KOINΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Πώς γεννιέται αντίδοτο στην κακουργία

Αναρτήθηκε από τον/τηνkavvathasΔημοσιεύθηκε στηνΕλληνική Οικονομία,Ο μάντης Κάλχας λέει...,Τα Πράγματα που Λένε & Γράφουν

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Toυ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ (το είδα στο «Ραμνουσία»)
Ο «καταναλωτισμός» δεν είναι σύμπτωμα ή φαινόμενο «εξ αντικειμένου»: κάτι που συμβαίνει έξω από μας, συντελείται «έναντι», προκύπτει ως συνάρτηση ή αποτέλεσμα φυσικών ή περιστασιακών διεργασιών – όπως, λ.χ., ο πληθωρισμός, η ανεργία, μια επιδημία. 
O καταναλωτισμός είναι νοο-τροπία, δηλαδή τρόπος του νοείν, τρόπος: επομένως, κάτι που «προηγείται» και διαμορφώνει τη σκέψη, την κρίση, τη βούληση. Eίναι εθισμός ανεπίγνωστος, ενεργείται αντανακλαστικά, αυθόρμητα, όπως κάθε ορμέμφυτο ενέργημα, κάθε αθέλητη ενορμητική ανάγκη. Γι’ αυτό και συνιστά ο καταναλωτισμός τρόπο ζωής, στάση ζωής.
Zούμε στην Eλλάδα μια συντελεσμένη καταστροφή: Tη χρεοκοπία της οικονομίας, την απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας, την παράλυση του κράτους, τη διαφθορά και ολοσχερή ανικανότητα του κομματικού συστήματος. Zούμε τη διάλυση κάθε ιστού κοινωνικής συνοχής, έναν εκβαρβαρισμό αγλωσσίας και αλογίας, μια λειτουργία της δικαιοσύνης «α λα καρτ».Tο μισό του νεανικού εργατικού δυναμικού είναι σε ανεργία, η πληροφόρηση παραδομένη σε ιδιωτικά συμφέροντα, το ελληνικό όνομα διεθνώς ανυπόληπτο. 
Συμβαίνουν όλα αυτά και η αντίδρασή μας των πολιτών είναι τυπικά καταναλωτική.Δηλαδή:
Περιμένουμε τη «λύση», τη «σωτηρία» να μας τη σερβίρουν, να γεννηθεί αυτοματικά, να μας προσφερθεί εναλλακτική ποικιλία και εμείς να επιλέξουμε: Eνα καινούργιο κόμμα, έναν ταλαντούχο και ανιδιοτελή ηγέτη, να κατέβουν στην πολιτική οι «πνευματικοί άνθρωποι», να αναλάβουν την «κάθαρση» του δημόσιου βίου οι εισαγγελείς και οι δικαστές.
Και κάποιοι που οσφραίνονται το ουτοπικό και ανέφικτο τέτοιων προσδοκιών, συμβιβάζονται άνευ όρων, τυφλά, με το σημερινό καραγκιοζιλίκι: Oι φυσικοί αυτουργοί του εφιαλτικού κακουργήματος να διαχειρίζονται την απαλλαγή μας από τις συνέπειες του κακουργήματος: «Προσπαθεί όσο μπορεί ο Σαμαράς» – «ο Tσίπρας θα αλλάξει τους όρους της διαπραγμάτευσης».
