Έτος Ιδρύσεως Ιστολογίου: 2009. Θέματα: Από την Ιδέα της Αυτοκίνησης μέχρι τις κοινωνίες του Μεγάλου Αδελφού και από τον Εξιπερί μέχρι τον Τζόνοθαν Λίβινγκστον Σίγκαλ. Iστoλόγιο για την εποχή του Τεχνολογικού Μεσαίωνα, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Νέας και της Εταιρικής Διακυβέρνησης και ότι άλλο προκύψει στο μεταξύ. Ερώτηση κρίσεως: πότε έγραψα ότι, η ώρα του ΔΝΤ είναι κοντά;! Το 2006.
Η εκπομπή που βλέπω στο France 24 επιγράφεται: “GENDER IN THE CITY – MAKING URBAN SPACES SAFER FOR WOMEN”. Παρακολουθώντας την έρχεσαι σε επαφή με ένα σύγχρονο αστικό τοπίο, που αποτελεί το πλαίσιο ενός γενικευμένου πανικού. Εδώ το sexual harassment και γενικώς τα θέματα γυναικείας ασφάλειας βρίσκονται στην ημερησία διάταξη. “Όλες ανεξαιρέτως” οι γυναίκες έχουν δεχτεί κάποια στιγμή της ζωής τους παρενόχληση. Το τι ακριβώς είναι αυτή δεν ξεκαθαρίζεται με ακρίβεια. Κάποιο ευγενικό, αλλά … επίμονο [πέραν ποιας διάρκειας;] φλερτ συνιστά άραγε αιτία ανησυχίας; Ακούγοντας τη συζήτηση, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι …το μυαλό ενός άνδρα σε μια δυτική μεγαλούπολη, περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από τον εντοπισμό του επόμενου στόχου της επιθετικής σεξουαλικής του δραστηριότητας. Βεβαίως, οι συμμετέχουσες στο πάνελ δεν παραλείπουν να μιλήσουν για κάποιες περιοχές, όπου οι γυναίκες αποφεύγουν να κυκλοφορήσουν συγκεκριμένες ώρες, ιδίως μόνες τους. Επίσης βεβαίως, “παραλείπουν” να τις συνδέσουν με τις NO GO ZONES των μουσουλμανικών γκέτο, απ’ τις οποίες, γυναίκα με “δυτικού τύπου” αμφίεση [τουτέστιν, όχι φασκιωμένη] πρέπει να το σκεφτεί πολύ πριν περάσει. Εντύπωση προκαλεί η αυταρέσκεια και το αλαζονικό, ψυχρά αποφασιστικό ύφος με το οποίο οι συζητήτριες θέτουν τα ζητήματα. Όπως και τα σχολιαστικά του βίντεο posts, του τύπου: “επιτέλους”, “ήταν καιρός” και “ο μόνος τρόπος για την απελευθέρωση των γυναικών είναι ο χωρισμός τους από τους άνδρες”!!! Η συζήτηση δεν αργεί να φτάσει στο πώς μπορούν να …βοηθηθούν οι γυναίκες στην αντιμετώπιση της διαρκούς, εφιαλτικής απειλής που η ύπαρξη των ανδρών αντιπροσωπεύει. “Κι αυτό γιατί”, τονίζει η πρωταγωνίστρια, “οι πανταχού παρούσες κάμερες δεν χρησιμεύουν παρά ΑΦΟΥ κάτι φρικτό έχει συμβεί” [όπως το να …αγγίξει πχ. κάποιος, σκόπιμα ή τυχαία, μέσα στο μετρό, τον ώμο μιας γυναίκας]. “Πρέπει να σκεφτούμε κάτι παραπάνω”. Η σκέψη ότι ο σκοπός των καμερών είναι, εκτός των άλλων, αποτρεπτικός, είναι ίσως περίπλοκη για το μυαλό της συγκεκριμένης κυρίας. Ή όχι; μήπως το πράγμα οδηγείται κάπου; μήπως υπάρχει σχέδιο εδώ; Φαίνεται πως υπάρχει. Γιατί η επόμενη αποκάλυψη, είναι η δυνατότητα της …νέας τεχνολογίας να ελαφρύνει τη θέση των γυναικών, στην κόλαση της σεξουαλικής παρενόχλησης που ακατάπαυστα βιώνουν. Ναι, οι γυναίκες μπορούν πλέον να καταγγέλλουν, σε ειδική γραμμή που φτιάχτηκε γι΄ αυτό, κάθε επιθετική απόπειρα. “Μπορεί οι καταγγελίες να φτάσουν αρχικά σε υπερβολικά επίπεδα, σε βάθος χρόνου όμως, θα μειωθεί σίγουρα το sexual harassment”, αποφαίνεται θριαμβευτικά η πρωταγωνίστρια της συζήτησης, αρχιτέκτων / ακτιβίστρια και μέντωρ του urban planning. Είναι ενδιαφέρον να αναλογιστεί κανείς: υπάρχει έστω ένα από τα θέματα που προωθούνται στον δημόσιο διάλογο, για το οποίο η …νέα τεχνολογία να μην έχει λύση; Με δεδομένο άλλωστε ότι νέα τεχνολογία = έλεγχος πάνω απ’ όλα, μπορεί κανείς ακόμα να αναλογιστεί: με τι κριτήρια προωθούνται αυτά τα θέματα; και πόσα εξ αυτών είναι υπαρκτά;
Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter)
Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια.
Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο.
Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal.
Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα.
Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο.
Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία".
Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο.
Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού».
Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της.
Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί".
Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…
Δείτε περισσότερα άρθρα
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑΣ 