Πόσα χρόνια (20;) γράφω πως ο βιολογικός θάνατος είναι ένα γελοίο μηχανικό λάθος;
Έχω κλείσει ραντεβού στο νοσοκομείο για ν’ αλλάξω κάποια εξαρτήματα που παρουσιάζουν σημεία κόπωσης όπως καρδιά, πνεύμονες (δεν καπνίζω), πόδια, μέση και …beep.
Αν αυτά που γράφει το άρθρο έχουν ίχνη αλήθειας ο Duncan McLeod will be most pleased!
Super-organs: building body parts better than nature – 24 July 2013 – New Scientist.
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Σχετικά
Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas
Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter)
Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια.
Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο.
Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal.
Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα.
Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο.
Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία".
Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο.
Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού».
Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της.
Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί".
Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…
Δείτε περισσότερα άρθρα
αν λέω…αν τυχόν λέω,γαμώ την τρέλα μου,γαμώ το κερατό μου το τράγιο…αν καταλάθος βγεις αληθινός σ΄αυτό ε τότε…γαμώ τη Σάλκε(πω πω τη πίπα της δώσαμε της καριόλας)…
ε τότε εγώ πραγματικά στο λόγο της σκυλίσιας τιμής μου σε λέω πως θα κάνω μεταμόσχευση …γλώσσας.
μέχρι τότε…ΠΑΟΚ
ΥΓ. Σ.Φ.Α.Ο.(Σύλλογος Φιλάθλων Αγίου Όρους)
ΠΑΟΚ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΟΒΩ ΚΑΙ ΤΟΝ …ΠΙΠΗ ΜΟΥ
…εξ¨αλλου έχει βρεθεί η λύση και γι΄αυτο φαντάζομαι…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@coyote
Είμαι βέβαιος ότι, ο θάνατος θα ηττηθεί ενώ και οι δύο θα είμεθα Εν ζωή
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
μα είναι δυνατόν απ΄όλο το κείμενο να λογόκρινες την λέξη «π….ο» και να την απέδωσες ως «πίπη»…
διέλυσες ολη την καφρίλα της εξέδρας και τον οχετό που είχε προηγηθεί…έσβησες όλη την πνευματική μου εκπτωση…
Αφέντη παράτα τον βάζελο και γινε ένας απο μας…θα βγάλουμε μαζί τα τέλεια συνθήματα…
…ακούς εκεί «πίπη» !!! χρειάζομαι επειγόντως ενα κοκτέιλ νέων γονιδίων…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@coyote
Πίπης, Λάκης, Μόριο, Αντωνάκης, Πούτσος, Φαλός… Πες το όπως θέλεις αλλά, το πρώτο είναι το καλύτερο, ναι;
Υ.Γ …άλλωστε κάνει πιο πολιτικά ορθό. Κάτι σαν Ντιβάνι δλδ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
πρέπει οπωσδήποτε να δώσουμε σε κάποιον το «πίπης» ως παρατσούκλι…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@coyote
Μη πεις ποιον έχεις υπ’ όψη!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ποσο παει το service ;; 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@spyromilios
Όχι πολλά. Ξεκινάς με την αλλαγή του ονόματος, προχωρείς σε αλλαγή εγκεφάλου, καρδιάς, συκωτιού (που σου πρήζουν) και μετά καταφεύγεις σε state of denial
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο θάνατος μηχανικό λάθος, η ζωή ολόγραμμα.. Διαβάζεις P.K. Dick or what, Grand Director; Ο θάνατος δεν είναι λάθος. Είναι η κορυφαία επινόηση της ζωής προκειμένου να διασφαλίσει ότι ο αγώνας για δύναμη δε θα τελειώσει ποτέ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@Bruce
Όλους τους έχω διαβάσει -όταν ήμουν νέος αλλά, η ιδέα μου μπήκε το …1982
Τ´ιποτα δεν συνηγορεί στην ύπαρξη ζωής-θανάτου. Και τα δύο είναι συνθήκες που •βλέπουμε• όταν ανοίγουμε και κλείνουμε τα μάτια
Αν, με κάποιο μηχανικό τρόπο καταφέρουμε να τα έχουμε πάντα ανοιχτά τότε δεν υπάρχει θάνατος, ναι;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μαζί σου θα συμφωνούσε ίσως κι ο Παρμενίδης, με το επιχείρημα ότι η ανυπαρξία.. δεν υπάρχει! Ο Ηράκλειτος πάλι πίστευε ότι δε συντρέχει λόγος ανησυχίας, αφού είμαστε ήδη πεθαμένοι: Θάνατός ἐστιν ὁκόσα ἐγερθέντες ὁρέομεν, ὁκόσα δἐ εὔδοντες ὕπνος..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@bruce
Πόσες φορές έχω πει ότι, μετά απ’ Εκείνους κανείς δεν έχει πει ή γράψει κάτι νέο;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«νέο»…ορίστε το είπα και το έγραψα…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μια και μιλάτε για ‘πιπί’ για να δούμε αν θα έχει έγκριση και από τον ΕΟΠΥΥ. Γιατρεεεεεεεέ μου!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@Φιλομαθής
Για Πίπη όχι πιπί!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@stamy74
Είμαι μέλος του «Methuselah Foundation» (SENS)από τον καιρό που ήμουν …νέος!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!