Ο Παράδεισος του Ντουμπάι

Εξαιρετικό!

 

Πριν λίγες ημέρες, ο πρόεδρος της COSCO μιλώντας στον Σαμαρά, με αφορμή την επέκταση της συνεργασίας και την αξιοποίηση του Ελληνικού, δήλωσε ότι “θα κάνουμε την Ελλάδα Ντουμπάι”. Η εικόνα ενός εξωτικού παραδείσου όπως αυτό παρουσιάζεται σε ταξιδιωτικούς οδηγούς και ταινίες, απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα.

Το οικονομικό “θαύμα” του Ντουμπάι, δεν θα ήταν δυνατό δίχως στρατούς από εξευτελιστικά αμειβόμενους εργάτες, που κυρίως προέρχονται από “αναπτυσσόμενες οικονομίες” όπως η Ινδία, αλλά και την Αφρική. Άνθρωποι στοιβαγμένοι σε κοντέινερς, πολλές φορές απλήρωτοι για μήνες, χωρίς δικαιώματα και με τον κίνδυνο να χάσουν όλα τα δεδουλευμένα τους σε περίπτωση που αποφάσιζαν να φύγουν (ή για άλλη δουλειά, είτε για την χώρα τους).

Πολλοί από τους ταλαίπωρους μετανάστες που εργάζονται στα κάτεργα του Ντουμπάι, δεν έχουν καν διαβατήριο, αφού εξαναγκάστηκαν να το παραδώσουν με το που έφτασαν στην χώρα.

Όσο για τις συνθήκες εργασίας, έχουν καταγραφεί πολλάκις ότι είναι απάνθρωπες, έχοντας οδηγήσει ανθρώπους σε τραυματισμούς, ενίοτε και στον θάνατο. Άθλιες συνθήκες υγιεινής, χωρίς νερό ή θέρμανση, πρωτόγονες τουαλέτες, ελάχιστη τροφή (κυρίως ρύζι, πατάτες και ψωμί), δωμάτια που κοιμούνται 15 και 20 άτομα.

Εργάτες εξεγέρθηκαν πολλές φορές διεκδικώντας καλύτερη αντιμετώπιση. Η Διεθνής Αμνηστία και άλλοι οργανισμοί έχουν κάνει νύξεις για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην αραβική χώρα, αλλά κανείς δεν ανταποκρίθηκε.

Πίσω από τις λαμπερές βιτρίνες και τα εντυπωσιακά ξενοδοχεία, το αληθινό πρόσωπο του Ντουμπάι είναι σκοτεινό. Δεν πρόκειται παρά για μια χώρα-λούνα παρκ για τους πλούσιους τουρίστες και για την τοπική ελίτ. Ένα τεράστιο θεματικό πάρκο αλαζονείας, μια επίδειξη πλούτου. Η εφαρμογή του άγριου καπιταλισμού γίνεται υποδειγματικά.

Στα πέριξ των ουρανοξυστών βρίσκονται παραπήγματα στα οποία ζουν άνθρωποι χωρίς καμιά ελπίδα, εγκλωβισμένοι να σηκώνουν στους ώμους τους την “χρυσή” πυραμίδα του Ντουμπάι. Χαρακτηριστική περίπτωση που η “ανάπτυξη” δεν σημαίνει κοινωνική πρόοδος, αλλά ευημερία των αριθμών και αξιοποίηση του πλούτου από λίγους.

Όταν λοιπόν η COSCO εκφράζει την επιθυμία της να γίνουμε κι εμείς Ντουμπάι, αυτό που κάνει δεν είναι τίποτα άλλο παρά να κλείνει το μάτι στην κυβέρνηση και σε άλλους υποψήφιους “επενδυτές”. Ταυτόχρονα απειλεί ανοιχτά όλους εμάς, εργαζόμενους και άνεργους, πως το μέλλον μας θα είναι ένα δουλοπάζαρο, ένα κάτεργο σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου θα τρώμε ένα κομμάτι ψωμί κυριολεκτικά, για να ζει την γκλαμουριά της η μπουρζουαζία.Και βέβαια όλα αυτά “για το καλό του τουρισμού και της χώρας“!

Δείτε παρακάτω ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για το Ντουμπάι και τους σκλάβους που στηρίζουν την ματαιοδοξία των πλουσίων:

Πηγή:

Strange Journal

(μέσω «Ραμνουσία)

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

4 σκέψεις σχετικά με το “Ο Παράδεισος του Ντουμπάι

  1. Προς τα εκεί πηγαίνουμε ολοταχώς, δυο εκατομμύρια αλλοδαποί από την Ασία , Αραβία και χώρες του τρίτου κόσμου πως θα αξιοποιηθούν? Οι ειδικές οικονομικές ζώνες γιατί άραγε δημιουργούνται? Ποιοι θα εργαστούν εκεί? Με τα Ολυμπιακά έργα και τις κατασκευαστικές εταιρίες ποιοι εργαζόντουσαν σαν εκτέλεση? Μήπως αλλοδαποί?

    Μου αρέσει!

  2. Προκειμένου να αντκρούσουν τα όσα αναφέρει το άρθρο του Strange Journal κάοιοι παραλλήλησαντα όσα αναφέονται εκεί με την μεταχείριση των μεταναστών στην Ελλάδα. Όμως η Ελλάδα ΔΕΝ είναι Ντουμπάι, ΔΕΝ έχει πετρέλαια, οι κυβερνήσεις της εξαγόρασαν τους πολίτες με «μερσεντέ» και «καγιέ» με αποτέλεσμα να δημιουργούνται δεκάδες «μανωλάδες».
    Αν υπήρχε «κράτος» θα εφάρμοζε σωστή και δίκαιη μεταναστευτική πολιτική που λέει πως, κάθε χρόνο μπορώ να δεχτώ τόσες εκατοντάδες ή χιλιάδες μετανάστες με τις παρακάτω ειδικότητες (όποιες χρειάζονταν η χώρα). Αυτό όμως ίσχυε πριν 15-20 χρόνια. Τώρα που η «διεθνής κοινότης» βομβαρδίζει όποιον λαό δεν της κάθεται, οργανώνει εμφύλιους (Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν κλπ) προξενώντας έτσι τη φυγή εκατομμυρίων ανθρώπων από τις εστίες τους, αυτά που γράφω ακούγονται μάλλον αστεία…
    Το πράγμα θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο μέχρι τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο που θα μειώσει τον πληθυσμό από τα 8 στα 4 ή και λιγότερα δις

    Μου αρέσει!

    1. «Το πράγμα θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο μέχρι τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο……..»
      …που – οπως φαινεται – πλησιαζει!!

      Μου αρέσει!

  3. Η Ελλάδα δεν είναι Ντουμπάι και οι Μανωλάδες της δεν είναι ελεγχόμενες από το κράτος, όπως είναι τα κάτεργα του Ντουμπάι.
    Στην Ελλάδα επικρατούν οι εγκληματικές οργανώσεις και οι (αυτοβαπτιζόμενοι ως) προοδευτικοί δεν βλέπουν τπτ, παρά ψάχνουν μια τρίχα να την κάνουν τριχιά. Ποιός θα με πείσει ότι δεν αρκούνται κ αυτοί στο μεριδιάκι τους (που τους εξασφαλίζει ενίοτε καμιά διακοπούλα στο Ντουμπάι)???

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.

Αρέσει σε %d bloggers: