Οι τελευταίοι ΤΡΟΧΟΙ

Αναρτήθηκε από τον/τηνkavvathasΔημοσιεύθηκε στην4ΤΡΟΧΟΙ (1970-2006),CyberView,Επι Προσωπικού,Εν Λευκώ,Τα Πράγματα που Λένε & Γράφουν

4T511COVER-LOW_159_213Οι 4ΤΡΟΧΟΙ μάλλον δεν υπάρχουν πια. Χτες μόλις, το διοικητικό συμβούλιο των Τεχνικών Εκδόσεων διαπίστωσε πως δεν υπάρχουν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να προχωρήσει η συμφωνία που είχε γίνει για τη συνέχιση της έκδοσης σε νέο πλαίσιο – έκτακτων συνθηκών. RESTART ήταν ο γενικός τίτλος του τελευταίου τεύχους – η πιο βραχύβια επανεκκίνηση που έγινε ποτέ…

Μερικές θέσεις εργασίας (αν και δεν είχαν μείνει και πολλές) ακόμα χαμένες, ένας τίτλος λιγότερος στα περίπτερα, λίγη φτώχεια (οικονομική, εκδοτική, πνευματική)  παραπάνω. Αλλά βέβαια, η διακοπή της έκδοσης των 4ΤΡΟΧΩΝ είναι κάτι πολύ περισσότερο απ’ όλα αυτά, ίσως γιατί οι 4ΤΡΟΧΟΙ ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό περιοδικό. Για μένα προσωπικά, ακόμα πιο πολύ!

Ένα κλασικό σλόγκαν του περιοδικού ήταν «4ΤΡΟΧΟΙ: Κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού». Μπορεί να ακουγόταν υπερφίαλο, αλλά έτσι ήταν. Δεν επρόκειτο για ένα ακόμα περιοδικό αυτοκινήτου, ούτε μόνο για το αρχαιότερο και πιο επιτυχημένο. Οι 4ΤΡΟΧΟΙ ήταν -είναι- κατά τη γνώμη μου το καλύτερο και το πιο πετυχημένο περιοδικό που βγήκε διαχρονικά στην Ελλάδα. Ένα περιοδικό που, εκτός από το αυτοκίνητο, κινούνταν πάντα στην αιχμή των τεχνολογικών και κοινωνικών εξελίξεων και μέσα στις γραμμές του φρόντιζε πάντα να περιλαμβάνει σελίδες οξείας πολιτικής και κοινωνικής κριτικής που φαίνονταν παράταιρες με την υπόλοιπη ύλη (τεστ αυτοκινήτων, τιμές, νέα μοντέλα, αξεσουάρ και πολλές ιλουστρασιόν διαφημίσεις), αλλά δεν ήταν καθόλου παράταιρες γιατί οι αναγνώστες του δεν τις έβλεπαν έτσι.

Η δήλωση «κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού» από ένα περιοδικό αυτοκινήτου, είχε την εποχή του γκλάμουρ και του λάιφ στάιλ την ιδιαίτερη σημασία του. Ποιος ασχολιόταν εκείνες τις μέρες με τον ελληνικό πολιτισμό; Ούτε καν τα πολιτιστικά έντυπα ή οι πολιτιστικές σελίδες των εντύπων ποικίλης ύλης και των εφημερίδων, που είχαν προτιμήσει αναφανδόν τις κοσμικότητες, τα κουτσομπολιά, τις λίστες των ευπώλητων, τη λάμψη του μεγάρου, την άμεση ή έμμεση λατρεία του χρήματος. Σ’ αυτήν ακριβώς την τάση πήγαινε κόντρα η εκκεντρική εμμονή στον «ελληνικό πολιτισμό», και υπήρχε πάρα πολύ μεγάλη αλήθεια σ’ αυτό.

Συμμετείχα στην περιπέτεια των 4ΤΡΟΧΩΝ, εγώ, ο απολύτως άσχετος με την αυτοκίνηση, από το 2001 ως αρθρογράφος, και από το τέλος του 2002 ως επικεφαλής της δημοσιογραφικής ομάδας του ΑΝΤΙΛΟΓΟΥ – οι τελευταίοι τροχοί του αμαξιού, δηλαδή. Ο ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ ήταν μια προϋπάρχουσα ενότητα στην καρδιά του περιοδικού, που ασχολιόταν με οτιδήποτε άλλο εκτός από το αυτοκίνητο και που φιλοξενούσε εκείνη την εποχή ακόμα, και για αρκετά χρόνια, μαζί με τα χρονογραφήματα σημαντικών ανθρώπων του πνεύματος, το παραληρηματικό εντιτόριαλ του Κώστα Καββαθά – μερικές μαστορικά γραμμένες σελίδες από έναν παλιό του είδους, απ’ αυτή την εμβληματική φιγούρα που ξεδίπλωνε τις αναμνήσεις του, που γκρίνιαζε επί παντός του επιστητού, που εκτόξευε απίστευτες και εξαιρετικά εύστοχες προφητείες -για την πορεία του τόπου, για τις νέες τεχνολογίες, για τους κινδύνους από τη συνεχή επέκταση του κρατικού ελέγχου στην ιδιωτικότητα των πολιτών-, που μεμψιμοιρούσε μονότονα αλλά γοητευτικά για τα ελαττώματα του Έλληνα και για την κατάντια του κράτους, για υποσχέσεις που του δόθηκαν από πρωθυπουργούς και υπουργούς οι οποίες ποτέ δεν υλοποιούνταν. Υποσχέσεις που δεν αφορούσαν παροχές ή ρουσφέτια, αλλά την υποτιθέμενη εφαρμογή διαφόρων ρεαλιστικών (καμιά φορά και ουτοπικών) σχεδίων μεγάλης εμβέλειας που πρότεινε κατά καιρούς ο ίδιος, τα οποία τους γυάλιζαν και τους γοήτευαν για λίγο, αλλά δεν ήθελαν και δεν μπορούσαν -δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση- να υλοποιήσουν, όπως και κάθε άλλη λαμπρή ιδέα που μπορεί να συναντούσαν στο διάβα τους – για να την ακυρώσουν.

Δούλεψα λοιπόν σχεδόν δώδεκα χρόνια στους 4ΤΡΟΧΟΥΣ, τον τελευταίο καιρό απλήρωτος, όπως και οι συνεργάτες μου, και το τελευταίο διάστημα ούτε καν απλήρωτοι, απλώς εθελοντές που επιστρέφαμε κάτι από όσα χρωστούσαμε στο περιοδικό και στους ανθρώπους του. Τι χρωστούσαμε στο περιοδικό; Μια από τις καλύτερες συνεργασίες στη δημοσιογραφική μας καριέρα, μέσα σε ένα δημιουργικό πλαίσιο, χωρίς παρεμβάσεις, πολιτικές ή άλλες, στο πλαίσιο ενός εντύπου που μας έκανε περήφανους όταν δηλώναμε ότι δουλεύαμε εκεί.

Ειδικά για μένα, η σημασία της σχέσης μου με τους 4ΤΡΟΧΟΥΣ είχε ακόμα πιο μεγάλη βαρύτητα. Ο Κώστας Καββαθάς ήταν ο πρώτος που μου πρόσφερε δουλειά όταν έφυγα από την Ελευθεροτυπία, το 2000, ένα μεγάλο επαγγελματικό και προσωπικό σοκ για μένα, ασχέτως αν τότε βρήκα τελικά δουλειά με περισσότερα λεφτά και προοπτικές (τουλάχιστον έτσι το εκτίμησα τότε). Ο Κώστας όχι μόνο δεν μου κράτησε κακία, αλλά ήταν συνεχής η έγνοια του για μένα και οι προτάσεις του να κάνουμε πράγματα μαζί – μερικά από τα οποία, τα πιο φιλόδοξα, δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ.

Δεν θέλω να αγιοποιήσω τον Καββαθά. Για μένα υπήρξε από τους πιο ταλαντούχους επαγγελματίες που συνάντησα, ένας μεγάλος κοσμοπολίτης και οραματιστής, ένας σπουδαίος πιονιέρος που άνοιξε δρόμους. Μαζί με τα απίστευτα προτερήματά του έχει βέβαια και χτυπητά ελαττώματα, τα οποία, όμως, πρέπει να πω, τα πλήρωσε πρώτα ο ίδιος -πολύ ακριβά μάλιστα- και μετά οποιοσδήποτε άλλος. Τα πλήρωσε βέβαια και το περιοδικό.

Το πρόβλημα είναι πως όλη αυτή η πορεία, βοηθούσης και της κρίσης, οδηγήθηκε τελικά στην καταστροφή. Αλλά προσωπικά πιστεύω ότι αυτό το δυναμικό και αυτή η παράδοση των 4ΤΡΟΧΩΝ είναι μια μεγάλη παρακαταθήκη που δεν γίνεται να πάει χαμένη. Στο κάτω κάτω τα περιοδικά είναι οι άνθρωποί τους, δεν είναι ούτε οι τίτλοι τους ούτε οι υποδομές τους ούτε -βέβαια- τα… χρέη τους. Περιμένω λοιπόν με ανυπομονησία να δω το επόμενο βήμα αυτής της σπουδαίας ομάδας, μια κολεκτίβα ή μια νέα εταιρεία, ένα νέο ξεκίνημα με ή χωρίς τον Κώστα Καββαθά, με ή χωρίς εμένα τον ίδιο…

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

38 σκέψεις σχετικά με το “Οι τελευταίοι ΤΡΟΧΟΙ”

  1. Και να σκεφτείς σύντροφε ότι, έβαλα στο εξώφυλλο τον τίτλο «RESTART» ενώ έπρεπε να βάλω DOA (Dead On Arrival)! H eξαπάτηση είναι τόσο μεγάλη ώστε αισθάνομαι περήφανος για αυτό που …είμαι!

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  2. Κώστα,
    Στα 66 μου πλέον και με πρόσφατο ένα έμφραγμα, βλέπω με ταχύτατους ρυθμούς, την καταστροφή των πάντων. Εύχομαι, να έχουμε την υγεία μας και να σε ξαναβρούμε σύντομα σε άλλες σελίδες. Να είσαι καλά.
    Ι. Κλεώπας.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  4. Αγορασα το πρωτο μου τευχος το 2003 οταν ημουνα 19 χρονων ετσι για να χαζεψω ενα περιοδικο για αυτοκινητα…Αμεσως καταλαβα οτι προκειται για κατι πολυ περισσοτερο…Δεν εχασα κανενα τευχος μεχρι το 2011.Τα τελευταια 2 χρονια δεν ημουν τοσο τακτικος αναγνωστης.Αυτο ομως δεν αλλαζει με τιποτα το συναισθημα που μου αφηνε το περιοδικο καθε πρωτη του μηνα…Το συναισθημα οτι υπαρχει ενα περιοδικο που να καταλαβαινει τους αναγνωστες του…Το συναισθημα οτι μπορουμε να καταφυγουμε καπου για να γλιτωσουμε απο τα μηδενικα-εντυπα και τηλεοπτικα-της εποχης μας!!Μακαρι να μην εγκαταλειφθει η προσπαθεια να γινει κατι αναλογο!Δεν θα ξεχασω ποτε το περιοδικο!

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

    1. @Βασίλης
      Στο σπίτι. Διαβάζω τα σχόλια σας και απαντώ. Κάνατε τους 4Τ, τις Τ.Ε (μέχρι το 2006) και, αν θέλετε, εμένα και τους συνεργάτες που έμειναν κοντά μας ότι είμαστε σήμερα. Σας οφείλουμε τη ζωή και την όποια επιτυχία. Η εμπιστοσύνη σας μας κράτησε ζωντανους για 36 χρόνια (συν 6,5 υπό …κατοχή!)
      Τώρα θα κάνουμε μία προσπάθεια να βγούμε ψηφιακά. Αν καταφέρω να μαζέψω τα κομμάτια (μου) θα μαμήσω αρκετούς (με την καλή έννοια).

      Μου αρέσει!

      Απάντηση

  5. Ολοι αισθανόμαστε υπερήφανοι για εσας και τους 4Τ!

    Καντε κατι, διακοπες, εκδρομη, κατι για λιγο καιρο και μετα να δουμε την επομενη ημερα, οπως λεει και ο κ. Κάσδαγλης δεν ειναι οι τιτλοι ουτε τα ονοματα των εταιριων ειναι οι ανθρωποι!

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  6. …»Στο κάτω κάτω τα περιοδικά είναι οι άνθρωποί τους, δεν είναι ούτε οι τίτλοι τους ούτε οι υποδομές τους»…
    Αυτή η φράση μας ( εμένα σίγουρα ) καλύπτει απόλυτα πιστεύω. Σίγουρα μας πονάει η εξέλιξη με τις Τεχνικές Εκδόσεις αλλά ευτυχώς υπάρχει το διαδίκτυο και τα blogs, έτσι ώστε να μπορούμε να παρακολουθούμε εντονότερα αυτούς που μας εμπνέουν. Γιατί οι 4Τ ( και η Π&Δ ) πάντα ήταν, είναι ένας ζωντανός οργανισμός, δεν είναι η βιβλιοθεσία με τις σελίδες. Ο Καββαθάς υπάρχει είναι εδώ, άρα και οι 4Τ είναι εδώ σε κάθε email, σε κάθε post, διαβάζουμε καθημερινά τους 4Τ, ξεφυλλίζουμε τις σελίδες του μέσα από τις σκέψεις του Καββαθά, από την παρουσία του.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  7. για μένα… κομμάτι της εφηβείας, των ονείρων, της ελπίδας, των ιδανικών, κομμάτι από τον χαρακτήρα μου στην προσπάθεια να βρω την τέλεια διαδρομή… αυτήν την ριμάδα τέλεια διαδρομή, στις γυναίκες, στα αμάξια, στην ζωή, κομμάτι των ονείρων που θα με κυνηγούν ευτυχώς για πάντα… ευτυχώς που τους βρήκα, ευτυχώς που μεγάλωσαν παρέα με τους 4τροχους …

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  8. Μεγαλύτεροι κολοσσοί του αυτοκινητιστικού τύπου έχει πλέον επενδύσει σε video και web συνδυασμό. Δηλαδή έντυπο-ιστοσελίδα (αρκετά interactive) και φυσικά youtube λογαριασμό με ακόμη περισσότερη δράση (και shows φυσικά). Αν ενδιαφέρεσθε μπορώ να βοηθήσω.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  10. Σεβας στον Κασδαγλη.
    Μοναδικο ατοπημα, η τελευταια φραση του για το νεο ξεκινημα με ή ΧΩΡΙΣ?!!! τον Κωστα Καββαθα…

    Τελευταιο τευχος………….
    Ειναι υπερβολικα πολλες οι πρωτομηνιες ΜαστερΓιονταΚαβ…
    Η τελευταια εκδοση, εχει ενα κωμικοτραγικο στοιχειο, συμπιπτει με την Πρωταπριλια…
    Σαν να ηθελαν να σου/μας κανουν μια αθλια φαρσα ή λογω και της Σκωτσεζικης καταγωγης σου ( McLeod…) ενα Σκωτσεζικο ντους…
    Απο ‘δω και στο εξης λοιπον, θα πρεπει να «απεξαρτηθω» απο το ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ και να μπω στο προγραμμα…μεθαδονης-metafour…δυσκολο…αλλα θα τα καταφερω……..
    Αυτο ομως που «δεν μου καθεται με τιποτα» ειναι οτι… they won ρε γμτκμ!
    ΦαδερΓιοντα ΔΕΝ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, γιατι ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΔΩ Η ΠΟΡΕΙΑ ΣΟΥ, ΑΠΛΩΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ σε metafour, οποτε προσμενω με την ΙΔΙΑ παιδικη ανυπομονησια, αυτην την ΝΕΑ σου προσπαθεια!

    Υ.Γ.1
    Το…μονο καλο ειναι οτι πλεον δεν θα αγχωνομαι για το που θα χωρεσω τα τευχη, ευκαιρια να τα αρχειοθετησω κιολας… 🙂

    Υ.Γ.2
    Περιμενω… απλικεσιο για το metafour, το οποιο θα «κατεβαζουμε» και θα …μυριζουμε «χαρτιλα» 4Τ απο την οθονη του υπολογιστη μας…

    Υ.Γ.3
    Ειμαι…μουσικολαγνος και μουσικος, αν στο metafour υπαρχει αντιστοιχη ενοτητα, τοτε παρων!…

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  11. Από παιδί το `73-`74 το διάβαζα σταθερά, το `04-`05 το παράτησα γιατί χάλασε, αλλά δεν ήθελα να δω τον θάνατό του. Δεν υπήρξε ποτέ καλύτερο περιοδικό στην χώρα. Κρίμα…

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  12. To αγόρασα σήμερα και αδυνατώ να πιστέψω ότι είναι όντως το τελευταίο. Εύχομαι να γίνει το θαύμα και να υπάρξει συνέχεια, όσο δύσκολο κι αν μοιάζει τώρα.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  13. Αντε μπραβο γιατι 2-3 μερες τωρα με ειχε πιασει το νοσταλγικο μου.Κατεβασα παλια τευχη απο ραφια,ντουλαπια και λοιπες κατακομβες και αιφνης βρεθηκα 20,22,25,27 χρονακια πισω…το πρωτο-πρωτο που αγορασα απο περιπτερο του Υμηττου,το ταδε τευχος το ειχα παρει καλοκαιρι στις μαγικες διακοπες του Τοτε,να το τεστ που χαρη σ’αυτο εψησα τον πατερα μου τι αυτοκινητο να παρει,να το εξωφυλλο που πρωτοειδα στο περιπτερο λιγα λεπτα αφοτου ειχα αποχαιρετησει τον Μεγαλο Ερωτα της εποχης και της Ηλικιας,αυτο ηταν οταν επιασα πρωτη φορα δουλεια,εκεινο ειχε το πρωτο δικο μου αυτοκινητο (205 για παντα)…τετοια ωραια…. Αλλα φτανει.Δεν θα τους κανουμε τη χαρη να αφησουμε ετσι απλα να χαθουν τα παντα.Θα μου λειψουν οι -εντυποι-4Τ,αλλα ουτως ή αλλως τα τελευταια 2-3 τουλαχιστον χρονια ηταν ‘ωσει παροντες’.Αν ειναι να γινει η Νεα Αρχη,ας ειναι και ψηφιακως.
    Αν με θελετε ερχομαι κι εγω, ακομα και για να κουβαλαω τους καφεδες.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

    2. Μην είστε τόσο βέβαιος ότι θα σας λείψουν οι 4ΤΡΟΧΟΙ. Υπάρχει …μεγάλη κινητικότητα στο χώρο . Περιμένετε και θα ακούσετε τα πάντα για τον διαμοιρασμό των ιματίων, τους πωλητές και τους ψωνιστές…

      Μου αρέσει!

      Απάντηση

      1. Δάσκαλε , η 4ΤΡΟΧΟΙ που ξέραμε σίγουρα θα λείψουν από πολλούς . Και πραγματικά όποιος νομίζει ότι κατέχοντας τον τίτλο χωρίς την ‘ψυχή’ θα πουλάει τεύχη , είναι πολυ μακριά νυχτωμένος .

        Μου αρέσει!

      2. Αυτό ΕΙΝΑΙ νέο !!.. Κ.Κ τί είναι ετούτο ;. Γιώργο, μέ τήν »ψυχή » τους οί 4Τροχοί θά »πουλάνε».. Μέ τήν »ψυχή» τους όμως, ΟΧΙ χωρίς αυτήν..
        Προ’ι’δρυτικός

        Μου αρέσει!

