Τριάντα αργύρια και η μαντάμ Σουσού του φυσικού αερίου

Αναρτήθηκε από τον/τηνkavvathasΔημοσιεύθηκε στην4ο Ραιχ,Αντίλογος,Ιστορίες απ' την Mordor,Τα Πράγματα που Λένε & Γράφουν
Του Άρη Χατζηστεφάνου (Ραμνουσία)

 

 

Πουλώντας τη ψυχή της στο διάολο η Ελλάδα μπορεί να ελπίζει μόνο σε περισσότερα δεινά.

Μη βιώσιμη είναι λοιπόν για την Κύπρο, σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής εκτιμήσεις, η κατασκευή σταθμού υγροποίησης φυσικού αερίου στην Κύπρο, όπως αποκαλύπτει ο έγκριτος αναλυτής Γ.Δελαστίκ στην εφημερίδα Έθνος.

Παίξαμε και χάσαμε θα μπορούσαν να υποστηρίξουν οι κύπριοι αδερφοί και να συνεχίσουν την καθημερινότητά τους, προσπαθώντας να επιβιώσουν χωρίς μεγάλες προσδοκίες πλουτισμού και χωρίς φως στον ορίζοντα από την τεράστια καταστροφή στην οποία τους οδήγησε η ΕΕ και το ελληνικό «κούρεμα».

Μακάρι να ήταν τα πράγματα τόσο απλά. Για την Ελλάδα και την Κύπρο οι υποσχέσεις εκμετάλλευσης πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, που μοίραζαν αφειδώς οι κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ, είχαν ως προϋπόθεση και τη σύναψη στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ και την ολοκληρωτική προδοσία του Παλαιστινιακού λαού.

Οι ίδιοι άνθρωποι, που αδιαφόρησαν για τη συνεχή σφαγή των Παλαιστινίων ήταν αυτοί που έφεραν στις δυο χώρες τις πολιτικές του μνημονίου προκαλώντας μια κοινωνική γενοκτονία και υποθηκεύοντας για δεκαετίες το μέλλον και τα κυριαρχικά δικαιώματα και των δυο χωρών.

Δεν έχουν περάσει και τόσα χρόνια από τη στιγμή που μεγάλες ελληνικές εφημερίδες μας υπόσχονταν ότι η “στρατηγική συνεργασία” με το Ισραήλ θα έλυνε ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα καθώς οι Εβραίοι ασκούν ισχυρό έλεγχο στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Εάν φυσικά το έλεγε αυτό κάποιος θα κατηγορούνταν (δικαίως) για χυδαίο αντισημιτισμό και θεωρίες συνωμοσίας. Οι μεγάλες ελληνικές εφημερίδες όμως φαίνεται ότι έχουν κάθε δικαίωμα να μιλούν για πανίσχυρους Εβραίους τραπεζίτες, αν πρόκειται έτσι να κοροϊδέψουν τους αναγνώστες τους.

Σε τρίτο επίπεδο η υπόθεση δεν έχει απλώς ηθικές πτυχές αλλά και γεωπολιτικές. Προσδένοντας το άρμα της Ελλάδας και της Κύπρου στο κράτος – δολοφόνο της Μέσης Ανατολής, Αθήνα και Λευκωσία πέταξαν στα βαθιά νερά του Αιγαίου την παραδοσιακή συμμαχία με αρκετές αραβικές χώρες.

Παράλληλα, εγκαταλείποντας τις αρχές του διεθνούς δικαίου, χάριν μιας υποτιθέμενης ρεαλιστικής πολιτικής ισχύος, οι δυο χώρες απώλεσαν σημαντικότατα διαπραγματευτικά χαρτιά σε ότι αφορά τις διαφορές τους με την Τουρκία. Το διεθνές δίκαιο είναι το όπλο των ανίσχυρων και αυτό το γνωρίζουν ακόμη και οι πρωτοετείς φοιτητές των διεθνών σχέσεων – όχι όμως και οι διπλωμάτες μας σε Ελλάδα και Κύπρο αλλά ούτε οι δημοσιογράφοι- αυλικοί μεγάλων πολιτικών τζακιών που προωθούν τη στενότερη συνεργασία με το Τελ Αβίβ.

