Ένα κείμενο του Σταμάτη Σπανουδάκη…

Αναρτήθηκε από τον/τηνkavvathasΔημοσιεύθηκε στηνΜΜΕ,Τα Πράγματα που Λένε & Γράφουν

Το κείμενο του συνθέτη στον Ιστό και, νομίζω ότι τα λέει …όλα:_Κ.Κ.

Με όσο πιο απλά λόγια μπορώ, θα απαντήσω σε όσους με ρωτάτε περί πολιτικής, δημοκρατίας, πολιτισμού και πια η σημερινή στάση-θέση μου.

Αρχίζω με τα αρνητικά. Ουδέποτε υπήρξα, σοσιαλιστής, αριστερός, προοδευτικός και τα τοιαύτα. Στην πραγματικότητα από το 74′ πού γύρισα στην Ελλάδα, αυτοί ακριβώς ήταν και είναι ακόμη, που με πολέμησαν με λύσσα. Και βέβαια, όχι μόνον εμένα. Και πολλούς άλλους, πού ή εξαφανίστηκαν, ή τελικά συμβιβάστηκαν.

Στον τομέα τού «πολιτισμού» τελικά, βρίσκονται οι πιο εμπαθείς και διαπλεκόμενοι, άνθρωποι. Αν κάποτε άνοιγε ο φάκελος πολιτισμός, χορηγίες, διαπλοκή, φακελάκια, ημέτεροι κλπ, θα έκανε την λίστα Λαγκάρντ ή όποια άλλη, να ωχριά. Γιατί εδώ πρόκειται υποτίθεται, για «πνευματικούς «ανθρώπους. Ίσως κάποτε γράψω, για όσα με τα μάτια μου είδα και έπαθα, από ανθρώπους πού την ταυτότητα τους, σάς έδωσα παραπάνω.

Αλλά μάλλον βαριέμαι, γιατί έχω έργο να κάνω και γιατί τις πληγές μου

και τις κακίες, τις ακουμπάω με αγάπη πάντα, στα χέρια του Θεού.

Εκείνος και ξέρει και μπορεί, Εγώ πάλι, όχι.

Δεν γράφω μουσική, μόνο για να με ακούτε. Γράφω κυρίως, για το μετά. Για τα παιδιά σας, όταν είναι η ώρα τους, για τα εγγόνια σας κ.λ.π.

Για τότε, πού το πραγματικά αληθινό, θα λάμψει και το ψεύτικο, θα πάει στην φυσική του θέση. Την οριστική λήθη.

Όταν οι σημερνοί συνθέτες, τραγουδιστές και οι δημοσιογράφοι υπερασπιστές τους, δεν θα υπάρχουν πια, να ελέγχουν ασφυκτικά, τα καλλιτεχνικά πράγματα.

Σέβομαι για να αναφέρω μόνον λίγους, τον Σεφέρη, τον Ελύτη, την Λαμπέτη, τον Χορν και βέβαια τον Χατζιδάκη και τον Παπαθανασίου. Όχι μόνο για το έργο τους, αλλά και για την στάση τους.

Δεν θεωρώ ότι πια έχουμε πραγματική Δημοκρατία. Σε ποιά δημοκρατία θα ήταν αντιπρόεδρος τής κυβερνήσεως, ο αρχηγός ενός κόμματος τού 4-5 %

και θα διόριζε και υπουργούς. Και σε ποια δημοκρατία, ένα κόμμα τού 10-15%, δεν «δικαιούται δια να ομιλεί» και υβρίζεται καθημερινά από όλους, χωρίς να τού δίνεται βήμα, να απαντήσει. Συμφωνείς η όχι μαζί του.

Ποια δημοκρατία το διδάσκει αυτό;

Απαντήστε μου συνταγματολόγοι και λοιποί προοδευτικοί ιστορικοί.

Δεν θεωρώ επίσης, ότι έχουμε πια κόμματα. Κομμάτια διεφθαρμένων ελλήνων, ναι.

Απίστευτους αριβίστες, σκληρούς και αυστηρούς (με τούς άλλους πάντα, ποτέ με τον εαυτό τους) πολιτικούς, ναι.

Διαπλοκή άρρωστη που υγιώς όμως, ελέγχει και μεγαλουργεί ακόμα και επί όλων των κυβερνήσεων, ναι.

Γερμανούς και άλλους ξένους που μας διατάζουν, μας υποτιμούν και μας καταστρέφουν, ναι.

Ποιός όμως τούς δίνει, το κλειδί της πόλης;

Οι πολιτικοί μας, και μάλιστα, εν ονόματι μας!

Είναι αλήθεια βέβαια ότι πιά, η πλειονότητα των Ελλήνων, είναι πάσχουσα.

Δεν είναι η φτώχεια, το μόνο, κακό πού μάς βρήκε.

Άλλωστε ούτε φτωχοί, ούτε αμόρφωτοι, ήσαν και είναι όσοι κατέστρεψαν την Ελλάδα. Πλουσιότατοι και μορφωμένοι, όλοι τους.

Το ότι είμαι κομμένος, αποκλεισμένος και τα τοιαύτα είναι ψέματα.

Εγώ, ονομαστικά και όταν κανείς δεν τολμούσε να μιλήσει, απέκλεισα και έκανα εχθρούς μου, το όλον Πασόκ, τους Σημίτη, Παπανδρέου και Βενιζέλο, μιλώντας καθαρά, ονομαστικά και ανοιχτά, εναντίον τους.

Εξ’ ίσου καθαρά, μίλησα για το αίσχος Λαμπράκη και Μεγάρου, αλλά και Μπόμπολα και Mega.

Επίσης για την απίστευτη διαπλοκή και έλεγχο πού ασκούν τα αριστερά-σοσιαλιστικά κόμματα στον «πολιτισμό» μας.

Ξέρετε πολλούς καλλιτέχνες, πανεπιστημιακούς και άλλους πού να μην κλείνουν το ρήμα αριστερός, προοδευτικός κλπ, σε όλους τούς τόνους και τις υποκλίσεις;

Όλα όσα ανωτέρω είπα, τι με κάνουν; δεξιό, φασίστα, βασιλικό, χουντικό;

Αυτά είναι μερικά μόνον, από τα ονόματα που κατά καιρούς, μου απόδωσαν.

Ακούστε λοιπόν κι αυτό.

Το «δεξιό» κόμμα τής ΝΔ, είναι για μένα το πιο αποκρουστικό.

Δεν υπάρχουν πιο πολιτιστικά και πολιτικά, δειλοί άνθρωποι.

Θαυμάζουν και υποστηρίζουν ό,τι τους φτύνει και ταλαιπωρούν και περιθωριοποιούν, ό,τι τους βοηθάει ή τούς βλέπει με αγάπη.

Έχουν το σύνδρομο, τής πόρνης.

Θέλουν δυστυχώς, τον νταβατζή τους.

Και τον βρήκαν επιτέλους, στο πρόσωπο του Βενιζέλου, της Γεννηματά και των υπολοίπων «μαυρισμένων» προσφάτως από τούς Έλληνες, πολιτικών.

Εύχομαι σε όλους τους, καλές εισπράξεις, καλή διαπλοκή, καλά ψέματα προς όλους τούς Έλληνες και καλές και βαθύτατες υποκλίσεις, προς τούς ξένους.

Να, επιτέλους και μια ευχή προς πολιτικούς, που έχω την υποψία πώς θα πιάσει!

Ελπίζω, τα όσα σας είπα, να απάντησαν, στις περισσότερες ερωτήσεις σας.

Αν συμφωνείτε μαζί μου, να ‘ναι ευλογημένο, αν διαφωνείτε, να ‘ναι ακόμη πιό ευλογημένο!