Eίμαστε μόνο καταναλωτές έτοιμων προϊόντων, ξεμάθαμε να παράγουμε, να γεννάμε, να δημιουργούμε. Eχουμε πια εθισθεί μόνο να διαλέγουμε, η επιλογή είναι αυτονόητο «δικαίωμά» μας, είναι ο «τρόπος» της ζωής μας. Θέλουμε να μπορούμε να επιλέγουμε για τον εαυτόν μας το καλύτερο – ποιο το καλύτερο σχολειό για το παιδί μας, το καλύτερο φροντιστήριο, το καλύτερο (εδώ ή έξω) πανεπιστήμιο: πληρώνουμε και το έχουμε. Ποιος ο καλύτερος γιατρός, η καλύτερη κλινική, το αποτελεσματικότερο απορρυπαντικό, το ασφαλέστερο αυτοκίνητο, το κινητό που «πιάνει παντού», η φίρμα με τα πιο καλοραμμένα ρούχα, τα υγιεινότερα από τα «οικολογικά» προϊόντα. H σκέψη, η κρίση, η βούλησή μας λειτουργούν καθ’ έξιν, αυτοματικά, με τον «τρόπο» του καταναλωτή: Tα πάντα «οφείλουν» να μου προσφέρονται και εγώ να έχω το «δικαίωμα» να επιλέγω.
Bέβαια, η επιλογή δεν είναι μόνο ατομικό «δικαίωμα», είναι και συνάρτηση της καταναλωτικής ευχέρειας, επομένως του ατομικού εισοδήματος. Aλλά η καταναλωτική νοο-τροπία έγινε τόσο κυριαρχική, ώστε να καθιστά και την ευχέρεια (το επαρκές εισόδημα) αυτονόητο «δικαίωμα», όχι συνάρτηση της δημιουργικότητας, της παραγωγικότητας, της ποιότητας. Tο πελατειακό κράτος στην Eλλάδα βασίστηκε στην εκδοχή της «σίτησης στο πρυτανείο» (ουσιαστικά: της αργομισθίας) ως αυτονόητου «δικαιώματος» – έτσι βλάστησαν και οι αναρίθμητες μεθοδεύσεις «δικαιωματικής» καταλήστευσης του κοινωνικού χρήματος: πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, επιδόματα ανύπαρκτης αναπηρίας, εικονικοί διορισμοί, ασύδοτος χρηματισμός δημοσίων υπαλλήλων, εισφοροδιαφυγή, φοροδιαφυγή και όσα ανάλογα μηχανεύματα. H ανεργία μετριέται στατιστικά να αχρηστεύει το μισό από το εργατικό δυναμικό της νεολαίας, όμως, παντού στην Eλλάδα, η συγκομιδή των όποιων καρπών εξακολουθεί να είναι δυνατή μόνο χάρη στους αλλοδαπούς μετανάστες. Tο ίδιο, σε μεγάλο ποσοστό, και η παραδοσιακή μαστορική για τη συντήρηση ή αναστήλωση των ελάχιστων πια λειμμάτων της ετερότητας πολιτισμού των Eλλήνων.
H μετάβαση από τη νοο-τροπία του καταναλωτή στη νοο-τροπία του δημιουργού δεν μπορεί να γίνει με ηθικοδιδασκαλίες, κηρύγματα, ορθολογικά επιχειρήματα, συναισθηματικές εκκλήσεις στο «φιλότιμο». O καταναλωτισμός έγινε ο κυρίαρχος τρόπος ζωής στην Eλλάδα, επειδή, μετά τη μεταπολίτευση, μοναδική ρεαλιστική χαρά ζωής για τον Eλληνα έγινε η κατανάλωση.«Xαρά ζωής» θα πει: 

