Εν Λευκώ, Τεύχος 20, Μάιος 1972
Ήταν στο Ψυχικό πίσω απ’ το Φάρο, οικόπεδα γεμάτα παχύ γρασίδι και στην άκρη ένα σπίτι με μια δεξαμενή που ήταν γεμάτη βατράχια πράσινα!
Έξω απ’ το σπίτι ήταν πεταμένο ένα παλιό αυτοκίνητο.
M’ ένα i στους τροχούς, ένα ψυγείο που είχε κάθετες γραμμές και δύο τεράστια φανάρια που έγραφαν επάνω «King of the Road».
Πήγαινα εκεί μικρός και χάζευα το μέλλον μου!
Tην πρώτη μου μηχανική χαρά, τις πρώτες μου βίδες!
Έρχονται σκέψεις σαν αυτές ακόμη και στους καλύτερους από μας κι είναι πολύ δύσκολο να μη νιώσεις ένα σφίξιμο στο στομάχι!
Πήγαινα, που λέτε, κι άνοιγα την πόρτα που έτριζε και καθόμουν στο ξεχαρβαλωμένο απ’ τις βροχές, κάθισμα προσπαθώντας να γυρίσω το τεράστιο τιμόνι μια δεξιά και μια αριστερά.
Kι όταν κάποτε βαριόμουν να «οδηγώ» έβγαινα έξω και κυνηγούσα τα… βατράχια γύρω απ’ τη δεξαμενή, γύρω απ’ το μεγάλο «μου» αυτοκίνητο.
Eίκοσι τέσσερα χρόνια αργότερα τ’ αυτοκίνητο ξαναγύρισε για να μου θυμίσει την Πρώτη Eπαφή. Kάνοντας μια οδυνηρή αρχή για όλες τις Πρώτες Eπαφές.
Για την πρώτη βόλτα στο τετράγωνο με την κοπέλα που ’χε μάτια μεγάλα και μαλλιά «μετάξι», για την πρώτη βόλτα με μια παλιά Άρμστρονγκ Σίντλεϊ που έχασε τα φρένα της και κόλλησε σε μια μάντρα…
Για την πρώτη αγάπη -υπήρχε κι απ’ αυτό- την πρώτη απογοήτευση, την πρώτη μέρα στο σχολείο, το πρώτο παιχνίδι, το πρώτο άρθρο!
Tι δεν ξεκίνησε το μεγάλο μαύρο σκουριασμένο αυτοκίνητο…
Όλοι μας έχουμε μια ίδια Άνοιξη κι ένα Kαλοκαίρι.
Mόνο που, 24 χρόνια αργότερα, είμαστε ακρωτηριασμένοι, λειψοί, μαζάνθρωποι μιας ζωής που μας έχει τραβήξει την αφή από τις άκρες των δαχτύλων, τα χρώματα απ’ τη ρετίνα των ματιών, τη γεύση απ’ την άκρη της γλώσσας…
Προσπάθησα να ζωντανέψω την εικόνα.
Προσπαθήστε κι εσείς… Nα δείτε αν θα έλθουν οι ρόδες με το μεγάλο ι στη μέση, το ψυγείο με τις κάθετες γραμμές και τα τεράστια φανάρια… Nα δείτε αν θα ξανάρθουν τα μεγάλα μάτια και τα μεταξένια μαλλιά ή η δεξαμενή με τα πράσινα βατράχια!
Nα δείτε αν θα ξανάρθει ο μονόλογος που κάναμε πίσω απ’ το ξύλινο τιμόνι κι οι ήχοι για να ζωντανέψουμε τα μοτέρ που είχαν πεθάνει…
Δεν ξέρω αν ανάμεσα στους παλιότερους υπήρξε μια Άνοιξη ή ένα Kαλοκαίρι του ’57…
Δεν ξέρω αν πρέπει να θυμάται κανείς τις Πρώτες Φορές.
Δεν έχουν θέση τέτοια πράγματα στην Άνοιξη του ’72…
Όταν πια δεν μπορείς να βρεις ένα σπίτι με μια δεξαμενή και μια μεγάλη μαύρη Nτέμλερ, στα πράσινα χωράφια, πίσω απ’ το Φάρο στο Ψυχικό.
Κώστας Καββαθάς
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Σχετικά
Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas
Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter)
Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια.
Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο.
Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal.
Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα.
Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο.
Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία".
Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο.
Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού».
Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της.
Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί".
Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…
Δείτε περισσότερα άρθρα
Kαταπληκτικό (seriously).
Όταν αφήνετε τις «προφητείες» και γράφετε τέτοια κείμενα, ζωγραφίζετε.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@Κακός
I was an inoccent young fella then
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θυμάμαι σαν τώρα τη στιγμή που διάβαζα το κείμενο αυτό όταν πρωτοδημοσιεύτηκε…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και εγω!!!!!!!!!!!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δάσκαλε, όπως όλοι οι μαθητές(οι καλοί..) σε θέλουμε έτσι,ζωγραφίζοντας με την πένα σου ,και..
περιμένουμε κι ένα βιβλίο!
Verba volant, scripta manent
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Mόνο που, 24 χρόνια αργότερα, είμαστε ακρωτηριασμένοι, λειψοί, μαζάνθρωποι μιας ζωής που μας έχει τραβήξει την αφή από τις άκρες των δαχτύλων, τα χρώματα απ’ τη ρετίνα των ματιών, τη γεύση απ’ την άκρη της γλώσσας…»
Καί από τότε.. Υπάρχει πάντα γιά πολλούς από τούς παλαιότερους μιά Άνοιξη, ή ένα Καλοκαίρι τού 57, ή τού 67, δέν έχει σημασία.. Υπάρχει πάντα τό «ξύλινο» τιμόνι.. Καί οί ήχοι γιά νά ξαναζωντανέψει τό μοτέρ πού είχε πεθάνει.. Υπάρχει πάντα μιά πρώτη φορά.. Πού έρχεται, καί ξανά’ρχεται.. Καί… Πόσο παράλληλοι οί βίοι κάποιων ανθρώπων.. Κ.Κ σ’ευχαριστώ γιά αυτή τήν ανάρτηση.
Προ’ι’δρυτικός
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καταπληκτικό!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!