* Έχω και μία επισήμανση, προς τους πολιτικάντηδες που κατακλύζουν τα κανάλια και τους δημοσιογράφους, πού εντολοδόχοι της εκάστοτε διαπλοκής τους, τους καλούν, για να τούς φέρουν δήθεν με τις παιδαριώδεις και προσυνεννοημένες ερωτήσεις τους, σε δύσκολη θέση.

Όχι καλοί μου κύριοι.

Πολιτική, δεν είναι, η τέχνη τού εφικτού.

Είναι αντιθέτως, η τέχνη τού ανέφικτου!

Μην ακυρώνετε με τα μυαλά σας -που δεν χωρούν την καθαρή σκέψη- όσα η χώρα αυτή, με θυσίες, παλικάρια και αίμα, αιώνες τώρα, απέδειξε.

Αν εσείς δεν έχετε τα απαιτούμενα «μπιπ», κάντε ενός λεπτού σιγή, για την σημερινή, κατάντια σας.

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

17 σκέψεις σχετικά με το “Ένα κείμενο του Σταμάτη Σπανουδάκη…”

  4. Πράγματι τα λέει όλα!!! Κ.Κ. μας λείπεις και από τα περιοδικά και τις εφημερίδες…. το blog μόνο δεν μου αρκεί.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  5. Το άρθρο έχει ανέβει στο facebook τον Ιούνιο του 2013.

    «Σε ποιά δημοκρατία θα ήταν αντιπρόεδρος τής κυβερνήσεως, ο αρχηγός ενός κόμματος τού 4-5 %»

    Στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες μπορεί ένα κόμμα που πήρε 12% να έχει αντιπρόεδρο. Η σύνθεση της κυβέρνησης δεν αλλάζει με τις δημοσκοπήσεις.

    «ένα κόμμα τού 10-15%, δεν “δικαιούται δια να ομιλεί” και υβρίζεται καθημερινά από όλους, χωρίς να τού δίνεται βήμα, να απαντήσει.»

    Το «κόμμα του 15%» είναι η ΧΑ.Κανείς δεν είχε αγγίξει ουσιαστικά τη ΧΑ όταν γράφτηκε το άρθρο, παρά τα πολλαπλά αίσχη που είχε ήδη διαπράξει.Tι επιθυμούσε επομένως ο κ. Σπανουδάκης; Να μας παίζουν ναζιστικούς ύμνους νυχθημερόν, κατά προτίμηση δικής του σύνθεσης;

    «Το “δεξιό” κόμμα τής ΝΔ, είναι για μένα το πιο αποκρουστικό.»

    Όταν οι συναυλίες του ακολουθούσαν προεκλογικές συγκεντρώσεις του Κώστα Καραμανλή (ΟΑΚΑ 2000) δεν ήταν αποκρουστικό. Ο Σαχλαμάρας θα φταίει που το χάλασε, μια χαρά κόμμα.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

      1. Τι να σας πω κ. Καββαθά, όταν κάποιος υπερασπίζεται σε ανύποπτο χρόνο τη ναζιστική συμμορία και γράφει τραγούδια για την ανακατάληψη της «Βασιλεύουσας» ίσως κατά βάθος να είναι παρεξηγημένος δημοκράτης. Τι να πω. Λυπηθείτε μας.

        Ο κ. Σπανουδάκης δεν είχε κανένα πρόβλημα επί πολλά χρόνια με το «καθεστώς» που τώρα υβρίζει. Έχει εμφανιστεί και στο Μέγαρο Μουσικής (στην αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης ο αθεόφοβος).

        http://www.megaron.gr/default.asp?pid=5&la=1&evID=873

        Όλως τυχαίως πριν 4 μήνες αποφάσισε να ξεσπαθώσει, κατά σύμπτωση για να υπερασπιστεί τη Χρυσή Αυγή. Λυπηθείτε μας κ. Σπανουδάκη.

        Μου αρέσει!

