Η χώρα καταρρέει. Ο Γιουνκέρ έρχεται σήμερα για να στηρίξει (ή αποσταθεροποιήσει;) την κυβέρνηση και, το δικό μου σχόλιο είναι ότι, τη νύχτα «έφυγε» η Tatoo. Ποια ήταν; Μία μικρή Βέλγα λυκοσκυλίνα που την αγαπούσα πολύ.
Μου την είχε χαρίσει αναγνώστης από το Πόρτο Χέλι και την είχα φέρει στην Αθήνα στο δεξί κάθισμα ενός …ελικοπτέρου όταν, το 2004, μάθαινα να πετάω . Καθόταν ήσυχη και την φανταζόμουν σαν co-pilot στο ταξίδι της ζωής μου. Όσοι από σας αγαπάτε τα ζώα (και πρέπει να είστε πολλοί) καταλαβαίνετε τι εννοώ
Ζητάω συγγνώμη για το συναισθηματικό post αλλά, κανείς δεν είναι τέλειος
σημείωση για (ελαφρό) χαμόγελο: αν, η θεωρία για την ψηφιακή υπόσταση των πάντων είναι αληθινή υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να ξανασυναντήσω την Tatoo, τα 60 άλλα ζωάκια που έζησαν κοντά μας και, βέβαια, τους φίλους που έφυγαν και τα δικά τους ζωάκια!
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Σχετικά
Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas
Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter)
Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια.
Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο.
Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal.
Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα.
Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο.
Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία".
Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο.
Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού».
Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της.
Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί".
Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…
Δείτε περισσότερα άρθρα
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑΣ 
Για την απώλεια τής Τατοο, διάβασε κι αυτό…
http://www.antinews.gr/2012/08/17/175126/
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλημέρα Κ.Κ. !Πόσο σας καταλαβαίνω…Πριν λίγο καιρό «κοίμησα» τον Ροδεσιανό σκύλο μου μετά από 16 χρόνια φιλίας και αφοσίωσης..Ακόμα βλέπω στον ύπνο μου το βλέμμα του την στιγμή που ο γιατρός κλαίγοντας κι αυτός του έκανε την ένεση..Δεν το περίμενα πως η στεναχώρια μου θα ήταν τόσο μεγάλη,νόμιζα πως θα το διαχειριζόμουνα εύκολα,αλλά τελικά ακόμα μαθαίνω..(πάνω που νόμιζα πως τα είχα μάθει σχεδόν όλα!)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πάλι καλά που υπάρχουν και τα ζώα για ν’ αγαπάμε και κάτι!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
http://cell.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=29209&blid=304
Η σχέση είναι …αμφίδρομη, αγαπητέ Κ.Κ
Να είστε καλά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τη ξέρω την είδηση… Έχω και τύψεις γιατί η Tatoo έφυγε μόνη της τη νύχτα στη Φιλοζωϊκή στο Κορωπί που την μετέφερα… Όπως είπα. Κάποια στιγμή θα συναντηθούμε…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
R.I.P. Tatoo…
ΦαδερΓιονταΚαβ, ενδιαφερουσα αυτη η προοπτικη περι συναντησης-επανενωσης στο…meta-matrix, αλλα θα πρεπει να εχουμε και καποιο καλο κονέ με τον…Τεχνικο Συστηματων, ωστε να συναντουμε μονο αυτους που θελουμε!… 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κρίμα τι άλλο μπορώ να πω, καταλαβαίνω την συναισθηματική φόρτιση…. Τι να πω, σκέψου κάτι θετικό ώστε να μετριάσεις την στεναχώρια σου….
Δυστυχώς όλα έχουν ένα τέλος κάποια στιγμή, Μέρα που περνά δεν ξαναγυρνά, για αυτό δεν αξίζει να αναλώνουμε τον πεπερασμένο χρόνο μας για άτομα η πράγματα που δεν αξίζουν, κοιτάμε μπροστά και ευτυχούμε όσο μπορούμε, η ζωή είναι πολύ μικρή….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όχι Δάσκαλε, δεν πρέπει να ζητάς συγνώμη γιά τον συναισθηματισμό σου. Τέτοιοι είμαστε κι εμείς..!
Συμπάσχουμε στον πόνο του συνανθρώπου, πόσο μάλλον του Δασκάλου..
Κάποιοι άλλοι δεν έχουν ίχνος αισθήματος σ’ αυτή τη χώρα..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ολοι μας θα συναντηθούμε κάπου, κάποτε, ούτως η άλλως θα έχουμε αφήσει κάποιες εκκρεμότητες να τακτοποιήσουμε. Κανένας,ποτέ δεν πρόλαβε τίποτα. Μίσες τις κάναμε τις δουλειές μας.Καλή δύναμη αγαπητέ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η γνώμη μου είναι πως δεν υπάρχει «κάποτε» αλλά «τώρα». Για να «συναντηθούμε» με οποιονδήποτε δεν έχουμε παρά να κλείσουμε τα …μάτια!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Εχετε δίκιο. Παλιότερα το κατόρθωνα, τώρα δεν μπορώ χωρίς να γνωρίζω τι ακριβώς φταίει. Σας αφιερώνω πάντως το στιχάκι του Σωκράτη Μάλαμα:
Τίποτα δε χάθηκε
ποτέ από κανέναν
ούτε ένα αστέρι
δε ξεστράτισε ποτέ.
Κανένας δεν υπέφερε
για πάντα στα χαμένα
κανείς δεν πέθανε ποτέ
ωραίε μου εαυτέ.
Κι αν είναι λόγια δύσκολα
είναι τ’ αγαπημένα
κι αν τα πιστεύεις γεια χαρά
και φεύγω ήσυχα.
Τίποτα δεν πέρασε
ούτε και θα γυρίσει
όλα συμβαίνουν τώρα
όλα σε μια στιγμή.
Παράφορη εποχή
κι η μέρα όμορφη
η μέρα δύσκολη
μια πρόκληση ζωής
αθάνατοι θνητοί.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Dear Mr. Kavathas,
My deep condolences, truly! During this bad times and as the years go by, so fast, our true, devoted loving friends (maybe the only true ones), our animals are a single source of comfort and hope.
As the friend and house mate, for seven years now, of a male Belgian Malinois, Robbie, I share your loss.
Tatoo will come running to meet you, as you taxi to the ramp, at that grassy airfield someday..where we all hope to get, someday.
Semper Fi, Nikos Himaras
Μου αρέσει!Μου αρέσει!