Έτος Ιδρύσεως Ιστολογίου: 2009. Θέματα: Από την Ιδέα της Αυτοκίνησης μέχρι τις κοινωνίες του Μεγάλου Αδελφού και από τον Εξιπερί μέχρι τον Τζόνοθαν Λίβινγκστον Σίγκαλ. Iστoλόγιο για την εποχή του Τεχνολογικού Μεσαίωνα, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Νέας και της Εταιρικής Διακυβέρνησης και ότι άλλο προκύψει στο μεταξύ. Ερώτηση κρίσεως: πότε έγραψα ότι, η ώρα του ΔΝΤ είναι κοντά;! Το 2006.
Όσο πλησιάζει η ώρα της αναχώρησης τόσο τα παλιά ταξίδια επιστρέφουν στο νου. Μνήμες απ’ το ταξίδι στο χωριό του πατέρα, στις παλιές γειτονιές του Κυνοσάργους και του Μετς, στο toll στο Νέο Φάληρο που φτιάχναμε ένα ανεμόπτερο, στο Que Gardens Place στο Λονδίνο, στις Σπέτσες, στο Ρίο, στην έρημο της Αριοζόνα, σε μια παγωμένη αεροπρορική βάση έξω απ’ τη Μόσχα, στα αεροπλάνα που πέταξα, σε λίγα απ’ τ’ αυτοκίνητα που οδήγησα, στα περιοδικά που κυκλοφορησαν, στη ζωή μου
μου
Ειχα αρχίσει να γράφω ένα βιβλίο, «Ασημόσπιτο» το έλεγα αλλά το άφησα. Δεν έχω κουράγιο. Το αφαίρεσαν οι επιλογές μου για τις οποίες πληρώνω αδρά μέχρι σήμερα. Είναι και η αφάνεια που μ’ ενοχλεί κύρια όμως η έλλειψη σκοπού. Όσοι είχα συγκρούστηκαν με τα λάθη μου κι’ έγιναν κομμάτια. Beyond Local Repaira που λένε και οι Αμερικανοί. BLR όπως εγώ με μια ασταμάτητη πικρία που τείνει να μετατραπεί σε κατάθλιψη γιατί, το μέλλον έχει ο ηρωας μου κλεισμένο σ’ ένα δωμάτιο στο Κωσταλέξι;
Είναι και η υγεία που ναι μεν είναι «καλή» για την ηλικία αλλά, δεν επιτρέπει (λόγω φοβερών πόνων στη μέση) να καβαλήσω την μοτοσυκλέτα η’ να πετάξω -αν και το τελευταίο είναι λίγο πιο εύκολο
Θέλω να γράψω για χίλια πράγματα αλλά, χίλιες εκατό είναι οι αιτίες που με σταματάνε. Συχνά επσιτρέφω σε παλιά κείμενα ψάχνωντας την έμπνεση αλλά, με το που τα διαβάζω σκέφτομαι «ποιος ενδιαφέρεται» κι’ επσιτρέφω στο Καθαρτήριο περιμένοντας την τελική κρίση, όχι ότι πιστεύω σε θεούς και δαίμονες σε παραδείσοτς, πιλάφια και κολάσεις αλλά, να… Δεν ξέρω που αλλού να με τοποθετήσω
Ψάχνοντας βρήκα το παρακάτω κείμενο. Το είχα γράψει δεν θυμάμαι που το 2004
Διαβάστε το
**********
«…πρέπει να επαναλάβω κάτι που έγραφα τα πολύ παλιά χρόνια, όταν έφευγα για λίγο με αυτοκίνητο ή μοτοσικλέτα και χανόμουν σε διαδρομές όπως εκείνη από το Λεωνίδιο στην Τρίπολη και από κει στον Πύργο ή στη Σπάρτη, ή από τον Πύργο στην Αρχαία Ολυμπία και την Ανδρίτσαινα. Είπα Ανδρίτσαινα και θυμήθηκα ότι εκεί κοντά βρίσκεται ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα, αλλά και τόποι που η φύση και οι δρόμοι είναι τόσο ωραίοι που αισθάνεσαι ότι θα πεθάνεις από ευτυχία.
Πολλά από αυτά τα μέρη τα είδα από ψηλά, με ένα ελικόπτερο R-44. Συγκυβερνήτης και παρατηρητής, πήγα σε μέρος που απέχει μόλις τέσσερα χιλιόμετρα από τα Βυτιναίικα Πύργου Ηλείας, που βρίσκεται ο τάφος των παππούδων και γονιών. Βρήκα την ευκαιρία να ρίξω λίγο νερό στο μάρμαρο που τους σκεπάζει και να αγναντέψω τον κάμπο που πριν από πολλές δεκαετίες (δε χρειάζεται να πω πόσες!) γύριζα σαν μικρό παιδί, «πληγώνοντας» (όπως λέει και η ταινία) τα δέντρα.
