Τι μέρα!

Απ’ τις ωραιότερες αν και, λόγω της ευλογημένης βροχής, δεν πετούσαν ούτε οι γλάροι του ΧΥΤΑ Λιοσίων -που εκμεταλλεύονται δύο απ’ τα μεγαλύτερα και καλύτερα φυλαγμένα απ’ τη κοινή θέα κυκλώματα εκμετάλλευσης απορριμάτων στην Ευρώπη. Η βροχή που έπεφτε για 48 ώρες έδωσε ζωή στο σώμα και στο νου. Πήρα λοιπόν το Meriva (γιατρέ… Μου αρέσει ένα Opel. Είμαι καλά;), το οποίο ανταποκρίθηκε στον κατακλυσμό και επισκέφθηκα ένα φίλο απ’ το ιστολόγιο το όνομα του οποίου θα παραμείνει άγνωστο για λόγους που θα καταλάβετε όταν, με το καλό, συγκεντρώσω όλο το υλικό που χρειάζομαι για να παρουσιάσω τις μαφίες της ανακύκλωσης και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν για να εξαγοράσουν άρχοντες της αποκαλούμενης «τοπικής αυτοδιοίκησης». Έλεγα: παρακαλώ «θεέ» μου να βρέχει 360 μέρες το χρόνο αλλά, τι άλλο να πει ένας Ιχθύς; Πήγα βόρεια. Πέρασα την ευλογημένη (για μένα) περιοχή της Μαλακάσας. Ευλογημένη διότι μπορεί, στο Καπανδρίτι και στον Αυλώνα να έχει λιακάδα και στη Μαλακάσα τα σύννεφα να είναι στην Εθνική Οδό και να «χαλάει ο θεός τον κόσμο». Περίεργο φαινόμενο που ποτέ δεν βρήκα την ευκαιρία να συζητήσω  με κάποιον (σοβαρό) μετεωρολόγο. Ίσως στην άλλη ζωή. 

Το σπίτι στους πρόποδες βουνού, το τζάκι να καίει, η βροχή «κουρτίνα», είχε και σπιτική ρακή, ήπια τρία σφηνάκια εγώ που δεν ακουμπάω το αλκοόλ για λόγους που ποτέ δεν κατανόησα. Θέλω να πω πως, αν πιω ένα ποτήρι μπύρα …μεθάω ενώ, με ένα ουίσκι παραπατώ. Τέλος πάντων…

Πάμε παρακάτω…

Αρκετοί σχολιάσατε το κείμενο με τον τίτλο «κλισέ». Τι να πω; Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια; Το ξέρω ότι είσαστε κοντά. Δεκαετίες τώρα. Όμως, αυτά που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια ούτε ο χειρότερος σας εχθρός να μη τα υποστεί. Θα πω μόνο πως μόλις «τελείωσαν» οι αγωγές και οι κλήσεις για την Άλφα Πρες ξεκίνησαν εκείνες των εκδόσεων Λυμπέρη που είχαν (λέω «είχαν» επειδή η εταιρία που κατέχει το 33,33% των μετοχών των Τ.Ε …πτώχευσε και οι Τ.Ε έχουν δυσκολία να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και τους εργαζόμενους οι οποίοι εργαζόμενοι (μόνο στους 4Τ!) έκαναν απεργία και οι παλιοί μου συνάδελφοι με ρωτoούσαν γιατί δεν τους …πληρώνω και, μέσα σε όλα τα merd προστέθηκε ακόμα ένα για το οποίο ουδεμία ευθύνη φέρω, το αντίθετο θα έλεγα μια και, από το 2006 είχα προβλέψει τη κρίση αλλά, η πλειοψηφία δεν μου έδινε σημασία επειδή…

Ντρέπομαι ακόμα και που αναφέρομαι σ’ αυτή την υπόθεση η οποία είναι τόσο μπερδεμένη και lose-lose που, μόνο με (κακό) χιούμορ μπορώ να περιγράψω. Ίσως το «εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα» να την περιγράφει -μέχρι ένα βαθμό γιατί, πως μπορώ να εξηγήσω ότι, το όνομα μου είναι σε περιοδικά και δραστηριότητες που δεν είμαι σε θέση να ελέγξω. Ποίο όμως είναι το μέλλον (μου); «Διακρίνω» κάποιες πιθανότητες (συγγραφέας, βενζινάς, ταξιτζής, μαθητευόμενος γεωργός, σαμάνος) αλλά τίποτα δεν είναι σίγουρο…

Αυτά λοιπόν για σήμερα. Δευτέρα αύριο, εργάσιμη μέρα. Ελπίζω να βρέχει

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

8 σκέψεις σχετικά με το “Τι μέρα!

  1. Μ’ αρεσουν ολα τα επαγγελματα που εξεταζεις.

    Υπαρχουν 2 ενδιαφερουσες καλλιεργειες για τις οποιες θα ηθελα να συνεργαστω με εναν μαθητευομενο (σαν και μενα) γεωργο, και ΠΕΘΑΙΝΩ απο επιθυμια να ειναι ο ΚΚ

    Υπαρχει ενας συγγραφεας που εκτιμω απεριοριστα. Τοσο απεριοριστα που δεν εχω αγανακτησει τοσα χρονια να περιμενω υπομονετικα ποτε θα φιλοτιμηθει να τελειωσει 2 βιβλια του.

    Υπαρχει ενας ταξιτζης που ειναι ετοιμος να προσαγει (εστω και βιαιως) τον μοναχικο Μαντη στην επομενη συναντηση στο FTZ.

    Οσο για το «σαμανος» τι να πω? Δεν ξερω τι ακριβως ειναι αλλα ακουγεται ποιητικο: «Σαμανος, προσφερει συνεργασια σε μοναχικο Μαντη»

    Μου αρέσει!

  2. Καλημέρα.
    Λένε πως η Μαλακάσα είναι υψομετρικά 100μ, απο τη κορυφή της Πάρνηθας, γι’αυτό και
    » χαλάει ο θεός τον κόσμο » , αλλά ίσως και να είναι ένας αστικός μύθος.

    Μου αρέσει!

  3. Καλημέρα Κώστα,
    πάντα έτσι να σε διαβάζουμε, το επόμενο video-clip με τις καλύτερες ευχές για το νέο έτος….

    Μου αρέσει!

  4. Καλησπέρα Δάσκαλε .
    Σαμάνος δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι για να γίνεις , είσαι ήδη!! Και για του λόγου το αληθές , παραθέτω τί βρήκα στο λήμμα ‘Σαμάνος’:«ο Σαμάνος πιστεύεται γενικά ότι θεραπεύει και εκτελεί θαύματα τύπου φακίρ, όπως όλοι οι μάγοι […] Πέραν αυτού όμως, είναι ψυχοπομπός, επίσης ιερέας, μυστικιστής και ποιητής».
    Επίσης να συμπληρώσω ότι βρήκα και βίντεο με Σαμάνο να αιωρείται , αλλά αυτό είναι πανεύκολο για τον άρχοντα των αιθέρων!!
    Όσον αφορά τη Μαλακάσα , υπάρχουν μεγάλες ποσότητες υπογείων υδάτων , οι οποίες αλληλεπιδρούν με το φεγγάρι , και δημιουργούν ένα ιδιαίτερο μαγνητικό πεδίο στην περιοχή , που ευθύνεται για τις ιδιαίτερες συνθήκες .
    Κατά τα λοιπά να ευχηθώ Καλή Χρονιά σε όλους , και ιδιαίτερα σε σένα Δάσκαλε καλά κουράγια .

    Μου αρέσει!

      1. Fortino Samano – 2008

        Στίχοι:
        Θανάσης Παπακωνσταντίνου
        Μουσική:
        Θανάσης Παπακωνσταντίνου
        1. Διονύσης Σαββόπουλος

        Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
        «Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα `ρθει
        να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
        Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες
        ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή…»

        Ο στρατιώτης με τ’ όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
        «Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ότι έχει ζήσει
        είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχιό.
        Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα
        ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ…»

        Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
        «Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν
        ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ’ αυτά
        θα φωνάξει «Λιμπερτά!» κι όπως θα κοιτάει τις κάνες
        θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά…»

        Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.

Αρέσει σε %d bloggers: