Πάει καιρός…

óñìç
…Όπως ίσως έχετε καταλάβει βρίσκομαι στην απομόνωση καταδικασμένος απ’ τις επιλογές μου και τις τύψεις. Στο «κωσταλέξι». Στο γραφείο στο υπόγειο, στο σπίτι που ήμουν τυχερός να φτιάξω πριν 30 χρόνια. Βλέπω ένα λόφο, καταπράσινο απ’ τις ευλογημένες βροχές του χειμώνα. Η Ίρμα, ένα τεράστιο ημίαιμο λυκόσκυλο που έχω από μωρό, γαβγίζει τα …con trails των επιβατικών αεροπλάνων που περνάνε πάνω απ’ το LGAV, το αρχιτεκτονικό έγκλημα που αποκαλείται και Ελευθέριος Βενιζέλος προσβάλοντας βάναυσα την μνήμη του μεγάλου πολιτικού Δεν το πίστευα μέχρι που το επεσήμανε ένας καλός άνθρωπος που εργαζόταν στην παλιά μου εταιρία. Κοιτάξτε, είπε. Γαβγίζει τους υδρατμούς απ’ τις εξαγωγές των κινητήρων. Στην προηγούμενη της ζωή πρέπει να ήταν πιλότος αερογραμμών! Παρακολουθώντας την προσεκτικά είδα πως είχε δίκιο. Το σκυλί αδιαφορεί για τα δεκάδες αεροπλάνα που περνάνε στα 700 πόδια πάνω απ’ το σπίτι για να προσγειωθούν στο Ελ. Βεν αλλά, «λυσσάει» με τ’ αεροπλάνα που πετάνε στα 35.000! Strange the ways of the Lord που θα ‘λεγε ο Duncan McLeod, ο ήρωας που δημιούργησα για να ‘χω κάπου ν’ ακουμπάω μετά την καταστροφή. Όχι την οικονομική μια και, σύνταξη και οικονομίες επιτρέπουν να ζω με αξιοπρέπεια αλλά, την «ηθική» που δεν τρώγεται και την προσωπική που δεν καταπίνεται. Ποια η «ηθική»; Κάπου 30 δίκες μέχρι τώρα για λόγους που έχω αναφέρει και δεν νομίζω πως ενδιαφέρουν κανέναν ούτε τα φίδια που δάγκωσαν το χέρι που τα τάιζε. Η άλλη που επίσης δεν καταπίνεται δεν ενδιαφέρει κανένα πέρα απ’ τους εφιάλτες μου   Σε απλά ελληνικά ο «δάσκαλος», ο Ντάνκαν ΜακΛεοντ, ο Μάντης Κάλχας όλες οι «προσωπικότητες» του Κ.Κ έχουν πρόβλημα με κοινό παρονομαστή την μοναξιά. Η οποία ώρες-ώρες δεν αντέχεται αφού μιλάω και κάνεις απ’ τους ήρωες μου δεν ακούει. Λες και δεν υπάρχουν Πενήντα χρόνια τους δημιουργούσα στο μυαλό που, δεν έλεγε να καθίσει ήσυχο. Πιλότος, ταξιδιώτης του διαστήματος, δημοσιογράφος, εκδότης, κατακτητής της εξερευνητής της Ανταρκτικής, επιβάτης στον υπερσιβηρικό, θαυμαστής του Μιχαήλ Στρογκόφ, και του Ιουλίου Βέρν, μοναχός στο Σάνγκρι Λα, νοικάρης στο Κένσινγκτον, αποτυχημένος μηχανικός τα πάντα όλα και, εδώ και χρόνια, τα πάντα τίποτα «Μη σκέπτεσαι έτσι», λέει ένας απ’ τους λίγους που δεν εξαφανίστηκαν όταν έχασα τις Τ.Ε «Είναι χιλιάδες εκείνοι που σε θυμούνται κι’ εκτιμούν» Σωστό. Το 2060 κάποιος ίσως ανακαλύψει στα παλαιοπωλεία περιοδικά, φωτογραφίες και ψηφιακά αποτυπώματα μιας ζωής και θα πει: τσ,τσ,τς. Κοίτα τι έκανε ο τύπος το 1970! Αφήστε που μπορεί να διοργανώσει και «event», να στείλει προσκλήσεις σε επώνυμους και, το χειρότερο, να ζητήσει από ιδιοτελές κάθαρμα «να πει δυο λόγια για τον δημιουργό» Δεν είναι έτσι; Τότε τι είναι τα εκατομμύρια βιβλία, αντικείμενα, φωτογραφίες που βλέπουμε στα παζάρια στο Μοναστηράκι, στη Ιερά Οδό και αλλού. Σπαράγματα από ανθρώπους που, όταν αναχώρησαν για το επέκεινα, στα σπίτια τους πλάκωσαν οι παλιατζήδες αγοράζοντας τις ζωές τους για 100 ευρώ; Πήγαινα συχνά