Χωρίς (μεγάλη) αξία το σχόλιο. Το αναρτώ για την ιστορία. Όπως μερικοί από σας ξέρετε, ότι έκανα στη ζωή μου το οφείλω στο γεγονός ότι, έμαθα να πετάω στα 16 μου χρόνια. Ανεμόπτερα στην αρχή, αεροπλάνα και ελικόπτερα αργότερα. Για πολλά χρόνια ήμουν εκπαιδευτής στην Ανεμολέσχη Αθηνών, το αεραθλητικό Σωματείο που ιδρύσαμε με τους παλιούς της φωτογραφίας (ο γράφων καθιστός αριστερά), το 1953.
Τα τελευταία χρόνια τα λιγοστά μέλη της ΑΝΛΑ μου έκαναν τη τιμή να με εκλέξουν Πρόεδρο του σωματείου
Ακούστε λοιπόν το σημερινό. Με διαταγή της Π.Α, η Ανεμοπορία είναι και επισήμως «νεκρή». Η διαταγή, η οποία εξεδόθει μετά από τις «πιέσεις» των «τοπικών κοινωνιών» που «ανησυχούν για την υγεία των παιδιών τους», λόγω των πτήσεων των …ανεμοπτέρων και του μικρού αεροπλάνου που τα ρυμουλκεί (Maule 180 hp), τέθηκε σε ισχύ σήμερα πράγμα που σημαίνει ότι, η Ανεμολέσχη «γειώθηκε» κανονικά. Η διαταγή λέει ότι, τα ανεμόπτερα της ΑΝΛΑ δεν μπορούν να απογειωθούν αν στον «κύκλο» πετάνε δύο αεροπλάνα των τριών Αερολεσχών που έχουν εγκατασταθεί στο Τατόι. Επειδή, στον κύκλο βρίσκονται συνεχώς πάνω από …5 αεροπλάνα η ΑΝΛΑ οι μαθητές της ΑΝΛΑ δεν πρόκειται να ξαναδούν την Πάρνηθα εκτός αν διαθέτουν ιώβια υπομονή
Με την σημερινή της απόφαση η Π.Α «απαγορεύει» την δραστηρότητα του μοναδικού, αμιγώς αεραθλητικού Σωματείου που έχει απομείνει στη Αττική (και στη Ελλάδα;) και επιτρέπει (με μικρούς περιορισμούς λόγω …κοινής ησυχίας!), τις πτήσεις των αεροπλάνων και ελικοπτέρων των Αερολεσχών που, στην ουσία, είναι κερδοσκοπικά Σωματεία
Τα μέλη της ΑΝΛΑ μου ζήτησαν να επιδιώξω συνάντηση τον Α/ΓΕΑ Πτέραρχο Κλόκοζα για να «παρακαλέσω» να άρει την διαταγή. Απάντησα πως α. δεν μπορώ και β. δεν πρέπει να το κάνω. Όσοι παρακολουθούν την επαγγελματική μου δραστηριότητα γνωρίζουν τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους της Π.Α. Αυτή τη σχέση θα την κρατήσω για μένα και δεν θα την χρησιμοποιήσω για να πείσω κανέναν για το γεγονός ότι μία αεροπορική δραστηριότητα (εκτός από την εκπαίδευση των μαθητών της Σ.Ι), επιβάλλεται να υπάρχει στο αεροδρόμιο Τατοίου αυτή της Σχολής Ανεμοπρίας της Ανεμολέσχης.
Αν κάποιοι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει να μαθαίνεις παιδιά να πετάνε (αντί να «βαράνε» ναρκωτικά, να πηγαίνουν στο Big Brother και να γίνονται πορτιέρηδες) δεν είμαι εγώ αυτός που θα τους βοηθήσει -να καταλάβουν.
Κρίμα λοιπόν για τον «θάνατο» της Λέσχης μας που, σημειώστε, υπάρχει επειδή δύο πραγματικοί αεροπόροι, ένας πρώην ΥΠ.ΕΘ.Α (ο Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος) και ένας πρώην Α/ΓΕΑ (ο Γιώργος Αυλωνίτης) παραχώρησαν, μετά από δικό μου αίτημα, τα πέντε (5) διθέσια εκπαιδευτικά ανεμόπτερα GROB Twin Astir Acro, τρία στην ΑΝΛΑ και δύο στην Αερολέσχη Εδέσσης.
Όπως είπα το σχόλιο δεν αφορά τη «κρίση», το Μνημόνιο, το ΔΝΤ, την «τρόικα», την ΕΚΤ, τον Γιώργο, τον Ευάγγελο, τον Αντώνη… Αφορά μόνο τα χαμένα όνειρα μιας γενιάς που πίστεψε πως κάτι μπορεί ν’ αλλάξει στην Ελλάδα
Κύριοι της Πολεμικής Αεροπορίας!
Τα πιο θερμά μου συγχαρητήρια για την απόφαση σας να «εκτελέσετε» την Ανεμοπορία
Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas
Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter)
Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια.
Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο.
Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal.
Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα.
Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο.
Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία".
Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο.
Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού».
Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της.
Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί".
Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…
Δείτε περισσότερα άρθρα
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑΣ 
Προχθές στην ομιλία του κου Ζιακόπουλου είδα τον πρώτο μου εκπαιδευτή, τον Κώστα Πικρό έπειτα απο 35 χρόνια και έκανα πολύ μεγάλη προσπάθεια να μη δείξω τη συγκίνησή μου.
Στενοχωρήθηκα που δεν του είπα πριν φύγω πόσο σημαντική υπήρξε η παρουσία του στη ζωή μου και πόσο επηρέασε εκείνο το παιδί των 16 χρόνων που ήμουν το ’75.
Θα μπορούσε ο Ικαρος νάταν μια κάποια λύση;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αγαπητέ κε Καβαθά , ζητάτε απο απο κομματόσκυλα και αναθρωπάκια , να αποκτήσουν αξιοπρέπεια. Ναι , για τους πτεράρχους μιλώ, αυτούς που επέλεξαν τα στερνά (άρχηγιλίκια)τους να μην τιμήσουν τα πρώτα τους πετάγματα. Αυτούς που ενώ το προσωπικό τους απαξιώνεται και υβρίζεται δεν έχουν ενα λόγο συμπαράστασης μια αντρίκια κουβέντα. Πως να νοιώθουν αραγε οι ιπτάμενοι στις Πολεμικές Μοίρες ; πως να αξιολογούν τους ηγέτες τους;
Πείτε όμως στους φίλους σας πτεράρχους να μην ανησυχούν , θα γίνουν και αυτοί διοικητές σε καμμιά ΥΠΑ, θα ανταμοιφθούν με καμμια θεσούλα σε διοικητικά συμβούλια.
Και επειδή κάποτε υπήρξαν μαχητές ισως να κλαίνε στα κρυφά για την χαμένη τους αξιοπρέπεια , μεσα στην μπέμπα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μόνος δεν κάνεις κάτι θα εισπράξεις μια προδιαγεγραμμένη απάντηση και ξωπίσω τα γνωστά ο @μητσους εξηγεί το γιατί.
Μόνο αν μαζευόσασταν και πηγαίνατε συγκροτημένα, το πως βρες τε, το σπίτι σας είναι.
Αν δεν ασχοληθεί κανείς με το σπίτι του ποιος θα το κάνει, ο γείτονας – αντίπαλος, ο ουδέτερος, ο άλλος που τρέχει και δεν φτάνει.
Ο επιμένων νικά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αγαπητέ κύριε Καββαθά, με λύπη μου διάβασα χθές βράδυ την ανακοίνωσή σας για την απαγορεύση πτήσεων της σχολής ανεμοπορίας.
Θα πω οτι ανήκω στην 17η εκπαιδευτική σειρά, εχω ολοκληρώσει το θεωρητικό μέρος αλλα ποτέ δεν ολοκλήρωσα το πρακτικό , αιτία και η τότε αποφαση για το κλείσιμο του αεροδρομίου στον πόλεμο του Περσικού, οταν ανοιξε το αεροδρομιο ήμουν πλεον φανταρος και υπηρετούσα την θητεία μου, απο τότε δεν ξανασχολήθηκα.
Επρεπε να εργαστώ και το υψηλό κόστος πτήσεων, αλλά και ο τρόπος λειτουργίας της σχολής όπου έπρεπε να φας μια ολοκληρη μέρα στο Τατόι, για να πετάξεις το πολύ 2 φορές αν είσουν τυχερός ήταν κάτι το οποίο οση αγάπη για να είχες για το αθλημα σε απογοήτευε γρήγορα, για να μην πούμε για την μικρή διάρκεια των πτήσεων, δηλαδή ενω υπήρχε αρκετό υψος για μεγαλύτερη διάρκεια, η προσγείωση γινόταν εσπευμένα, μειώνοντας την διάρκειά της.
Καταλαβαίνω πως ενας ισχυρός ανδρας οπως εσεις που τοσα χρόνια εχει ασχοληθεί ενεργά με το αεροπλάνο πικρένεται με τέτοιες αποφάσεις, αλλά θα πω και εξής μήπως επιτέλους πρέπει να καταλάβουμε οτι μια αεροθλητική σχολή δεν πρέπει τελικά να στεγάζεται σε ενα πολεμικό αεροδρόμιο???
