Με όλο μου το σώμα να πονάει λες κι’ έφαγα ξύλο και τα πόδια μου να μη «κρατάνε» προσπαθώ να συνεχίσω την ανάγνωση ενός ακόμα βιβλίου από τα πολλά που περιμένουν στη θέση που, ο κ. Boson de Higgs καταλαμβάνει στο Πλέγμα. Μία εξήγηση είναι η R1200R. Μία άλλη εκείνη της ηλίασης ύστερα από πολύωρη παραμονή στο πεδίο περιμένοντας να κάνουμε δύο πτήσεις με το Grob και το Maule που, τελικά, κάναμε αν και ο ΒΑ άνεμος ήταν πάνω από 25 μίλια και ο Εν χρήση διάδρομος ο 03. Γιατί τα λέω αυτά; Μα, για να σας …εντυπωσιάσω! Τόση είναι η ψυχική κούραση που ο Χιγκς αναζητάει φτηνά κόλπα για να δικαιολογήσει την θερινή αδράνεια. Η άλλη (εξήγηση) είναι ο Χρόνος. Ο οποίος, ναι μεν δεν έχει αρχή και τέλος αλλά, τα επί μέρους τμήματα του, έχουν μια κάποια διάρκεια βρε αδελφέ όπως διαπιστώνουν οι ερευνητές που προσπαθούν να ανακαλύψουν αυτό που είπαν οι «αρχαίοι» φιλόσοφοι (το αρχαίοι σε εισαγωγικά μια και σήμερα είναι περισσότερο σύγχρονοι από κάθε άλλη φορά). Τα πάντα είναι ένα και το ένα είναι τα πάντα είπε, θαρρώ, ο Επίκουρος και μη δείρετε αν κάνω λάθος
Η Ζωή στο Πλέγμα.Κυριακή βράδυ…
Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas
Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου… Δείτε περισσότερα άρθρα
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑΣ 
Αυτά τα ερωτήματα φαντάζομαι βασανίζουν πολλούς από μας. Σίγουρα αποτελούν αυτοσκοπό για ωραίες συζητήσεις σε όμορφες παρέες με τους ίδιους προβληματισμούς.
Πέρα από από αυτό όμως κι εγώ απορώ τι νόημα έχει η συσσώρευση γνώσεων, εμπειρίας και δεξιοτήτων αφού όλα θα χαθούν. Πάντως κάπου είχα διαβάσει ότι η Ζωή είναι μία και όλα συντελούν στη βελτίωσή της (δηλαδή δεν υπάρχουν ξεχωριστά όντα αλλά είμαστε όλοι συνιστώσες της ζωής ενός Όντος). Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να εξηγηθεί και η αυτοθυσία ορισμένων απο μάς που με μια πρώτη ματιά φαίνεται να αντιβαίνει στο ένστικτο επιβίωσης: Αυτός που αυτοθυσιάζεται σώζει συνήθως περισσότερους από έναν οπότε το Ον συνεχίζει με περισσότερες συνιστώσες…
Δεν ξέρω αν βοήθησα καθόλου ή αν δεν έγινα κατανοητός. Καλό το πληκτρολόγιο αλλά η ζωντανή συζήτηση (βλέπε πρώτη παράγραφο) είναι άλλο!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
όταν λες συνιστώσες τι εννοείς..;. γιατί εδώ βλέπουμε να διαλύονται οι συνιστώσες για την επιβίωση του ενός… χαχαχ αστειεύομαι … συμφωνώ όμως μαζί σου…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
κλισέ νο.1
ή ζωή δεν έχει καμία σχέση με τον χρόνο,η ζωή είναι ανθυγιεινό επάγγελμα και στο τέλος μας σκοτώνει όλους…
κλισέ νο.2
η ιστορία (ο χρόνος δηλαδής,και σου κλείσω το μάτι),δεν κανει στάσεις…το άρμα της ή το ανέβηκες απο την αρχή ή δεν το είδες καν να περνάει…
…40 χρόνια έχω φάει από την ζωή μου προσπαθώντας να κατεβάσω μια γάτα από ένα δέντρο…έχω «διαβάσει» πολύ καλά την ψυχολογία της και στο τέλος η πέτρα μου θα την βρεί στα γεμάτα…
…οι άλλοι ας νομίζουν ότι κυνηγώ κοτόπουλα…συγχαρητήρια για τις παραισθήσεις τις δικές τους…τους αφιερώνω εναν κάποιο Καβαφη…
Η Πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
ΥΓ α.Αν σε ρωτήσει κανένα ζωντανό τι θέλει να πει ο ποιητής,εξήγησε του πως ένας ποιητής δεν λέει ποτέ σε κάποιον ξερά πως είναι μαλάκας…ούτως ή άλλως το δίκιο του δεν θα το βρει…ο ποιητής,έτσι…
ΥΓ βου.Εμεις τρικλοποδιές στη ζωή δεν βάλαμε(άντε να το εξηγήσεις κι αυτό τώρα,είναι σαν τους λες, διάβασε κανά βιβλίο).
