Ένα «Εν Λευκώ» από το μακρινό 1994

Για όσους εξακολουθούν να μη με «βλέπουν»

…..Ας πάρουμε ένα πολύ απλό παράδειγμα: τον τρόπο που η εταιρία μας λειτουργεί τα τελευταία πέντε χρόνια. Στις Τεχνικές Εκδόσεις είμαστε κάπου
50 άτομα και διαθέτουμε 40 σταθμούς εργασίας, όλους σε δίκτυο (Local Talk και Ethernet). Όλα τα κείμενα, οι φωτογραφίες, τα μηνύματα του
γραφείου διακινούνται ηλεκτρονικά. H ίδια η σχεδίαση, η σελιδοποίηση που λένε, των περιοδικών γίνεται κι αυτή ηλεκτρονικά όπως ηλεκτρονικά γίνονται και οι ενθέσεις στις τετραχρωμίες.
Παράλληλα και στα πλαίσια ενός κοινοτικού προγράμματος στην Τηλεματική II, αναπτύσσουμε το ΤΕCΗΝΕΤ¨, ένα σύστημα παροχής πληροφοριών που αφορούν τον Ειδικό Τύπο (και όχι μόνο) και στο οποίο θα μπορείτε -σύντομα- να γραφτείτε συνδρομητές. Μπαίνοντας στο σύστημά μας θα μπορείτε, πέρα απ’ τη δυνατότητα που έχετε να διαβάσετε τα κείμενα όλων των περιοδικών μας, αλλά και άλλα που θα ανακοινώσουμε αργότερα, να έχετε και τη δυνατότητα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, δηλαδή να στέλνετε/λαμβάνετε μηνύματα σε/από χρήστες υπολογιστών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, χωρίς να είστε
υποχρεωμένοι να τα γράψετε στη γραφομηχανή ή στο «πρίντερ» και να τα
στείλετε με «φαξ» ή ακόμα χειρότερα, να μπείτε στο αυτοκίνητο και να
πάτε στο ταχυδρομείο ή να χρησιμοποιήσετε «κούριερ».

Αν λάβετε υπόψη ότι το δικό μας σύστημα δεν είναι παρά ένα μικρό, σχεδόν ασήμαντο σημείο στις απέραντες λεωφόρους της πληροφορικής, καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει στον πλανήτη, όταν οι H/Y μπουν εκτός από τις επιχειρήσεις και στα σπίτια μας.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Απλά ότι η σωτηρία δεν πρόκειται να
έλθει από τις κραυγές των «οικολόγων» και των οικολογούντων, αλλά από την
ευρεία χρήση της πληροφορικής που θα καταστήσει περιττές τις περισσότερες
μετακινήσεις. Αν μάλιστα θέλουμε να δούμε ψυχρά τις εξελίξεις, θα
διαπιστώσουμε ότι η σωτηρία του περιβάλλοντος είναι άμεσα συνδεδεμένη με
την… οικονομία που θα επιτευχθεί από τη χρήση της πληροφορικής. Κάποια
στιγμή όλοι, κράτη, επιχειρήσεις, απλοί πολίτες, θα διαπιστώσετε ότι είναι
φθηνότερο να διακινείς πληροφορίες μέσα απ’ τα δίκτυα των H/Y παρά να
τις στέλνεις με τοχυδρομειο ή «κούριερ». Παράδειγμα: Είναι χίλιες φορές πιο
φθηνό για ένα κράτος να εξυπηρετεί τους πολίτες ηλεκτρονικά από το να
συντηρεί εκατοντάδες «υπαλλήλους» που ο καθένας απ’ αυτούς και για τους
δικούς του λόγους βαριέται, αρνείται ή απλά δεν πάει να δουλέψει. Θα ήταν
μια όμορφη άσκηση να βρίσκαμε πόσες χιλιάδες τόνους καυσίμων θα
εξοικονομήσουμε (και πόσο λιγότερα δηλητήρια θα εκπέμπονται στην
ατμόσφαιρα) αν «αύριο» όλοι οι πολίτες, οι επιχειρήσεις και οι δημόσιες
επιχειρήσεις έστελναν και λαμβάνουν την αλληλογραφία τους με ηλεκτρονικό
ταχυδρομείο.

Ήδη και, όπως ίσως διαβάσατε, στις ευρωεκλογές οι Βέλγοι(;)
εγκαινίασαν ένα σύστημα όπου οι πολίτες ψήφισαν ηλεκτρονικά! Για σκεφτείτε
πόσες εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα δεν θα ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα της
Ελλάδας, αν οι «ετεροδημότες» ψήφιζαν μ’ αυτόν τον τρόπο! H προηγούμενη
φράση μπορεί ν’ ακούγεται σαν ανέκδοτο (στη χώρα μας), αλλά, αν μια
φωτισμένη ηγεσία ήθελε πραγματικά να κάνει κάτι για το περιβάλλον, θα
φρόντιζε να ερευνήσει αυτό το πρωτοπόρο ευρωπαϊκό παράδειγμα.
Αλλο… Ποιος είναι ο λόγος να πάτε με το αυτοκίνητο στο «γραφείο», αν
μπορείτε να κάνετε τις δουλειές σας (ακόμα και τα ψώνια) από το σπίτι. Τα
παραδείγματα είναι τόσα, ώστε θα μπορούσα να συνεχίσω μέχρι το… 2000.
Όμως οι προοπτικές που ανοίγονται με τη χρήση της Πληροφορικής έχουν
γραφτεί από εκατοντάδες συναδέλφους και έχουν προβλεφθεί από τους «ιερείς»
της επιστημονικής φαντασίας, γι’ αυτό, εκτός από τα παραπάνω, θα σας δώσω
ακόμα ένα πιο «προσγειωμένο» παράδειγμα.
Από τι ρυπαινεται η ατμόσφαιρα; Μα, από τα υπολείμματα της καύσης των MEK (Μηχανών Εσωτερικής Καύσης). Πώς τις αποφεύγουμε; Με το να χρησιμοποιήσουμε ηλεκτρισμό.
Όμως… H παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας είναι είτε ακριβή (υδατοπτώσεις,
λιγνίτης, πετρέλαιο) είτε επικίνδυνη (αντιδραστήρες σχάσης).
Τι θα λέγατε για παραγωγή ενέργειας από αντιδραστήρες σύντηξης;
Επιστημονική φαντασία;


Όχι… Σε 15-20 χρόνια θα είναι έτοιμοι οι πρώτοι πειραματικοί
αντιδραστήρες που θα προσφέρουν άφθονη, φθηνή και, το κυριότερο, «καθαρή»
ενέργεια σε εκείνους που θα έχουν την τύχη να τους χρησιμοποιούν.
Οι άλλοι, οι μικροί, οι φτωχοί (και φυσικά οι λαοί-παρλαπίπες) θα
αναγκάζονται να αγοράζουν την ενέργειά τους από τους λευκούς και κίτρινους
«Αραβες» της μεταπετρελαϊκής εποχής που θα είναι οι Γερμανοί, οι
Αμερικανοί, οι Ιάπωνες, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι.
Γιατί θα είναι έτοιμη σε 15-20 χρόνια; (σημ 2019: εδώ ομολογω πως έπεσα έξω!) Γιατί τώρα γίνεται μεγάλη, σοβαρή, εντατική έρευνα. Εκατοντάδες επιστήμονες εργάζεται στα προγράμματα «Γιουροπίαν Τζετ Τόρους» και «Τοκαμάκ» και όλοι είναι αισιόδοξοι για το αποτέλεσμα. Παράλληλα, και όπως διάβασα σ’ ένα τελευταίο τεύχος του «Νιού Σάιεντιστ», η υπόθεση της παραγωγής ενέργειας με ψυχρή σύντηξη επανέρχεται στο προσκήνιο.

H αισιοδοξία για το ενεργειακό μέλλον του πλανήτη έφθασε μάλιστα μέχρι
το… υπόγειό μας! Στο τέλος Ιουνίου από την οδό Πραξιτέλους 31 έφυγε ο
επτάμετρος ρομποτικός βραχίονας που θα τοποθετηθεί στον αντιδραστήρα
σύντηξης στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ στη Γερμανία, για να κάνει μετρήσεις στο
οριακό στρώμα του πλάσματος! O βραχίονας σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε
στην Ελλάδα (από την εταιρία που συνεργαζόμαστε και συστεγαζόμαστε, την
«Ελληνική Τεχνολογία ΕΠΕ» και τον Δημόκριτο).
Από τη στιγμή λοιπόν που μέσω της σύντηξης θα υπάρχει άφθονη, φθηνή και
καθαρή ενέργεια, ποιος χρειάζεται πλέον τους MEK; Όλα τα μέσα μεταφοράς
(ιδιωτικά και MMM) θα κινούνται με ηλεκτρισμό ή με ενεργειακές κυψέλες και
η επιβάρυνση της ατμόσφαιρας από τους ρύπους θα σταματήσει. Ακόμα και οι
κινητήρες των μεγάλων φορτηγών θα αντικατασταθούν με ηλεκτρικούς, καθώς
πέρα απ’ τη φθηνή ενέργεια, θα εξελιχθούν και οι ενεργειακές κυψέλες, οι
κινητήρες που θα λειτουργούν με υδρογόνο και τα υβριδικά συστήματα που
επανειλημμένα έχουμε παρουσιάσει στους 4T


Βλέπετε λοιπόν τι θα συμβεί;
Το περιβάλλον θα σωθεί για καθαρά οικονομικούς λόγους. Αν η ηλεκτρική
ενέργεια που παράγεται από τους σταθμούς που λειτουργούν με ατομική
ενέργεια είναι ήδη φθηνότερη (και καθαρότερη μέχρι τη στιγμή βέβαια που θα
εκραγεί κάποιο Τσέρνομπιλ ή Θρι Μάιλ Αιλαντ) φανταστείτε πόσο φθηνότερη θα είναι η ενέργεια που θα παράγεται από τη σύντηξη. Φθηνή και καθαρή ενέργεια λοιπόν που αντιστρέφει την πορεία της καταστροφής, κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους και ανοίγει νέους δρόμους στην όποια βιομηχανία, είτε αυτή παράγει ηλεκτρικά αυτοκίνητα είτε CD ROM για ταξίδια στον κόσμο της Εικονικής Πραγματικότητας. Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν περισσότερα κέρδη από την εκμετάλλευση ενός επίγειου «παραδείσου» παρά μιας επίγειας…
κόλασης! Και όχι μόνο υπάρχουν κέρδη, αλλά και όσοι θα γίνουν
δισεκατομμυριούχοι φτιάχνοντας το νέο «παράδεισο» θα ανακηρυχθούν και
εθνικοί… ευεργέτες!
Τα όσα πρόκειται να συμβούν φέρνουν στο νου τον «αγώνα» μερικών χιλιάδων
ανέργων και περιπατητικών της πρωτοσοσιαλιστικής εποχής του ΠΑΣΟΚ και της προϊστορικής του KKE που καταλαμβάνουν το οδόστρωμα κραυγάζοντας «έξω οι βάσεις του θανάτου».
Αν θυμάστε, οι βάσεις έφυγαν όχι επειδή το απαίτησαν οι εν λόγω
«αγωνιστές», αλλά επειδή η σύγχρονη Ρώμη βρήκε άλλους, φθηνότερους τρόπους για να ελέγχει τις κτήσεις της.
Θα ‘ρθει λοιπόν η μέρα που η ατμόσφαιρα θα καθαρίσει, οι πόλεις δεν θα
ασφυκτιούν απ’ το κυκλοφοριακό, οι ωκεανοί δεν θα κινδυνεύουν από τα
πετρελαιοφόρα και τα πυρηνικά απόβλητα δεν θα παρουσιάζουν πρόβλημα (γιατί δεν θα υπάρχουν).
Θα ‘ρθει μια μέρα που τα δάση θα αρχίσουν να μεγαλώνουν (κανείς δεν θα
κόβει πλέον δέντρα για να φτιάχνει χαρτί για εφημερίδες, περιοδικά,
εγκυκλοπαίδειες και …φαξ κ.λπ.), αφού οι πληροφορίες θα μεταδίδονται σε
ηλεκτρονική μορφή.
Θα ‘ρθει μια μέρα που ένα τμήμα του πλανήτη θα ζει στον «παράδεισο» και ένα
άλλο σε μια νέας μορφής «κόλαση» που δεν αποκλείεται να έχει πεντακαθαρη
ατμόσφαιρα και ζωντανά δάση, αλλά που οι άνθρωποι θα είναι δεμένοι
χειροπόδαρα από εκείνους που θα διαθέτουν τα απόλυτα όπλα: την πληροφορία και τις -καθαρές- ενεργειακές πηγές!

Ωραία η μελλοντολογία θα πείτε, αλλά τώρα, σήμερα, τι γίνεται. Σήμερα η
υπόθεση της προστασίας του περιβάλλοντος βρίσκεται αποκλειστικά και μόνο
στα δικά μας χέρια. Κανείς Τρίτσης, Κουλουμπής, Μάνος, Λαλιώτης δεν θα μας
εμποδίσει (δεν μπορεί να το κάνει) να πετάμε τα σκουπίδια όπου μας
«καπνίσει», να κυκλοφορούμε με ρυπογόνα αυτοκίνητα, να χτίζουμε παράνομα, να καίμε τα δάση, να σπαταλάμε το νερό. Μέχρι την ημέρα που δεν θα χρειαζόμαστε τρεις συγκοινωνίες για να πάρουμε μια δήλωση του Νόμου 105 και ένα δέντρο για να φτιάξουμε 100 βιβλία, η προστασία του περιβάλλοντος είναι υπόθεσή μας. Ας το καταλάβουμε και ας προσπαθήσουμε όλοι να περάσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται στη νέα εποχή της πληροφορικής για να δούνε τα παιδιά μας μια πραγματικά άσπρη μέρα.
Και οι φωνασκούντες «οικολόγοι» που ζητούν να απαγορευτούν τ’ αυτοκίνητα
απ’ τις πόλεις; Αυτοί με τι θα έχουν να ασχολούνται; Όπως και οι γραφικοί
που περιγράψαμε πιο πάνω έτσι κι αυτοί όλο και θα βρουν κάτι ν’ ασχοληθούν
για να ικανοποιήσουν τη δίψα τους για πολιτική, κομματική και ενίοτε
κοινωνική αναγνώριση μέσα από «αγώνες» που καμία σχέση δεν έχουν με τη
σημερινή και αυριανή πραγματικότητα._Κ.Κ.

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

7 σκέψεις σχετικά με το “Ένα «Εν Λευκώ» από το μακρινό 1994

  1. Στις Τεχνικές Εκδόσεις, τότε, ζούσατε και μαζί με σας κι εμείς οι αναγνώστες αυτά που θα συνέβαιναν στο μέλλον, κατά το δόγμα του Επίκτητου: «εἰ βούλει ἄλυπον βίον ζῇν, τά μέλλοντα συμβαίνειν ὡς ἤδη συμβεβηκότα λογίζο», γιατί, απλά, ήταν η ενόραση της επιστήμης που ξεπερνούσε τη βλακεία της προκατάληψης.
    Ποιός, όμως, θα πείσει ακόμα και σήμερα τους γραφικούς οικολόγους και εναλλακτικούς, που πίσω από κάθε επιστημονική κατάκτηση βλέπουν και έναν βιασμό της φύσης ή που πιστεύουν ότι πίσω από την πυρηνική ενέργεια κρύβεται, πάντα, μόνο μια ατομική βόμβα;

    Μου αρέσει!

  2. Τα τελευταία 15 χρόνια ,ως προιστάμενος δημόσιας υπηρεσίας κατάλαβα ότι τα ΄΄μέτρα μείωσης της γραφειοκρατίας΄΄ είχαν σαν στόχο την αύξηση των αναγκαιούντων υπαλλήλων, χαρτούρας, υπογραφών, υποκλίσεων κλπ. Οψόμεθα.

    Μου αρέσει!

    1. O Franz Kafka ήταν απόλυτος, ακόμα και για τις επαναστάσεις, που έρχονται, δήθεν, να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά το μόνο που αφήνουν πίσω τους είναι ένα κατακάθι γραφειοκρατίας, λέγοντας «Jede Revolution verdunstet und hinterläßt einen Bodensatz Bürokratie» (Κάθε επανάσταση εξατμίζεται και αφήνει μια μούργα γραφειοκρατίας)

      Μου αρέσει!

  3. Αυτά μας έλεγες όταν έπιανες από το χέρι και μας έδειχνε το μέλλον.
    Δεν αναφερθήκατε σε ένα δώρο του Μεγάλου Αρχιτέκτονα προ αυτήν την
    Πατρίδα………..την υδρολισθηση.

    Μου αρέσει!

  4. Θυμήθηκα με ιδιαίτερη συγκίνηση το άρθρο και τα μεταγενέστερα σχόλιά μου κάτω από αυτό.
    Τότε, ζούσαμε στο μέλλον και τώρα που το μέλλον έγινε παρόν ζούμε στο παρελθόν.
    Ήταν γύρω στα 1973, όταν ένας φίλος μου μαθηματικός στο Παρίσι μας ανακοίνωσε τις διδακτορικές του σπουδές στην πληροφορική και αντιμετωπίζαμε τις απόψεις του ως μια ακατανόητη ξένη γλώσσα.
    Ήταν από τους πρωτοπόρους και απέκτησε μεγάλη θέση, όταν γύρω στα 1980-1982 τον κάλεσε το Ελληνικό Κράτος να τον συμβουλευτεί για τη μηχανοργάνωση των φορολογικών υπηρεσιών.
    Τον ρώτησα, τότε, αν υπάρχει πιθανότητα να συλλαμβάνεται ηλεκτρονικά το κατ’ εξοχήν ελληνικό σπορ της φοροδιαφυγής και μου  απάντησε, ότι μπορούμε να ασκούμαστε ξένοιαστα σ’ αυτό για αλλά πενήντα, περίπου, χρόνια, γιατί μετά θα γίνει επικίνδυνο και έπεσε και αυτός μέσα με ακρίβεια στις προβλέψεις του…
    Προσωπικά, πιστεύω ότι το ενεργειακό μέλλον ανήκει στη σύντηξη, που στην πραγματικότητα δημιουργεί πολλούς ενεργοδότες ήλιους στη γη…
    Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι δε θα προφτάσουμε να ζήσουμε τους γραφικούς οικολογικούς παραλογισμούς που θα βλέπουν εφιάλτες στη σύντηξη και θα κάνουν το θέμα ζήτημα επικαιρότητας στα μεσημεριανά τηλεδικεία.
    Ευχαριστώ για τη βραδυνή συγκίνηση.
    Δημήτρης Αθανασιάδης 

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.

Αρέσει σε %d bloggers: