Πίσω στον Μαθουσάλα

Του ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ
Στις δισκέτες που διατέθηκαν στα σχολεία εξαιτίας της έλλειψης βιβλίων, τουλάχιστον στα περιεχόμενα, η γλώσσα είναι αποτυπωμένη στο λατινικό αλφάβητο, τα γνωστά γκρίκλις.
Γνωστός φιλόλογος δημοσιογράφος που διαμαρτυρήθηκε στο Διαδίκτυο για ανάλογα μηνύματα στο ιδίωμα αυτό των κάφρων εισέπραξε, εκτός των ύβρεων, και «επιστημονική» θέση. Αυτό, λέει, το αλφάβητο είναι το αρχαίο χαλκιδικό, άρα ελληνικότατο!
Ιδού λοιπόν που ο μεταμοντερνισμός εισέβαλε πλησίστιος και στην εκπαίδευση και έχει και θεωρητικό μανδύα στην αστοιχείωτη νεολαία μας. Το ανατριχιαστικό πάντως της σύγχυσης βρίσκεται όχι στη γλωσσική θεωρία όσο στην ιδεολογία.  
Γιατί το βλακώδες μειράκιο που ανατρέχει, λέει, στο χαλκιδικό αλφάβητο για να εκφράσει την καφρίλα του, αμέσως και ευθέως παραπέμπει σε καραμπινάτες, όχι απλώς συντηρητικές αλλά εθνικιστικές, παρλαπίπες. Διότι η θεωρία αυτή, όπως βλακωδώς διατυπώνεται, είναι μια ηλίθια διαστροφή της επιστροφής στη ρίζα του ελληνικού πολιτισμού. Εξίσου παράλογη όσο και εκείνη των άλλων ζόμπι που αρνούνται πως και το χαλκιδικό αλφάβητο κατάγεται από το φοινικικό.
Ο,τι ακολουθεί μου το αφηγήθηκε ο αείμνηστος σεβαστός μου φίλος Ευάγγελος Παπανούτσος.
Μόλις καθιερώθηκε, επί υπουργίας Ράλλη, η δημοτική στην εκπαίδευση και στη διοίκηση, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κάλεσε στο γραφείο του τον Γεώργιο Ράλλη, τον Κωνσταντίνο Τσάτσο και τον Ευάγγελο Παπανούτσο και τους είπε πως δέχεται εισηγήσεις, τώρα που άρχισε η μεταρρύθμιση στο γλωσσικό, να εισαχθεί επιτέλους το λατινικό αλφάβητο. Μάλιστα, για να επιχειρηματολογήσουν, οι εισηγητές της πρότασης χρησιμοποίησαν παραδείγματα με τα καραμανλίδικα χειρόγραφα και το λατινικό αλφάβητο σε ορισμένα λογοτεχνικά κείμενα, κυρίως των ιησουιτών (φραγκοχιώτικα) στα Δωδεκάνησα και στην Κάτω Ιταλία.
Ο Παπανούτσος, με την τιμιότητα που τον διέκρινε, μου αφηγήθηκε πως πριν προλάβει να αντιδράσει έκπληκτος, πρώτος ξέσπασε ο Τσάτσος δηλώνοντας πως θέτει την παραίτησή του στη διάθεση του προέδρου, ο δε Ράλλης εκνευρισμένος χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν επέμεινε, απλώς σημείωσε πως έκανε μια διερεύνηση σε κύκλο ανθρώπων που είχαν βαθιά γνώση και της ιστορίας και της παράδοσης της γλώσσας μας.
Βρέθηκε λοιπόν και η θεωρητική πλατφόρμα των γκρίκλις: χαλκιδικό αλφάβητο, άρα επιστροφή στις ρίζες. Να περιμένει κανείς, δεδομένης και της κρίσης, την επιστροφή στον αραμπά, στη δουλεία, στον δανεισμό με εγγύηση το σώμα, στο μαστίγωμα δημόσια των μοιχών, στις ανθρωποθυσίες.
