Επειδή, στη χώρα της αέναης αλλαγής, εκσυγχρονισμού, επανίδρυσης, μεταρρύθμισης, 1ης φοράς κ.α. όσο τα πράγματα αλλάζουν τόσο ίδια μένουν αναδημοσιεύω ακόμα μία ιστορία απ’ την Κρύπτη. Αυτή τη φορά από την διαδικτυακή μου στήλη «Cyber View» στις 2 Φεβρουαρίου του 2000. Σημειώστε ότι, ο ανταγωνισμός μας στο idernet ήταν ακόμα στα …δέντρα._Κ.Κ.
************************************
Δεν μπορεί. Κάποιοι στη Νέα οικονομία θα θυμούνται μία παροιμία της παλιάς. Την έλεγε η γιαγιά, το απειλούμενο με εξαφάνιση (στα ΚΑΠΗ) είδος που σπάνια συναντάται στις βίλες των νεόπλουτων μπούρτζων.
«Άλλαξε ο Μανολιός κι’ έβαλε τα ρούχα αλλιώς» που σημαίνει ότι, τίποτα δεν άλλαξε ή, μάλλον, η «μη αλλαγή» (για να θυμηθούμε τα greeklish του μακαρίτη Ανδρέα) είναι τόσο εμφανής ώστε κανείς να μη της δίνει σημασία
Που άλλαξε ο Μανολιός;
Μα στο Αιγαίο όπου, αν θυμάστε «δεν παραχωρούσαμε σπιθαμή, αλλά και δεν διεκδικούσαμε μέτρο»
Αυτά πάνε αγύριστο μαζί με το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα (άλλη πομφόλυγα κι’ αυτή που στοίχισε στον φορολογούμενο μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια και για την αγορά των S300). Αναρωτιέμαι που εξαφανίστηκαν αυτά τα θέατρα αφού, εδώ και λίγες ημέρες, το αρχιπέλαγος έπαψε να αποτελεί «ελληνική λίμνη», όπως χρόνια έλεγε η Άγκυρα, και μεταβλήθηκε σε νατοϊκή
Με μία απόφαση που θα ζήλευε ο Μακιαβέλι οι Τούρκοι πιλότοι που «εισέρχονται» στο ελληνικό FIR δεν θα καταθέτουν σχέδια πτήσεως στην ελληνική Πολιτική Αεροπορία, αλλά στον διοικητή των αεροπορικών δυνάμεων της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ που έχει εγκατασταθεί στο ΑΤΑ στη Λάρισα.
Αυτό σημαίνει διάφορα σοβαρότερο από τα οποία είναι ότι, επιτέλους λύθηκε (για τη Τουρκία) το πρόβλημα του Αιγαίου στο οποίο μπορεί να πετάει υποβάλλοντας σχέδια πτήσεων στον εκάστοτε διοικητή του στρατηγείου της Λάρισας
Κάποιοι θα πουν ότι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο όταν λαβαίνουν χώρα νατοϊκές ασκήσεις και θα συμφωνήσω
Επειδή όμως νατοϊκές ασκήσεις μπορεί να γίνονται και μία φορά το μήνα σημαίνει ότι, μέσω του Μανολιού (ΝΑΤΟ), οι τούρκοι πιλότοι, στρατηγοί και πολιτικοί θα «συνηθίσουν» να πετάνε και εκτός ασκήσεων. Στη περίπτωση αυτή πιστεύω ότι κάθε άλλο παρά πολιτικά ορθό είναι η Ελλάδα να προβαίνει σε αναχαιτίσεις που, εκτός του ότι θέτουν σε κίνδυνο το περιβάλλον, και τρομάζουν τα πουλιά και τα ψάρια του αρχιπελάγους, υπάρχει ο κίνδυνος οι χειριστές να κάνουν, όπως έγραψε ένας άσχετος, «επικίνδυνους ελιγμούς» και να πέσουν επάνω σε κανένα σπίτι
Ηθικό συμπέρασμα: Η Ελλάδα, ως τμήμα της Ευρώπης, επαρχία των Βρυξελών και καπετα-νάτο δεν διεκδικεί πλέον τίποτα και δεν παραδίδει τίποτα (μια και δεν έχει μείνει τίποτα να παραδοθεί)
Μ’ αυτό δεν θέλω να υποτιμήσω τη προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας να φέρει ειρήνη στο τόπο και κάλμα στο Αιγαίο, αλλά μόνο να πω ότι, όπως η Παλιά Οικονομία έτσι και η Παλιά Εποχή παρήλθε ανεπιστρεπτί. Η χώρα έχει μπει στη Νέα Οικονομία και στη Νέα Τάξη Πραγμάτων και, απ’ εδώ και πέρα η Ζωή Μας Γελά Ευτυχισμένα. Τώρα, το γιατί μερικοί πιτσιρικάδες επιλέγουν να γίνουν χειριστές της Πολεμικής Αεροπορίας και να δώσουν και τη ζωή τους αν χρειαστεί για να υπερασπίσουν τη πατρίδα αυτό είναι μία άλλη ιστορία που δεν τολμώ πλέον να θίξω γιατί μπορεί και να με κατηγορήσουν ότι υποθάλπω την αστάθεια στο Αιγαίο και αλλού
σημείωση του 2015
Γιατί η χώρα με την «υπερήφανη και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική» χρειάζεται ακόμα μία βάση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο; Η Σούδα τι είναι; Βάση του Βλάντιμιρ;
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Σχετικά
Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas
Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter)
Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια.
Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο.
Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal.
Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα.
Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο.
Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία".
Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο.
Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού».
Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της.
Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί".
Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…
Δείτε περισσότερα άρθρα
Αν και εφόσον ισχύει η πρόταση προς το ΝΑΤΟ (λέγε με ΗΠΑ) έχουμε δύο επιλογές:
Κουρτίνα_1: Δεν την αποδέχονται οι ΗΠΑ…συγνώμη το ΝΑΤΟ για λόγους όχι της παρούσης.
Κουρτίνα_2: Την αποδέχονται και μας δίνουν νέα καθρεφτ… συγνώμη ανταλλάγματα ήθελα να πω.
Τώρα γιατί η 1η φορά αριστερά κάθετε στο ίδιο τραπέζι με τους «φονιάδες των λαών ΑΜΕ-ΡΙ-ΚΑΝΟΙ» και διαπραγματεύεται για νέες «βάσεις του ΘΑ-ΝΑ_ΤΟΥ» έχει επίσης πολλά αναγνώσματα, αλλά όχι στο παρόν.
ΥΓ: Ο Αλέξης ταξίδεψε με Charlie!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@Θανάσης
…το οποίο απογειώθηκε κάνοντας στροφή …360 μοιρών!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δυστυχώς, ο «Μανολιός» έχει να αλλάξει εβδομήντα χρόνια, όταν με το τέλος του πολέμου οι άνθρωποι της υψηλής εθνικής συνείδησης είτε πέθαναν, είτε πέρασαν στη μεγαλοπρέπεια της σιωπής.
Θυμάμαι πως κάθε φορά που πήγαινα στην Αυστρία, ο πατέρας μου, που τον είχε κάνει ανήμπορο να ταξιδεύσει η νόσος του Parkinson, ζητούσε να του φέρω φωτογραφίες από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Mauthausen, όπου είχε τη δυστυχία να φιλοξενηθεί από τον Ξένιο Λούθηρο ως πολιτικός κρατούμενος.
Κάποτε που τον ρώτησα, γιατί ζητάει συνεχώς φωτογραφίες για ένα τόπο που δεν αλλάζει, μου απάντησε πως γι’ αυτόν κάθε φορά είναι διαφορετικός, γιατί οι άνθρωποι της γενιάς του αγωνίστηκαν για το αδύνατο, για μια Ελλάδα, που ζούσε με τις εξαιρέσεις, όπως έλεγε ο Γιάννης Τσαρούχης, ενώ σήμερα που προσπαθούν να την επιβάλουν να ζήσει με τον κανόνα «είναι ωραία ως σκηνικό, αλλά όχι ως παράσταση» (Τσαρούχης).
Όσο για την κατηγορία της αστάθειας, το Αιγαίο ούτως ή άλλως είναι μια ασταθής παράμετρος της γεωπολιτικής μας ιστορίας, γιατί δεν είναι έγκλημα η αποκάλυψη του εγκλήματος, αλλά η υπόθαλψη και η συγκάλυψή του.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και «πριν αλέκτορα φωνήσαι» οι οικονομικές «βάσεις» στο Αιγαίο παραδίδονται στην Τουρκία.
«Το κράτος έχει συνέχεια» συνηθίζουν να κομπορρημονούν και ασυνέπεια, θα συμπλήρωνα.
Η «παλιά οικονομία» έδωσε τη θέση της στην «νέα οικονομία», κατά το δημοτικό στιχούργημα:
«καινούργια αγάπη και παλιά με βάλανε στη μέση,
γυρίζω βλέπω την παλιά, καινούργια δεν μ’ αρέσει».
Η ακτοπλοΐα παραδίδεται στους Τούρκους.
Τι χρείαν έχομεν μαρτύρων στρατιωτικών βάσεων του ΝΑΤΟ, όταν οι οικονομικές βάσεις προηγούνται;
http://www.crashonline.gr/εθνικοσ-κινδυνοσ-τα-δρομολόγια-της-άγ/
Ο Ναπολέων Βοναπάρτης έλεγε πως «ο πλούτος καταστρέφει τις δημοκρατίες και φτώχεια τις μοναρχίες».
Ζήσαμε την καταστροφή της δημοκρατίας και τώρα απολαμβάνουμε την καταστροφή της οικονομικής μοναρχίας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!