      3. 4Τ χωρις ΜαστερΓιονταΚαβ= αυτοκινητο χωρις κινητηρα…
        Μπορουν βεβαια να μετατρεψουν το «κουφαρι» των 4Τ σε…ζωηλατο οχημα, αλλα ετσι δεν θα φτασουν πουθενα………
        Η γνωμη του comrade Σπανου με βρισκει απολυτα συμφωνο.

        Μου αρέσει!

  15. Πρώτο μου τεύχος, Οκτώβρης 1978, δηλαδή 35 χρόνια και κάτι μήνες, δεν έχασα τεύχος, πολύ θα θελα να ανατρέχω στο παρελθόν αλλά λόγω έλλειψης χώρου, τα πριν του 2005, βρίσκονται ταξινομημένα σε κούτες στο υπόγειο του πατρικού.
    Κώστα αν και τον τελευταίο καιρό εγκατέλειψες το πνευματικό σου παιδί, αφού σχεδόν χάθηκες από τις σελίδες του, πράγμα που ειλικρινά με ξένισε αφού πιστεύω πως η γραφή σου δεν θα έπρεπε να λείπει από κανένα, μα κανένα τεύχος.
    Αν τελικά το τεύχος του Απρίλη είναι και το τελευταίο οριστικά, και ο τίτλος περάσει σε ξένα χέρια, αυτό ήταν και το τελαυταίο τεύχος στην 35χρονή συλλογή μου.
    ΝΟΘΟΥΣ 4Τ, δεν διαβάζω.
    Θέλουμε την επαφή μαζί σου, προχώρα έστω και διαδυκτιακά, οι φίλοι σου θα ακολουθήσουν.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  16. Oι 4Τ αποτελούν ιστορία και για πολλούς απο εμάς συνοδοιπόρο για πολλά χρόνια. Απο το 1990 (13 ετων) συγκεντρώνω τα τευχη και τα μελετώ …εχω δώσει μάχες με τη μάνα μου και στη συνεχεια με τη γυναίκα μου για να τους δωσω να καταλάβουν οτι αυτά τα ‘ΠΕΡΙΟΔΙΚΆ’ ΔΕΝ ΠΕΤΙΟΥΝΤΑΙ για κανένα λόγο….Οι 4Τ χρειάζεται να παραμένουν με οποιοδήποτε τρόπο στη ζωή μας//…….

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

    1. Τώρα που θα διαμοιράσουν τα ιμάτια όλο και κάποιος θα βρεθεί να τους κάνει το χατήρι να τ’ αγοράσει. Ότι και να κάνουν όμως οι νέοι ιδιοκτήτες πάντα κατώτερες μορφές ζωής θα είναι…

      Μου αρέσει!

      Απάντηση

  17. Τίποτα δεν άλλαξε.Θα είσαι πάντα εκεί.Θα είσαι πάντα ο Δάσκαλος.Μασάμε εμείς απο τέτοια…Ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον δεν θα προσγειωθεί ποτέ!

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  18. Διαβάζω το περιοδικό από το 1988, 13 ετών παιδί και δεν έχω χάσει τεύχος έκτοτε! Το κλείσιμο του σημαίνει για μένα την απώλεια ενός κομματιού του εαυτού μου! Φυσικό λοιπόν να έχω στενοχωρηθεί για όσα έχουν γίνει! Δάσκαλε να ξέρεις ότι οι αναγνώστες θα στηρίξουμε -στο βαθμό που μπορούμε- κάθε σου σχετική επιλογή! Αναμένουμε νέα σου!