ψαχουλεύοντας για αντικείμενα και βιβλία. Κάποια στιγμή όμως αισθάνθηκα σαν τυμβωρύχος και δεν ξαναπήγα παρά μόνο για καφέ Για να μη πω για τις τιμημένες τις αναμνήσεις! Εκατοντάδες ταξίδια, δεκάδες αεροδρόμια, χιλιάδες αυτοκίνητα, αεροπλάνα, πτήσεις με μαχητικά, η Γη απ’ τα 87.000 πόδια, δύο φορές στο centrifuge, δύο πτήσεις zero gravity, 400 ώρες ελικόπτερα, ειδικές διαδρομές, αναβάσεις, 3ωροι αγώνες ταχύτητας, 3ήμερα Ράλι Ακρόπολιις για να μην ανασύρω άλλες από τα κλειδωμένα συρτάρια της μνήμης που, όλοι περνούμε μαζί όταν η Καμπύλη γίνει Ευθεία Ναι… Ξέρω. Το βιβλίο αλλά, ούτε αυτό προχωρεί επειδή η μοναξιά τροφοδοτεί την κατάθλιψη και η τελευταία την μοναξιά. Φαύλος κύκλος για πολλούς της γενιάς μου που «φεύγουν» με μια δόση πικρίας αλλά, κανένα δεν ενδιαφέρει η δική μου ή η δική σας πικρία Μέχρι να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα του μηχανικού λάθους που οι άνθρωποι αποκαλούν «θάνατο» δεν έχω τίποτα να πω. Όταν έλθει η ημέρα που θα μπορούμε να διαχειριστούμε την Πληροφορία και, με αυτόν τον τρόπο να μπαίνουμε και να βγαίνουμε απ’ την «ζωή» τότε θα έχουμε το χρόνο να το συζητήσουμε με άνεση. Αφήστε που, οι περισσότεροι θα μπορέσουν να «επιστρέψουν» σ’ εκείνες τις στιγμές (της Πληροφορίας) για να συναντηθούν με πρόσωπα που χάθηκαν στον Χρόνοι –ο οποίος και βέβαια ΔΕΝ υπάρχει αλλά, αυτή είναι μια συζήτηση που θα μπορέσουμε να Κάνουμε όταν όλες οι παλιές Πληροφορίες συναντηθούν σε κάποιο καφέ Πίσω μου ομιλούσες κεφαλές ανακοινώνουν δημοσιογραφικές πρωτιές στο «ίντερνετ», όπως το αποκαλούσε διάσημο ιδιοτελές Μηδενικό γένους θηλυκού (με d). Θυμάμαι το http://www.techlink,.gr που το ανέβασα το 1993 και την πρώτη στον κόσμο αναμετάδοση σε πραγματικό χρόνο των αποτελεσμάτων του Ράλι Ακρόπολις το 1999. Όταν τα λαμπρά ταγιέρ και τα κουστούμια «Καρουζος» ήταν ακόμα στα δέντρα -στα οποία και παραμένουν Τα περισσότερα τραυλίζουν για έναν έντιμο συμβιβασμό, για τον συντελεστή ΦΠΑ, την ανθρωπιστική κρίση, τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Μιλάνε και οι πολιτικοί αρχηγοί! Παράγωγα των κομματικών σωλήνων, κρατικοδίαιτα λουλούδια, με μπλε ελεκτρίκ μπλουζάκια, κυνηγητικά γιλέκα και κατσαρές τρίχες στα γυμνά τους μπρατσάκια. Η αποθέωση της κομματικής αισθητικής, η χωρίς φραγμούς νίκη του Ανοιχτού Γιακά, που συμβολίζει την «επανάσταση» ενάντια στο «κατεστημένο» Και τα άλλα. Με προσεκτικά δεμένες γραβατούλες, ιριδίζοντα κουστούμια και «σκαρπίνια» απ’ την Πατρίδη. Και οι κυρίες ω οι κυρίες. Πρωτευουσιάνικα και επαρχιακά τσόκαρα, με 12ποντες γόβες, σινιέ σύνολα, και αλλεπάλληλα botox. Θήλεα που δεν εργάστηκαν ούτε μια ώρα στη ζωή τους, δεν κατέβαλαν καμία ασφαλιστική εισφορά, δεν είδαν παιδί να μεγαλώνει με τους γονείς του να δουλεύουν, όλη τους την ζωή, στην ίδια εταιρία. Για να μην αναφερθώ στα Ανδρόγυνα! Πλάσματα που βγήκαν απ’ το «Twilight Zone» και τις ταινίες γφια των ζωντανών-νεκρών του George Romero  Τι λέω!  Έλατε ντε! Καιρός να ετοιμάσω βαλίτες…   …και βέβαια συνεχίζεται