ΥΓ γου.Σφαίρα είναι αυτό που μου ´ρχεται απ´ απέναντι;
ΥΓ θου βου.Σφαίρα ήταν….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δυστυχώς η απάντηση είναι πως όλοι εσείς διαβάζατε με ζήλο, αλλά δεν καταλαβαίνατε. Όταν άκουσα τον Νεοκλή Σαρρή να μιλάει με θαυμασμό, για το «Έρως και πολιτισμός». κατάλαβα πως ήταν το τέλος. Μας αφήσατε έρμαια αρπακτικών. Μεγάλη η ευθύνη σας, που αφεθήκατε σαν κορόιδα. Μας συμπαρασύρατε, με όργια σαν τον Νίκο Δήμου επικεφαλής, που τον αφήνατε να λέει ηλιθιότητες απο σελίδες δόκιμες. Η ευθύνη σου είναι μεγάλη δάσκαλε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μπορεί να μη συμφωνείτε με αυτά που λέει ο ΝΔ αλλά, αυτό το «ηλιθιότητες» είναι από άδικο έως φασιστικό…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
oχι φταις…και γι΄αυτό εσύ θα φταις…
μα τι έχει πάθει ο κόσμος;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@coyote
Διατί πταίω;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ειχε καρφωθεί με το μερσεντέ της στο προπορευόμενο όχημα(ένα μικρό πεζώ νομίζω),ήρθε η αστυνομία,ο σύζυγος και όλοι μαζί να προσπαθούν επί μια ώρα να την πείσουν οτι φταίει…και γυρίζει και τους λέει…
«Δηλαδή φταίου;»
…ε και γι΄την χαζαμάρα του βλαχαδερού,φταίς εσύ…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@coyote
Ιγώ φταίου για ούλα;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τελικα, μαλλον θα πεθανω χωρις να λυσω την απορια μου:
Διαβαζει καποιος τις σκεψεις ή κρισεις ή αποψεις ενος ανθρωπου με τις οποιες (ή με τον οποιο) διαφωνει. Μπορει (και εχει το ελευθερο) να πει απλα και μονολεκτικα «διαφωνω¨. Μπορει επισης να πει οσο περιφραστικα θελει τον δικο του αντιλογο, τα δικα του επιχειρηματα και τις αντιρρησεις, προκειμενου να αντικρουσει οσα διαβασε.
Αντι για αυτα, αρχιζει τους χαρακτηρισμους (οργιο, ηλιθιοτητες, κλπ για τον συντακτη των σκεψεων και αποψεων, αλλα και κοροϊδο οποιος φιλοξενησε τα σχετικα κειμενα).
Και μενω παντα με τις ιδιες, αναπαντητες αποριες:
Ποτε (επιτελους!!) θα διαβασω καποιο ευπρεπη και ουσιαστικο αντιλογο αντι για φτηνες υβρεις, καθως και τι φταιει ωστε οι αποψεις ενος ανθρωπου (Ν. Δημου) να προκαλουν σαν μοναδικη αντιδραση βρισιες?
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μήπως τελικά υπάρχει αρχή στο χρόνο? Τουλάχιστον με θετικό πρόσημο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
χρόνος δεν υπάρχει .. πως λοιπόν να υπάρχει αρχή… εμείς ανακαλύψαμε τον χρόνο για να προλαβαινουμε τα ραντεβού μας και για να πληρώνουμε τα δάνεια και την εφορία στην οορα τους…
στο σύμπαν δεν υπάρχει χρόνος …
εδώ που κάτι διαρκεί 2 λεπτά σε κάποια άλλη γωνιά του σύμπαντος μπορεί να διαρκεί 2 ώρες και κάπου αλλού αιώνια…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Διάβασε την ανάρτηση για τον Dr. Manhattan!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θαύμασα τον Παρθενώνα
και στην κάθε του κολόνα
βρήκα τον χρυσό κανόνα
Όμως σήμερα το λέω
βρίσκω το καλό κι ωραίο
σε μια σπορ Alfa Romeo
Καλοκαίρια και χειμώνες
ναι να ‘γύρω μου ελαιώνες
οι αιώνες πίσω μου όλ ‘
Κι όπου μπρος μου ο δρόμος βγάζει
και σε πειρασμό με βάζει
του δώσ ‘να πατάω το γκάζι
Με τη δύναμη του λιόντα
και με του πουλιού τα φόντα
πιάνω τα εκατόν ογδόντα
Γεια σας θάλασσες και όρη
γεια σας κι έχω βάλει πλώρη
για της Αστραπής την Κόρη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@geaorge
πες το όνομα του ποιητή ντε…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
είχα ακούσει από τον Περικλή Νεάρχου κάποτε ότι το «τα πάντα είναι το ένα και το ένα τα πάντα»,το είχε πει ο Παρμενίδης.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το «Οὐκ ἐμοῦ ἀλλά τοῦ λόγου ἀκούσαντας ὁμολογεῖν σοφόν ἐστιν ἕν πάντα εἶναι» είναι γνωστή φράση του Ηράκλειτου. Ο Παρμενίδης, παρά το ότι θεωρείται ως αντίποδάς του, πράγματι πίστευε σε κάτι παρόμοιο. Οι στίχοι με την alfa romeo ανήκουν φυσικά στο ομώνυμο τραγουδάκι του Ελύτη από «Τα Ρω του Έρωτα», τις δυο πρώτες στροφές του οποίου είχε δημοσιεύσει κάποτε στους 4Τ ο Νίκος Δήμου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!