Ναυαγός ή διασωθείς;

Το κείμενο που ακολουθεί ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ. Το έστειλε αναγνώστης των παλαιών μας περιοδικών (κυρίως της Π&Δ) που τώρα ζει στη Γερμανία. Το δημοσιεύω για να δείτε πόσα πράγματα μπορούσαν/μπορούν να είχαν/έχουν γίνει και δεν έγιναν. Πράγματα που, προσπαθώ σχεδόν κάθε μέρα να επιτύχω γλύφοντας τις κατουρημένες ποδιές διαφόρων κουστουμαρισμένων τραχανοπλαγιάδων και κολωνακο-καλόπαιδων που παριστάνουν τους «υπουργούς» σε κυβερνήσεις της παλαιάς και νέας ΝΔ, του προεδρικού, εκσυγχρονιστικού και ΠΑΣΟΚ του Γυμναστηρίου αλλά, και σε άλλα άτομα που κρατούν υψηλές θέσεις στον κρατικό «μηχανισμό», αυτό το τουρλουμπούκι αρμοδιοτήτων και χαμηλόκωλων αρμοδίων. Πάντα «τρώω τα μούτρα μου» αλλά σαν γνήσιος ονειροβάτης επενέρχομαι για να τα ξαναφάω. Μόλις προχτές με πήρε τηλέφωνο ένας ΥΦΥΠ (θα πω το όνομα του όταν δεν κάνει ή και κάνει κάτι) και πήγα στο Υπουργείο και κάθισα δύο ώρες και όταν ζήτησα το e-mail μου είπαν ότι είναι grafeio_yfypourgou@beepbeep.gr και σκέφτηκα φαντάσου το αστέρι να το δώσει σ’ έναν ξένο αλλά, ο υφυπ μου είπε ότι «έτσι το έφτιαξε ή Υπηρεσία» αφήστε που δεν είχε φαξ και σαρωτή τα οποία είχε η Κα Τσουρδελίδου ή οποία όμως δεν ήταν σε θέση να βρείι κάτι στον ιστό και έφυγα και πήγα για καφέ και ντεπόν… Διαβάστε λοιπόν την επιστολή του αναγνώστη και π;άρτε τηλέφωνο τον κ. Μπάμπη ή τον κ. Χασαπόπουλο (οι κ.κ. Καμπουράκης και Οικονομέας κάνουν διακοπές και ο κ. Αυτιάς ομοίως) και ρωτήστε τους αυτοί τι λένε και να δείτε τι απαντήσεις θα σας δώσουν και ξεκαρδιστείτε._Κ.Κ.

η επιστολή (με λίγες διορθώσεις)

…προχτές έκλεισα 3 χρόνια απ’ τη στιγμή που εγκατέλειψα το βαπόρι (έτσι δεν αποκαλούν τη χώρα οι διάφοροι πολιτικάντηδες;) που λέγεται Ελλάδα για άλλα «λιμάνια» όπως πολλοί νέοι (αν και στα 31 μου νιώθω ήδη γέρος..)

Με λίγη περιπλάνηση «εις τας Ευρώπας» εγκαταστάθηκα σ’ ένα μικρό χωριό λίγο έξω απ’ το Μόναχο (έχοντας καμία επαφή με τους ζουλού των Greek-tavern που εκμεταλλεύονται κόσμο και κοσμάκη-αλλά αν αρχίσω να λέω η κουβέντα από αεροπορική θα καταντήσει στο βούρκο -και το μέιλ στα σπαμ. Πριν λίγες μέρες μετακόμισα και όπως οργάνωνα τα πράγματα βρήκα 2 τεύχη της ΠΤΗΣΗΣ που είχα πάρει μαζί μου να μου κρατάνε συντροφιά. Το ένα είναι το τεύχος-αποχαιρετισμός στα F-104 και αντικατάσταση με Α-7 με τις πραγματικά υπέροχες φωτογραφίες που πιτσιρικάς τότε, στα 15 μου, το είχα αγοράσει και το είχα «ξεφτιλίσει» να το ξεφυλλίζω κάθε μέρα.

Το άλλο είναι το συλλεκτικό πλέον με την πτήση σας με το Mirage 2000 και την πορτοκαλί φόρμα (που σας χάρισαν αν θυμάμαι καλά οι Γάλλοι) και το οποίο το είχε αγοράσει ο πατέρας μου (φανατικός και αυτός,»υποβρυχιάκιας» στο ΠΝ).

Πριν φύγω ευτυχώς είχα οργανώσει όλα τα τεύχη σε μια όμορφη βιβλιοθήκη που είχα φτιάξει στο δωμάτιό μου και φρόντισα να πάρω την υπόσχεση της αδερφής μου (που έμεινε πίσω), να τα ξεσκονίζει και να αφήσει την όλη συλλογή ανέγγιχτη..

Εν δυνάμει αεροπόρος, τρελαμένος με ότι πετάει, πρώην μέλος της αερολέσχης Θεσσαλονίκης (που ανέβηκα για σπουδές), πρώην «αποτυχημένος» στις εισαγωγικές εξετάσεις για την σχολή Ικάρων (δυο φορές, την πρώτη λόγω βαθμολογίας και την δεύτερη αφού είχα περάσει τα πάντα, με βαθμό καλό, με κόψανε στο ΓΝΑ για…0,25 αστιγματισμό που ΔΕΝ είχα-αλλά κάποιοι άλλοι υιοί πτεράρχων κλπ που δεν ξέραν τι είναι το F-5 πέρασαν… Πρώην μαθητής για PPL(το οποίο και παράτησα καθώς το AVGAS είχε φτάσει στα ύψη και τα λεφτά δεν περίσσευαν), πρώην, πρώην, πρώην.

«Έβαλα» μερικές εκατοντάδες ώρες σε διάφορα Cessna/Piper και κάτι χιλιάδες στο Flight Simulator…

Δεν μονολογώ άλλο…

Διαβάζω τη στήλη σας στο blog, δεν χρειάζεται να πω πόσο δίκιο έχετε…

Μικρός, όταν μέναμε στην Νίκαια, η διασκέδαση με τον πατέρα μου ήταν να «την πέφτουμε» στην αρχή του 33R στο LGAT και να «κόβουμε κίνηση». Θυμάμαι έναν φίλο του πατέρα που γκρίνιαζε επειδή έμενε εκεί κοντά και τον ενοχλούσε ο θόρυβος απ’ τα αεροπλάνα και από τότε (από μικρός ανήσυχος…) μου είχε γεννηθεί η απορία: το Ελληνικό ήταν πάντα εκεί, κάποτε το έλεγαν Χασάνι… Τα σπίτια και οι πολυκατοικίες ήρθαν μετά. Γιατί γκρινιάζουν;;

Επιτέλους βρήκα το mail σας στο twitter. Τα πράγματα εδώ στη Γερμανία όσον αφορά τον αεροπορικό τομέα είναι διαφορετικά.

Βρίσκεις παντού Σχολές και μικρούς χωμάτινους διαδρόμους απ’ όπου πετάνε ανεμόπτερα, τράικ, μονο/πολυκινητήρια, αερόστατα, μύγες, κουνούπια.

Χωρίς χαρταδούρα, σχέδια πτήσης, γενικά δηλωτικά και το «λουρί της μάνας» όπως σωστά γράψατε. Αν δεν επηρεάζεις την τερματική του Μονάχου δεν χρειάζεται καν αν «ανάψεις» τον transponder! Τα μικρά αεροδρόμια δεν είναι περιφραγμένα. Μπορείς να πας όλη μέρα και, αν είσαι τυχερός, εκεί που χαζεύεις μπορεί κάποιος να σου πει «έλα μαζί για παρέα».

Το AVGAS και το MOGAS δεν είναι είδος πολυτελείας.. Όποιος κατέχει πτητικό μέσον δεν χαρακτηρίζεται απο το κράτος ως «Ωνάσης».

Το αντίστοιχο «Ελληνικό» και τα «μεγάλα» αεροδρόμια της περιοχής

Εκτός απο το αεροδρόμιο του Oberpfaffenhofen εδώ στη «γειτονιά» μας (το οποίο κατασκεύαζε τα Dornier και αντί να το κλείσουν οι …βλάκες στήσανε το Εθνικό Κέντρο Αεροπορίας και Διαστήματος, προσφέροντας χιλιάδες θέσεις εργασίας), υπάρχει και το αεροδρόμιο του Memmingen (EDJA), το οποίο χαρακτηρίζεται και ως «Δυτικό Μονάχου». Ένα παλιό στρατιωτικό αεροδρόμιο, μισή ώρα δρόμος απ’ το Μόναχο.