      2. @Giannis

        Όπως ίσως ξέερετε τους φαιοχίτονες τους έχω χ…ς. Την σνομπαρία του «Μεγάρου» επίσης. Δε ξέρω αν ο Σπανουδάκης έγραψε μουσική για την Βασιλέυουσα αλλά, αν ναι πολύ καλά έκανε. Χίλιες φορές αυτό παρά οι βισοβανδήδες και τα περιτώματα του νιτροκλικ

        Μου αρέσει!

      3. @kavvathas
        Μaster, δεν ξέρω αν ο Σπανουδάκης είναι χρυσαυγίτης, αλλά τον Ιούνιο που γράτηκε το κείμενο η ΧΑ κάθε άλλο παρά κομμένη ήταν από τα ΜΜΕ. Αντίθετα, τα ΜΜΕ προσπαθούσαν να την ωραιοποιήσουν και να την ξεπλύνουν.

        Επίσης, έχω την εντύπωση οτι δεν γνωρίζει τι σημαίνει «αριστερά-σοσιαλισμός». Δεν μπορεί να μιλάει για «την απίστευτη διαπλοκή και έλεγχο πού ασκούν τα αριστερά-σοσιαλιστικά κόμματα στον “πολιτισμό” μας». Το ΚΚΕ κι ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ μοιράζουν τα κονδύλια του ΥΠΠΟ; Ή μήπως κατηγορεί τον τέως ΥΠΠΟ και σημερινό πρωθυπουργό οτι είναι αριστερός; 🙂 Μάλλον πως σαν «αριστερά/σοσιαλισμός» πρέπει να υποννοεί αποκλειστικά τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, κάτι που αποδεικνύει και την ελαφρότητα της σκέψης του.

        Όσον αφορά τα μουσικά, τώρα, ο Σπανουδάκης έχει γράψει πολύ λίγα αξιόλογα πράγματα για να τον θυμόμαστε, βασικά 2 soudtracks (Πέτρινα χρόνια, Άντε γειά) τη δεκαετία του 80. Δεν είναι συνθέτης επιπέδου λαϊκοπόπ, αλλά π.χ. στo αυτοκίνητό μου θα προτιμήσω να κουβαλήσω τις 2 δουλειές του Μιχάλη Δέλτα με την Τσανακλίδου (μια και μιλάμε για ηλεκτρονική μουσική).

        Το μόνο θετικό που θα καταλογίσω στον Σπανουδάκη είναι οτι βγήκε, εκτέθηκε και ανέλυσε τη γνώμη του για ζητήματα που καίνε τη χώρα. Μαγκιά του. Έτσι πρέπει να κάνουν οι πνευματικοί άνθρωποι, να είναι σπίθα διαλόγου. Από τον χώρο της μουσικής ελάχιστοι το έχουν κάνει, μόνο ο Μίκης κι ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό. (Ο Notis δεν λογαριάζεται… 🙂 )

        Μου αρέσει!

    2. δεν υπονοεί οτι είναι χρυσαυγητης αλλά οτι είναι άσχετος… αν δεν κάνω λάθος ο καραμανλης επαιζε σπανουδακη σε μια προεκλογικη εκστρατεια του, άσε που δεν νομίζω να είναι και τοσο αδικημένος απο το σύστημα… δεν αναφέρει το Μικη … και τι εχει πετυχη ο σπανουδακης.;;; και γιατι να μην πουμε δηλαδη οτι ο καρβελας ειναι ποιο πετυχημενος απο τον σπανουδακη…;;; επειδη η μουσικη αφορα αλλα κοινο… ενταξη αλλα τα παιδια μου και τα εγγόνια μου δεν νομιζω να ακουνε σπανουδακη…. προσωπικά στο είδος τις μουσικής του προτιμώ τον Yanni…. …

      Μου αρέσει!

      Απάντηση

      1. george, όχι μόνο έπαιζε ο Καραμανλής Σπανουδάκη στις συγκεντρώσεις του. Ο ίδιος ο Σπανουδάκης έδωσε συναυλία με όλη του την ορχήστρα στο ΟΑΚΑ το 2000 μετά την «κεντρική» προεκλογική συγκέντρωση της ΝΔ.Ακόμη και σήμερα δηλώνει ότι ήταν τιμή του η σχέση του με τον Κώστα Καραμανλή.Για τέτοιο στόκο μιλάμε.

        http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2013/09/blog-post_5827.html

        Χαλάλι του όμως, θα ρθει σαν αστραπή ο μαρμαρωμένος βασιλιάς καβάλα στο άλογό του στην πύλη του Αγίου Ρωμανού, και μες την Άγια Σοφιά θα βρεθούμε ξανά λειτουργία μελλοντική οι Έλληνες μαζί.

        Χιλιές φορές Καρβέλας.

        Μου αρέσει!

  6. «Αρχίζω με τα αρνητικά. Ουδέποτε υπήρξα, σοσιαλιστής, αριστερός, προοδευτικός και τα τοιαύτα. Στην πραγματικότητα από το 74′ πού γύρισα στην Ελλάδα, αυτοί ακριβώς ήταν και είναι ακόμη, που με πολέμησαν με λύσσα. Και βέβαια, όχι μόνον εμένα. Και πολλούς άλλους, πού ή εξαφανίστηκαν, ή τελικά συμβιβάστηκαν.».. Σωστός.. Μόνο πού δέν έγραψε ότι δέν υπήρξε ποτέ καί δεξιός.. Ούτε πόσο δεξιός.. Ειλικρινής τουλάχιστον..
    Προ’ι’δρυτικός.
    Υ.Γ.Σαφώς καί δέν έχει αγγίξει ποτέ 4Τροχούς(τούς παληούς, καί αληθινούς).. Διαφορετικά θά «ήξερε»..

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  7. Ο κ. Σπανουδάκης έχει δηλώσει και αυτό:

    «Πάντα ο Σατανάς, ο Εωσφόρος ,ο πατέρας του ψεύδους, ο πραγματικός μας εχθρός, η απείρως εξελιγμένη και αποτελεσματική παγκόσμια μυστική υπηρεσία, ο αρχηγός της διαπλοκής του πνεύματος και του σώματος ,του αρρωστημένου και ακόρεστου εγωισμού, χτυπάει, πρωτίστως το ράσο. Τον επίσκοπο, το μοναχό, τον απλό παπά του χωριού.Και πολλές φορές βρίσκει ευήκοα αυτιά… Όχι πολλά, αλλά αρκετά για να τροφοδοτήσουν το καθημερινό τηλεοπτικό Κολοσσαίο μας. Παίσιε, Γεώργιε, Φανούριε, Ηλία, Αρσένιε, Γαβριηλία, Κοσμά, Μιχαήλ, μη μας ξεχνάτε και ελάτε τώρα κοντά μας. Ο πόλεμος μαίνεται και ο «άρχων» του κόσμου τούτου πεινάει και θέλει σάρκα και αίμα».

    Μνήσθιτί μου Κύριε (δικό μου αυτό).

    Είναι να απορεί κανείς όμως, πώς κάποιος που τον πολέμησε με λύσσα η αριστερά και δεν υπήρξε ποτέ αριστερός, συνεργάστηκε με τον Παντελή Βούλγαρη κι έγραψε την καταπληκτική μουσική για την ταινία «Πέτρινα Χρόνια».

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

    1. Υπάρχει μία εξήγηση…

      δεν είναι τόσο καταπληκτική η μουσική…πολύ φασαρία για το τίποτα δηλαδή…ηταν τότε επίκαιρη η ταινία και πήρε και τα εύσημα η μουσική καθώς την παρέσυρε η δυναμική της όλης φάσης…

      για όλα υπάρχει μια λογική εξήγηση…για αυτά που ξεστομίζει ο στόμας του,είτε το κείμενο παραπάνω είτε το τέλειο χωρίο που μοιράστηκες μαζι μας, η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά…

      να μη σε πω και τα πόδια…

      Μου αρέσει!

      Απάντηση

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.