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

24 σκέψεις σχετικά με το “Πάει καιρός…

  1. Ετοιμάζομαι για τον απογευματινό του περίπατο. Κανέλο τον ονομάτισα, γράφεται και canello, απροσδιορίστου-ασαφούς φυλετικής καταβολής, πολυμιγάδι. Ήρθε στο σπίτι -κουταβάκι…- πριν από 10 μήνες από τον γιο επιστρέφοντας από βραδυνή του βόλτα. Περίπου προσγειώθηκε στα πόδια του από το παράθυρο διερχομένου αυτοκινήτου, μάλλον …αστόχησε ο οδηγός σε σχέση με τον παρακείμενο κάδο σκουπιδιών…
    Γιατί τα κοινωνώ τα παραπάνω; άγνωστο. Εν πάση περιπτώσει θα είχε ενδιαφέρον τα σκυλιά να μπορούσαν περιγράψουν ερεθίσματα μη μόνον δια του γαυγίσματος μη μόνον απτόμενα θεμάτων υγιεινής. Ερεθίσματα υπερκείμενα των 700 ποδών…

    Υ.γ
    Στον φαύλο κύκλο μοναξιάς και κατάθλιψης, θα την έλεγε κανείς και σχέση «ένα προς ένα και επί», ως νησίδα ασυνέχειας λογίζεται η ορμόνη της …ευαρέσκειας ονόματι σεροτονίνη. Προαγωγός της είναι κυρίως ο ήλιος παρά τις φιλότιμες ενδεχομένως προσπάθειες παρεμβολής εκ των «con trails».
    Ας ανέλθομε δια του κάτωθι βίδεο, παρά το ανέφικτο των 35.000+ ποδιών για την ανεμοπορία…;)
    https://tinyurl.com/phhw4zt

    Έρρωσο Κ.Κ

    Μου αρέσει!

    1. @Anon
      Μ’ αρέσει το «πολυμιγάδι»! Είχα κάποτε ένα Κόλι, τον «Τσε» που του «μιλούσα» με τα μάτια. Όταν έφυγε έκανα να μιλήσω 6 μήνες. Μεδ την «πιλότο» δεν ξέρω τι να κάνω. Μάλλον θα τη πάω στο Τατόι!

      Μου αρέσει!

  2. Είμαι ένας από τους χιλιάδες που σε αγαπούν και σε πιστεύουν και τότε και πάντα.Κράτα γερά δεν είσαι μόνος.

    Μου αρέσει!

    1. @dbenisis
      Με ισχυρή δόση χιούμορ θέτω το παρακάτω ερώτημα…
      «Χιλιάδες» λένε ότι κάτι έχω κάνει στη ζωή μου. Δεν σας φαίνεται λίγο …περίεργο που σχεδόν κανείς απ’ τα ΜΜΕ δεν έχει ζητήσει να πω δυό πράγματα για τη ζωή μου;

      Μου αρέσει!

      1. Αυθόρμητος είναι ο συνειρμός και στερείται διάθεσης κολακείας του οικοδεσπότη…:
        «Οι κοινωνίες δεν ανέχονται τους αρίστους …εν ζωή»
        (λαθροχειρία από κείμενο του αειμνήστου Ρένου Αποστολίδη)

        Μου αρέσει!

      2. Ο Ρένος με τιμούσε με την φιλία του. Συναντιόμαστε στα γραφεία του «ΚΑΚΤΟΥ» του αγαπημένου φίλου Οδυσσέα Χατζόπουλου -που έφυγε από κοντά μας

        Μου αρέσει!

      3. Περίεργο πού δέν σέ έχει καλέσει κανείς Κ.Κ ;. Φυσιολογικότατο.. Ποιός νά σέ καλέσει ;. ΤΙ νά σέ ρωτήσει ;. Γιά ποιά πράγματα τών τελευταίων 40-50 χρόνων ;. Καί τό κυριότερο.. Σέ ποιά γλώσσα θά μιλήσετε σ’αυτή τή «συνέντευξη» σεβαστέ Κώστα;.
        Αυτό μπορεί νά γίνει μόνο μέ κάποιον,ή κάποιους από «εμάς».. Καί άντε νά πείσεις μετά ότι δέν είναι «στημένο»..
        Προϊδρυτικός.

        Μου αρέσει!

  3. Καπταιν επιτέλους ηκούσθης. Η γενια μου έζησε και μεγάλωσε με τα πνευματικά παιδιά σου, ολα αυτά τα περιοδικά που μας συντρόφευαν μεγαλώνοντας. Θυμάμαι οτι περίμενα με αγωνία να παει πρώτη του μηνος για να πάρω τους 4τροχους.φοιτητης στην Ιταλία στο τέλος της δεκαετίας του 70 μου έστελναν ταχυδρομικώς τους 4τροχους . Πάντα αγωνιούμε οταν αργείς να ακουστεις. Καμία φορά ο απολογισμός μιας ζωής μας βγαίνει λειψός. Άνθρωποι είμαστε και πολλές φορές δεν μας βγαίνει. Αυτοί είμαστε. Γιατι να σε αναζητήσουν τα ΜΜΕ, νταραβεριζεσαι με καμία μοντέλα; Συχνάζεις στα στέκια των επιφανών; Λοιπόν πάντα θα περιμένουμε νέα σου και είμαστε εδώ για να ακούμε τον πόνο σου και τα συμπεράσματα σου .

    Μου αρέσει!

  4. Πολλές φορές σκέφτηκα έως τώρα, ότι πρέπει να επικοινωνήσω κάποτε με τον ΚΚ, έστω και έμμεσα. Σε -επέτρεψέ μου τον ενικό, είσαι πατέρας και δάσκαλος για ‘μένα- παρακολουθώ από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, γεννημένος το 1982, στην αρχή από το εν λευκώ και τον αντίλογο κάθε μήνα ανελλιπώς και έπειτα από την αρχή του επιχειρηματικού τέλους από το ιστολόγιο. Για πολλά πρόσωπα της γενιάς μου είσαι πρότυπο, όπως και οι προσωπικότητες που αρθρογραφούσαν στις σελίδες του παλιού αντιλόγου. Αυτά που γράφατε και προειδοποιούσατε ότι θα έρθουν, δυστυχώς επαληθεύτηκαν και το τραγικό είναι, ότι οι νεοέλληνες και οι κλώνοι τους ακόμη αγρόν αγοράζουν, φαίνεται ακόμη δεν έχει επέλθει η συντριβή στον πάτο του βαρελιού. Στο σχολικό έτος ’98-’99 συμμετέχοντας στις πανελλαδικές εξετάσεις, ως υποψήφιος της πρώτης δέσμης, έγραψα στην έκθεση 18,5 και ποτέ δεν ξέχασα τον δάσκαλο ΚΚ για την βοήθεια που μου έδωσε, χωρίς να το γνωρίζει ο ίδιος βέβαια,μέσα από τα κείμενά του κι την κριτική του σκέψη, να πετύχω αυτή την επίδοση. Είναι τόσες οι σκέψεις που θέλω να μοιραστώ, αλλά σταματώ εδώ, δεν είναι κατάλληλος ο χώρος. Συνέχισε να μοιράζεσε τις σκέψεις σου, είναι βάλσαμο για πολλούς ανά την επικράτεια που σε γνώρισαν από τα γραπτά σου

    ΥΣ: Μακάρι να σε συναντούσα κάποτε, να σου σφίξω το χέρι.

    Μου αρέσει!

    1. @vantonop
      Οι 10ετίες παρήλθαν και, το ερώτημα είναι σαφώς χιουμοριστικό
      Δεν σας κάνει εντύπωση που, κανείς δεν έχει ανακαλύψει αυτό που, τόσο γλαφυρά αναφέρετε; Ακόμα αναρωτιέμαι τι τους έχω κάνει

      Μου αρέσει!

  5. Αγαπητέ Κώστα δεν είναι πρώτη φορά που κάνω σχόλιο για σένα. Σε γνωρίζω προσωπικά – άσχετα αν έχουν περάσει «εκατομμύρια χρόνια» από την τελευταία φορά που μιλήσαμε -. Είμαι κάπως μικρότερος από σένα, όμως ήμουν από τους πρώτους αναγνώστες των 4Τ. Στην αποθήκη του σπιτιού μου υπάρχουν δεκάδες παλιά τεύχη του περιοδικού για να θυμίζουν τις δύσκολες αλλά «χρυσές» εποχές. Όταν θα έρθει και εμένα «η ώρα» μου, όλα αυτά θα καταλήξουν ή στα σκουπίδια ή σε ένα απρόσωπο παλαιοπωλείο. Ποιος θα εκτιμήσει να κρατήσει αυτόν τον «θρύλο» τους 4Τ. Γαλουχήθηκα οδηγικά με τις δικές σου συμβουλές, ξεκίνησα να τρέχω σε αγώνες με τις δικές σου «οδηγίες» στο μυαλό, Τι να λέω τώρα πρέπει να γεμίσω σελίδες. Τα χρόνια πέρασαν άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο ο καθένας κουβαλάει τον «Σταυρό» του πληρώνοντας τα λάθη και τις επιλογές του παρελθόντος. Εγώ στα 60 μου περιμένοντας την σύνταξη (ακόμα την περιμένω για 44μήνες) αναγκάστηκα να ξενιτευτώ για να βρω ένα πιάτο φαϊ και να μπορέσω να ζήσω αξιοπρεπώς. Εχω περάσει πολλά, σε καταλαβαίνω απόλυτα, η μοναξιά και η αχαριστία δεν παλεύονται με τίποτα. Τι μπορεί να πεί κάποιος που είναι έξω από τον «χορό». Υπομονή, ψυχραιμία,,,καμία λέξη δεν μπορεί να καλύψει το κενό που πολλές φορές αισθανόμαστε μέσα μας. Εγώ το μόνο που έχω να πω, είναι ότι εκεί έξω είμαστε κάποιοι χιλιάδες που έχουμε εκτιμήσει το τεράστιο έργο σου. Δεν είναι λίγες οι φορές που δεν διαβάζω νέα σου και σκέπτομαι «τι να κάνει ο Κ.Κ. ελπίζω τουλάχιστον να είναι καλά». Για τον λόγο αυτό κλείνω την μακρηγορία μου λέγοντας «Κώστα μην το βάζεις κάτω, ήσουν και είσαι δυνατός, πάντα όσο ζεις θα έχεις κάτι να δώσεις, είμαστε-έστω και νοερά-κοντά σου, πάντα περιμένουμε και θα περιμένουμε 2 σχόλια, 2 αράδες από σένα. Αισθάνεσαι μόνος, δεν είσαι όμως μόνος, έχεις χιλιάδες φίλους που δεν σε ξέχασαν και δεν θα σε ξεχάσουν». Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά.

    Μου αρέσει!

    1. @ivanois56
      Το γνωρίζω ότι είσαστε πολλοί και θα ήθελα να οργανώσω μία, ας πούμε, «ημερίδα» να βρεθούμε και να μιλήσουμε. Όμως… Δεν τα βγάζω πέρα μόνος. Τα όσα πέρασα επηρέασαν σοβαρά την υγεία και δεν διαθέτω πλέον το κουράγιο

      Μου αρέσει!

  6. Κώστα, όταν με το καλό φτάσω στην ηλικία σου(!) είμαι βέβαιος ότι δεν θα νιώθω μόνος…επειδή έχω την καλύτερη παρέα…δηλαδή ΕΜΕΝΑ!
    Κι αυτό επειδή νωρίς κατάλαβα πως δεν είμαι Κάποιος αλλά απλά ένα ακόμα ανθρωπάκι στη γή.
    Δεν έκανα τίποτα σπουδαίο, τίποτα μεγάλο, τίποτα που να με κάνει ονομαστό στη ζωή μου.
    Κι όμως έχει πολλές χαρές η ζωή.
    Τις γνωρίζεις αλλά τις ξεχνάς.
    Η μόνη κακή σκέψη, φόβος μου είναι ο τρόπος του αποχαιρετισμού.

    χαιρετώ σε
    γ.κ.

    Μου αρέσει!

    1. @Γ.Κ
      Συμμαθητή! Εγώ είμαι πολύ κακή παρέα -στον εαυτοί μου. Δεν μπορώ να του συγχωρήσω τις αδικίες που έκανε στη ζωή του σε μία σειρά ιδιοτελών καθαρμάτων. Γί αυτό και, συνεχώς του λέω: ας προσεχες

      Μου αρέσει!

  7. Δάσκαλε και φίλε ΚΚ – έτσι σε αισθάνομαι εγώ μετά απο τόσα χρόνια κουβέντας & παρέας, και συγνώμη για τον ενικό – αλλά έχει δίκιο αυτός που είπε: «Είναι χιλιάδες εκείνοι που σε θυμούνται κι’ εκτιμούν». Μεγαλώσαμε και γαλουχηθήκαμε μέσα απο τα περιοδικά σου – μας. Μην το βάζεις κάτω, προχώρα με το βιβλίο, πρέπει κάποτε να μάθουμε την αλήθεια τι έγινε με τις ΤΕ. Και να απολακυθφεί ποιοι ήταν τα λαμόγια. Τα έλεγες και τα έγραφες και σε έλεγαν γραφικό … νατα τώρα τα αποτελέσματα , τα ζούμε κάθε μέρα. Η χώρα καταρέει αν δεν έχει καταρεύσει και ζούμε το θέατρο του παραλόγου ….
    Να είσαι καλά, να μαθαίνουμε νέα σου και να θυμάσαι ότι είμαστε χιλιάδες ….
    ΜΓ

    Μου αρέσει!

    1. @Michalis
      Για εκατοστή φορά θα πω πως δεν έκανα τίποτα πάρα πάνω από τη δουλειά μου. Τα όσα καλά γράφετε με κάνουν να σκύβω το κεφάλι με σεβασμό σε εκείνους που στήριξαν το πείραμα των παλαιών Τ.Ε και, θυμούνται τις καλές μέρες

      Μου αρέσει!

  8. Δεν νομίζω σε καμια περίπτωση ότι σου αξίζει τέτοια αυτομαστίγωση. Η διαδρομή σου εχει αφήσει ανεξίτηλο ίχνος. Πάντα κάποιοι αναγνωρίζουν την πραγματικότητα.

    Μου αρέσει!

      1. @lagvas
        Εδώ είμαι αλλά και δεν (είμαι). Όπως έχω πει ότι ήταν να γαφτεί, γράφτηκε. Η επανάλειψη συνιστά ασθένεια

        Μου αρέσει!

    1. @Μανιάτης
      Επειδή γνωριζόμαστε από την πρώϊμη ….αρχαιότητα εσύ τουλάχιστον θα πρέπει να καταλαβαίνεις τη θέση μου. Ποτέ δεν το είπα/έγραψα αλλά, νομίζω ότι, κάτι θα είχα προσφέρει στη χώρα αν δεν ήμουν τ ό σ ο αόρατος, ναι;
      Μετά, είναι και το γεγονός ότι, το απόλυτο επιχειρματικό μου «ξέσκιμα» (λόγω δικών μου λαθών) μου κλόνησε την υγεία. Κανένας οργανισμός δεν είναι ικανός να αφομοιώσει τόσο δηλητήριο

      Μου αρέσει!

