Στην κόψη του ξυραφιού

της Ελίνας Γαληνού, από το «Ινφογνώμων»

Η συνταγή τρομοκράτησης προς τους Ελληνες, έχοντας αποδειχτεί ήδη αρκετά αποτελεσματική, συνεχίζεται. Η γερμανίδα Καγκελάριος εμφανίζεται πρόθυμη να βοηθήσει, πλήν όμως η τρόικα, προειδοποιεί. «Αν δεν συμμορφωθείτε προς τις εντολές μας, δεν θα πάρετε άλλη δόση..» Πάλι το σήριαλ με τις δόσεις στο προσκήνιο και τον ελληνικό λαουτζίκο να τρέμει από τον φόβο του, μη και του κόψουν τα υπόλοιπα από μισθούς και συντάξεις. Και προ αυτής της άθλιας παρωδίας που αποκαλείται «πρόγραμμα οικονομικής ανάταξης», οι αλληλοσπαραγμοί εντός των κόλπων της κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» λόγω φιλαρχίας, συμπληρώνουν την κωμωδία.

 

Η ελληνική περίπτωση όμως, μάλλον με τραγωδία προσομοιάζει. Μια ακόμα τραγωδία στην δραματική της Ιστορία, που ξαναθυμίζει τα ίδια λάθη και πάθη, εγχώρια και αλλότρια. Ας μη μακρυγορούμε όμως, γιατί ο κατάλογος είναι μακρύς ενώ ο χρόνος, ελάχιστος και η χώρα, στην κόψη του ξυραφιού. Μέσα σε δύο χρόνια, η κάθοδος της Ελλάδας στην Κόλαση, πραγματοποιήθηκε με απίστευτη ταχύτητα. Τώρα, εν όψει των «κρισίμων διαπραγματεύσεων», θα παιχτούν τα ζάρια της τύχης μας μια κι΄έξω. Ο,τι συμφωνηθεί, υπογραφεί και χαθεί, θα καθορίζει το μέλλον μας επί μακρώ. Διότι μετά την αποπεράτωση των υπογραφών, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται!

Περιμένοντας την τρόικα, οι διάφορες κοινωνικές ομάδες βρίσκονται επί ποδός επιχειρώντας να μειώσει η καθεμιά τους, κάποια από τα επερχόμενα βάρη των μελών της. Δικαιολογημένη η στάση τους, αλλά…Αν όλοι βλέπαμε την κατάσταση το ίδιο σφαιρικά, σε βάθος και όχι με κοντόφθαλμες προσεγγίσεις, σίγουρα οι άλλοι θα μας αξιολογούσαν διαφορετικά. Αν είχαν να κάνουν με έναν λαό που θα ενωνόταν προκειμένου να περισώσει-όχι τα μικροσυμφέροντα των ομάδων, αλλά τα ουσιαστικά της ύπαρξής του, μπορεί να μας υπολόγιζαν περισσότερο. Βεβαίως, γνωρίζουν ότι πολλοί Ελληνες δεν καταπίνουν πλέον αμάσητες ούτε τις ειδήσεις των ΜΜΕ, ούτε τις φημολογίες και τα τρομοκρατικά σενάρια που διαδίδονται «για να καθίσουμε φρόνιμα». Κάτι τέτοιοι, δεν πτοούνται από τις παιδαριώδεις φοβέρες «ότι θα πεινάσουμε». Ξέρουν πολλά και… για πολλούς, οι οποίοι έχουν ήδη χάσει τον ύπνο τους κι΄ας καταπίνουν τα ηρεμιστικά με τις χούφτες! Ομως στο τιμόνι της εξουσίας, βρίσκονται άλλοι και όχι αυτοί.

Αυτήν τη στιγμή, η Ελλάδα, ένα από τα παλιότερα μέλη της ΕΕ, η χώρα με την εξέχουσας σημασίας γεωπολιτική θέση και με τον σημαντικό ορυκτό πλούτο, βάλλεται πανταχόθεν. Αρπακτικές διαθέσεις γειτόνων, γεωπολιτικά συμφέροντα, ενεργειακές στρατηγικές του διεθνούς παράγοντα, σκοτεινά γκρούπ κερδοσκόπων, χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν την χρηματοπιστωτική κρίση, σαν αφορμή αυτού του επαίσχυντου βιασμού. Και η χώρα μας, η οποία πάντα έδινε το καλό παράδειγμα αλληλεγγύης, συμπαράστασης και φιλίας προς κάθε κατεύθυνση και συχνά αφειδώς, βρέθηκε επί ξηρού ακμής. Ναί, αυτή τη στιγμή της δοκιμασίας, είμαστε ουσιαστικά μόνοι, παρ΄όλες τις φιλίες, τις συμμαχίες και συνεργασίες που θεωρούσαμε υπολογίσιμες. Ισως επιφανειακά, αυτό να μην ισχύει, αλλά εις βάθος, είναι η πικρή αλήθεια. Μας ήθελαν πάντα και μας θέλουν όλοι με το κεφάλι σκυμμένο, σταθμίζοντας σκληρά, πρώτα τα δικά τους οφέλη.

Αν και δεν είναι πρακτικά ωφέλιμη η παράδοση του νού σε οράματα, ιδίως τέτοιες στιγμές, ένα όραμα έχει κυριέχει το μυαλό μερικών ανθρώπων. Το ακούω και μ΄αρέσει, γιατί το νιώθω να ξυπνάει δυνάμεις κοιμισμένες. Φανταστείτε να άλλαζαν τα δεδομένα και οι συσχετισμοί, ξαφνικά και απότομα. Να βγαίναμε από το σκοτάδι στο φώς, λόγω κάποιας απρόβλεπτης εξέλιξης, είτε σχετικής με το κούρεμα του χρέους, είτε για τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων μας, ή …την χρησιμότητα της γεωπολιτικής μας θέσης. Τότε, η Ελλάδα θα βρισκόταν ξανά στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, δεχόμενη αντί για προσβολές και ύβρεις, καταιγισμούς ευσήμων και φιλοφρονήσεων. Και η Νέμεσις θα ζητούσε την ικανοποίησή της, για όλους όσους μας πλήγωσαν. Απέναντί της, η Αρετή της φυλής μας, θα παρακαλούσε δακρυσμένη να δείξουμε έλεος στους δημίους μας, για να μην τρωθεί το ανθρωπιστικό πρόσωπό μας…

Ο ελληνικός λαός όμως, έχοντας πάρει ένα από τα σκληρότερα μαθήματα της Νεώτερης Ιστορίας του, θα πρέπει να αλλάξει στάση και μυαλά για όλους και για όλα, μια για πάντα. Διαφορετικά, θα προκαλέσει πάλι τη μοίρα του.

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

3 σκέψεις σχετικά με το “Στην κόψη του ξυραφιού

  1. …………κι εζησαν αυτοι καλα και ‘μεις καλυτερα………..
    Το…προσθετω εγω γιατι της αρθρογραφου της διεφυγε!…

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.