Memmingen
Memmingen (Photo credit: yourdoku)

Οι χαζοί λοιπόν οι Γερμανοί δεν το τσεκουρέψανε για χάρη Ολυμπιακών, πάρκου πισίνας, βίλλας του Αμπράμοβιτς κλπ. Αντ’ αυτού είπαν ΟΚ, το EDDM είναι λίγο ακριβό (όχι τόσο όσο το LGAV) ας έχουμε και μια εναλλακτική. Ας οργανώσουμε λεωφορεία απ’ την Νυρεμβέργη, το Ούλμ και κάνα δυο πόλεις εδώ κοντά, η γραμμή του τρένου υπήρχε πάντα, ας φτιάξουμε και 1-2 πάρκινγκ που θα πληρώνεις 40 ευρώ για 2 εβδομάδες, ο αεροσταθμός υπάρχει ας τον ανακαινίσουμε λίγο και ας δούμε τι θα γίνει.

Το πείραμα πέτυχε. Στο αεροδρόμιο έρχονται όλες οι low cost της Ευρώπης και προσφέρουν προορισμούς σε πόλεις και νησιά που οι «μεγάλεςς» αεροπορικές δεν έχουν. Μπορείς να πετάξεις μέχρι την Μαγιόρκα με 50 ευρώ, στη Ρουμανία με 80 (πάνε-έλα) και γενικά, ο κόσμος που δεν θέλει να δώσει 500 ευρώ για να πετάξει μέχρι το «Ελ. Βενιζέλος» το προτιμάει. Η αύξηση δε της κίνησης είναι τέτοια που πλέον σκέφτονται να επεκτείνουν τον διάδρομο και τον τερματικό σταθμό. Κανείς δεν παραπονέθηκε για ήχο, θόρυβο, ρύπανση, ραδιενέργεια απο τα ραντάρ, κανείς δεν λέει ότι τα πρόβατα τα πιάνει λόξιγκας απ’ τις αεροπορικές συχνότητες κλπ…

Για να πετάξεις αυτή τη στιγμή για Αθήνα υπάρχει μόνο μία εταιρεία: η Star Alliance (είτε τη βαφτίζουν Aegean είτε Lufthansa) και τα εισητίρια έχουν πάει στον Θεό…

Δεν έχω τίποτα άλλο να πώ. Σε μια χώρα όπως την Ελλάδα με 300 μέρες το χρόνο ήλιο και ακόμα έχει ηλεκτρικούς θερμοσίφωνες….

Συνεχίστε τον αγώνα. Δυστυχώς η φωνή σας δεν ακούγεται όσο θα έπρεπε.

Μάλλον φωνάζουν πιο δυνατά οι εργολάβοι και οι νταβατζίδες..

Υ.Γ: είχαμε γνωριστεί στο Τατόι κάπου το 92-93 (δεν θυμάμαι). Είχα έρθει με τον πατέρα μου (τότε μπαινοέβγαινες απο αεροδρόμιο σε στρατιωτική εγκατάσταση δείχνοντας την ταυτότητά σου ότι είσαι στρατιωτικός), είσαστε εκεί και ο πατέρας μου μου είπε: «ξέρεις ποιος είναι αυτός; τον διαβάζεις κάθε μήνα» .

Σας έσφιξα κοκκινισμένος το χέρι,ήμουν 12 χρονών…

Με τιμή

ΑΩ

(όνομα και διεύθυνση σε μένα μετά από αίτημα του αναγνώστη)

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

7 σκέψεις σχετικά με το “Ναυαγός ή διασωθείς;

  1. Σχεδόν βίος παράλληλος με τον ΑΩ … μόνο που είμαι λίγο μεγαλύτερος… το 1988 άρχισα την μελέτη και συλλογή της Πτήσης (Mirage 2000!) και 2 χρόνια αργότερα τους 4Τ ( τότε με το Sierra Cosworth στην Ισπανία, το Miata και το MR2…)
    Είμαι σχεδόν 3 χρόνια στη Γερμανία, αλλά λίγο πιο βόρεια, στη Φρανκφούρτη. Εδώ ο κόσμος διαμαρτύρεται και πολύ έντονα, κυρίως λόγω του θορύβου, ενάντια στη λειτουργία του αεροδρομίου. Είναι κοντά στην πόλη και ενοχλεί. Το αποτέλεσμα είναι το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Ευρώπης να μην εξυπηρετεί πτήσεις από τα μεσάνυχτα μέχρι τις 6 το πρωί.

