ΠΑΙΔΕΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα;»

Εξαιρετικό!

Εστησε ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη. Κι ενώ ο ήλιος που μεσουρανούσε χάριζε γενναιόδωρα τη διαύγειά του στα σκοτισμένα μυαλά των κατοίκων του λεκανοπεδίου, η φωνή της νεότητας, σαν άρωμα γλυσίνας ή νεραντζιάς, ξεπηδούσε από τις κερκίδες του Καλλιμάρμαρου, ουρανομήκης, δροσερή και αειθαλής πνοή του ελληνισμού: «Για την ειρήνη και τη φιλία των λαών!» Το ημερολόγιο έδειχνε Παρασκευή 12 Απριλίου του 2013 και κανείς δεν έμοιαζε ικανός να ανακόψει την ορμή της μαθητιώσας νεολαίας που είχε συγκεντρωθεί στο Στάδιο για να ψυχαγωγηθεί με την αναπαράσταση των Πρώτων Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.
Κανείς, εκτός από τον άνθρωπο που κάποτε ενσάρκωσε τα όνειρά τους με τις «Σαββατογεννημένες» και το «Παρά πέντε», αυτόν που έγραψε τους διαλόγους του Ρουβά με τη Μενούνος για τη Eurovision το 2006, τον ίδιο που όλοι περιμένουν να παρουσιάσει τον Αγάθωνα στον ωραίο φετινό αγώνα των Μουσών. Γιατί, μόλις έκανε την εμφάνισή του ο Γιώργος Καπουτζίδης, η φιλειρηνική διάθεση της νεότητας έδωσε τη θέση της σε επιφωνήματα ενθουσιασμού. «Είστε υπέροχοι», τους ανταπέδωσε εκείνος. «Σας βλέπω όλους πολύ χαρούμενους…», τους επισήμανε μπας και του ξεφύγει κανενός κάνας αναστεναγμός θλίψης, εντελώς παράταιρος στην ατμόσφαιρα της ψυχικής αιθρίας. Δεν ήταν μόνος ο κ. Καπουτζίδης. Εκτός από τη μασκότ της σεμνής τελετής τον συνόδευε και «ο πολυαγαπημένος» της νεότητας Μιχάλης Μαρίνος (;), ο οποίος, στον ρόλο που συνήθως παίζουν οι «πάνυ μεν ουν» στους σωκρατικούς διαλόγους, τον άκουγε έκθαμβος να αναλύει το νόημα των Ολυμπιακών Αγώνων. «Αγωνίζονταν όχι για να νικήσουν, αλλά για την πορεία», εξήγησε στα παιδιά που κρέμονταν από τα χείλια τους.
Και μετά;
Μετά εμφανίστηκε η Ντέμυ. «Ενα μεγάλο χειροκρότημα για την Ντέμυ». Και η Ντέμυ, ντυμένη Αρτεμις με ψηλοτάκουνα κατακόκκινα γοβάκια, τραγούδησε και χόρεψε δις και τρις επαναλαμβάνοντας το ρεφρέν:«Μόνο βαδίζουμε και πάλι μπροστά»!
Και μετά;
Ε, μετά ήρθε και ο βασιλεύς Γεώργιος με την Ολγα, αξιωματικοί και μια πολύ νευρική γυναίκα με ξανθιές μπούκλες που περιέγραφε με εξόχως δραματικό τρόπο πώς ο αδύνατος νερουλάς από το Μαρούσι έγινε Λούης και κέρδισε τον Μαραθώνιο. Ολα αυτά δε σε σκηνοθεσία-χορογραφία Φωκά Ευαγγελινού («Αννα Καρένινα» με τη Μιμή Ντενίση, Βίσση, Ρουβάς, «Μπράβο» με τη Ρούλα Κορομηλά, και «My number one» με Παπαρίζου μεταξύ άλλων).
Καθηγήτρια γυμνασίου η οποία συμμετείχε με το χαρούμενο πλήθος των μαθητών της στη σεμνή αυτή τελετή του Ολυμπιακού Πνεύματος αναρωτιόταν πού κολλάνε όλα αυτά. Ασε που ο κ. Καπουτζίδης φώναζε στα παιδιά «είστε καταπληκτικοί» την ώρα που οι ταλαίπωροι φιλόλογοι παλεύουν να τους μάθουν τη διαφορά ανάμεσα στο «εκπληκτικός» και «καταπληκτικός».
«Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα;» Από πού ξεφύτρωσαν όλα αυτά τα ωραία κειμήλια του «lifestyle», αυτά τα αναμνηστικά γκάτζετ της χαζοχαρούμενης Ελλάδας που έτρεχε, ενθουσιασμένη από τον εαυτό της, κατευθείαν στο ντουβάρι; Ποιος υποτιμά τόσο πολύ τους εφήβους και τους καθηγητές τους ώστε να πιστεύει ότι τους εκπαιδεύει ξεναγώντας τους στην επικράτεια του κιτς; 

