Αγγελιόσημο; Αν οι παραθυράτοι αντέχουν, ας το καταργήσουν!

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη (από  το sibila)

Εκεί που μας χρωστάγανε μας παίρνουν και το βόδι. Η παροιμία ταιριάζει γάντι στο ξεσπάθωμα του κ. Βενιζέλου κατά της διοίκησης του Ταμείου των δημοσιογράφων, που αντέδρασε στη συμμετοχή του στο «κούρεμα» των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου τα οποία έχει στην κατοχή του (382 εκ ευρώ, ανάθεμα το PSI)!
Και τι δεν είπε ο άνθρωπος. Μίλησε για πολιτικά κίνητρα, υποσχέθηκε τα γνωστά περί μεταφοράς δημόσιας περιουσίας για να…

 καλυφθούν οι «όποιες απώλειες» – μπορεί να μας πει τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία για να ασκήσει την περίφημη «ασφαλιστική πολιτική» του; – κατήγγειλε υπονόμευση της διαδικασίας της χώρας για συνδικαλιστικούς και κομματικούς λόγους και διερωτήθηκε για ποιο λόγο να δέχονται την απομείωση τα ασφαλιστικά Ταμεία της Σουηδίας ή της Αυστρίας και όχι τα ελληνικά.
Διερωτήθηκε επίσης – και εδώ είναι το καταπληκτικό – «πώς είναι δυνατόν να παίρνεις αγγελιόσημο και να υπονομεύεις τη διαδικασία»!
Περιττό να διερωτάται, ο κ. Βενιζέλος. Όφειλε να γνωρίζει μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι των δηλώσεων και των συνεντεύξεων, παραθυράτων και μη, δια των οποίων εξασφαλίζει την προσωπική του προβολή, ότι το περίφημο αγγελιόσημο (ποσοστό 20% επί των διαφημίσεων που πηγαίνει – όταν πηγαίνει – στα ταμεία των εργαζομένων στον Τύπο), δεν είναι δώρο προς τους δημοσιογράφους, αλλά προς τους εργοδότες τους!
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Όποτε ανακύπτει θέμα ασφαλιστικού. Η συζήτηση εκφυλίζεται σε μια αντιπαράθεση πολιτικών και δημοσιογράφων.
Και αμέσως ξεκινά η συζήτηση (μετά μπόλικης παραπληροφορήσεως) περί αγγελιοσήμου.
Κάθε φορά οι καταγγέλλοντες – τώρα ο κ. Βενιζέλος – αποκρύπτουν σκόπιμα και συστηματικά ότι οι εργοδότες των δημοσιογράφων είναι οι μόνοι εργοδότες επί του πλανήτου που δεν καταβάλλουν εργοδοτική εισφορά!
Πρόκειται δηλαδή για δώρο των πολιτικών στη διαπλοκή, ώστε να εξασφαλίζουν την εύνοια των βαρόνων του Τύπου και να τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης, προκειμένου να προβάλλονται, να εκλέγονται και να επανεκλέγονται και, στο τέλος, να οδηγούν ολόκληρη τη χώρα στη χρεοκοπία.
Φαντάζονται οι τηλεθεατές πως όταν βλέπουν συνεχώς στους δέκτες τους συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, αυτό συμβαίνει επειδή αυτά τα πρόσωπα επιλέγονται… αξιοκρατικά;
Επειδή έχουν κάτι χρήσιμο να πουν ή έχουν πράξει κάτι το χρήσιμο ή είναι χρήσιμοι στην κοινωνία;
Αν φαντάζονται κάτι τέτοιο, ας το ξεχάσουν. Πίσω από κάθε τέτοια προβολή κρύβεται κάποια χάρη, κάποια εξυπηρέτηση, κάποια υπόσχεση, κάποιο σβησμένο πρόστιμο, κάποιο δάνειο, κάποια ειδική μεταχείριση σε φορολογικά ή θέματα ασφαλιστικών εισφορών.
Τα σάλια τους τρέχουν κάθε φορά που έρχονται σε επαφή με τους ευνοουμένους τους, προκειμένου να μην βγει απαγορευτικό στην προβολή τους.
Αν του βαστάει του κ. Βενιζέλου, λοιπόν, ας επιβάλει τώρα εργοδοτική εισφορά και ας καταργήσει το αγγελιόσημο – ειδικά τώρα που διεκδικεί την ηγεσία του κόμματός του.
Ας βάλει τους ιδιοκτήτες των μέσων ενημέρωσης να πληρώσουν εισφορές και ας μην διερωτάται γιατί τα ασφαλιστικά ταμεία στη Σουηδία και στην Αυστρία δέχονται το κούρεμα.
Διότι εκεί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ εργοδότες που ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ εργοδοτικές εισφορές!
Είναι γνωστό πως αν καταργείτο το αγγελιόσημο χωρίς αυτό να αντικατασταθεί από άλλον πόρο, τα Ταμεία των εργαζομένων στον Τύπο (διότι ούτε για το υπόλοιπο προσωπικό των μέσων ενημέρωσης καταβάλλονται εργοδοτικές εισφορές) θα κατέρρεαν σε μια μέρα.
Επίσης, αν ο κ. Βενιζέλος το αντέχει, ας καταργήσει τις κρατήσεις υπέρ ΙΚΑ που ανέκαθεν γίνονται στους μισθούς των δημοσιογράφων υπό την μορφή σκέτου χαρατσιού – καθώς οι δημοσιογράφοι δεν πρόκειται ούτε να λάβουν σύνταξη από το ΙΚΑ, ούτε και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αφού έχουν δικό τους Ταμείο, τον ΕΔΟΕΑΠ, γι’ αυτόν τον σκοπό και για το οποίο πληρώνουν υψηλές κρατήσεις.
Σημειώστε πως τα μέλη του Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ εκλέγονται (και ελέγχονται κάθε δύο χρόνια μέσω εκλογικής διαδικασίας) από τους εργαζόμενους στον Τύπο και το Ταμείο εξαιρείται από τις κινητοποιήσεις των φαρμακοποιών, διότι πληρώνει τις υποχρεώσεις του.
Σημειώστε επίσης ότι με την οικονομική κρίση, αυτή τη στιγμή στην ΕΣΗΕΑ ο κατάλογος των ανέργων είναι μακρύτερος από τον κατάλογο των εργαζομένων.
Και πως πολλοί δημοσιογράφοι που έχασαν τη δουλειά τους, δεν μπόρεσαν να ξαναδουλέψουν επί χρόνια και οι περισσότεροι έσπευσαν να συνταξιοδοτηθούν, έστω και με μειωμένη σύνταξη, για να επιβιώσουν.
Πώς θα πληρωθούν τα επιδόματα απορίας, αν σταματήσει να λειτουργεί το Ταμείο Αλληλεγγύης της ΕΣΗΕΑ;
Πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις αν καταρρεύσει το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ;
Πώς θα πληρωθούν οι επικουρικές συντάξεις αν καταρρεύσει ο ΕΔΟΕΑΠ;
Από τα χρήματα που οι πολιτικοί φρόντισαν να απαλλάξουν τους ιδιοκτήτες;
Από τον… τοίχο θα κοπούν τα χρήματα;
Τα μόνα Ταμεία που ουδέποτε επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό είναι τα δημοσιογραφικά.
Όσο για το αγγελιόσημο, δεν πρόκειται για κοινωνικό πόρο, αλλά – όπως τα κάματε, κ. Βενιζέλε και λοιποί φωστήρες – για πόρο επιβίωσης των Ταμείων του Τύπου.
Επί του προκειμένου υπάρχει και απόφαση Βρυξελλών, όπου έφριξαν οι άνθρωποι όταν τους εκτέθηκε η κατάσταση στην Ελλάδα, συνειδητοποίησαν (οι ξένοι) πως κανένα Ταμείο δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς κανέναν πόρο και επέτρεψαν τη συνέχιση παρακράτησης του αγγελιόσημου.
Εμπρός, λοιπόν, αν σας βαστάει. Σταματήστε να σπέρνετε ψεύδη και συκοφαντίες και προχωρήστε σ’ αυτό που κάνουν στην Σουηδία και την Αυστρία – χώρες τις οποίες επικαλεστήκατε.
Να δούμε αν θα ξαναδείτε τις αφεντομουτσουνάρες σας στις εφημερίδες και στα κανάλια, χάριν των οποίων συντηρείτε την ύπαρξή σας στον δημόσιο βίο, με μοναδικό αποτέλεσμα να χρεοκοπήσετε τη χώρα.
Αν και πιστεύω ότι αυτό πρέπει να συμβεί ούτως ή άλλως με εντολή της ΕΣΗΕΑ.
Ξέρετε, στον υπόλοιπο κόσμο, όταν ένας πολιτικός περιφρονεί την ανεξαρτησία του Τύπου – διότι περί αυτού πρόκειται, αφού ο δημοσιογράφος από το Καταστατικό της ΕΣΗΕΑ δεν επιτρέπεται να γίνει δημόσιος υπάλληλος, απολύεται ανά πάσα στιγμή και από τα δημόσια μέσα και δεν έχει άλλο αποκούμπι από το σωματείο και τα Ταμεία του – οι δημοσιογραφικές ενώσεις δίνουν εντολή να μεταδίδονται οι ειδήσεις για τη δραστηριότητα του συγκεκριμένου πολιτικού – υβριστή, χωρίς όμως να αναφέρεται το όνομά του.
Ιδού η Ρόδος (είδατε τι έγινε εκεί!), ιδού και το πήδημα! Το πήδημα της 18ης Μαρτίου, εννοώ…