(σ.σ. Το σχόλιο ΔΕΝ δεν συνδέεται με το άρθρο του Σ.Κ το οποίο αναδημοσιεύω γιατί δεν μπορώ να αντισταθώ στην λογική τουνα βλέπουμε όλες τις πλευρές. Απλώς θέλω να υπενθυμίσω ότι, ορισμένοι (λίγοι) δημοσιογράφοι έχουν την ικανότητα να «βλέπουν» την πραγματικότητα πολύ νωρίς. Για να το αποδείξω υπενθυμίζω το ερώτημα που έθεσα, χωρίς να πάρω απάντηση, πριν τις τελευταίες εκλογές.
Το επαναλαμβάνω: «Ποιός/οι είναι ο/οι κουμπάρος/οι στον «γάμο» ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ; «Απάντηση δεν πήρα ούτε από τον «λαμπερό» δημοσιογράφο που προαλοίφεται(;) για την θέση του νέου σουπερ-μιντιάρχη.
Μπορεί, οι εξελίξεις να σας κάνουν να θέσετε πάλι (στον εαυτό σας) το ερώτημα ιδιαίτερα αν, η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβριου εφαρμόσει το «Σχέδιο Σόϊμπλε»._Κ.Κ
Πηγή: Η Καλύβα ψηλά στο βουνό
Το μαρτύριο του Τσίπρα (αν ήταν κανονικός άνθρωπος)
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Σχετικά
Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas
Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter)
Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια.
Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο.
Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal.
Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα.
Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο.
Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία".
Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο.
Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού».
Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της.
Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί".
Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…
Δείτε περισσότερα άρθρα
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑΣ 
Το σχέδιο Σόιμπλε θα εφαρμοστεί από οποιαδήποτε κυβέρνηση κι αν προκύψει, εκτός βέβαια αν μιλάμε για κυβέρνηση Λαφαζάνη. Από μία άποψη λοιπόν, είναι μάλλον η καλύτερη εξέλιξη που μπορεί να συμβεί μέσα στους επόμενους (λίγους) μήνες. Δυστυχώς εκεί φτάσαμε.
Κι επειδή όλοι θα επιχειρηματολογούν σε λίγο ότι είναι καλύτερα να βγούμε από το ευρώ, ας επαναπατρίσουν πρώτα τα χρήματά τους σε Ελληνικές τράπεζες και μετά το συζητάμε. Εντάξει κ. Λαπαβίτσα; Εντάξει κ. Βαλαβάνη;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Κυάμων απέχεσθαι».(Πυθαγόρας)
(Να απέχεις από τα κουκιά) (εννοεί την πολιτική, στην οποία χρησιμοποιούνταν τα κουκιά κατά την ψηφοφορία)
Από καιρό είχα επισημάνει πως το φαινόμενο «ΣΥΡΙΖΑ» και ο ηγεμόνας του δεν χρήζουν πολιτικής, αλλά ψυχιατρικής προσέγγισης.
Μίλησα για την πολιτική ψυχοπάθεια και την πολιτική παράνοια, επικαλούμενος απόψεις της διεθνούς πολιτικής ψυχιατρικής.
Κατά τη διάρκεια των «σκληρών διαπραγματεύσεων» αναφέρθηκα στα λεγόμενά απρόσφορα συναισθήματα, βλέποντας τον ηγεμόνα του ΣΥΡΙΖΑ να περιφέρεται χασκογελώντας στην Ευρώπη, την ώρα που αναφερόταν στη χρεοκοπία της χώρας του.
Η συμπεριφορά αυτή είναι η ίδια με τη συμπεριφορά ενός σχιζοφρενούς, που αναφέρεται στο θάνατο του παιδιού η της μάνας του γελώντας.
Παρατήρησα πριν την υπογραφή του τρίτου μνημονίου τον ηγεμόνα του ΣΥΡΙΖΑ να επιδίδεται στο «σπορ» της άρνησης, δηλώνοντας καθημερινά πως δεν θα γίνει Παπαδήμος, προσπαθώντας να απαλλαγεί προκαταβολικά από την επερχόμενη μεταμόρφωσή του σε χειρότερο Παπαδήμο.
Αν, λοιπόν, ο Τσίπρας ήταν ένας κανονικός άνθρωπος θα έπρεπε να είχε επιλέξει σήμερα ως κάθαρση την αυτοκτονία, η οποία θα ήταν η κανονική αντίδραση κάθε κανονικού ανθρώπου και όχι να αναζητεί άλλοθι πολιτικού ξεπλύματος του μαύρου ηθικού του κρίματος.
Στο «Κατά Λουκάν Ιερόν Ευαγγέλιον» (Η 30) περιγράφεται παραστατικότατα η περίπτωση ενός μη κανονικού ανθρώπου, «επηρώτησε δε αυτόν ο Ιησούς λέγων· τι σοι εστιν όνομα; ο δε είπε· λεγεών· ότι δαιμόνια πολλά εισήλθεν εις αυτόν».
Για να μην επικαλεστώ πάλι την επιστήμη της ψυχιατρικής, θα αναφερθώ στην άποψη του Bertrand Russell, που έλεγε πως μια επερχόμενη ψύχωση αρχίζει όταν κάποιος πιστεύει πως αυτό που κάνει είναι σημαντικό και δεν θα ξεχάσω την περίπτωση ενός ψυχοπαθούς στο Δημόσιο Ψυχιατρείο κατά τα φοιτητικά μου χρόνια, που έλεγε πως τον κλήτευσε ο Θεός να σώσει τον κόσμο.
Πόσους από τους πολιτικούς μας δεν έχουμε ακούσει να επικαλούνται ένα πιο μινιμαλιστικό όραμα. Τη σωτηρία της χώρας μας.
Ο δυστυχής αυτός άνθρωπος του Δημόσιου Ψυχιατρείου κάθε Σάββατο έβγαινε με άδεια και τη Δευτέρα, πριν επιστρέψει στο ψυχιατρείο, περνούσε από το ξενόγλωσσο βιβλιοπωλείο του Μόλχο και αγόραζε το περιοδικό Paris Match, μέσα από την ανάγνωση των σελίδων του οποίου κατόρθωσε, κατά τον μακροχρόνιο εγκλεισμό του στο ψυχιατρείο, να μάθει άπταιστα Γαλλικά.
Είναι το περιοδικό για το οποίο ο κύριος Βαρουφάκης φωτογράφησε την οικογενειακή του ευδαιμονία, διαπραγματευόμενος τη λαϊκή δυστυχία.
Η μόνη του διάφορα από τον έγκλειστο του ψυχιατρείου είναι πως δεν τον άκουσα να μιλάει Γαλλικά.
Τέλος, κατά τον Πλάτωνα, «ο αληθινός άρχων ου πέφυκε το αυτώ συμφέρον σκοπείσθαι αλλά το τω αρχομένω» και σε διαφορετική περίπτωση είναι ψυχοπαθής, θα τολμούσα να συμπληρώσω εγώ που δεν πιστεύω πως κανω κάτι σπουδαίο, γράφοντας αυτό το κείμενο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ή αλλιώς, αφου δεν εχω νέα ευχάριστα να πω καλύτερα να τους πασάρω ένα ψέμαααααα…
δηλαδή να τώρα δα σκεφτόμουνα πως δεν έχω συγκροτημένη σκέψη και κει απάνω μού ρθε επιφοίτησις…και τι κατάλαβα; συνέλαβα τον ορισμό της έννοιας πολιτικός…
αυτός τι κάνει; εεε; τι κάνει ο πονηρός; κάθεται και αφουγκράζεται το συλλογικό παραμύθι…ναι…μετά το εξετάζει καλά καλά και το εμπεδώνει και βγαίνοντας στο μπαλκόνι το παρουσιάζει στους ηλίθιους…το δικό τους παραμύθι ως δικό του,ναι;
μόνο που η μεγάλη ανωμαλία είναι πως στη πορεία το πιστεύει κι ο ίδιος!!!
είναι να τους τραβάν τα σκυλιά και τους μεν και τον δε…πεντακάθαρη ζούρλα,κανονικοί τρελοί όλοι…
…..αυτά έλεγα σε ένα φίλο,
για την σκέψη μου που δεν είναι συγκροτημένη,για το παραμύθι,για τους πολιτικούς και τους απο κάτω…
του πα ότι αφού κατάλαβα το κόλπο, σκέφτομαι να κατέβω στις εκλογές,ότι πιστεύω πως εύκολα θα εκλεγώ και σιγά σιγά με βλέπω και πρωθυπουργό…
του πα επίσης πως με πήγαν και σε ένα γιατρό τώρα τελευταία και μου έδωσε κάτι φάρμακα….
και μου είπε: «δεν πιστεύω να τα πήρες;»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!