Ξεχώρισα αυτό το εδάφιο από ένα μεγάλο και ενδιαφέρον άρθρο που είδα στο ιστολόγιο «Αντικλείδι» με την παρακάτω σημείωση Περιορίστηκα σε αυτό ενθυμούμενος την δήλωση της Κας Ρεπούση ότι, τα αρχαία ελληνικά «είναι μία νεκρή γλώσσα»
Γιατί, κάθε φορά που την βλέπω νομίζω ότι αυτή (η Κα Ρεπούση) είναι «νεκρή»΄._Κ.Κ.
Υ.Γ Αν θέλετε το πλήρες άρθρο «μπείτε» στο ιστολόγιο
| Βιβλιογραφική αναφορά:Χρήστου Μότσια., «Τι έτρωγαν οι Αρχαίοι».Αμαλία Κ. ΗλιάδηΤο παραπάνω κείμενο είναι της, Φιλολόγου και Ιστορικού (ΜΑ Βυζαντινής Ιστορίας), Αμαλίας Κ. Ηλιάδη. Δημοσιεύεται στην Ματιά με την άδεια της συγγραφέως του, την οποία και ευχαριστούμε θερμά. |
Νέο όνομα Παλαιό όνομα
αβγοτάραχο ωοτάριχος
αθερίνα αθερίνη
αστακοί αστακοί
αχινοί εχίνοι
γαλέος γαλέος
γαρίδες καρίδαι
καβούρια καρκίνοι
καλαμάρια τευθίδαι
καραβίδες κάραβοι
καρχαρίας καρχαρίας
κέφαλος κέφαλος
κοκοβιός κωβιός
κολιός κολιός
λαβράκι λάβραξ
μαρίδα σμαρίδαι
μελανούρι μελάνουρος
μουρμούρα μόρμυρος
μύδια μύαι
ξιφίας ξιφίας
όρκυνος όρκυνος
παλαμίδα παλαμύς
πέρκα πέρκη
πεταλίδες λεπάδαι
πίννες πίνναι
ρίνη ρίνη
ροφός ορφώς
σάλπα σάλπη
σαργός σαργός
σαρδέλες αφύαι
σκάρος σκάρος
σκορπιός σκορπίος
σκουμπρί σκόμβρος
σκυλόψαρο κύων καρχαρίας
σουπιές σηπίαι
σπάρος σπάρος
στρείδια όστρεα
συναγρίδα συναγρίς
σωλήνες σωλήναι
τόννος θύννος
φαγκρί φάγρος
χάννος χάννη
χέλια εγχέλεις
χταπόδια πολύποδες
χτένια κτένοι
Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas
Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter)
Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια.
Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο.
Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal.
Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα.
Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο.
Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία".
Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο.
Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού».
Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της.
Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί".
Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…
Δείτε περισσότερα άρθρα
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑΣ 
Η αλήθεια είναι ότι η συμβολή των νεοελλήνων στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής γλώσσας είναι τόσο μηδαμινή όσο και η συμβολή τους στις φυσικές επιστήμες. Η λαμπρή εξαίρεση του Συκουτρή, που οι μούμιες του πανεπιστημίου Αθηνών τον έστειλαν στον τάφο από τα τριάντα πέντε, δείχνει απλά τι περιμένει όποιον ρισκάρει πρωτότυπη επιστημονική εργασία ακόμα και σ’ ένα χώρο που κανονικά θα έπρεπε να μας είναι οικείος.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μία ματιά στο δίκτυο και ιδού το σχετικό άρθρο
Ψύλλοι στ’ άχυρα
(με αφορμή τον Ιωάννη Συκουτρή)
‘Αρθρο στα Νέα του Κώστα Γεωργουσόπουλου (17-18/9/2011). Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Lectores et recitatores και το lifo.gr
«Στα μέσα Σεπτεμβρίου του 1937, πριν από εβδομήντα τέσσερα χρόνια, έκανε μια εθελούσια πτήση από τον βράχο του Ακροκόρινθου ο Ιωάννης Συκουτρής, ένας νεότατος και ιδιοφυής κλασικός φιλόλογος, θύμα του φθόνου, της μιζέριας και της υποκριτικής κοινωνίας της Ελλάδας, την εποχή που ο σπιθαμιαίος δικτάτορας παιάνιζε τον τρίτο ελληνικό πολιτισμό, τρομάρα του. Θα μου πείτε πώς το θυμήθηκα αυτό το αποτρόπαιο για την πνευματική ζωή του τόπου γεγονός, σήμερα. Αλίμονο, σήμερα πιο επίκαιρο ηχεί αυτό που ο καθηγητής και ακαδημαϊκός τότε Σωκράτης Κουγέας είχε εκφράσει αλληλέγγυος εν ζωή με τον Συκουτρή, στον επικήδειο λόγο του. «Μικρό κανόνι εκρέπαρε και ξαρματώθη κάστρο», στίχο από ένα μανιάτικο μοιρολόγι, ένα από κείνα που ο Κουγέας είχε συλλέξει σε μια σπουδαία του συλλογή. Πράγματι οι μικρόψυχοι της εποχής, συνάδελφοι εν πανεπιστημίω, δημοσιογράφοι και άλλοι επιστρατευμένοι συκοφάντες από όλα τα κοινωνικά στρώματα ήταν ένα άθλιο κανονάκι της φωτιάς, που όμως σώριασε έναν γίγαντα της επιστήμης. Ο Συκουτρής, φιλόλογος ολκής, που σε ηλικία που άλλοι σπάνε μόλις το αυγό και ξεμυτίζουν στον επιστημονικό χώρο, είχε διαπρέψει στη Γερμανία. Είχε εκλεγεί καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Πράγας, θέση που δεν δέχτηκε γιατί ήθελε να προσφέρει τις γνώσεις του και τα παιδαγωγικά του οράματα στην πατρίδα, διορίστηκε υφηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών αλλά δεν ψηφίστηκε ως καθηγητής γιατί έπεσαν οι ψύλλοι να τον φάνε. Σήμερα που το πανεπιστήμιο, όπως όλοι οι θεμελιώδεις θεσμοί της κοινωνίας μας, περνάει κρίση και τα οργανωμένα συντεχνιακά συμφέροντα πετροβολούν, όπως οι γνωστοί άγνωστοι κουκουλοφόροι, κάθε προσπάθεια για προσαρμογή του τουλάχιστον στα προ πεντηκονταετίας ισχύοντα στα πανεπιστήμια της Ευρώπης, της Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής, είναι