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  19. Διαβάζω εντατικά τους 4Τ απο 16 χρονών, οι 4Τ δεν είναι ένα απλό περιοδικό αυτοκινήτου και το σλόγκαν «4ΤΡΟΧΟΙ: Κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού» είναι πιστεύω το ζουμί, η καρδία του περιοδικού. Με έναν έντεχνο τρόπο πετύχαινε το πάντρεμα της αυτοκίνησης, αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας, της ψυχαγωγίας μας, της λατρείας μας, με τον πολιτισμό μας και την κοινωνική μας συμπεριφορά. Το κλείσιμο του περιοδικού με στεναχωρεί ιδιαίτερα, καθώτι έχει συνδυαστεί με ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου, της εφηβεία μου της νεότητάς μου κλπ. Πιστεύω, ότι το πλήγμα είναι μεγάλο σε ότι αφορά και την ελεύθερη δημοσιογραφία γενικότερα. Μέσα απο τις σελίδες του περιοδικού διαβάσαμε απόψεις και θέσεις, για ποικίλα θέματα, πέρα απο κυβισμούς και άλογα, τεκμηριωμένες σε πολύ σωστή βάση μακριά απο χαζομάρες, συνωμοσιολογίες και διάφορα άλλα τραγελαφικά. Τα ατελείωτα άρθρα του Κ.Κ. και των συνεργατών, σχετικά με τις Ελληνικές κατασκευές, με την Ηλεκτροκίνηση, με την άρση της απαγόρευσης στην πετρελαιοκίνηση, για το μέτρο του δακτυλίου και πολλά άλλα, ήταν πάντα στην αιχμή των γεγονόντων και πολλές φορές πολύ πιο μπροστά απο αυτά. Έντυπο προσεγμένο σε σύνταξη, στίξη, δομή, περιεχόμενο, ύφος. Έντυπο με στίγμα και κουλτούρα.
    Δυστυχώς σήμερα τέτοιας ποιότητας έντυπα ή και ηλεκτρονικά μέσα σπανίζουν, τι θα διαβάζουν άραγε στο μέλλον τα παιδιά μας?

    Ο λόγος και οι ιδέες με περιεχόμενα δεν παύουν ποτέ. Αναμένοντας τις νέες εξελίξεις.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

    1. Η πρόβλεψη του Κάλχα είναι ότι, θα ξανακυκλοφορήσει με νέους ιδιοκτήτες και με τους ίδιους (σχεδόν) συντάκτες αλλά, όπως ξέρετε, ο Μάντης γέρασε και μπορεί να μη «βλέπει» καλά -το προσχεδιασμένο μέλλον

      Μου αρέσει!

      Απάντηση

  20. Eimai 46, diavazo 4t apo to 1980 (13 xronvn).
    Molis diavasa gia to kleisimo tou periodikou.
    Den xerv ti na grapso kai ti na po.
    Ta nea ta ematha kathos diavaza to arthro gia thn porsche carrera kai to taxidi stis serres ( pandamator xronos)
    Meta apo 21 xronia sklirhs douleias katafera fetos na paro mia carrera 4 996 tou 2003 to opoio hthela na moirasto mazi sou daskale.
    Kalh patrida syntrofoi.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

  21. ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑ ΟΤΙ ΕΡΧΟΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ.ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΘΑ ΛΕΙΨΕΙ Η ΓΛΥΚΙΑ ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΚΑΘΕ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ.ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ,ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΟΣΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΓΝΟΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΛΙΓΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ.
    ΙΣΩΣ ΤΩΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΗΡΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ.
    ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ-ΜΙΑ ΕΤΑΙΡΙΑ ΛΑΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ -ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΜΕ ΑΥΤΟΝ Η ΑΛΛΟ ΤΙΤΛΟ.ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΙΝΗ ΑΡΧΗ .ΚΑΙ ΑΣ ΧΑΣΟΥΜΕ (ΧΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ;) NA MHN ΠΕΣΟΥΜΕ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ.ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

    1. Στην διάθεση όσων ενδιαφέρονται για ένα τέτοιο πείραμα μίας «Liberation» του 2020! Με μία προϋπόθεση όμως. Την διαχείριση θα την έχετε …εσείς!

      Μου αρέσει!

      Απάντηση

  22. ΔΑΣΚΑΛΕ ΕΓΩ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΓΙΝΩ ΓΙΑΤΡΟΣ ,ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ.ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΕΣ «ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ».
    ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΕΝΑ ΠΛΑΝΟ-ΟΔΗΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ

    Μου αρέσει!

    Απάντηση

Αφήστε απάντηση στον/στην Γιάννης Ακύρωση απάντησης

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.