Οι γιορτές ως εθνικό καρκατσουλιό

Πρώτο θέμα, 30.12.12

Δεν ξέρω αν άνθρωποι που έχουν ζήσει παλιότερες εποχές είναι τυχεροί ή άτυχοι. Μάλλον τυχερούς τους κρίνω όταν σκέπτομαι αυτά που είδα και άκουσα την παραμονή των Χριστουγέννων. Κατέβηκα στη πλατεία Συντάγματος. Σταμάτησα στη Καραγεώργη (ήθελα ξηρούς καρπούς) κι’ έβγαλα το κράνος.  Τ’ αυτιά μου η φωνή του  Σινάτρα μου λέει: “have yourself a merry little Christmas…” Ο Νατ Κόουλ τραγουδάει το “Silent Night”, ο Μπινγκ Κρόσμπι το “White Christmas”. Στη στοά ακούω το “All I want is my two front teeth”. Που βρίσκομαι, ρωτάω τον αμερικανό μου εαυτό. Στο Village, στη Tribeca η στο Rodeo Drive; Ομιλώ την ελληνική ή κατοικώ εις την 51η πολιτεία των ΗΠΑ; Για να βεβαιωθώ έστριψα δεξιά. Αν είμαι στη Tribeca θα δω το κτίριο της Goldman Sachs. Αντ’ αυτού βλέπω τη σκαλωσιά της Wind, το “δέντρο” του Δημάρχουν Αθηναίων του οποίου, η «προχώ» αισθητική του ξεπερνάει την Μανταμ Σουσούδικη αισθητική των δέντρων του Δημήτρη -Η1Ν1- Αβραμόπουλου. Ίσως θυμάστε ότι, τα υπέρλαμπρα δέντρα του έπασχαν (όπως και ο Η1Ν1), από visions of grandeur. Τούτο όμως ήταν το κάτι άλλο. Κάτι ανάμεσα σε σκηνικό απ’ το Matrix, κλουβί για ψηφιακούς παπαγάλους, και σκαλωσιά για ξενοδοχείο της 7ετίας.  Ένα μεταμοντέρνο, μεταφορικό, μεταφυσικό, μεταλλικό κατασκεύασμα που απεικόνιζε την πολυεθνική, πολυπολιτισμική, πολυμορφική αισθητική των κοινωνιών του What’s Up, του Power  to You, και του Free to Go.

LoL 86 είπα σαν να μιλούσα στον Καμίνη. Είμαι διακοπές και δεν έχω Internet. What’s on your mind?  Έκανα μία προσπάθεια να συλλάβω το βαθύτερο νόημα της σιδηροκατασκευής. Κατάληξα στο συμπέρασμα ότι, αυτό που ήθελε να πει (ο ποιητής), είναι ότι, η ιουδαϊκή/χριστιανική θεώρηση της εορτής πρέπει να παραχωρήσει τη θέση της στην ψηφιακή όπου, ο Ιησούς αποτελείται από bytes, ο Μωάμεθ από λεπτόνια και ο Βούδας από μποζόνια. Έχοντας προσωπικά λάβει ενεργό μέλος στη δημιουργία της ψηφιακής εποχής δηλώνω ότι, η ιδέα οι θρησκείες να αντικατασταθούν από μια ψηφιακή  θεώρηση των πάντων μου αρέσει αλλά, λίγα μέτρα πιο κάτω τα μελομακάρονα, οι  κουραμπιέδες έκαναν το όνειρο μου να σκάσει στο πρόσωπό μου. Μετά ήταν και οι Άι Βασίληδες που, κανονικά, οι μισοί κατάγονται απ’ την Καισάρεια και οι άλλοι απ’ το Κουρβατουντούρι στη φιλανδική Λαπωνία. Να όμως που, στη περίπτωση της Πλατείας οι άγιοι ήταν απ’ τα Μπανγκλαντές, τη Λαχώρη και τα Τίρανα. Ούτε ένας απ’ το Πάπιγκο πράγμα περίεργο για ένα λαό με μακρά και ένδοξη ιστορία. Αφού πήρα μια ισχυρή δόση κακογουστιάς συνέχισα τη πορεία προς το κατάστημα ηλεκτρονικών που βρίσκεται στη καρδιά της πρωτεύουσας ενός κρατιδίου που κυβερνιέται από κουρδιστές μαριονέτες με αμερικανικά πτυχία και πλαδαρά δάχτυλα

Στις προθήκες οθόνες plasma, lcd, lsd παρουσιάζουν εκπομπές στις όποιες ξανθές (με μαύρες ρίζες) διαγωνίζονται για να ξεπεράσουν η μια τη άλλη σε ανοησία και ηλιθιότητα. Χαζοχαρούμενα αγοράκια λένε «άουτς» σε ακατοίκητες που σχολιάζουν η μια την άλλη και, όλες μαζί, την Ρούλα Αχλαδομηλιά. Μένω ακίνητος. Προσπαθώ να αποκλείσω θορύβους από αυτοκίνητα και δίκυκλα. Ν’ ακούσω μόνο τον ήχο της συλλογικής μας κατάντιας. Ακούω διαλόγους απ’ το σίριαλ «Σιλά», παρακολουθώ επεισόδιο με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή. Ομάδες Κρητικών, Θεσσαλών, Ναξιωτών, Ηπειρωτών και, γενικά, κάθε «φυλής» του κρατιδίου «λένε τα κάλαντα» σε πολιτειακές φιγούρες που είναι πεθαμένες  και δεν το ’χουν καταλάβει. Οι τοπικές τους ενδυμασίες είναι made in China αλλά, αυτό μικρή σημασία έχει για ένα υπερήφανο και ανεξάρτητο ελληνικό λαό που αποτελεί πιστό αντίγραφο των cartoon που εκλέγει. Όπου και να κοιτάξω η βρώμα και η κακογουστιά «βγάζει μάτι». Σωροί τα σκουπίδια επειδή απεργούν (πάλι) οι εργαζόμενοι στη τοπική αυτοδιοίκηση, copy-paste του κράτους-παγίδα Στα πεζοδρόμια κουρέλια και πλαστικά νόμιμων και παράνομων μεταναστών πουλάνε τσάντες «γκούτσι» και ζώνες «ντιορ». Το «μήνυμα» των Χριστουγέννων εκπέμπεται από εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, τράπεζες και αντιπροσωπείες αυτοκίνητων. Διαφημίζουν προϊόντα που φτιάχνονται στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιαπωνία, στη νότια Κορέα για στην Βουλγαρία. Ενενήντα χιλιάδες Έλληνες έκαναν, μέχρι στιγμής, χειμερινές διακοπές στο Μπάνσκο και στο Μπόροβετς. Μερικοί επισκέφθηκαν το εργοστάσιο που συναρμολογεί κινεζικά αυτοκίνητα που, σκοπεύουν να αγοράσουν όταν επιστρέψουν στην Ελλάδα με δάνεια που θα πάρουν απ’ την ΕΚΤ και το ΔΝΤ. Αυτό όμως δεν απασχολεί τους κ.κ. Σαμαρά, Βενιζέλο, Κουβέλη και Τσίπρα που είναι απασχολημένος με το βάθεμα και πλάτεμα της επανάστασης στη νότια Αμερική. Η ώρα πήγε πέντε και το mood αλλάζει. Στις οθόνες η Ελλάδα μαγειρεύει! Στο ένα κανάλι μία μίνι  Cruella Deville, στο άλλο ο Chef Trabakoula, στο τρίτο η Κα Φωφη που παθαίνει υστερία  όταν δεν «δένει» η κρέμα. Στη Βαρβάκειο ιδία εικόνα κάθε χρόνο. Συνταξιούχοι και θείες λένε ότι οι τιμές είναι καλύτερες από πέρυσι, η γαλοπούλα είναι ακριβή αλλά, το κοτόπουλο φθηνό. Πολιτικές καρικατούρες δηλώνουν ότι, η Ελλάδα θα ξεπεράσει τη κρίση, άλλες αναγγέλλουν ελέγχους στα ΜΜΕ. Ένα κανάλι δείχνει τον Πάπα, άλλο τον Αρχιεπίσκοπο και, όλα τον Τραμπάκουλα. Μια ψιλή πάχνη καλύπτει το μηδέν που πάφτει απαλά πάνω στη πόλη. Γυρίζω στη μηχανή. Βάζω κράνος και γάντια. Πατώ τη μίζα. Σημαδεύω την Εθνική. Μια βόλτα μέχρι τη Χαλκίδα καθαρίζει το μυαλό. Στο κάτω-κάτω η ζωή αρχίζει στα 200._Κ.Κ.