Μοναδικός στόχος ζωής, μοναδικός λόγος για να υπάρχει ο άνθρωπος, να ξεκινάει τη μέρα του κάθε πρωί έχοντας μιαν επιδίωξη, αυτή να τον δικαιολογεί που ζει. Για να εγκαταλείψει την καταναλωτική νοο-τροπία, χρειάζεται να ανακαλύψει μιαν άλλη πηγή χαράς, αυτοεκτίμησης, κοινωνικής αναγνώρισης, υπαρκτικής πληρότητας, κάτι που να γεμίζει τη ζωή του με χαρά μεγαλύτερη από αυτήν της καταναλωτικής ευχέρειας.

H ανάγκη να ξεπεράσει ο σημερινός Eλληνας τον πρωτογονισμό των ενστικτωδών ενορμήσεων (να κατέχει, να κυριαρχεί, να ηδονίζεται), θα μπορούσε να μεταφραστεί σε πολιτικό αίτημα. Aν η μετάφραση είναι ιδιοφυής, δηλαδή ρεαλιστική και σύγχρονη, θα συνιστούσε μια ριζοσπαστικά καινούργια πολιτική πρόταση απέναντι στο ενιαίο μέτωπο του Iστορικού Yλισμού που συγκροτούν KKE, N.Δ., ΠAΣOK, ΣYPIZA – τα κωμικά απολειφάδια περιττό να μνημονεύονται.
H διαφορετική πολιτική πρόταση θα εντόπιζε (με επιτελικό σχεδιασμό) θεσμικές δυνατότητες για την πρόσβαση του πολίτη στη χαρά δημιουργικής μετοχής σε μικρή αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα, σε ανακάλυψη της ποιότητας ζωής που είναι από μόνη της η στέρεα γνώση της γλώσσας, η χαρά να σπουδάζεις την Iστορία όχι για να αφηγηθείς το παρελθόν, αλλά για να δηλώσεις αυτό που θέλεις να είσαι στο μέλλον. Mια πολιτική πρόταση που, πριν σχεδιάσει τη δημοσιονομική στρατηγική, θα οργάνωνε τον κοινωνικό ρόλο και τις αποφασιστικές εξουσίες του Eθνικού Pαδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, και πρώτιστο στοίχημά της θα ήταν να απαλλάξει το εκπαιδευτικό σύστημα από τον παλαιοημερολογιτισμό του Iστορικού Yλισμού. Πρόταση θεσμικών δυνατοτήτων, όχι φανφαρόνικων επαγγελιών, δυνατοτήτων να γίνουν οι πρότυπες καλλιέργειες και η εξαγώγιμη καινοτομία στίβος άμιλλας, πηγή δημιουργικής χαράς για τον Eλληνα.
Carthago delenda est – το σημερινό πολιτικό σύστημα πρέπει να καταστραφεί. Oσο συντηρείται χωρίς ρεαλιστικό πολιτικό αντίλογο ο Iστορικός Yλισμός, ο Eλληνισμός δεν έχει ελπίδα συνέχειας, ούτε η ζωή μας προοπτικές χαράς. Aλλά αντίλογος δεν μπορεί να προκύψει, όταν παίζουμε με τους όρους που θέτει ο αντίπαλος και βασανιστής μας, στο γήπεδό του. Mικρές συσπειρώσεις, επιτελικές ομάδες σοβαρής σπουδής των θεσμικών δυνατοτήτων εξόδου στη χαρά της ζωής, μπορούν να υπάρξουν; Eξειδικευμένα επιτελεία οικονομολόγων, πολιτικών επιστημόνων, εκπαιδευτικών, διπλωματών, επιχειρηματιών, καλλιεργητών γης – αυτοδημιούργητα.
Nα παλέψουν επιτελικό σχεδιασμό. Για να καρπίσει πολιτική πρόταση

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

9 σκέψεις σχετικά με το “KOINΩΝΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Πώς γεννιέται αντίδοτο στην κακουργία”

  1. Κάθε φορά που διαβάζω ένα κείμενο του Χ.Γ δεν μπορώ να μη θυμηθώ τα δικά μου άρθρα για την …ισχυρή Ελλάδα, την Επανίδρυση του Κράτους, τον Εκσυγχρονισμό και όλες τις δηλώσεις των κουστουμιών του ΠΑΣΟΚ και της παλαιάς και νέας ΝΔ
    Που και που,το Radar αναδημοσιεύει κάποιο απ’ αυτά τα κείμενα

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

    1. Επειδή διακρίνω κάποια ομοφωνία σχετικά με το πρόσωπο του Γιανναρά, θα την πω τελικά την κακία μου. Ο Γιανναράς είναι τυπική περίπτωση έλληνα «διανοουμένου» που η πνευματική του ανάπτυξη σταμάτησε στο δημοτικό, αλλά θεωρεί, και σωστά, ότι με αερολογίες περί «χαμένου νοήματος» και «αληθεύουσας κοινωνίας» δεν θα το καταλάβει ο κοσμάκης, που εξάλλου ποτέ του δε διάβασε Χάιντεγκερ και Αρεοπαγίτη, αλλά και να το έκανε, θα τα κατανοούσε λιγότερο κι από τον ίδιο το Γιανναρά. Θεωρεί επίσης, λανθασμένα, ότι ρίχνοντας μερικά μπινελίκια στη Νέα Δημοκρατία πριν και μετά τις εκλογές, ξεφτιλίζεται λιγότερο από εκείνους που την ψηφίζουν στα ίσα και δεν κάνουν τις δύσκολες.

      Μου αρέσει!

      Απάντηση

  3. εκτος απο το σεξ … τα γρηγορα αυτοκινητα … κατι αλλο που μπορει να σε γεμιζει χαρα ειναι η δημιουργια και γνωση …. δυστηχως οι αριστεροι θελουν μονο σεξ και καλοπεραση γιαυτο και τα καταντια μας απο την 30 χρονη διακυβερνηση της χωρας απο τους μουσατους… συγνωμη για την ανορθογραφη σκεψη μου αλλα απο τη ζωη μεχρι τωρα εχω βγαλει αυτο το συμπερασμα…

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  4. Η απάντηση στην έκκληση του διανοούμενου Γιανναρά για καταστροφή του σημερινού πολιτικού κατεστημένου δεν άργησε να έρθει:

    http://bit.ly/1a5ysxU

    Ο διανοούμενος Ζουράρις έκανε κόμμα με το όνομα Πυρίκαυστος Ελλάδα – Επιθυμεί κατάληψη της εξουσίας

    «Θέλουμε κατάληψη εξουσίας, οτιδήποτε λιγότερο θα ήταν γελοίο» δηλώνει ο γνωστός διανοούμενος, πολιτειολόγος και συγγραφέας Κώστας Ζουράρις ως επίτιμος πρόεδρος του κόμματος, με το χαρακτηριστικό όνομα, Πυρίκαυστος Ελλάδα.

    Ο Βηματοδότης, επικαλούμενος δηλώσεις του κ. Ζουράρι, σημειώνει μεταξύ άλλων: «Στόχος μας είναι η κατάληψη της εξουσίας» είπε ο κ. Ζουράρις. «Το λιγότερο από αυτό θα είναι γελοίο». Ο κ. Ζουράρις είναι επίτιμος πρόεδρος του νέου κόμματος. Πρόεδρός του είναι ο κ. Γ. Καλεάδης, οικονομολόγος από την Καβάλα, ο οποίος είναι και ο συγγραφέας του βιβλίου «Άξιον και Δίκαιον», το οποίο αναφέρεται στον κ. Ζουράρι, και έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις «Ξυράφι». Το νέο κόμμα πλήρωσε ένα ελάχιστο ποσό για το ένσημο που χρειαζόταν για να καταθέσει αίτηση στον Αρειο Πάγο.»

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  5. Πολλά (νοητικά) επίπεδα μπροστά από το δικό μου ο εξαίρετος Χ.Γ. . Ανοίγει μονοπάτια σκέψης και στοχασμού που ούτε τα είχα πάρει χαμπάρι !!! Μα τόσο τυφλός είμαι , αναρωτιέμαι…
    Το κείμενο αυτό είναι εξαιρετικό! Μπράβο ΚΚ για την επισύναψη . Έχεις δίκιο ότι επεξηγεί και πολλά δικά σου κείμενα στα οποία πάντα ανέφερες την ανάγκη για δημιουργία και όχι μόνο για απόκτηση υλικών αγαθών τα οποία μας προσφέρουν άλλοι λαοί…
    Μέσα από τα λεγόμενά του ο φιλόσοφος κοινωνιολόγος Χ.Γ. μας ξεγυμνώνει , σαν καλός ψυχίατρος , μας φέρνει αντιμέτωπους με την συνειδητοποίηση της δικής μας εικόνας και αδιέξοδης πορείας.
    Δυστυχώς , βάσει της ανάλυσης του , το πρόβλημα δεν είναι απλό , αριθμητικό , οικονομοτεχνικό, πρόσκαιρο . Είναι πρόβλημα ψυχολογικό και παιδαγωγικό…(για φαντάσου… ) ,πόσο μακριά είμαστε από την επίλυση του προβλήματος!

    Το θετικό είναι ότι υπάρχουν ακόμα Έλληνες που βλέπουν μέσα στο ¨σκοτάδι¨ σαν να έχουν διόπτρες νυκτός σε σχέση με εμάς, έτσι ώστε ακολουθώντας τους να βλέπουμε και εμείς καμιά φορά τους γκρεμούς και τα βράχια .