  9. Κ.Κ..
    Αλήθεια, πιστεύεις πώς δέν έχεις τίποτε νά πείς πιά;.
    Αλήθεια, πιστεύεις πώς τό μόνο πού έδινες πάντα ήταν ό σχολιασμός τών όσων δείχνει τό γυαλί καί όχι μόνον;..

    Αλήθεια, ποτέ δέν κατάλαβες πώς όσοι σέ ακολουθούν δέν τό κάνουν μόνο γιά τά σχόλιά σου στά όσα συμβαίνουν ;.

    Δάσκαλε Κ.Κ. Τό έχω ξαναγράψει σέ σχόλιό μου. Ακόμη καί γιά μπρατσάκια νά γράψεις, θά είναι τό κάτι άλλο. Οί περισσότεροι από μάς, από ένα σημείο καί μετά,σ’ακολουθούμε όχι γιά τούς εκκεντροφόρους καί τίς αναρτήσεις αλλά γιά τό ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ πού βγαίνει απ’τά κείμενά σου. Γιά τά χρώματα, τίς εικόνες, ακόμη καί γιά τίς μυρωδιές πού φτάνουν μέσα από τίς αράδες πού γράφεις.

    Κ.Κ, από τό 70 καί μετά μέ έχεις, όπως καί πολλούς άλλους, διδάξει τρόπο ζωής τόν οποίο ακολούθησα αλλά καί σού ΧΡΩΣΤΑΩ μέ δεδομένο τό ότι δέν θά μπορέσω νά τό ξεχρεώσω ποτέ.

    Κ.Κ «πιάσε καί γράφε» γιά οτιδήποτε σού γουστάρει καί χέσε τίς καρικατούρες όπως έκανες μιά ζωή.
    Έχεις τόσα νά πείς. Βγάλε τίς φωτογραφίες σου, βγάλε τούς θησαυρούς πού ξέρουμε πώς έχεις, γράψε γιά παληούς αγώνες,γράψε γιά τά ταξίδια σου, τίς ατέλειωτες ώρες σ’ένα αεροπλάνο όπως έχεις πεί, βγάλε τό συναίσθημα, βγάλε τά εσώψυχά σου, γράψε γιά τίς πτήσεις σου,τίς καταδύσεις σου,τά μέρη πού έχεις επισκευθεί, δώσε φωτογραφίες από όλα αυτά όπως έχεις υποσχεθεί άλλωστε, φέρε σέ πρώτο πλάνο ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ, τά χρώματα, καί τίς μυρωδιές από όλα όσα περασες καί περάσαμε μαζί σου..

    K.K υπάρχουν νεότεροι πού δέν ξέρουν καί διψάνε.. Υπάρχουν γερόντια πού ξέρουν καί διψάνε πιό πολύ.. Γιατί εσύ τούς έμαθες έτσι..

    Κ.Κ είναι λίγα αυτά ;. Είναι ασήμαντα ;. Δέν σού ζητάω νά γράψεις γιά τίς καρικατούρες. Χεσμένες τίς έχω.. Όπως όλοι μας σ’αυτόν τόν χώρο πιστεύω..
    Γράψε ΓΙΑ ΕΜΑΣ ρέ γαμώτο..
    Δέν βλέπεις τίποτε μέσα από όλα όσα σού έγραψα πιό πάνω ;.. Έχουν ειπωθεί ΟΛΑ;;;…

    Κ.Κ, μήπως γιά όλα τά πιό πάνω χρειάζονται άλλα 30 χρόνια »γράψιμο» ;..

    Μέ σεβασμό καί αγάπη…..

    Ό πάντα Προϊδρυτικός σου..
    .

    Υ.Γ. Συγνώμη γιά τίς »υποδείξεις»,είμαι σίγουρος πώς καταλαβαίνεις..

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.