Ειδικότερα για την Ελλάδα οι υπέρμετρες ελπίδες, που στηρίζονται σε ανεπιβεβαίωτα κοιτάσματα, θυμίζουν αρκετά την περίπτωση των γερμανικών αποζημιώσεων και το τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούνται για να αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη από τα πραγματικά αίτια των δεινών που αντιμετωπίζει.

Για να μην υπάρξει παρεξήγηση: προφανώς υποστηρίζουμε την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της χώρας και διεκδικούμε και το τελευταίο σεντ από τα χρήματα που αποδεδειγμένα μας οφείλει το Βερολίνο για τις σφαγές αμάχων και την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Η αντίληψη όμως ότι με λίγο φυσικό αέρια και τα χρωστούμενα της Γερμανίας «καθαρίσαμε» έρχεται να συσκοτίσει τα χαρακτηριστικά του δημοσιονομικού χρέους.

Η Ελλάδα δεν βρέθηκε στη σημερινή της κατάσταση επειδή μας χρωστάνε ούτε γιατί τα φάγαμε όλοι μαζί. Η κρίση χρέους προκλήθηκε από τη λειτουργία της ευρωζώνης, η οποία προκαλεί ελλείμματα και χρέος στην περιφέρεια, από την θεσμοθετημένη (από τη χούντα) φοροασυλία ων εφοπλιστών και της εκκλησίας, από την εγκληματικά χαμηλή φορολόγηση του λεγόμενου ¨μεγάλου κεφαλαίου”, από τις ληστρικές συμφωνίες που υπογράφονταν με ξένες εταιρείες, από τη μερική ή ολική εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, από το παράλογο ύψος των πολεμικών εξοπλισμών και από τη διαφθορά του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου.

Το να πιστεύουμε ότι θα τη “βολέψουμε” σαν την Μαντάμ Σουσού χωρίς να κουνήσουμε το δαχτυλάκι μας, χωρίς δηλαδή να ανατρέψουμε τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που μας έφεραν ως εδώ είναι ότι πλησιέστερο στην αυτοκτονία μπορούμε να σκεφτούμε σαν λαός.

Η αντίσταση μιας ολόκληρης χώρας απέναντι στους εσωτερικούς δυνάστες κάμφθηκε την ημέρα που κάποιος φώναξε στο Σύνταγμα: «έχουμε τόσα προβλήματα τώρα με τους Παλαιστίνιους θα ασχολούμαστε;»

 

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

6 σκέψεις σχετικά με το “Τριάντα αργύρια και η μαντάμ Σουσού του φυσικού αερίου”

  1. Μην του δίνετε σημασία του Χατζηστεφάνου. Είναι κολλητός εκείνου του μαλιά του ευρωβουλευτή. Και οι δυό μαζί έχουν ορκιστεί να καταστρέψουν τον προστάτη του ελληνικού λαού υφυπουργό κο Μανιάτη, την τριάδα καθηγητών που έχουν ήδη ανακαλύψει τα απύθμενα ελληνικά κοιτάσματα, αλλά και την deutsche bank που πέρυσι είχε εκτιμήσει τα ελληνικά κοιτάσματα στο 1 τρις ευρώ.
    Οι δυό τους είναι κάτι σαν τον mini-me και τον Dr Evil.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  2. Θα μου επιτρέψετε να πω ότι, έχει δίκιο. Πρόσφατο παράδειγμα ανερυθρίαστου ξεπουλήματος το πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού με το οποίο σας έχω «ζαλίσει» χωρίς να έχω το παραμικρό συμφέρον με το αν θα μείνει (αεροδρόμιο) ή αν θα γίνει λαχανόκηπος. Απλά έχω πει ότι, ο μόνος τρόπος για να μείνει «πράσινο» είναι να παραμείνει α/δ
    Με αυτή τη λογική προσέφυγα στο ΣτΕ το οποίο ακύρωσε την απόφαση Χατζηδάκη αποφασίζοντας ότι, ποτέ δεν έπαψε να είναι α/δ και διατάζοντας την ΥΠΑ να το επαναλειτουργήσει. Η ΥΠΑ έγραψε την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στα παλιότερα (προφανώς κατόπιν άνωθεν εντολής) και, ένα χρόνο μετά ο υπουργός Χρυσοχοίδης υπέγραψε απόφαση που το καταργούσε εντελώς με την απίθανη δικαιολογία ότι, στο μεταξύ διάστημα, είχαν χτιστεί πολλά …παράνομα που εμπόδιζαν την λειτουργία του!
    Σε κάθε πολιτισμέ νη χώρα η απόφαση θα είχε ρίξει τη κυβέρνηση όχι όμως στο Ελλαδιστάν. Απόδειξη η απάντηση του ΥΠΟΙ Στουρνάρα σε ερώτηση τηλεθεατή σε εκπομπή μεγαλοπαράγοντα της μεγαλοδημοσιογραφίας ότι «το θέμα έχει λήξει» και την ατάκα του αστέρα ότι «ο ελληνικός λαός έχει πολλά προβλήματα για να ασχολείται με το Ελληνικό»!
    Οποία χυδαιότητα θα πείτε αλλά, και να χτυπηθείτε σαν χταπόδια κανείς δεν σας/μου δίνει σημασία
    Ποιος είμαι εγώ να λέω και να προσφεύγω και στο ΣτΕ και να ζητάω το Ελληνικό να ΜΗ γίνει «κυψέλη». Η μπίζνα είναι τεράστια, η κονόμα τρελή και οι καρχαρίες πολλοί για να ακουστεί από τους ευλογημένους του ξεπουλημένου «συστήματος» που έχει ρίξει στα τέσσερα την Ελλάδα και τώρα θέλει να την …σώσει! Ένας «γκρινιάρης» και «απαισιόδοξος» δημοσιογράφος που δεν έχει στον τηλεοπτικό ήλιο μοίρα είμαι και τίποτα πάρα πάνω. Ούτε καν υιός ευλογημένου δημοσιογράφου ή τέως στέλεχος του τέως Συνασπισμού είμαι…
    Τι είναι λοιπόν αυτοί; Μία πολιτικά ορθή εγκληματική οργάνωση που, αν υπήρχε πραγματικά ανεξάρτητη δικαιοσύνη θα την είχε κλείσει όχι στη φυλακή γιατί να μη τους σιτίζει αυτό που αποκαλούμε «ελληνικό λαό» αλλά θα τους είχε βάλει σ’ ένα διαφανές σπίτι στην Πλατεία Συντάγματος για να ρίχνει ο κάθε πολίτης το «κατιτίς» του (μία μπανάνα, ένα φιστίκι, ένα στραγάλι, πέντε δάχτυλα, μία ευχή)

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

    1. Αυτόύ του είδους οι «κρατικές παρανομίες» εις βάρος των συμφερόντων του λαού γίνονται κατά συροήν από τα νεοφιλελεύθερα καθεστώτα και έχουν περιγραφεί εκτενώς από τη Naomi Klein στο «Δόγμα του Σόκ».
      Ο Άρης πήρε τη σκυτάλη από τη Naomi και στα 2 ντοκυμανταίρ του (Debtocracy, Catastroika) περιγράφει πολύ αναλυτικά τις πράξεις, τον τρόπο σκέψης και τα κίνητρα του συστήματος που λειτουργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο στη χώρα μας.

      ΥΓ: Προφανώς το προηγούμενο σχόλιό μου (αυτό που είναι πρώτο-πρώτο) ήταν κάργα ειρωνικό.

      Μου αρέσει!

      Απάντηση

  3. Εγω αν δεν εβλεπα τον ονομα του αρθρογραφου, θα ορκιζομουν οτι προκειται περι τοποθετησης συνιστωσας του ΣΥΡΙΖΑ. Κριτικη, κριτικη και παλι κριτικη (σωστη σε μερικα σημεια, εκτος τοπου και χρονου σε πολλα αλλα), χωρις να παραθετει λυσεις.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

    1. Τι να σου τις πεί τις λύσεις;
      Αφού τις ξέρεις, τις διαβάζεις καθημερινά. Τις έχει δημοσιεύσει η «ομάδα αλήθειας» στο antinews και το dexiextrem.

      Μου αρέσει!