Υπάρχουν τόσα μέρη στην Αττική και πλησίον του νομού που θα μπορούσαν να στεγάσουν το υπέροχο αυτο άθλημα και ταυτόχρονα να είναι πιο προσιτό στο ευρύ κοινό, γιατί δεν παραδειγματιζόμαστε απο την ΑΝΕΜΟΛΕΣΧΗ ΤΗΣ ΕΔΕΣΣΑΣ, η οποία χρησιμοποιεί βίντσι για την ανέλκυση και ταυτόχρονα με αυτον τον τρόπο το κόστος πτήσεως και απόκτησης Solo πτυχίου γίνεται προσιτό σε όλους???
Το γεγονός οτι ξεπηδούν νέες σχολές υπερελαφρών σε περιοχές όπως τα Μέγαρα και η Κωπαϊδα δεν μας λέει κάτι?
Τελικά πόσο πολύ αγαπάμε το υπέροχο αυτό αθλημα, και τι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε γιαυτό?
Σηκώνουμε τα χέρια ψηλά ή παραδειγματιζόμαστε απο άλλες επιτυχημένες ανεμολέσχες όπως της Εδεσσας?
Τι πειράζει εαν δεν είμαστε σε ενα πρωτοκλασσάτο αεροδρόμιο σαν αυτο της Δεκέλειας, αλλά σε ένα πιο φτωχικό όπως της Κωπαίδας , τι πειράζει αν δεν μας ρυμουλκεί αεροσκάφος αλλά μας ανελκεί βίντσι, ποια είναι η ουσία στον ανεμοπτερισμό, ένα άθλημα για λίγους ψωνισμένους Η ΕΝΑ ΠΡΟΣΙΤΟ ΑΕΡΑΘΛΗΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΑΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΑΕΡΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ?
Δεν γνωρίζω αν έχουν γίνει ανάλογες σκέψεις και προσπάθειες στο παρελθόν και ο λόγος που πιθανώς να μην ευδοκίμησαν, απλα καταθέτω τις απόψεις μου, Μακρής Νικόλαος.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εσεις τι λέτε; Δεν έχουν γίνει (σκέψεις);
Σημ: Κανείς δεν είπε ότι η Π.Α «απαγόρευσε» τις πτήσεις. Απλώς έδωσε προτεραιότητα στις Αερολέσχες
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Νικόλαε, έχουμε ακριβώς τις ίδιες απόψεις. Η εμπειρία σου μοιάζει πολύ με τη δική μου. Και μπορεί Πρόεδρε να μην απαγόρεψε η Π.Α. τις πτήσεις, αλλά αλήθεια, δεν έχει υπάρξει εντολή πρώην υπουργού Εθ. Άμυνας για επ’ αόριστον αναστολή των πτήσεων, εκεί περίπου στις παραμονές των Ολυμπιακών της Γιάννας; Ο τρόπος λειτουργίας της λέσχης, όπως πολύ εύστοχα τον περιγράφεις Νικόλαε, είναι άλλο ένα μεγάλο θέμα. Δέκα σχεδόν χρόνια μετά από την εποχή που περιγράφεις, τίποτα δεν είχε αλλάξει. Με 20 λεπτά ανά πτήση, δεν προλάβαινες ούτε μυρωδιά να πάρεις. Και κάθε τόσο, ερχόταν και μία απαγόρευση από τον Πύργο, γιατί λέει υπήρχαν ριπές ανέμου που υπερέβαιναν το όριο ασφάλειας. Πόσο διαφορετικά θα ήταν αλήθεια σε ένα απλό χωράφι με ένα βίντσι με κόστος απογείωσης στα 5 ευρώ! Ποιός νεολαίος θα διαθέσει 70 ευρώ για μια πτήση 20 λεπτών, χωρίς να ξέρει αν θα προλάβει να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του πριν μια καινούρια απαγόρευση;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φίλε Κώστα
Η Ανεμοπορία στην Ελλάδα ποτέ δεν θα πεθάνει όσο υπάρχουν άνθρωποι που την αγαπούν. Και πίστεψέ με, υπάρχουν ευτυχώς πολλοί.
Κλημεντίδης Γιάννης
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Στην Ελλάδα όχι, αλλά κατά τόπους…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τελικα σημερα λειτουργη η ΑΝΛΑ ναι ή οχι ?
Μου αρέσει!Μου αρέσει!