Πάει κι’ άλλο (II)

1ο ΘΕΜΑ

17.03.13

Αν, η ιστορία με τους «αγανακτισμένους κατοίκους» της περιοχής Φαρμακοτριφτών που, απαιτούν απ’ τον εκάστοτε Αρχηγό της Πολεμικής Αεροπορίας να απαγορεύσει τις πτήσεις των αεροσκαφών από το αρχαιότερο αεροδρόμιο της Ελλάδας φάνηκε πως δεν «κολλάει» με τους δύσκολους καιρούς που περνάει η χώρα και ο λαός, επιτρέψτε να επανέλθω. Θα αναφέρω (πάλι) κάποια παραδείγματα που δείχνουν ότι, κάποιοι τοπικοί «άρχοντες» έχουν βαλθεί να κρατήσουν τη χώρα στην εποχή των οικονομικών και τεχνολογικών παγετώνων. Κάθε που, κάποιος γενναίος και διορατικός επιχειρηματίας προσπαθεί να κάνει μία επένδυση που θα βάλει ένα, έστω και μικρό λιθαράκι στην σωστή ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό, πετάγονται δήμαρχοι, κοινοτάρχες, επιτροπές αγώνα, κάτοικοι που «ανησυχούν ια την υγεία των παιδιών τους», την πολιτιστική κληρονομιά, το περιβάλλον, τα πουλιά, τις γίδες που κινδυνεύουν να μείνουν στείρες, σχίζοντας τα καλσόν τους για τους κινδύνους που επιφυλάσσουν τα αεροδρόμια, οι πτήσεις των αεροπλάνων της πολιτικής και πολεμικής αεροπορίας, οι περιοχές ασκήσεων, τα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα, τα υδροηλεκτρικά έργα, τα πάντα. Γι’ αυτούς οι μόνες «δράσεις» που επιτρέπονται είναι οι συνεταιριστικοί αγροί, η (συμβολική) φύτευση ελαιοδέντρων, οι υπερτοπικοί πόλοι αναψυχής, τα μητροπολιτικά πάρκα και νεκροταφεία (Ελληνικό, Τατόι, Μαραθώνας κ.α). Για δεκαετίες τους παρακολουθώ  να μπλοκάρουν κάθε δημιουργική προσπάθεια όχι επειδή οι αποφάσεις τους βασίζονται σε σοβαρές επιστημονικές και τεχνικές μελέτες αλλά επειδή αναβλύζουν από την άγνοια, το οικονομικό και κομματικό συμφέρον, την αγνή βλακεία και τις πιο περίπλοκες περιπτώσεις της ψυχιατρικής.

Ακόμα μία... Με χαμηλή νέφωσ, πάνω απ΄το Μον Παρνές, μέσα στο οποίο παίζουν κουρέλια και σκυλομούρηδες
Ακόμα μία… Με χαμηλή νέφωσ, πάνω απ΄το Μον Παρνές, μέσα στο οποίο παίζουν κουρέλια και σκυλομούρηδες

Για πολλούς απ’ αυτούς τα πιο ασφαλή αυτοκίνητα, αεροπλάνα, ελικόπτερα και ανεμόπτερα είναι εκείνα που δεν πετάνε. Για άλλους οι ασφαλέστερες ενεργειακές πηγές είναι εκείνες που δεν ρυπαίνουν και δεν προσβάλουν την αισθητική τους. Έτσι αντιδρούν στις ΑΠΕ αλλά, δεν ενοχλούνται απ’ τις 3000 ανεξέλεγκτες χωματερές που δηλητηριάζουν τα ποτάμια και τις θάλασσες. Ηγούνται «αγώνων» εναντίον της δημιουργίας ΧΥΤΑ στην περιοχή «τους» απαιτώντας «να φύγουν, να πάνε αλλού». Θέλουν να διώξουν τις Αερολέσχες απ’ το Τατόι (και άλλα 20 αεροδρόμια) αδιαφορώντας αν αποτελούν φυτώρια χειριστών, μηχανικών ακόμα και αεροναυπηγών για την Πολιτική και Πολεμική Αεροπορία. Τα κόμπλεξ τους είναι τόσο βαθειά και οι συγκεκαλυμμένες οικονομικές τους βλέψεις τόσο μεγάλες ώστε δεν σέβονται ούτε τη μνήμη των νεκρών αεροπόρων χρησιμοποιώντας τους θανάτους τους σαν …επιχειρήματα για να αποδείξουν πόσο επικίνδυνες είναι οι πτήσεις αεροπλάνων πάνω απ’ τις καταπατημένες τους περιοχές. Αξίζει πραγματικά τον κόπο να πάρω μαζί τον εικονολήπτη ενός μεγκάλου καναλιού για να κινηματογραφήσει από ψηλά τις φαραωνικές «βίλες» των δυσκοίλιων φαρμακοτριφτών και των ανέραστων μεγαλοκοπέλων που δεν μπορούν να έλθουν σε οργασμό επειδή πάνω απ’ το αυθαίρετο τους πετάει ένα …ανεμοπλάνο! Και καλά να ήταν μόνο αυτά. Θα μπορούσαν να καταχωρηθούν στον κατάλογο με τις ιδιαιτερότητες ενός λαού που, η ιστορία, η γλώσσα, η Παιδεία, η οικονομία έχουν κολομπαριστεί από ένα πολιτικό και οικονομικό  σύστημα που ενδιαφέρεται μόνο για την αυτοσυντήρηση του. Το μεγαλύτερο κακό όμως, το έγκλημα είναι ότι, αυτό το κολομπαρισμένο σύστημα επιβάλει την θέληση του και σε ότι έχει απομείνει απ’ αυτό που, κάποτε, αποκαλούσαμε Ένοπλες Δυνάμεις.  Υποκύπτοντας στις πιέσεις των φαρμακτριφτών Διοικητές απαγορεύουν τις πτήσεις σε …στρατιωτικά αεροδρόμια για να μην ταράξουν την σιέστα του Ευθύμιου Φαρμακοτρίφτη και της Δέσποινας Φορμόλη. Άλλοι ξοδεύουν τη μισή μέρα απαντώντας στα τηλέφωνα των τοπικών νάνων που έχουν εγκατασταθεί γύρω απ’ τα αεροδρόμια δεκαετίες  μ ε τ ά την δημιουργία τους.  Οι «Συγκαμένοι Anonymous” είναι εκείνοι που μπλοκάρισαν την επέκταση του Ελληνικού στη θάλασσα παραδίδοντας έτσι την κοιλάδα των Μεσογείων στους εργολάβους και μεταφέροντας βίαια, άναρχα και χωρίς καμία υποδομή τον υδροκέφαλο των Αθηνών στην ανατολική πλευρά του Υμηττού. Οι ίδιοι μετέτρεψαν τοα αεροδρόμιο Μαραθώνα στο μεγαλύτερο εκτροφείο βατράχων της Ε.Ε, εμπόδισαν την εγκατάσταση των ραντάρ στον Κορφιάτη με αποτέλεσμα να σκοτωθούν πάνω από 100 αθώοι σε φρικτά αεροπορικά δυστυχήματα, έστειλαν στον τάφο επιχειρηματίες που προσπάθησαν να φτιάξουν σύγχρονες ξενοδοχειακές μονάδες, να φέρουν τα υδροπλάνα στην Ελλάδα, να αναπτύξουν τον σιδηρόδρομο, να εκμεταλλευτούν (με σεβασμό) τον ορυκτό και τον θαλάσσιο πλούτο, να, να, να

Όμως ο λαός δεν πρέπει να ανησυχεί. Το Εμίρι το Κατάρ ψώνισε μία καταραμένη νήσο στοπ Ιόνιο των Αζορών και, όπως μαθαίνω, δεν αποκλείεται να ψωνίσει και τολ Ελληνικό, και να το κάνει αεροδρόμιο. Το τελευταίο έχει βέβαια ένα κώλυμα (snag). Ο κόσμος θα λέει ότι, προσέφυγα στο ΣτΕ και ανάτρεψα την απόφαση Χατζηδάκη ενεργώντας σαν ενεργούμενο του εμίρι.  Όμως, ορκίζομαι πως μόνος μου το έκανα. Απόδειξη ότι δεν οδηγώ μερσεντέ ή καγιέ, δεν έχω 12 ακριβά ροπλόγια, βίλα στη Μύκονο και η γυναίκα μου δεν έχει τσάντα λουι βιτόν._Κ.Κ.

Υ.Γ Μετά από ώριμη σκέψη κατάληξα στο συμπέρασμα πως πάει κι’ άλλο. Ο Ερντογάν ο Μεγαλοπρεπής είναι ante portas. Το είδα στον Αντένα

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.

Αρέσει σε %d bloggers: