Μία από τις ωραιότερες ταινίες που έχω δει είναι το «Κίτρινο Υποβρύχιο», μία γλυκιά, ευαίσθητη και, πάνω απ` όλα προφητική δουλειά που, όπως ακούω, σύντομα θα δούμε σε remake
Για όσους δεν γνωρίζουν το ομώνυμο τραγούδι γράφτηκε από τον Πολ Μακάρτνι μία ημέρα που χουζούρευε στο κρεβάτι. Ο Ρίνγκο ήθελε ένα τραγούδι για το άλμπουμ «Revolver»
Eπειδή το «Yellow Submarine» άρεσε στα παιδιά, έμελλε να γίνει μία από τις τρεις ταινίες για τις οποίες οι Μπίτλς είχαν υπογράψει συμβόλαιο το 1964. Ήδη είχαν γυριστεί το «A hard day`s night» και το «Help» και απόμενε η τρίτη. Επειδή, το 1967 τα σκαθάρια ήταν «πνιγμένα» στη δουλειά αποφάσισαν να κάνουν τηn συγκεκριμένη ταινία με κινούμενα σχέδια, και περιορίστηκαν σε μία εμφάνιση μόλις 2 λεπτών στο τέλος
Μια και αναφέρθηκα στο τέλος θα περιγράψω ένα τμήμα, που ξεκινάει δείχνοντας ένα σκουληκάκι να βόσκει σε ένα κήπο ενός σπιτιού του Λίβερπουλ. Τρωει το χορτάρι που βρίσκεται κοντά, και τρώγοντας παχαίνει και μεγαλώνει. Καθώς μεγαλώνει οι ανάγκες του για τροφή γίνονται μεγαλύτερες γι` αυτό και τρώει όλο το γρασίδι του κήπου
Επειδή η πείνα είναι ανυπόφορη αποφασίζει να φάει τους θάμνους στον φράχτη και το σπίτι. Όλο και μεγαλώνει όλο και πεινάει γι` αυτό τρωει τον διπλανό κήπο και το διπλανό σπίτι
Μετά, τρωει τη συνοικία, το Λίβερπουλ, την Αγγλία, την Ευρώπη. Ύστερα τη βόρεια και νότια Αμερική, την Ασία και την Αφρική και, στο τέλος τη Γη
Τεράστιο καθώς είναι πεινάει πιο πολύ. Γι` αυτό τρωει τη Σελήνη, τον Άρη, την Αφροδίτη, το Ηλιακό σύστημα και τον Γαλαξία. Για να μη τα πολυλογώ το βλέπουμε να καταβροχθίζει τον ένα γαλαξία μετά τον άλλον, να τρωει υπερκαινοφανείς, κβάζαρς και μαύρες τρύπες
Και, ενώ ακούγεται η θεϊκή μουσική των Beetles, η κοσμική σκουληκαντέρα, τεράστια σαν τα αδέλφια της στη κινηματογραφική μεταφορά του Dune του Χέρμπερτ, βρίσκεται μόνη σ` ένα σύμπαν από το οποίο έχει εξαφανισθεί κάθε μορφή ζωής
Μη έχοντας τι άλλο να φαει κοιτάει, με απορία και παράπονο τους θεατές και, δίνοντας μία, καταπίνει πρώτα την ουρά του και μετά το σώμα του
Η σκουληκαντέρα εξαφανίζεται απ` την οθόνη, η «σεκάνς» τελειώνει και οι θεατές αισθάνονται ότι, εκτός από το Κίτρινο Υποβρύχιο παρακολούθησαν και το La Nona._K.K.
σημ 09/2015: Αν, στη θέση του σκουληκιού, βάλετε τις συνήθειες και τον τρόπο που καταναλώνουν τα κοντά 7,5 δισεκατομμύρια κάτοικοι του πλανήτη θα διαπιστώσετε πόσο πραγματικά προφητικό ήταν το φίλμ και, αν θέλετε και το άρθρο μου στο Cyber View._K.K.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Σχετικά
Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas
Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter)
Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια.
Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο.
Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal.
Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα.
Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο.
Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία".
Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο.
Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού».
Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της.
Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί".
Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…
Δείτε περισσότερα άρθρα
Ο άνθρωπος – σύμβολο του λιτού βίου, ο Γκάντι, θεωρούσε τη γη επαρκή για τις ανάγκες των ανθρώπων, όχι, όμως, για την πλεονεξία τους, ενώ ο Καζαντζάκης με το Δωρικό και αγέρωχο λόγο του ήταν καυστικός, λέγοντας πως είδε κάποτε μια μέλισσα πνιγμένη μέσα στο μέλι και τότε κατάλαβε.
Προφανώς, κατάλαβε αυτό που δεν μπόρεσε να καταλάβει ο σύγχρονος κόσμος.
Το σουρεαλισμό του καπιταλισμού.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
H σκουληκαντέρα είναι ο καπιταλισμός.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ναι και μετα ηρθε ο κουμμουνισμος και ολα εστρωσαν …. ή ο λαφαζανοφ…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
O Homo επιστρέφει σκολιωδώς στο χώμα (home) που τον γέννησε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και σε αυτό το ζήτημα πάντως ο νεοέλληνας καινοτόμησε: άρχισε να τρώει τον εαυτό του παρακάμπτοντας τα προηγούμενα στάδια!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φαίνεται πως τελικά είναι ζήτημα παιδείας, αλλά η Ελλάδα έρχεται δεύτερη μετά το Bangladesh, που επέβαλε ΦΠΑ στην εκπαίδευση.
Κρίμα, μια φορά θα μπορούσαμε να είμαστε κΕνοτόμοι (με Ε ως τομείς του κενού) και ήρθαμε δεύτεροι.
Τελικά, αγαπητέ c.cigar η Ελλάδα, πράγματι, κΕνοτόμησε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μα το ζύγισαν καλά το θέμα οι άνθρωποι: 23% ΦΠΑ στο μοσχαρίσιο κρέας από τη μια, 23% στο δικαίωμα επιλογής στη μόρφωση από την άλλη. Η αλάνθαστη ζυγαριά τους έδειξε καθαρά τι βαραίνει περισσότερο για τα βόδια της πολιτικής. Και μη τους κατηγορήσουμε τώρα ότι θέλουν να μας ξεκάνουν στη χοληστερίνη, αφού εναλλακτικά παρέχεται και άφθονο κουτόχορτο εντελώς δωρεάν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο φασισμός αντιμετώπιζε τον άνθρωπο πάντα ως κρέας.
Σήμερα είναι περισσότερο επιλεκτικός.
Τον αντιμετώπιζει ως βόειο κρέας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!