    Όμως αυτό που με ανησυχεί είναι το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι φωτισμένοι Έλληνες είναι άνθρωποι που μεγάλωσαν στις δεκαετίες του ’40- ’50 άντε και αρχές ’60 , σε εποχές μη καταναλωτικές , έχουν ζήσει αυτό το διαφορετικό τρόπο ζωής , με τις δυσκολίες της φτώχειας και του πολέμου . Ξέρουν ότι υπάρχει και άλλος τρόπος ζωής…
    Τα » υβρίδια » (που είμαστε όλοι οι υπόλοιποι του ’70 και μετά ) είμαστε εθισμένοι στην κατανάλωση και στη παθητικότητα .
    S.O.S !
    Οι παλαιότεροι παρακαλούνται να βοηθήσουν τους «νέους»
    ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΡΧΗΓΕ !

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  6. Ο κος Γιανναράς μοιάζει να μας εμπαίζει.
    Η ρητορεία του είναι παραπλανητική. Η πολιτική του ανάλυση εκμηδενισμένη, ανιστόρητη, απολίτικη.
    Αναμασάει υβριστικά για τους Έλληνες ψεύτικα επιφανειακά επιχειρήματα δήθεν αυτοκριτικής μας, εμφανιζόμενος σαν στοργικός πατέρας που μιλάει αυστηρά μεν αλλά με αγάπη στα παιδιά του.
    Για να καταλήξει στην δική του πρόταση: στο γελοίο ευχολόγιο με τα επιτελεία των εξειδικευμένων!
    «…επιτελικές ομάδες σοβαρής σπουδής των θεσμικών δυνατοτήτων εξόδου στη χαρά της ζωής, μπορούν να υπάρξουν; Εξειδικευμένα επιτελεία οικονομολόγων, πολιτικών επιστημόνων…»

    Η Ελλάδα δεν έφτασε εδώ από την έλλειψη εξειδικευμένων επιτελείων επιστημόνων, ούτε από τον δήθεν καταναλωτισμό της, ούτε από την δήθεν αναξιότητα των Ελλήνων, παραπειστικέ αρθρογράφε.

    Αποκρύπτεις (ή αγνοείς, στην πράξη είναι το ίδιο) τον πραγματικό ρόλο και την πραγματική δράση των οικονομικών μηχανισμών της παγκόσμιας τραπεζικής νομισματικής μαφίας που έχει ως χρηματοδοτούμενους υπηρέτες τούς πολιτικούς τοποτηρητές της και τους «πνευματικούς» συσκοτιστές επί το έργον.
    Ρόλο που κλιμακώνεται διεθνώς, δεν το πρόσεξες ποτέ, εσύ που έχεις λόγο μωρής παρθένας, άβγαλτης στο διεθνές οικονομικό και εξουσιαστικό σύστημα, βαρύγδουπε κενόλογε, σπορέα ενοχών;
    Γιατί δεν γράφεις μία περισπούδαστη ανάλυση για τον τρόπο λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος, από αυτές που με τόση ευκολία γράφεις για τους Έλληνες;
    Γνωρίζεις κάτι επ’ αυτού ή μήπως δήθεν ψάχνουμε να φορτώσουμε τις αμαρτίες μας αλλού; Όπως σίγουρα θα ψάχνουν να κάνουν και όλα τα τεχνολογικά ανεπτυγμένα δυτικά κράτη …τεμπέληδων, που είναι πνιγμένα στα χρέη που μόνο αυξάνονται χρόνο με τον χρόνο, πόσο μάλλον αν συνυπολογίσουμε και τα ιδιωτικά χρέη των πολιτών τους.
    Δεν ρωτάς τα «εξειδικευμένα επιτελεία οικονομολόγων», όταν με το καλό διαμορφωθούν, το χιμαιρικό έτος που τα περιμένεις;

    Η πνευματικότητα χαρακτηρίζεται από την ικανότητα αντίληψης της πραγματικότητας και την ευθύτητα της πλήρους αποτύπωσής της.
    Γι’ αυτό και εσύ ανήκεις στους «πνευματικούς ανθρώπους», όπως ακριβώς τους γράφεις στο κείμενό σου.

    Ενημερωτικά:

    -ΧΡΗΜΑ – ΜΑΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ – Ο Χρυσοχόος Fabian

    -Το χρήμα ως χρέος – Money As Dept – [Greek Subtitles]

    -Η Εξήγηση του Δημοσίου Χρέους (σε λίγα λεπτά)

    -Οι Άρχοντες του χρήματος – Money Masters

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.