πρόσφορο και αναγκαίο απαιτητικά να ανατρέξουμε στον διωγμό που υπέστη ο Συκουτρής, συμβολικό παράδειγμα, όσων άλλων δασκάλων, συγγραφέων, καλλιτεχνών που τράβηξαν του λιναριού τα πάθη, υπερασπιζόμενοι αξίες, ιδέες, πρωτοπόρες γνώσεις. Να θυμηθούμε τον Ροΐδη και τους διωγμούς για την «Πάπισσα Ιωάννα», τον αφορισμό του Λασκαράτου, τους προπηλακισμούς του Ψυχάρη, τον απηνή διωγμό και την αυτοκτονία του Καρυωτάκη, τους χυδαίους υπαινιγμούς εναντίον του Καβάφη, τις δίκες και τους διωγμούς του Δελμούζου, του Δ. Γληνού, του Παπανούτσου, τον αφορισμό και την πολεμική λυσσαλέα του Καζαντζάκη, τις απολύσεις από δημόσιες θέσεις του Βάρναλη, του Βάρβογλη, του Παρθένη, τις εξορίες του Κατράκη, του Ρίτσου, του Δεσποτόπουλου, τις καταδίκες σε θάνατο του Αναγνωστάκη, την υποχρεωτική προσφυγιά της Αξιώτη, του Δ. Χατζή, του Μακρή, του Σεβαστίκογλου, του σκηνοθέτη Γιαννίδη, του Λουντέμη. Και να ήταν μόνο το κράτος της Δεξιάς, δικτατορικό ή αστικό, που γινόταν αστυφύλακας ιδεών και βασανιστής ιδεολόγων. Η δογματική Αριστερά και τα σταλινικά πρότυπα και μιμήματα κυνήγησαν και απομόνωσαν, συχνά εξόντωσαν, αριστερούς διανοουμένους. Ο Κατσαρός, ο Πατρίκιος, ο Αναγνωστάκης, ο Αλεξάνδρου, ο Τσίρκας αντιμετώπισαν άτυπα κομματικά δικαστήρια. Ακόμη και τον Ρίτσο μετά τη Μεταπολίτευση, νεολαίοι μιας ζντανοφικής νοοτροπίας εξαιτίας της δημοσίευσης του εξομολογητικού αυτοβιογραφικού έργου του, τον χαρακτήριζαν σε κομματικά περιοδικά «παρακμιακά μικροαστό»! Πλάτωνος_Συμπόσιον Ο Συκουτρής τόλμησε να ταράξει τα νερά της πανεπιστημιακής ραστώνης. Και την εποχή που στη Ρωσία του Στάλιν και στη Γερμανία του Χίτλερ γίνονταν τα πογκρόμ και τα ολοκαυτώματα εναντίον των αντιφρονούντων, των Εβραίων, των Τσιγγάνων και των ομοφυλοφίλων, ο Συκουτρής με νηφαλιότητα, επιστημονική τεκμηρίωση, ποιητική ερμηνευτική φαντασία, αναλύει ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας φιλοσοφίας αλλά και λογοτεχνίας. Αφού αναλύει τον αρχαίο έρωτα, τολμά, στο τελευταίο κεφάλαιο της εισαγωγής του να τιτλοφορεί το περιεχόμενο: «Πλατωνικός έρως και χριστιανική αγάπη». Επιστρατεύτηκαν τα γνωστά γραΐδια, τα λάβαρα και τα εξαπτέρυγα της υποκρισίας, η φαλλοκρατική πατριδοκαπηλική μαφία αλλά και τα χαμαντράκια της εκπαίδευσης και της πανεπιστημιακής κόζα νόστρα. Πώς ν’ αντέξει ένας ευαίσθητος δάσκαλος όταν ο κίτρινος Τύπος δημοσίευε καθημερινά τα τηλεγραφήματα των εκδορέων Πατρών, του συλλόγου γονέων, της εφορίας και της εκπαιδευτικής περιφέρειας τάδε και δείνα που καταδίκαζαν τον αναίσχυντο, τον υπερασπιστή των κιναίδων, τον διαφθορέα της νεολαίας, τον άθεο Συκουτρή. Η Ελλάδα έχασε στα 36 χρόνια του μια μεγάλη φερέλπιδα διεθνή επιστημονική προσωπικότητα. Είχα τη μεγάλη τύχη να συζητώ και να συνεργάζομαι με φοιτητές του σεμιναρίου του, σπουδαίους αργότερα φιλολόγους και οι αναμνήσεις τους ήταν όχι απλώς ζώσες, αλλά εγκαυστικές. Οι ίδιοι άνθρωποι που καταδίωξαν στο Αθήνησι τον Συκουτρή, αργότερα με τη «Δίκη των τόνων» κυνήγησαν τον Ιωάννη Κακριδή και φρόντισαν στα χρόνια που σπούδασα να εξωθήσουν στην επιστημονική εξορία τον σπουδαίο φιλόλογο και λατινιστή Κολακλίδη. Ευτυχώς εκείνος φτάνοντας στις ΗΠΑ γνώρισε στον μεγάλο Γιάκομπσον τον Καβάφη και έκτοτε ο Αλεξανδρινός έγινε ποιητής του 20ού αιώνα»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
…και για το θέμα με τα θρησκευτικά στο Λύκειο που ανακίνησε με δηλώσεις της η Μαράια,ε; τι θα πούμε;
αυτή η τεράστια πατάτα,η απόλυτη μπούρδα,αυτό το παραμύθι που κάθε αγράμματος εχει καταπιεί αμάσητο…
η αντιφατική επίκληση ταυτόχρονα της αρχαίας ελληνικής παράδοσης και της χριστιανοβυζαντινής παράδοσης,που είναι τελείως ασυμβίβαστες μεταξύ τους…
η Ρεπούση βιδώθηκε και με τα δύο,δεν άντεξε η γυναίκα και το ξεκαθάρισε μέσα της…αι σιχτιρ και με τα αρχαία στα κομμάτια και τα θρησκευτικά…κάπου το γουστάρω αυτό…
και το γουστάρω γιατί στο ζητούμενο Αθηναϊκή Δημοκρατία ή Βυζαντινή Θεοκρατία κανεις μαλλλλάκας δεν ξέρει τι του ζητήθηκε …
ποια είναι η αφετηρία,με ρωτάει ο Καστοριάδης…λέγε μπούφο με ποιους είσαι,με ρωτάει και με σκουντάει …
Με τους Βυζαντινούς και την ελέω Θεού αυτοκρατορία τους ή με τον Επιτάφιο του Περικλέως;
και ζητάω την βοήθεια του κοινού και μου απαντούν τα ζώα…Αντωνάκης Βενιζέλος…
Συμπέρασμα:Ολα σε μένα ρε γαμωτο;
(Και απαντάει ο Δημακόπουλος πιο κάτω)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@coyote (et all)
Να πω δύο πράγματα; Ούτε ξέρω πόσες 10ετίες πριν έγραψα μερικά κείμενα για το αν πρέπει οι σύγχρονοι Έλληνες, Μεξικάνοι, Κινέζοι, Ινδοί, Αιγύπτιοι και, γενικά, κάθε λαός με ρίζες στην προϊστορία να μελετάει/διδάσκεται/ερευνάει ακόμα και …μιλάει τις αρχαίες γλώσσες καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως και βέβαια πρέπει. Διατί περικαλώ; Διότι στα μάτια του έχει τις νωπογραφίες στο Ακρωτήρι και τα Ομηρικά, Σανσκριτικά και, δε ξέρω ποια άλλα Έπη όποιος έχει κουράγιο κάνει ένα «σέρτς`» (καλό ε;) και, σήμερα, βρίσκει τα πάντα αρκεί να είναι σε θέση να καταλάβει τι βλέπει και τι διαβάζει
Έλεγα λοιπόν ότι, σε αντίθεση με αυτά που πιστεύουν, διαδίδουν, πουλάνε οι «αριστεροί» του bidet, οι σοροτρόφιμοι, τα πρακτόρια των ξένων και οι ελιαμέπηδες προτιμώ να μάθω να μιλάω αρχαία ελληνικά, κινεζικά, αιγυπτιακά ακόμα και την Γραμμική Α προτιμώ (και την Β!) από το να γρυλίζω greeklish! Θέλω να πω, με φαντάζεστε στο DaCappo, δίπλα μου να κάθεται ο Σταύρος και κυρ Σταύρος αφέντης τσουτσουλομύτης και η Μαράϊα Ρεπούση κι’ εγώ να μιλάω άπταιστα την Ομηρικήν; Ούτε το δίδυμο του Mega δεν θα μπορΕί να με καταλάβει (επιλέξτε εσείς ποιο), για να μην αναφερθώ στο αμερικανό απ’ το Βιρτζίνια που παίζει ηλεκτρονικό πόκερ ενώ ο πρόεδρος του βομβαρδίζει τη μία χώρα μετα΄την άλλη
Θέλω να πω ότι, πέρα απ’ το γεγονός ότι οι γλώσσες δεν πεθαίνουν αλλά δολοφονούνται απ’ τα ματσούκια που απέκτησαν τον τίτλο του «δημοσιογράφου» κάνοντας πίπες στους άρχοντες του life style είναι και οι κάθε λογής και εθνικότητας μαράϊες που τις μαχαιρώνουν πισώπλατα
Αν λοιπόν (έλεγα) ήμουν «βασιλιάς» θα έκανα τα αρχαία ελληνικά, τα λατινικά, τα κινεζικά, τα αραμαϊκά και το λουρί της παγκόσμιας μάνας, ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ στα σχολεία μπας και βρεθεί κανένα παιδί που να ξεχωρίζει απ’ τα γλοία μαμόθρεφτα και τα αμερικανομεγαλωμένα με τα γκάντ (made in Sri Lanka ρε βλάχοι) και μάθει την γλώσσα του Ομήρου
Έτσι έλεγα και έγραφα γι’ αυτό έφαγα τα μούτρα μου
Υ.Γ Ξέχασα την Μαράϊα. Αυτής θα της έδινα πρώτο ρόλο στην Ρολς Ρόϊς (sic) των μιούζικαλ «Σικάγο»
Υ.Γ (ΙΙ)Εμένα στο σχολείο με δίδαξαν αρχαία Ελληνικά. Το βλάχαδερό απ’ τη μινεζότα και το άλλο που «ξάπλωνε στους αεροδοδιαδρόμους (πάλι sic) για να εμποδίσει την απογείωση των αεροπλάνων που βομβάρδιζαν το Βιετνάμ» τι τα δίδαξαν;
Υ.Γ (ΙΙΙ) Καλέ ‘σεις! Μόλις άκουσα στον ΣΚΑΕΙ ότι η Μαράϊα ζήτησε την κατάργηση του μαθήματος των Αρχαίων Ελληνικών και των λατινικών. Μάντης είμαι;
Υ.Γ (ΙV) Συνεδρίαση-απεργία, συνεδρίαση-απεργία, συνεδρίαση-απεργία -της ΟΛΜΕ καλέ
Υ.Γ (V) Καλέ! Την Καθηγήτρια του Παντείου ποιος θα την ρεπούση;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
εδώ κολλάει το ….»όχι ΡΕΠΟΥΣΗ μου»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
http://ekivolosblog.wordpress.com/2013/04/30/280/
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Eξαιρετικό και άκρως διαφωτιστικό το πιο πάνω κείμενο-διάλεξη του Καστοριάδη. Και το blog πολύ ενδιαφέρον…
Σε ότι αφορά τα φαινόμενα «συνωστισμού» και προτάσεις για κατάργηση μαθημάτων, λέξεων, συμβόλων, συνόρων, εγκεφάλων και ποιός ξέρει τι άλλο, αυτά θα πρέπει να απαντώνται άμεσα από όσο το δυνατόν περισσότερους, είτε με λέξεις, είτε με μη λεκτικά επιχειρήματα, για να εισπράττει ο καθένας (και καθεμιά) το ανάλογο τίμημα της επιστημονικής του ιδεολογικής κορύφωσης (λέμε τώρα…) και να μην θεωρεί ότι όσο πιο πολλά «επιστημονικά» αμολάει τόσο ανεβαίνει στην εκτίμηση των αφεντικών του…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο Καστοριάδης εδώ αδικεί κατάφωρα και με πρωτοφανή κακοήθεια το βυζαντινό πολιτισμό, τον οποίο συγκρίνει στα μουλωχτά με τη νεότερη (καλά, τί σχέση έχει τώρα ο Ελ Γκρέκο κι ο Σοπέν με τον ευρωπαϊκό μεσαίωνα; Έλεος!) και όχι τη μεσαιωνική Ευρώπη. Η βυζαντινή (= ανατολική ρωμαϊκή) αυτοκρατορία τον καιρό της ακμής της – ως το 1204 οπότε και λεηλατήθηκε οικονομικά και πολιτιστικά από τους δυτικούς – βρισκόταν έτη φωτός μπροστά από την βαρβαρική (= γερμανική) Ευρώπη σε θέματα κρατικής οργάνωσης, δικαίου, θεολογίας (η φιλοσοφία της εποχής), λογοτεχνίας, ζωγραφικής, αρχιτεκτονικής και τεχνολογίας. Δεν είναι φυσικά σύμπτωση το γεγονός ότι η δυτική ανάπτυξη ξεκίνησε αμέσως μετά την άλωση του 1204, οπότε και μεταφέρθηκαν στις ευρωπαϊκές αυλές τα υλικά και πολιτιστικά πλούτη του βυζαντίου: χρυσός, λόγιοι, καλλιτέχνες, ρωμαϊκό δίκαιο και κυρίως τα πρωτότυπα αρχαιοελληνικά κείμενα, τα οποία οι αμόρφωτοι δυτικοί δεν γνώριζαν ως τότε ούτε εξ όψεως. Τα περί ανωτερότητας της ευρωπαϊκής μουσικής και εικονογραφίας δεν θα τα σχολιάσω, αφού δυτική τέχνη ουσιαστικά δεν υπήρχε ως την άλωση. Για τη δήθεν ανατολική στασιμότητα, θα υπενθυμίσω απλά ότι η σύγχρονη νεοελληνική μικρογράμματη γραφή αποτελεί καθαρά βυζαντινή εξέλιξη, τη στιγμή που οι δυτικοί διατήρησαν αυτούσιο – ένεκα αγράμματοι – το λατινικό αλφάβητο μέχρι και σήμερα. Ο γλωσσικός αρχαϊσμός ξεκίνησε από τους ελληνιστικούς χρόνους και τα λατινικά ήταν η επίσημη γλώσσα της εκπαίδευσης στη δυτική Ευρώπη σχεδόν μέχρι και τον 19ο αιώνα. Κλπ, κλπ, κλπ.. Μιλάμε για αυτονόητα πράγματα που αναφέρονται σε οποιαδήποτε σύγχρονη – δυτικοευρωπαϊκή και όχι ελληνορθόδοξη παρακαλώ – βυζαντινή ιστορία. Γι’ αυτό δε διαβάζω Καστοριάδη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να μην τον διαβάζεις…και γενικά το διάβασμα δεν κάνει σε όλους καλό…
άλλοι καταλήγουν τριπολικές τριχασμένες προσωπικότητες, με την μια βαζελινοπρασινη σαύρα προσωπικότητα να κρέμεται ανάμεσα στις άλλες δύο ΒeBe προσωπικότητες…
τώρα,αφού σου έδειξα την εκτίμηση που τρέφω σε σένα και στο gravatar σου,που με επιτυχία κάποτε ανέβασε το έργο «Ως coyoteracing είμαι για τα μπάζα»( το gravatar οχι εσύ,το οποίο δυστυχώς μοιράζεσαι και με ανθρώπους που πραγματικά αγαπάω όπως ο k.j. ή το βαφτιστηρι μου ο Αmbassador)…
θέλω να σου πω πως το θέμα μας δεν ηταν καν ο Καστοριάδης…
τώρα σε αφήνω να συνεχίσεις τις κάμψεις …μπά τι βλέπω έχεις και άποψη για τα οrigins,μα για όλα έχεις άποψη!
…λύσσα κακιά…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν έχω πρόβλημα με το νόμο της ζούγκλας. Αρκεί να ισχύει για όλους.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
φυσικά και δεν έχεις ειδικά εσύ,αλλά δεν ισχύει για όλους πια…
γενικά ο,τι ισχύει,δεν ισχύει…
θα μπορούσες να αρνηθείς την ενοχή του gravatar σου και να σου ζητούσα συγγνώμη…
αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!