      Απάντηση

  4. Kαλό είναι ρε παιδιά πριν αρχίσουν τ’αναθέματα να διαβάζουμε τουλάχιστον τι γράφει ο κ.Δελαστίκ (και έχω την αίσθηση ότι το κείμενο του Δελαστίκ απέχει πολύ από αρκετούς αφορισμούς του κ.Χ»Στεφάνου.) Γράφει λοιπόν μεταξύ άλλων:

    «…. μια πρώτη γεώτρηση εκτίμησης του κοιτάσματος με επιστημονικό τρόπο είχε γίνει πριν από δύο και πλέον χρόνια και τα αποτελέσματά της είχαν ανακοινωθεί στις 28 Δεκεμβρίου του 2011, γειώνοντας στην πραγματικότητα τις προσδοκίες. Εκείνη η γεώτρηση λοιπόν – ας την ονομάσουμε «Αφροδίτη 1» για διευκόλυνση – είχε υπολογίσει το φυσικό αέριο του κοιτάσματος από 5 έως 8 τρισ. κυβικά πόδια, με πιθανότητα 75% το κοίτασμα να είναι 5 τρισ. κ.π. και 25% πιθανότητα να είναι 8 τρισ. κ.π. Η τωρινή γεώτρηση «Αφροδίτη 2», τα αποτελέσματα της οποίας ανακοινώθηκαν στις 3 Οκτωβρίου του 2013 στο Τέξας, περιορίζει προς τα κάτω τις εκτιμήσεις για το φυσικό αέριο του κοιτάσματος. Υπολογίζει την ποσότητά του από 3,6 έως 6 τρισ. κυβικά πόδια, με πιθανότητα 75% το κοίτασμα να έχει 3,6 τρισ. κ.π. και 25% πιθανότητα να ανέρχεται στα 6 τρισ. κ.π. Οι αριθμοί αυτοί δεν λένε τίποτα φυσικά στους μη ειδικούς. Εχουν όμως δύο πρακτικές συνέπειες κατανοητές από όλους.

    Η πρώτη είναι διαδικαστική και ουσιαστικά ασήμαντη: πρέπει να γίνει και τρίτη γεώτρηση, πράγμα που σημαίνει καθυστέρηση τουλάχιστον ενός χρόνου. Η δεύτερη συνέπεια όμως είναι καθοριστική, με σοβαρότατες πολιτικές επιπτώσεις, αν τα πράγματα πάνε άσχημα: το φυσικό αέριο του κοιτάσματος «Αφροδίτη» δεν φτάνει για να είναι βιώσιμη οικονομικά η κατασκευή σταθμού υγροποίησης στην Κύπρο! Βάσει κυπριακών εκτιμήσεων, απαιτούνται κοιτάσματα τουλάχιστον 5,5 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδιών για τη βιωσιμότητα του έργου. Ο Κύπριος υπουργός Ενέργειας Γιώργος Λακκοτρύπης έσπευσε βέβαια να δηλώσει ότι «η στρατηγική μας για την εκμετάλλευση του φυσικού αερίου μέσω του χερσαίου τερματικού υγροποίησης παραμένει αναλλοίωτη», αλλά αυτά είναι «λόγια του αέρα» χωρίς καμία σημασία.

    Ετσι κι αλλιώς, μετά την κατάρρευση του κυπριακού τραπεζικού συστήματος η κυβέρνηση της Λευκωσίας δεν έχει χρήματα για να κατασκευάσει σε εθνικό πλαίσιο το πολυδάπανο εργοστάσιο υγροποίησης του φυσικού αερίου και μετά την αρπαγή των καταθέσεων κανένας ξένος δεν είναι τρελός να επενδύσει στην Κύπρο, αν δεν είναι… χίλια τα εκατό σίγουρος για τα υπερκέρδη του και φυσικά κρατώντας τα λεφτά του στο εξωτερικό, μακριά από το μακρύ αρπακτικό χέρι της κυβέρνησης Αναστασιάδη, η οποία είναι πλέον «σεσημασμένη»! Ενδέχεται, πάντως, να βρεθεί φυσικό αέριο και σε άλλα κυπριακά αξιόλογα κοιτάσματα ώστε το έργο να καταστεί οικονομικά βιώσιμο, αλλά φυσικά πρώτα πρέπει να βρεθούν, αν βρεθούν, οι αναγκαίες ποσότητες φυσικού αερίου και έπειτα να προχωρήσουν οι επενδύσεις.

    Η Κύπρος μπορεί να θέλει το εργοστάσιο υγροποίησης, αλλά τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ισραηλινοί προτιμούν την κατασκευή αγωγού που θα μεταφέρει τόσο το ισραηλινό φυσικό αέριο που θα προορίζεται για εξαγωγή όσο και το κυπριακό στην… Τουρκία! Κάτι τέτοιο θα ενταχθεί σε μια συνολική ρύθμιση επαναπροσέγγισης Αγκυρας – Τελ Αβίβ και αποκατάστασης της στρατηγικής συμμαχίας τους, αλλά ταυτόχρονα θα εγκλωβίζει κατά τραγικό τρόπο την Κύπρο στα νύχια της Τουρκίας! Ρίγη ανησυχίας προκάλεσε σίγουρα στη Λευκωσία η δήλωση του Κιθ Ελιοτ, αντιπροέδρου της Noble στην Ανατολική Μεσόγειο, ότι «συνεχίζουμε να εντοπίζουμε και να προωθούμε πολλαπλές επιλογές ανάπτυξης». Αυτές οι «πολλαπλές επιλογές» δεν προοιωνίζονται τίποτα καλό. Οψόμεθα…»

    Γράφει ο άνθρωπος ότι σε κάθε περίπτωση η εξόρυξη είναι μακροχρόνια υπόθεση (και εμείς είμαστε στο σημείο μηδέν), από τα νούμερα φαίνεται ο σταθμός να είναι οριακά βιώσιμος από το ένα οικόπεδο αλλα σε σύνολο και με τα άλλα κοιτάσματα πολυ πιθανόν να είναι. Το κρίσιμο σημείο για τον κ.Δελαστίκ είναι ότι η λεηλατημένη οικονομία της Κύπρου ΔΕΝ μπορεί να στηριξει οικονομικά το έργο, ότι φυσικά οι επενδυτές (ή «επενδυτές» – ότι θέλετε) θα ζητήσουν γη και ύδωρ για να βάλουν τα λεφτά τους σε μία χώρα που έχασε την εμπιστοσύνη με τα κουρέματα και την διάλυση του τραπεζιτικού της συστήματος, Και φυσικα είναι απλά αφελής όποιος πιστεύει ότι παραδοσιακές σχέσεις συμφερόντων και αμοιβαίου οφέλους άνω των πενήντα ετών μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας έχουν διαλυθεί και ότι επειδή εμείς προσεγγίσαμε το Ισραήλ τα μαχητικά της Ισραηλίνης αεροπορίας θα υπερασπιστούν τα Ελληνικά συμφέροντα! Και φυσικά προσέγγιση με μία χώρα -με προσοχή και γνωρίζοντας ότι ούτε φιλίες υπαρχούν, ούτε αγάπες παρα μόνο συμφέροντα και ότι συμμαχίες διαλύονται ευκολότατα και καλά είναι να προσέχεις και όχι να κλαις σαν απατημένη σύζυγος ότι ο συμμαχος σε.. «πρόδωσε» – δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπεις συμμαχίες, πολιτικές και δεσμούς με άλλα κράτη και άλλους λαούς!! Άς μην τα μπερδεύουμε – αλλο πραγμα οι καλές σχεσεις μεταξύ λαών (που εάν υπάρχουν βοηθούν και την πολιτική προσέγγιση) τελείως διαφορετικό τα συμφέροντα και οι συμμαχίες! το γεγονός ότι τα ραδιόφωνα στο Ισραήλ παίζουν Καζαντζίδη ότι η Γλυκερία είναι πασίγνωστη, ότι ο Ντόρον Τζάμσι δηλώνει την λατρεία για την Ελλάδα και αναρωτιέται μήπως θα έπρεπε να είναι Έλληνας , δεν εμπόδισε το Ισραήλ να έχει άριστες σχέσεις με την Κεμαλική Τουρκία, να μην έχει καταδικάσει καμμία ενέργεια της Τουρκίας εις βάρος Ελλάδας και (ή) Κύπρου, να μην έχει αναγνωρίσει την Γενοκτονία του Ποντιακού και Μικρισιατικού Ελληνισμού, (ούτε φυσικά την Γενοκτονία των Αρμενίων).

    Ο συνδεσμός για το άρθρο του Δελαστικ.

    http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63899668

    ΥΓ. Οι απώλειες ανθρώπων που τους έχεις συνδυάσει με τα μαθητικά-φοιτητικά σου χρόνια σου αφήνουν μία περίεργη αίσθηση – για τον Φίλιππα Συριγο αναφέρομαι – καλός δημοσιογράφος (με τα θετικά του και τα αρνητικά του, με τα ..
    κολήματά του – καλό του ταξίδι…

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.