    Αναμφίβολα όμως η αεροπορική κουλτούρα είναι διαφορετική εδώ και οι ευκαιρίες πολύ περισσότερες. Με την ευκαιρία κύριε ΚΚ, θαυμάζω την δουλειάς σας, προσωπικά δεν είχα την τιμή να σας γνωρίσω, αλλά εδώ και 2 χρόνια με τρώει ένα ερώτημα σχετικά με τη λειτουργία της ανεμολέσχης. Θα είχατε το χρόνο και τη διάθεση να ασχοληθείτε με την απορία μου; Δημόσια ή ιδιωτικά;

    Μου αρέσει!

    1. Το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης κλείνει, λογικά, από τα μεσάνυχτα ώς τις 05.00. Το αεροδρόμιο Τατοίου όμως που, αν και στρατιωτικό, …κλείνει 2,5 ώρες το μεσημέρι για να …ξεκουραστούν οι μικρομεσαίοι των Μακεδονοτριφτών πως σας φαίνεται;

      Μου αρέσει!

    2. Απο όσο γνωρίζω, όλα τα πολιτικά αεροδρόμια στη Γερμανία «κλείνουν» το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Δεν νομίζω να πετάει επιβατική πτήση σε όλο το Γερμανικό FIR μετά τις 12(εκτός απο αυτούς που το κροσάρουν..).Ουδείς αναμάρτητος…

      Μου αρέσει!

  2. Τι μου θυμισες!
    Φαινοταν σαν μια απο τις συνηθισμενες ημερες, μπαινοντας στο γραφειο της πτησης.
    Ο φαιδωνας με κοιταξε και μου ειπε: μαντεψε, ξερεις που θα παμε αυριο?
    Η πτηση ειχε λαβει προσκληση για την τελετη αποσυρσης των F104 στον αραξο, ο αρχηγος καπου ηταν μπλεγμενος ως συνηθως και σε μας εχει πεσει ο κληρος της ¨δυσκολης¨ αυτης αποστολης!
    Ομολογω οτι το F104 το ειχα θεοποιησει. Σε αυτο ειχε συντελεσει κυριως το κειμενο που ειχε γραψει ο κκ οταν ειχε πεταξει με αυτο στον αραξο, μαζι με τις σημειωσεις του βετερανου των 104 δημητρη τζαννες.
    Ακομα και τωρα καμια 30αρια χρονια μετα θυμαμαι λεξη προς λεξη τις διηγησεις απο τις αποστολες και την εκπαιδευση των χειριστων του δυσκολου αυτου μαχητικου.
    Θυμαμαι και τις μπαστουνιες που δεν μπορεσε στην αρχη να αποφυγει ο κκ.

    Με αυτα στο μυαλο η ανυπομονεσια ηταν μεγαλη.
    Η επομενη μερα μας βρηκε χαραματα με τον φαιδωνα στην ελευσινα οπου με c130 ξεκινησαμε για τον αραξο.
    Ωραια εμπειρια η πτηση με το c, καπως περιεργη βεβαια η αισθηση να βρισκεσαι καθισμενος στα στρατιωτικα πλαϊνα καθισματα, χωρις παραθυρα και λοιπες ανεσεις.
    Περιεργη αισθηση, αλλα ωραια.

    Στον αραξο εντυπωση μου εκαναν οι μεγαλες αποστασεις μεσα στο αεροδρομιο, η αψογη ταξη και καθαριοτητα στα κτιρια, το φιλικο και γεματο χαμογελο προσωπικο, ειτε σμηνιτης ειτε μοιραρχος, η φιλοξενια ηταν θαυμασια.
    Σε μια αιθουσα της μοιρας αν θυμαμαι της 336 εγινε η παρουσιαση για την πορεια του ´σωληνα με φτερά´ στην πολεμικη αεροπορια.
    Οταν τελειωσαν οι ομιλιες ο μοιραρχος ανακοινωσε οτι δημοσιογραφοι θα ειχαν την τυχη να πεταξουν στην τελευταια εμφανιση των αστρομαχητων.

    Ηταν η πρωτη φορα που ως νεαρος δημοσιογραφος αντιμετωπισα την κακια και την εχθροτητα συναδελφων.
    Ο γνωστος -μετεπειτα- για το βιο και πολιτεια του δημος βερυκιος και 2-3 αλλοι δημοσιογραφοι των οποιων τα εντυπα ολα μαζι δεν ειχαν ουτε το 1/4 της κυκλοφοριας της πτησης απαιτησαν εγω και ο φαιδωνας να μην συμπεριληφθουμε στην κληρωση για τις πτησεις με το αιτιολογικο οτι δεν ειμασταν μονιμα διαπιστευμενοι στο υπουργειο αμυνας!
    Πως τα φεραν πως τα φτιαξαν ο βερυκιος και οι αλλοι της κλικας μοιραστηκαν τις πτησεις χωρις κληρωση ουσιαστικα αφου ηταν λιγοτεροι απο τις θεσεις!
    Χαχαχαχαχα ελλαδα!

    Στεναχωρεθηκαμε με το φαιδωνα, αλλα αυτο δεν μας πτοησε καθολου ωστε να αλωνισουμε το χωρο της εκδηλωσης να βγαλουμε εκατονταδες φωτογραφιες (χαιρομαι που σας αρεσαν) και, να γυρισουμε γεματοι συναισθηματα.

    Το επετειακα βαμμενο ολυμπος 104 ειχε κλεψει την παρασταση τοτε, πρεπει να ειχα αδειασει πανω του περισσοτερα απο 10 velvia.

    Υπαρχει αραγε καπου αυτο το υλικο, η καταστραφηκε απο την αδιαφορια των διαδοχων?

    Οσο για τα υπολοιπα που γραψατε, δυστυχως ειναι ολα αληθεια.
    Η αεροπορια κυνηγηθηκε σε αυτη τη χωρα, οπως και οτι δεν ειχε να κανει με το κιτς ενστικτο του μεσου κατοικου αυτης της χωρας.
    Εχουν αναλυθει ολα αυτα σε εκατονταδες, μην πω χιλιαδες αρθρα του κκ και αλλων εκλεκτων σχολιαστων που φιλοξενησαν τα περιοδικα των ΤΕ.

    Μου αρέσει!

    1. Το νευρικό και τα λοιπά «διαπιστευμένα» δεν μπόρεσαν ποτέ να χωνέψουν ότι, ΟΛΕΣ οι αποκλειστικότητες, από τη πτήση με το Mirage 2000 μέχρι το Mig 25 και τα 87.000 πόδια, τα δύο F16 και τα άλλα 20 μαχητικά ήταν δικές μου και της «Π». Το γεγονός, συν ότι, έχουν τόση σχέση με την αεροπορία όσο ο Δελάι Λάμα είναι ένα απ’ τα πολλά που συντελούν στην «αορατότητα» μας.

      Do I give a shit? Of course not!

      Μου αρέσει!

  3. Οσο «δραπετευουν» τετοιοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ απο αυτην την «Χωρα», τοσο μειωνονται οι οποιες ελπιδες…
    Αυτο ειναι το πραγματικο ελλειμμα.

    Υ.Γ.
    Ευχομαι ο αρχων των δρομων, των αιθερων και του παροντος ιστολογιου, να συνεχισει να ονειροβατει.

    Υ.Γ.2
    Ο mr Bean θα…ζηλευε αυτην την ηλεκτρονικη διευθυνση…
    Ο Χατζηαβατης στο διαδικτυο!…

    Μου αρέσει!

  4. Τελευταίες πτήσεις των 104 και «διαλέξαμε» τον «διαπιστευμένο» να πετάξει ε;
    Το γραπτό του νομίζω θα μείνει στην ιστορία, όπως και η προσφορά του στην αεροπορική ιδέα…….

    Για τον ΑΩ, όπως και να ´χει, καλή επάνοδο.

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.