Άρθρα συντάκτη: Σωκράτης Παπαχατζής / Socratis Papahatzis

1. Διαβάζοντας τον τίτλο της συνέντευξης του Γιάννη Αγγελάκα στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία [«αν δεν ξυπνήσουμε την αμφισβήτηση μέσα μας τελειώσαμε»], μια φράση έρχεται στο μυαλό: «ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις». Το ότι η συνέντευξη ξεφεύγει από το πλαίσιο της καθαγιασμένης κοινοτυπίας που έχει επιλέξει ο τίτλος, δεν αλλάζει την εικόναΣυνεχίστε να διαβάζετε «SHOOT FIRST, ASK QUESTIONS LATER».

Αυτό που αντιλήφθηκε o Θ. Πάγκαλος από τις συγκεντρώσεις των “αγανακτισμένων”, αυτό που κόμισε θριαμβευτικά σαν γλαύκα εις Αθήνας,  ήταν το περί “μόδας του facebook”. Άλλωστε οι  ενοχές που κάποιοι, με επικεφαλής τον ίδιο προσπαθούν να εμφυσήσουν στον λαό [“κοπρίτες”, “διεφθαρμένοι”, “μαζί τα φάγαμε” κλπ.] έχουν χρησιμεύσει καιρό τώρα σαν ναρκωτικό, κατασταλτικό της οργής του.Συνεχίστε να διαβάζετε «ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗΣ…».

Μετά τον θόρυβο που προκάλεσαν τα περί μεταφοράς μεταναστών σε «μισοεγκαταλελειμμένα νησιά» , ο Δ. Σαββόπουλος επανήλθε με νέες δηλώσεις, για τα χλευαστικά σχόλια εις βάρος του σε blogs και forums. Η κεντρική ιδέα είναι ότι, αντί να επακολουθήσει των προτάσεων κάποια συζήτηση, στήθηκε ένα θεματάκι καυγατζίδικο με εξυπναδούλες. Ο καλλιτέχνης τελειώνει με μια δραματικήΣυνεχίστε να διαβάζετε «ΝΗΣΙΑ-ΠΕΣΚΕΣΙ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ;».

Σε άλλο μήκος κύματος από εκείνα ενος Βαμβακάρη ή Τσιτσάνη, ένα «larger than life» θεοδωρακικό ζεϊμπέκικο λειτουργεί σαν ηχητικό ταμπλώ βιβάν, αποσπώντας το λαϊκό ιδίωμα από το φυσικό του χώρο και αναγορεύοντάς σε  «πολιτιστικό γεγονός». Από τη στιγμή που παρέρχεται το momentum των ‘60s, κάθε «έντεχνη» απόπειρα στα 9/8 αποτελεί λίγο πολύ παρωδία. Δεν είναιΣυνεχίστε να διαβάζετε «ΕΙΣΑΙ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΔΕ ΧΩΡΑΣ…».