στο στούντιο επικρατεί πανικός επιπέδου red alert στη γέφυρα του διαστημόπλοιου Enterprise.  Ξαφνικά, ο κύριος Πρετεντέρης παίρνει το λόγο με σταθερή φωνή, κοιτώντας ίσια μπροστά. Ο τηλεσκηνοθέτης εστιάζει. Πρόκειται για μια στιγμή τηλεοπτικής κορύφωσης. Η οθόνη θα γεμίσει απ’ την εικόνα του κυρίου Πρετεντέρη που θα πει, κουνώντας, ίσως, κάποιο αόρατο δάχτυλο: «Καλά όλα αυτά. Αλλά νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να αναλογισθούν κάποιοι ότι υπάρχει ένα πράγμα που λέγεται «τόπος», που λέγεται «χώρα». Ότι οι προτεραιότητές του είναι πάνω από τους όποιους κομματικούς σχεδιασμούς και τα όποια συμφέροντα. Πρέπει κάποιοι να αφουγκρασθούν επιτέλους τις αληθινές ανάγκες του εργαζόμενου, του άνεργου, της κοινωνίας».

Επακολουθούν μερικά ακόμα λεπτά αγωνίας, για να έρθει η λύτρωση με τη …μορφή του Βενιζέλου. Η υπευθυνότητα που αποπνέει ο λόγος του είναι στο ίδιο μήκος κύματος μ’ εκείνον του δημοσιογράφου.  Με μια ενδιαφέρουσα προσθήκη: «το ΠΑΣΟΚ δεν φοβάται τις εκλογές. Ξέρει ότι είναι άλλο πράγμα οι δημοσκοπήσεις, και άλλο η αστείρευτη δυναμική της Δημοκρατικής Παράταξης. Γιατί η Δημοκρατική Παράταξη είναι εδώ. Μπορεί να είναι τώρα ηττημένη και μειωμένη, αλλά είναι εδώ. Και καλύπτει όλο το χώρο ανάμεσα στη δεξιά και την Κομμουνιστική Αριστερά «.

Αξίζει να [ξανα-] διαβάσει κανείς το editorial του κυρίου Ψυχάρη στο ΒΗΜΑ  της 9ης Ιουνίου, με τίτλο ‘Η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη’ για να βρει, αυτούσιο το σκεπτικό, αν όχι αυτούσιες φράσεις, από τον λόγο του κυρίου Βενιζέλου.

Ο κύριος Ψυχάρης ξεκινάει ως εξής: «Όσοι νομίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ διαλύεται, βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος. Ο τίτλος ΠΑΣΟΚ, συναισθηματικά φορτισμένος ακόμη σήμερα, έχει τη θέση του ανάμεσα στα ιερά και τα όσια της δημοκρατικής παρατάξεως….»

Στη συνέχεια θα προβεί σε μια επί τροχάδην, «σάρωση» των υπολοίπων κομμάτων …πλην Νου-Δου βεβαίως βεβαίως, για να καταλήξει:

«Και φτάνουμε στην ουσία των πολιτικών πραγμάτων. Τα σημερινά κόμματα έχουν τερματίσει το βίο τους. Οι Κεντρώοι είναι εδώ. Αναποφάσιστοι και προβληματισμένοι. Προσκλητήριο σοβαρό περιμένουν».

Αυτό που μας επιτρέπουν τα ανωτέρω να υποθέσουμε είναι ότι:

Το εν εξελίξει σχέδιο αφορά στο συνολικό άδειασμα των άκρων [«άκρα αριστερά» – άκρα δεξιά] με την ευγενική χορηγία, όπως σε κάθε κρίσιμη περίσταση,  του γνωστού  «Δημοσιογραφικού Οργανισμού».  Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι διαπρύσιοι κήρυκες της «θεωρίας των άκρων» τυγχάνουν επιφανείς του ΔΟΛ όπως ο κύριος Πρετεντέρης.

Στο τοπίο του «κεντρώου» πολιτικού πολτού που διαμορφώνεται, όχι άχρωμου και άοσμου, αλλά πολύχρωμου και δύσοσμου, η ΝΔ [με τη συνεπικουρία του ενεργού ξανά κυρίου Καρατζαφέρη] καλείται να «διευθετήσει» το θέμα της Χρυσής Αυγής δια της μεθόδου της απορροφήσεως.  Η ισχυροποίηση του κυρίου Βενιζέλου απ’ την άλλη, προκρίνεται ως μοχλός ανάσχεσης του κυρίου Τσίπρα.  «Νέο ΠΑΣΟΚ» δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. «Νέο ΠΑΣΟΚ» θα είναι το …παλιό ΠΑΣΟΚ. Η κωλοτούμπα  του κυρίου Βενιζέλου τον θέτει  σε πρωθυπουργική τροχιά, όπως είχε θέσει η δική του, ενάμιση χρόνο πριν, τον κύριο Αντώνη.

Και βέβαια [δες και προηγούμενο κείμενο: «Το …Inverter του Βαγγέλα!» – 18/6], στα «άκρα» δεν μπορούσαν να μην ενταχθούν εθελουσίως, «περιφρουρώντας» την αριστερή τους ταυτότητα,  οι …προδομένοι της ΔΗΜΑΡ, υποδαυλισμένοι από τις, εστιασμένες χρονικά,  επικοινωνιακές κινήσεις του κυρίου Τσίπρα. Η κλάση του οποίου, παρεμπιπτόντως, θα πρέπει να έχει αποκαλυφθεί και στους πιο δύσπιστους, σε όλο το παλαιοκομματικό της μεγαλείο.