Ένα απ’ αυτά, η πιο μεγάλη λεύκα, είναι τώρα πεσμένο στο έδαφος από τον αέρα και τα χρόνια. Μάταια έψαξα να βρω την «πληγή» που του ειχα κάνει. Το ξύλο είχε σαπίσει και τα αρχικά «Κ.Δ.Κ. – Ε.Α.Α.» (Κωνσταντίνος Δημητρίου Καββαθάς – Ένωση Αερομοντελιστών Αθηνών!) είχαν εξαφανιστεί, αλλά η ανάμνηση ήταν ζωντανή, όπως ζωντανό και ταπεινό ήταν και το φτωχικό του «θείου», στο οποίο πέρασα μερικά από τα ωραιότερα καλοκαίρια της ζωής μου. Και είχε βρέξει. Όχι μία αλλά δέκα φορές εκείνο το σαββατοκύριακο. Και όχι απλή βροχή, αλλά καταιγίδες, που μας ανάγκασαν να παρατείνουμε την παραμονή μας και έτσι βρήκα την ευκαιρία να πάω στο «χωριό».
Ε, θα πείτε. Και λοιπόν; Δεν υπάρχει Έλληνας που τουλάχιστον μια φορά το χρόνο να μην πηγαίνει στο «χωριό»! Πόσοι όμως έχουν την τύχη να γίνουν μάρτυρες κατακλυσμού που απελευθέρωσε όλα τα αρώματα της γης και πάρ’ τον κάτω τον Καββαθά. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο και οι μυρουδιές απ’ το ποτάμι, το αρδευτικό κανάλι, τα σπαρτά, τις ελιές, που ξεπλυμένες και καθαρές έστεκαν η μια δίπλα στην άλλη, κυρίευσαν τις αισθήσεις. Τι ομορφιά και πόσο μου έχει λείψει έτσι που ζω φυλακισμένος σε γραφεία και αυτοκίνητα!…» Κώστας Καββαθάς Αύγουστος 2004
Τελευταία μέρα του Αυγούστου του 18.
Μακάρι να μπορούσα να «φύγω» για κάποιο απ’ τα μέρη που είχα «πάει» παλιά!
Πουθενά δεν είχα πάει βέβαια. Οι άνθρωποι νομίζουν ότι πάνε κάπου, στην πραγματικότητα όμως μένουν ακίνητοι μια και δεν υπάρχειο Χρόνος άρα ούτε παρελθόν, παρόν και μέλλον. Όλα
óñìç
γίνωνται τ ώ ρ α, όλα είναι δημιουργήματα ενός κοινού «υποσυνείδητου» μια και ούτε αυτό υπάρχει
Θέλω να πω έχει υποσυνείδητο ο Υπολογιστής; Όχι. Μνήμες φυλκαγμένες στην RAM ναι αλλά, υποσυνείδητο;
Κάποια στγμή θα βγω απ’ την πρίζα, το «μχανημα» θα σβύσει αλλάη Πληροφορία δεν θα πεθάνει. Θαήθελα να μπορούσα να «επιστρέψω», να με βάλω πάλι στην πρίζα και το Σύστημα να κάνει reboot και ν’ αρχίσω πάλι να με παρατηρώ όμως η ώρα δεν έχει έλθει ακόμα
Μάλλον σκέφτετε πως άάρχισα να τα χάνω και λέω ασυναρτησίες και πιθανό να μην κάνετε λαθος
Δεν ξέρω
Η εξορία στο Purgatorium μπορεί να έχει επηρεάσει την «μητρική», τι να πω, δεν είναι και κανείς απ’ τους παλιούς κοντά να βοηθήσει…
Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter)
Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια.
Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο.
Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal.
Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα.
Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο.
Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία".
Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο.
Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού».
Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της.
Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί".
Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…
Δείτε περισσότερα άρθρα
5 σκέψεις σχετικά με το “Επιστρέφοντας …”
Δάσκαλε! Όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνω άλλο τόσο πιστεύω ότι όλα έχουν το σκοπό τους και τίποτε δεν είναι τυχαίο.
Υπάρχει προγραμματισμός και σκοπός για το καθένα μας που δεν μπορούμε ούτε να φαντασθούμε, ούτε να διανοηθούμε.
Κρατάτε γερά!
Δάσκαλε! Όσο περνάει ο καιρός και μεγαλώνω άλλο τόσο πιστεύω ότι όλα έχουν το σκοπό τους και τίποτε δεν είναι τυχαίο.
Υπάρχει προγραμματισμός και σκοπός για το καθένα μας που δεν μπορούμε ούτε να φαντασθούμε, ούτε να διανοηθούμε.
Κρατάτε γερά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Λέτε ε;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«νόστιμον ἦμαρ»
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αγαπητέ Κ.Κ
Καλό Σεπτέμβρη
https://www.watchonline.red/i-origins-2014-watch-online/
υγ
Γρήγορα να μπορέσεις -ΕΥ!- να καβαλήσεις την μοτοσυκλέτα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κ. Καββαθά ζήσε όπως μόνο εσύ ξέρεις, ´´ Υπερβάλλοντας´´ γιατί κανείς μας δεν ξέρει πού καί πότε !!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!