Γελάτε; Γιατί; Θα μου πείτε, κάποιος παλιότερα (τρομάρα του) σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου αρθρογραφούσε, και έμεινε λυτός, πως δεν έπρεπε να διορθώνονται τα γραπτά των μαθητών του Δημοτικού, να μη διδάσκεται η Γραμματική γιατί ιδανικό της εκπαίδευσης του 1981 ήταν να παραγάγει η δημόσια εκπαίδευση, επί λέξει, «μικρούς Μακρυγιάννηδες»! Αυτός ο δολοφόνος γενιάς δεν αποπέμφθηκε αλλά προήχθη!
Πίσω λοιπόν στο χαλκιδικό αλφάβητο. Τώρα, σου λέει, που καταργήθηκαν οι άχρηστοι τόνοι και τα πνεύματα (με τον Ρίτσο, αριστερό με σημάδια μαστιγίου στη ράχη του, να καλλιγραφεί τα ποιήματά του και να τα στολίζει με δασείες και βαρείες!) καλό είναι να επιστρέψουμε στον γλωσσικό γραικυλισμό.
Το αστείο είναι πως χιλιάδες έφηβοι και φοιτητές (ναι, ναι, ας τολμηθεί να ζητηθούν χειρόγραφα από εξετάσεις φοιτητών της Φιλοσοφικής, όχι της Γεωπονικής και των Ναυπηγών) μετά βίας γράφουν δέκα αράδες ελληνικούλια ορνιθοσκαλίζοντας, ενώ πληκτρολογούν στο κινητό και στο Διαδίκτυο με αξιοθαύμαστη ταχύτητα την τερατώδη γραφή τους. Αρα αυτά τα θύματα της εκπαίδευσής μας είναι το μόνο επιχείρημα πως η κρίση που διέρχεται ο τόπος είναι πρωτίστως κρίση παιδείας, όλα τα άλλα είναι παραπούλια και παραβλάσταρα.
Και μια και το έφερε ο λόγος. Ο νόμος για το άσυλο ψηφίστηκε, επιτέλους γυρίσαμε στην απαράβατη και μόνη ασυλία της ελευθερίας της επιστήμης. Αρα κάθε παρεμπόδιση της διακίνησης των ιδεών, κάθε πρόσκομμα στην ελεύθερη έκφραση στους χώρους που ορίζονται ως χώροι διδασκαλίας, μαθητείας και πειραματισμού, άσκησης ικανοτήτων και επιδίωξης ανάδειξης νέας γνώσης επί παντός του επιστητού, είναι απαγορευμένα. Δεν είναι δυνατόν να οδηγούνται στα δικαστήρια όσοι παρεμποδίζουν την κυκλοφορία ή αρνούνται να εκπληρώσουν τις νόμιμες υποχρεώσεις τους και να παραμένουν ασύδοτοι όσοι εμποδίζουν δασκάλους, φοιτητές, ερευνητές, μελετητές να έχουν πρόσβαση σε αίθουσες διδασκαλίας, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, αρχεία, να διακόπτουν συνεδρίες εκλεκτορικών σωμάτων, να κλειδώνουν ολόκληρες σχολές ή να αλλάζουν τις κλειδαριές, να χτίζουν πρυτάνεις στα γραφεία τους.
Διάβασα το άρθρο ενός πανεπιστημιακού βλακός που συγκρίνει τις τωρινές καταλήψεις με το Πολυτεχνείο και ευλόγησα τον χρόνο που δεν έχω παιδί φοιτητή να του λάχει ως «δάσκαλος» αυτό το Νούμερο. Το θλιβερό είναι πως δεν χρησιμοποιούσε χαλκιδικό αλφάβητο, αλλά το παραδοσιακό. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν βρώμιζε τη γλώσσα. Αν ζούσε ο Θεμιστοκλής (δες Ηρόδοτο) θα του έκοβε τη γλώσσα.

Από τα «ΝΕΑ» (μέσω «ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ»)

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

7 σκέψεις σχετικά με το “Πίσω στον Μαθουσάλα

  1. Το χειρότερο δεν είναι αυτό αλλά, η «συνέντευξη» ενός (αρσενικού) που είδα χτες σε κάποιιο κανάλι. Η «κοπέλα» μιλούσε με προφορά κολομπαρισμένου μαμάκια για τον «αγώνα ενάντια στη λιτότητα» και την αξία της «κατάληψης». Το κανάλι είχε καλύψει το προσωπάκι της και δεν κατάλαβα αν μετέφερε ή όχι το γράμμα

    Μου αρέσει!

  2. Κώστα θερίζουν ότι έσπειραν, είναι κρίμα όμως διότι έχει διαλυθεί όλη η χώρα αρχομένης από την παιδεία εδώ και παρα πολλά χρόνια. Τελικά τείνω να πιστέψω ότι όντως οι ηγεσίες μας ακολούθησαν πιστά το «δογμα» Κισσίνγκερ…..

    Μου αρέσει!

  3. πολλες φορες τα σαπια συστηματα για να εδραιωθουν,αρπαζουν το χωρο που δημιουργειται εξαιτιας του κενου που προκυπτει απο τις ατομικες μας παραλειψεις και απο τις αποτυχημενες ατομικες επιλογες μας(που ομως πολλες φορες ελευθερα τις κανουμε και οχι με το πιστολι στο κεφαλι).περα λοιπον απο την υπαρξη αποτυχημενων κρατικων προγραμματων στη παιδεια,καπου ξεχναμε οτι δε γεννηθηκαμε ρομποτ,καταληγουμε ρομποτ ΚΑΙ μεσα απο προσωπικες μας επιλογες και κατευθυνσεις.ειμαι 27 χρονων,εχω τελειωσει νομικη σχολη και μπορω να βεβαιωσω μεσα απο την εμπειρια μου στο πανεπιστημιο οτι υπηρχαν πολλα ατομα που απο το λογο που αρθρωναν φαινοταν οτι δεν ειχαν ανοιξει ουτε ενα βιβλιο περαν των πανεπιστημιακων συγγραμματων στη ζωη τους,τα οποια και παπαγαλιζαν.δε θελω να το παιξω εξυπνοτερος(ουτε και ειμαι),απλα οταν επελεγα να μην παρω καινουριο κινητο τηλεφωνο με το χαρτζιλικι που μου περισσευε αλλα να παρω ενα βιβλιο ιστορικο να διαβασω,οταν αντι να παω 10 φερες το μηνα στα μπουζουκια πηγαινα 5 και με τα λεφτα που περισσευαν αγοραζα για παραδειγμα 3 βιβλια του Τσομσκυ,οταν αντι να ψωνισω στατους και νιτρο ψωνιζα 4τροχους….τοτε τι ημουν ο μαλακας?γιατι ετσι με χαρακτηριζαν γνωστοι μου οταν μου ελεγαν -που θα σου χρησιμευσουν αυτα?!-.θελω να πω οτι εκανα προσωπικες επιλογες σε καποιες στιγμες στη ζωη μου και δεν ηρθε κανεις να με απειλησει να μην αγορασω βιβλια η να μην προσεχω την εκπαισευση μου.δε μας εμποδιζουν παντα τα συστηματα να ξεφυγουμε απο τη μετριοτητα…ειναι πολλες φορες η προσωπικη μας επιλογη,διοτι ειναι δρομος ευκολος,ενω η αλλη πορεια εχει στροφες και ανηφορα.

    Μου αρέσει!

      1. ενταξει λιγοτερες φορες πηγαινα μη με κανεις ντα! Ενα παραδειγμα εφερα…Αν δε σου αρεσουν τα μπουζουκια-ουτε εμενα μου αρεσουν, λογω παρεας πηγαινα-βαλε ροκαδικο…

        Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.