Αν μη τι άλλο, ο Γιώργος Οικονομίδης, ο οποίος επί χούντας μάς μυούσε στην «Πολεμική Αρετή» δείχνοντάς μας Πέρσες με βραδινά φορέματα να παλεύουν με τους Ελληνες που φορούσαν μίνι, δεν απαιτούσε να είμαστε χαρούμενοι. «Την καλημέρα μας στην ωραία Βλαχοκερασιά». Ο «υπαρκτός ελληνισμός», που λέει και ο Στέφανος Κασιμάτης, ποτέ δεν πεθαίνει.
Τα έξοδα του Ολυμπιακού Πνεύματος τα ανέλαβαν χορηγοί. Ευτυχώς και αυτό μας έλειπε. Πλην όμως, επειδή την όλη αυτή σεμνή τελετή του τηλεοπτικού πνεύματος την έθεσε υπό την αιγίδα του το υπουργείο της Παιδείας μας, μπορώ κι εγώ να αναρωτηθώ πώς το βλέπει το πράγμα. Αν το ίδιο σπαταλάει με τόση γενναιοδωρία τις διδακτικές ώρες, γιατί απαιτεί από τους μαθητές και τους καθηγητές τους να τις σεβαστούν;
ΤΗΝ ΑΝΆΡΤΗΣΗ ΈΚΑΝΕ Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ ΣΤΙΣ ΤΡΊΤΗ, ΑΠΡΙΛΊΟΥ 16, 2013

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

3 σκέψεις σχετικά με το “ΠΑΙΔΕΙΑ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά, πατέρα;»

  1. Δυστυχῶς αὐτή εἶναι ἡ παιδεία τῶν ἑλληνοπαίδων τά τελευταῖα πολλά χρόνια. Γι’ αὐτό καί ἡ κατάντια τῆς κοινωνίας καί ἡ ἀδρανής ἀντιμετώπιση ἀπό τήν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ (ἐνσυνείδητα δέν λέω «πολιτῶν»).

    Μου αρέσει!

  2. Δυστυχώς πάμε…. κατά διαβόλου… Nα ήταν μόνο η διαφορά μεταξύ «έκπληξης» και «κατάπληξης», εδώ στην καθημερινότητα χρησιμοποιούν την λέξη «φοβερό» και «τρομερό» λανθασμένα, η χρησιμοποιούν την «ανακάλυψη» αντί της «εφεύρεσης», έχουμε όμορφη πλούσια γλώσσα, αλλά δυστυχώς δεν διδάσκεται σωστά……
    Και να ήταν μόνο αυτό, εδώ πάμε…. πως το έλεγε η μαντάμ Σουσού «Ντεκαντέν»…….

    Μου αρέσει!

  3. … έχουμε κόμπλεξ κατωτερότητας…..
    οι συγκρούσεις ανάμεσα στις τάσεις και τις ορμές του εαυτού από τη μία και στους κανόνες και τις αρχές του περιβάλλοντος από την άλλη μπορούν να οδηγήσουν τελικά σε ψυχολογικά τραύματα και συμπλέγματα αρνητικών βιωμάτων, που επηρεάζουν όλη τη ζωή μας. Τα κόμπλεξ μάς εμποδίζουν να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας και τις ικανότητές μας και δυσκολεύουν τις σχέσεις μας με τους άλλους.
    Άλλες φορές τα κόμπλεξ προκύπτουν από τα πρότυπα και τις αξίες που επικρατούν στην οικογένεια. Μπορεί για παράδειγμα η μητέρα σου να ήταν αστέρι στη ζωγραφική και η μεγάλη σου αδελφή να κληρονόμησε από αυτήν το ταλέντο και την κλίση στη ζωγραφική αλλά αυτό δε σημαίνει ότι εσύ υστερείς αν δεν έχεις φλέβα καλλιτέχνη. Το να θεωρείς τον εαυτό σου ατάλαντο και άχρηστο δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Ο κάθε άνθρωπος είναι ιδιάιτερος, με διαφορετικές κλίσεις και ενδιαφέροντα. Πίσω από ένα κόμπλεξ κρύβεται ένα γενικότερο αίσθημα αμφισβήτησης του εαυτού και χρειάζεται πολλή δουλειά για να βρούμε τι μας κάνει να νιώθουμε μειονεκτικά.

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.

Αρέσει σε %d bloggers: