Τις πταίει; Ακόμα μία «γραφικότητα» από το 2010

Αναρτήθηκε από τον/τηνkavvathasΔημοσιεύθηκε στηνCartoon Network,Αντίλογος,Εν Λευκώ,Ιστορίες απ' την Mordor,Πρώτο ΘΕΜΑ

Πρώτο ΘΕΜΑ, 24.01.10

Σήμερα θέλω να σας παρουσιάσω την δέσμη των μέτρων που πρόκειται να λάβω προκειμένου να αντιμετωπίσω την φρικτή  κατάσταση που έφεραν την Ελλάδα οι πολίτες. Μετά από 50 χρόνια διακυβέρνησης με γαλάζιο, πράσινο και, για ένα μικρό διάστημα γαλάζιο-σομόν κουστούμι  (δεν αναφέρω το χακί διότι τότε καταλύθηκε η Δημοκρατία και ο λαός δεν είχε λόγο), κατάφερα ως πολίτης το ακατόρθωτο: δανείστηκα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές και ευρώ από ξένες τράπεζες ώστε έφερα τους πολιτικούς στη δεινή θέση που βρίσκονται σήμερα!

Κανείς, εκτός ίσως από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον 2ο και τον Γεώργιο Παπανδρέου τον 3ο (και λιγότερο τον Δημήτρη -Η1Μ1- Αβραμόπουλο) δεν μπορεί να καταλάβει τι πέρασαν (και περνάνε)  οι πολιτικοί

Ο ανάδελφος λαός τους υποχρέωσε να διαχειρίζονται τα κοινά. Θα αναφέρω λίγα παραδείγματα ηγετών που εφάρμοσαν εγκληματικές  πολιτικές υπό την απειλή φρικτών  βασανιστηρίων από τον ελληνικό λαό

Όσο αναίσθητοι κι’ αν είμαστε, ορισμένοι θυμόμαστε το μαρτύριο της σταγόνας που υποβάλλαμε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον 1ο προκειμένου να ικανοποιήσει το αίτημά μας για την υιοθέτηση της αντιπαροχής και την είσοδο μας στην ΕΟΚ

Είμαι βέβαιος ότι, έχετε ξεχάσει πως, ένας από τους λόγους που έφυγε απ’ την Ελλάδα ήταν ο πόνος που αισθανόταν όταν έβλεπε το πολεοδομικό κτήνος που τον υποχρέωσε να δημιουργήσει ο ελληνικός λαός

Θα θυμάστε επίσης ότι, υποχρεώσαμε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη σε Αποστασία. Σαν να μην έφταναν αυτά την 21ηΑπριλίου 1967 ο ελληνικός λαός κατέβασε τα τανκς στους δρόμους και έστειλε εξορία τους πολιτικούς του ταγούς. Η πράξη αυτή είναι και το πιο σκοτεινό μας  σημείο μια και, εκείνη την ημέρα, οι πολιτικοί, το παλάτι, η CIA και η Intelligence Service έπαιζαν μπριτζ  στη «Μεγάλη Βρετανία»

Θα περίμενε κανείς ότι, μετά τη πτώση της δικτατορίας που επιβάλλαμε (ως λαός), οι πολιτικοί θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ελεύθερα αλλά, ου. Με την αποκατάσταση φέραμε (με το ζόρι) τον Καραμανλή απ’ το Παρίσι και τον αναγκάσαμε να δανειστεί εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές για  να φτιάξει δρόμους, γεφύρια και, βέβαια, τη Λεωφόρο Συγγρού για να υποδεχτούμε (πάντα ως λαός) τον Ζισκαρ ντ’ Εστέν.

Όπως ήταν φυσικό οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές. Έχοντας (ως λαός) καλομάθει με τα βασανιστήρια βάλαμε στο κρεβάτι του Προκρούστη τον Ανδρέα τον 1ο Παπανδρέου τον 2ο και τον αναγκάσαμε, εκτός από το να βαδίσει τον 3ο Δρόμο προς τον Σοσιαλισμό, να: μελετήσει Σεν Σιμόν, λάβει μέρος στο Κίνημα των Αδεσμεύτων και, το χειρότερο, δανειστεί (πάντα με το πιστόλι στον κρόταφο), μερικές χιλιάδες δισεκατομμύρια για να αυξήσει τις συντάξεις μας και να επιτρέψει την ίδρυση της Τράπεζας Κρήτης

Ήταν η ογκούμενη  πίεση του λαού που έκανε πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη τον οποίο αναγκάσαμε (με το πιστόλι στο κρόταφο), να υποσχεθεί «Ακόμα Καλύτερες Μέρες», και  «Εκσυγχρονισμό του Κράτους». Το στενό μαρκάρισμα αποσυντόνισε το προεδρικό και το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του και να πέσει

Εκείνη την εποχή αναγκάσαμε, πάντα υπό την απειλή όπλου, τον Πρωθυπουργό να διοργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες και να δανειστεί ακόμα μερικά δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία χρησιμοποιήσαμε για να ψωνίσουμε μερσεντέ, τζιπούρες, καγιέ και μπέμπες για να μη αναφερθώ στις φεράρι και στις μπέντλι κοντινένταλ.

Πάντα ως ανάδελφος και αχόρταγος λαός διώξαμε το Gollum de Bidet και, ένα βράδυ ομάδα εκπαιδευμένων πολιτών περικύκλωσαν το σπίτι του Κωνσταντίνου Καραμανλή του 2ου και τον μετέφεραν (με δεμένα μάτια) στο Μέγαρο Μαξίμου. Εκεί Επιτροπή Πολιτών της 3ης Κομμούνας Εκάλης τον υπέβαλε στο απόλυτο βασανιστήριο: τον υποχρέωσε να αφήσει το play station και να κυβερνήσει τη χώρα για 5.5 (ή μήπως 6.5;) χρόνια. Πριν 105 ημέρες και ενώ ο Καραμανλής ο 2ος ήταν έτοιμος να μας γλυτώσει από την οικονομική και κοινωνική καταστροφή η ίδια ομάδα συνέλλαβε τον Γεώργιο τον 2ο Παπανδρέου τον 3ο, την στιγμή που έκανε κανοε-καγιάκ στον Μαραθώνα και, αφού τον έδεσε χειροπόδαρα και του απαλλοτρίωσε το ποδήλατο για να μη μπορεί να φύγει, του ανάθεσε (εκ μέρους του λαού που τα δάνεια του είχαν φτάσει στο 150% του ΑΕΠ), να κυβερνήσει

Τι να κάνει όμως ο άνθρωπος όταν έπρεπε να κυβερνήσει ένα λαό (εμάς) που, από το 1945 μέχρι σήμερα, δεν άφησαμε τίποτα όρθιο; Όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις του συγκρούονται μετωπικά με τους Έλληνες Πολίτες που, όπως είπα στη αρχή, είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τα δεινά του χώρας._Κ.Κ.

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

2 σκέψεις σχετικά με το “Τις πταίει; Ακόμα μία «γραφικότητα» από το 2010”

  1. Στο πλαίσιο της Ελληνογαλλικής φιλίας, που ανάγκασε τον αυτοκομμάτως ονομασθέντα «εθνάρχη» Καραμανλή να κατασκευάσει τη Λεωφόρο Συγγρού για την υποδοχή του Γάλλου προέδρου, ένα ποίημα του Baudelaire και ένα κείμενο του Ροΐδη, περί πολιτικής και πολιτικων.
    «Δεν έχω πολιτικές πεποιθήσεις , όπως τις εννοούν οι άνθρωποι του καιρού μου*, γιατί δεν έχω φιλοδοξίες.
    Οι ληστές έχουν την πεποίθηση πως θα πετύχουν και έτσι πετυχαίνουν.
    Μπορεί ένδοξες αυτοκρατορίες να στηριχθούν στο έγκλημα και ενάρετες θρησκείες στην απάτη»
    (Baudelaire: Mon coeur mis à nu)

    «ΟΝΟΛΟΓΙΑ, ΟΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ… Εἰς τὰ ληστευθέντα θύματα αὐτοῦ ἀφίνει τὴν παρηγορὶαν τῆς ὕβρεως· συλλαμβανόμενος ἐπ’ αὐτοφόρῳ ὁμολογεῖ καὶ συμβιβάζεται· πτυόμενος, σπογγίζεται· οὐδόλως δὲ θεωρεῖται προσβεβλημένος, ἂν οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες φρονούσι, γράφουσι καὶ κηρύττουσι περὶ αὐτοῦ, ὡς οἱ Γάλλοι περὶ τοῦ Μαζαρίνου, ὅτι γνωρίζει εἰκοσιτέσσαρας τρόπους νὰ προμηθεύεται χρήματα, ἐξ ὢν ὁ τιμιώτερος εἶναι ἡ κλοπὴ» (Ροΐδης)

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  2. «Τά τελευταία τούτα χρόνια στόν τόπο αυτό ειπώθηκαν(*) τά χειρότερα ψέματα τής Ιστορίας. Ειπώθηκαν(*) ψέματα πού ντράπηκαν καί τά ίδια, μιά καί δέν ντρέπονταν τά στόματα πού τά’λεγαν. Έγινε πολλή κατάχρηση στόμφου, φτηννού λυρισμού, πολλή σπατάλη φιλοπατρίας…»
    Μενέλαος Λουντέμης.
    Οδός Αβύσσου, αριθμός Ο.

    (*)Τολμώ νά συμπληρώσω, ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΘΗΚΑΝ

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Gravatar
Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. ( Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. ( Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Ακύρωση

Σύνδεση με %s

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.

Αρέσει σε %d bloggers: