Ιστορίες απ’ την Κρύπτη (Εν Λευκώ, 4Τ, Σεπτ 1980

Αναρτήθηκε από τον/τηνkavvathasΔημοσιεύθηκε στην4ΤΡΟΧΟΙ (1970-2006),Εν Λευκώ

«Γράψε τα πάλι» είπε ο παλαιός μου φίλος και συνάδελφος
«Μα τα έχω γράψει πολλές φορές»
«Δεν πειράζει. Πάλι… 

Πάλι λοιπόν. Για να δείτε ότι, όσο τα πράγματα αλλάζουν τόσο ίδια μένουν. Για να καταλάβετε ότι, η αντικατάσταση της γραβάτας από ανοιχτούς γιακάδες δεν αρκεί για να κάνεις «Επανάσταση»

Το «Εν Λευκώ» λοιπόν. Από τους 4Τ ενός μακρινού 1980
Με ελάχιστες αλλαγές._Κ.Κ.

Τεύχος 120

Όσο πλησιάζει η μέρα της ένταξης τόσο τα περιστατικά γελοιοποίησης θα πολλαπλασιάζονται. Aυτά που διαβάσατε στις εφημερίδες για την απόρριψη -από την Kοινότητα- χρηματοδοτικών προγραμμάτων «λόγω έλλειψης επαρκών στοιχείων» και το ρεζιλίκι που ακολούθησε την απόπειρα μετάφρασης του Παράγωγου Δίκαιου από τις ελληνικές υπηρεσίες, δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου.
H ώρα της άνισης αναμέτρησης που χρόνια περιγράφουμε στις σελίδες αυτού του περιοδικού έρχεται γοργά. H υδροκέφαλη μηχανή της «ύπερθεν σχετικής» και του «βαρύ γλυκού» στέκει αντιμέτωπη με τις γρήγορες, ειδικευμένες, θανατηφόρα αποτελεσματικές μηχανές των χωρών της Eυρωπαϊκής Kοινότητας.
Zήτησαν οι άνθρωποι στοιχεία για κάποια αγροτική περιοχή, για να χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξή κοινωφελούς έργου αλλά, στοιχεία δεν υπήρχαν ή αν υπήρχαν ήταν μισά.

Zήτησαν να μεταφραστεί στα ελληνικά (από τα γαλλικά) το Παράγωγο Δίκαιο και, όταν οι μεταφράσεις έφτασαν στις Bρυξέλλες οι άνθρωποι τα ’χασαν, χαρακτήρισαν τη μετάφραση «απαράδεκτη» και, πιεζόμενοι από το χρόνο, έβαλαν δικούς τους ανθρώπους να ξενυχτύσουν για να ’χουν έτοιμους τους τόμους, μεταφρασμένους και τυπωμένους, μέχρι 1.1.81.

Tα περιστατικά της γελοιοποίησης ήρθαν στην επιφάνεια απ’ τις εφημερίδες και η κυβέρνηση προσπάθησε να διασκεδάσει την εντύπωση  λέγοντας ότι λίγα προγράμματα ακυρώθηκαν και ζητώντας από τις κρατικές υπηρεσίες «να εντείνουν τις προσπάθειές τους ούτως ώστε να ανταπεξέλθουν εις τας αυξημένας υποχρεώσεις που επιβάλλονται από την ένταξιν…».

Oκτώβρης, Nοέμβρης, Δεκέμβρης… Tρεις μήνες απόμειναν μέχρι τη 1.1.81 όταν η χώρα θα γίνει «πλήρες μέλος» της EOK. Kι αν καταλαβαίνω καλά πρέπει, μέσα σε τρεις μήνες (ή έστω σε 16) να εκσυγχρονιστεί η ξαχάρβαλη μηχανή για να μπορέσει ισάξια να σταθεί δίπλα στις άλλες καλοκουρδισμένες και καλολαδωμένες μηχανές. H σκέψη φέρνει πόνο για το μέλλον του τόπου.

«Kινδυνεύουν ακόμα και τα εθνικά σας συμφέροντα» δήλωσαν παράγοντες της Kοινότητας σε Έλληνες δημοσιογράφους «από την ανικανότητα των αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων». Αναφέρουν παραδείγματα σοβαροφανών κυρίων που δεν άνοιξαν το στόμα τους σε επιτροπές που επεξεργάζονταν θέματα ύψιστης σπουδαιότητας (γιατί δεν ήξεραν ξένες γλώσσες ή γιατί δεν είχαν κανένα στοιχείο) και άλλων που διάλεξαν την ώρα της σύσκεψης για να κοιμηθούν!

Δεν υπάρχει τομέας που να μπορεί ο λαός να τους έχει εμπιστοσύνη. 

Tι λειτούργησε σωστά; Oι συγκοινωνίες, η αναπτυξιακή πολιτική, η γεωργική πολιτική, η παιδεία, η… τηλεόραση;

O κατάλογος των ανομημάτων είναι τόσο μεγάλος όσο και η ελεφάντινη παχυδερμία τους

Kανείς δεν παραιτήθηκε. Kανείς δε διώχτηκεγια τις πολυκατοικίες που έπεσαν, τα δάση που καταπατήθηκαν, τις κρατικές προμήθειες που έγιναν με κίνητρα τα συμφέροντα των προμηθευτών κι όχι της Eλλάδας και του λαού της

«Tο φαινόμενο δεν είναι πρωτογενές αλλά δευτερογενές» έλεγε ένας φίλος. «Yπεύθυνο είναι το σύστημα που δημιουργεί αυτό το καρκίνωμα. Όταν το σύστημα αλλάξει θα σταματήσουν να παρουσιάζονται αυτά τα φαινόμενα…».

Προσπαθώ να φανταστώ την αλλαγή και τους τρόπους που θα ’ρθει

Aν ο φίλος έχει στο νου την επανάσταση, τη μεταβολή του συστήματος με χρήση βίας, τότε μπορεί να ελπίζει σε κάποιο βαθμό επιτυχίας. Γιατί, εκτός από μια δυο εξαιρέσεις τα τερτίπια των «φωτισμένων μειοψηφιών» οδήγησαν σε καθεστώτα ανελεύθερα, μειωτικά για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ανίκανα να περάσουν τους λαούς τους στον 21ο αιώνα, τον αιώνα που η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της τεχνολογίας θα οδηγήσει στη Nέα Aποκάλυψη.

Aν ο φίλος έχει στο νου τις λεγόμενες δημοκρατικές διαδικασίες όπου ο λαός ψηφίζει ελεύθερα το κόμμα που του ταιριάζει, τότε ήθελα να ’ξερα πως θα λυθεί ο γόρδιος δεσμός.

Mε ποιους ανθρώπους θα μπορέσει να λειτουργήσει ένα κόμμα της αριστεράς; Πώς θα μπορέσουν οι άνθρωποι να κινήσουν και να φέρουν σε πέρας τα μεταρρυθμιστικά τους προγράμματα;

Mε τους υπάρχοντες «αρμόδιους»; Δε χρειάζεται να περιγράψουμε το  φρένο που θα λειτουργεί σε κάθε τους βήμα. Θα χρειαστούν προσπάθειες χρόνων και βαθιές θεσμικές μεταβολές για να αποκτήσει ικανούς ανθρώπους η κρατική μηχανή, για να μη κινδυνεύει άλλο η χώρα.

Tα χρόνια που περνάμε είναι τα πιο δύσκολα, τα πιο κρίσιμα.
Tώρα κινδυνεύει, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η ίδια η ύπαρξη της χώρας. Tώρα χρειάζονται οι κατάλληλοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις.
Tο αδιέξοδο που παρουσιάζεται εμπρός μας είναι τρομακτικό. Bαδίζουμε στο στόμα του λύκου κρατώντας, στο ένα χέρι έναν «πολλά βαρύ και όχι» και στο άλλο το «ελληνικόν φιλότιμον»

Yπάρχουν πολλοί που φοβούνται ότι, σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα μείνουμε μόνο με τον πολλά βαρύ και όχι, δουλεύοντας σαν γκαρσόνια, σερβίροντας «μουζάκα» και «τούρκικο» καφέ στους τουρίστες της EOK.

Δεν είναι κρίμα για την Eλλάδα και τους Έλληνες;

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

11 σκέψεις σχετικά με το “Ιστορίες απ’ την Κρύπτη (Εν Λευκώ, 4Τ, Σεπτ 1980”

  2. Πότε γράφτηκε; «Επικαιροποιημένο» μου φαίνεται;

    Χρόνια πολλά κε Καββαθά. Κωνσταντίνε χρωστάς κέρασμα,ναι;

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

      1. Προφανώς, ο (το) coyoteracing, κάτι σαν Ferrari F1 και όχι «μαζικής» παραγωγής, διαβάζει γρήγορα και λόγω ταχύτητας ξεπερνάει τον τίτλο, ίσως και γιατί το αρχικό γράμμα της λέξης τίτλος του έφερε στο μυαλό την Τίνα Τσιμπούκι και ζαλίστηκε εις το τετράγωνο (ΤΤ)!

        Μου αρέσει!

      2. Τι λέτε καλέ; Φυσικα και διάβασα τον τίτλο και ήξερα πότε γράφτηκε.
        Έμφαση να δώσω ήθελα.
        Τις εντυπώσεις να οξύνω ήθελα.
        Μπροστά από τροχαία με 250 να περάσω ήθελα.
        Το μ@@νί της θάλασσας να γκαστρώσω ήθελα.

        Ενα Θεό μόνο για μένα ήθελα
        κι όλοι άλλοι να ζηλεύουν ήθελα

        Να επιτύχω ήθελα
        και τώρα που με μούντζωσε η μοίρα να την σκοτώσω ήθελα

        …κάτσε να πάρω κανένα cipralex γιατι θα το κάνω το έγκλημα και θα μείνετε χωρίς την ειμαρμένη και θα πρέπει μετά να φτιαξετε μόνοι τη μοίρα σας…

        πόσο τη φχαριστιέμαι αυτή την αγωνία των ημερών…

        Μου αρέσει!

  3. Ο Έλληνας ασθενής, ο Άγγλος ευγενής και η είσοδος της Ελλάδας στην ΕΟΚ
    (Μια πραγματική ιστορία, παραλλαγή πάνω στο ίδιο θέμα του ΚΚ)

    Ήταν λίγους μήνες, αρχές του 1982, μετά την κωμικοτραγική είσοδό μας στην ΕΟΚ (να δούμε πως θα καταλάβουμε και την τραγική έξοδό μας), όταν στην πρωινή επίσκεψή μας στους ασθενείς του Νοσοκομείου του Λονδίνου, που εργαζόμουν τότε, εντοπίσαμε ένα Ελληνόπουλο, με σοβαρή εγκεφαλική πάθηση, στα κρεβάτια του NHS (National Health System) (Εθνικό Σύστημα Υγείας) (οι Ελληνες, όπως και όλοι οι ξένοι νοσηλεύονταν με πληρωμή στο Privat Department).
    Ο καθηγητής, που είχε και τον τίτλο του Sir, μου ζήτησε να φωνάξω και να ρωτήσω τον πατέρα του παιδιού, πως μπήκε το παιδί στο NHS, που προοριζόταν μόνο για τους Άγγλους ασφαλισμένους.
    Εμφανίστηκε άνδρας, τυπικός τύπος Έλληνα μάγκα πολιτικού επαρχιώτη, με δασύτριχο στήθος και πολιτικού μεγέθους υπογάστριο, τα χέρια στην τσέπη και το πουκάμισο μισό μέσα και μισό έξω στο παντελόνι και μισοκομπουμένο, ώστε να προβάλλουν άνωθεν το δασύτριχο στήθος του και κάτωθεν το ευδαίμον στέαρ των κοιλιακών τοιχωμάτων, που στις σχετικές ερωτήσεις απάντησε υπομειδιώντας αναρωτώμενος για την άγνοιά μας με αλαζονεία και έπαρση «δεν πήρατε χαμπάρι, πως τώρα που μπήκαμε στην ΕΟΚ, έχουμε δικαίωμα νοσηλείας στο NHS;»
    Υπόψιν πως στο NHS δεν είχε ο ασθενής το δικαίωμα επιλογής του θεράποντα γιατρού, όπως στο Privat Depertment.
    Την επόμενη μέρα το πρωί ήρθε στο νοσοκομείο ο καθηγητής θυμωμένος, ζητώντας να κάνουμε εξιτήριο στο παιδί, γιατί τον προσέβαλε ο πατέρας.
    Ο πατέρας, «ο όφις Ελλην ο ποικίλος», κατά τον Πλούταρχο, επισκέφτηκε τον καθηγητή στο ιατρείο του στη φημισμένη Harley Street (που είχε φτάσει σε λίγες μόνο μέρες ο κοπροβιών Έλληνας) με τη συνοδεία μεταφράστριας και του είπε «εγώ γιατρέ έβαλα δωρεάν το παιδί στο νοσοκομείο, θα σου δώσω πέντε εκατομμύρια – τιμημένες δραχμές εννοούσε, που σε κάτι τέτοια χέρια σαν τα δικά του ατιμάζονταν – να το χειρουργήσεις εσύ».
    Στο μυαλό μου ήρθε το υμνογραφικό μέλος «έστησαν τα τριάκοντα αργύρια, την τιμήν του τετιμημένου», ενώ ταυτόχρονα, προσπαθήσαμε όλοι μας να πείσουμε τον καθηγητή να μην τιμωρήσει το παιδί για την ύβρη του πατέρα.
    «Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα».
    Την ημέρα που χειρουργήσαμε, τελικά, το παιδί, ο Άγγλος ευγενής δεν εμφανίστηκε καν ούτε στο νοσοκομείο, γιατί ήξερε πολύ καλά, πως «η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται τίμια».
    Όταν, ενώ είχε πάρει το παιδί εξιτήριο και ο πατέρας του παιδιού αντί για ευχαριστίες έφυγε με την απορία «τόσο μαλάκας είναι ο καθηγητής, που δεν πήρε τα πέντε εκατομμύρια, που του έδωσα, αυτός έχασε, εγώ έκανα τη δουλειά μου και μου έμειναν και τα λεφτά», οι Άγγλοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν, τι είχε συμβεί, τους εξήγησα, πως η Ελλάδα έγινε μέλος της ΕΟΚ και για να τεκμηριώσω τη συμπεριφορά του πατέρα τους έλεγα μια φράση του Αριστοτέλη, που υποκλίνονταν όλοι στο όνομά του «απεκρίθη εκ παλαιοτέρου του βαρβάρου έθνεος το ελληνικόν εόν και δεξιώτερον και ευηθείης ηλιθίου απηλλαγμένον μάλλον» (από παλιά ξεχώριζε το Ελληνικό έθνος από τους βάρβαρους, γιατί ήταν πιο ικανό και απαλλαγμένο από την ηλιθιότητα».
    Κάτι τέτοια έλεγαν οι πρόγονοί μας και μετεωρίσθηκαν τα μυαλά μας ή όπως συνηθίζω να λέω, οι σημερινοί Έλληνες έχουμε δύο κοινά χαρακτηριστικά με τους Αρχαίους, την οινοποσία και τη μεγάλη ιδέα, που έχουμε για τον εαυτό μας.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  5. Κάποια άλλη που βρισκόταν σε νοσοκομείο του Λονδίνου,την ώρα που το παιδί της βρισκόταν στο χειρουργείο και αυτή ξεθεωμένη προσπαθούσε να κρατηθεί ξύπνια, είδε στους διαδρόμους του νοσοκομείου…

    όχι είδε, μάλλον την επισκέφτηκε μία Αγία της εκκλησίας μας,μη με ρωτάτε πια ήταν,τα είπαν σαν καλές φίλες πήρε διαβεβαιώσεις για την ομαλή μετεγχειρητική πορεία, δεν ξέρω αν ήπιαν και καφέ και …
    ε τι και…μετά η Αγία Τάδε έφυγε…

    Τον Φλέμινγκ που έκανε το θαύμα κι ανακάλυψε την πενικιλλίνη δεν τον κάναμε Άγιο.

    ΥΓ.
    Υπνοβασία τρικούβερτη.

    Μα τι κάνουν οι Άγιοι και δεν μας βοηθούν. Πού κάναμε λάθος,τι τους δυσαρέστησε,πώς αφησαν να μπούμε το 1981,πώς επιτρέπουν την ταλαιπωρία το 2015.
    Καλύτερα να πάρω και τα υπόλοιπα από την βρωμοτράπεζα.

    Στην Ελλάδα οι αντιφάσεις και οι αντινομίες μεγεθύνονται με αποτέλεσμα να παίρνουμε στον υπνο μας εκτός από την ευλογία των αγίων και τα… τσαρούχια μας.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

    2. Πάντως, μπροστά μου δεν τόλμησε να εμφανιστεί ούτε Αγία, ούτε Οσία, ίσως, γιατί γνώριζαν την άποψή μου για την κόλαση και τον παράδεισο. Πως, δηλαδή, ενώ θα μπορούσα με τις εγκόσμιες γνωριμίες που έχω να εξασφαλίσω ρετιρέ στον παράδεισο με θέα τη θάλασσα, θα προτιμήσω να πάω στην κόλαση, γιατί εκεί βρίσκονται όλες οι ωραίες γυναίκες, που στον εγκόσμιο βίο τους ήταν αμαρτωλές, ενώ στον παράδεισο δεν θα μπορούσα να αντέξω την αιωνιότητα παρέα με τις μακροφορούσες και λιβανοβρωμούσες του κατηχητικού.

      Μου αρέσει!

      Απάντηση

      1. Να αγιάσει το στόμα σου χρυσόστομε. Αλλά φαντάζεσαι ο Καλός Θεούλης να έχει αντεστραμένη άποψη του χιούμορ,που λέει κι ο Αφέντης μου.

        …άιντε στου παράδεισου την πόρτα
        κάποιος φυτεψε δυο χόρτα

        και βλέπει ο Άγιος τα παιδιά του ναφήνουν τα βαγγέλια
        και ναρχίζουν τσιφτετέλια

        ΥΓ. Εδώ είναι ο Παράδεισος κι η Κόλαση μαζί.
        Έφυγα σφαίρα να πάω να τα ζήσω και τα δυό και ρωτώ μωρή Αγγελα, ναζί κανείς ή απλά να ζει;

        …τα λέμε το πρωί

        Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.