Από το visaltis. Το είδα στον «Ινφογνώμων»
–
Γράφει η Αρτάνη
-Τελικά δικαιώνεται απόλυτα ο αείμνηστος Νίκος Τσιφόρος ο διαχρονικός, καί στην εποχή μας. Με μία βασική διαφορά. Εκείνος καταπιάστηκε με «τα παιδιά της πιάτσας», εκείνα «τα παλιόπαιδα τα ατίθασα»…καί άλλα παιδιά! Οι Ήρωές του, οι άνθρωποι καί τα κουτσαβάκια του καιρού του, άνθρωποι της αξιοπρεπούς φτώχιας, καί της ψείρας, άνθρωποι πανούργοι, κατεργάρηδες, καταφερτζήδες για να χορτάσουν την πείνα τους, καί τελικά…»της στενής», καί όχι όπως οι σημερινοί μολυσμένοι, της ρεμούλας, της μίζας, των βατοπεδίων, των οφ-σόρς, των ερμαφρόδιτων, των χορηγιών – άκου χορηγία η αρπαχτή!!!, του ώχ!!! αδερφέ, του τυχοδιωκτισμού, τού δεν βαριέσαι καί της φυγοδικίας, τού επιδόματος παιδοφιλίας, μαζοχισμού, διαστροφής, κλεπτομανίας, φετιχισμού, τού άνομου και τού ανήθικου.
Η γλώσσα του, για τον ασύγκριτο Νίκο Τσιφόρο πάντα, η γνωστή των συναφιών, διαμάντια κατεργασμένα η κάθε του λέξη. Απόλυτο νόημα, γλαφυρότητα, κυριολεξία, παραστατικότητα, άρωμα δροσιάς καί ευφροσύνης. Απόλαυση σκέτη! Ο γλωσσικός καθρέφτης τού τότε, παντοτινού αειθαλούς, Νεοέλληνα.
Ενώ τού σημερινού καταναλωτή ναιμεναλλαέλληνα;!. Καμαρώστε ή μάλλον απολαύστε παρακάτω μερικά σταχυολογημένα αργκολαικομαγκίζοντα «μαργαριτάρια», παραδείγματα της σημερινής οχλοποιημένης πλέριας
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Σχετικά
Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas
Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter)
Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια.
Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο.
Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal.
Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα.
Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο.
Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία".
Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο.
Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού».
Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της.
Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί".
Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…
Δείτε περισσότερα άρθρα
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑΣ 
θολοκουλτουριαρίστικης χοάνης, καί βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Βέβαια δεν αφορούν οι «αδάμαντες» τούτοι μόνον την καθημερινή μας συναναστροφή – επικοινωνία, πού ο πλούτος των Ελληνίδων λέξεών μας περιορίστηκε με πλούσια ένδεια μεταξύ σκελών καί γάστρας, αλλά καί τόν έντυπο τύπο, τόν ραδιοφωνικό, τόν τηλεοπτικό, τόν επιστημονικοφανή, τών ντεμέκ καί τών εμπορικών συντεχνιών ακόμη!
Μια πρόχειρη ματιά στις επιγραφές των πάσης φύσεως καταστημάτων, προκαλεί εμετό διαρκείας. Εμ!!! εκέινα τά γκαντζουφικά γκρίκλις τών αφισών, τών περιοδικών!!! μόνο αηδία αποπνέουν καί σαπρία!!! Ένα απίστευτο λεξιλόγιο καί ασύλληπτης ρυπαρότητας μόλυσμα, ένα φρικιαστικό πολυπολιτισμικό λεκτικό χαρμάνι. Παντού στην καθημερινότητά μας κυριαρχεί ό εκχυδαϊσμός της γλώσσας η αργκό τής φυλής τού ζουρλομανδύα, τού υποκόσμου, τών χουλιγκάνων, τών γηπέδων καί η κακοποίησή της ξεπέρασε φαίνεται κάθε όριο αντοχής καί ανοχής.
Μήπως καί αποδοχής; Αφήστε πού καταργήθηκαν οι πτώσεις, οι χρόνοι, τα άρθρα, οι εμπρόθετοι προσδιορισμοί, το νόημα το περιεχόμενο, η κυριολεξία καί η γλώσσα μας κατάντησε, από γονιμοποιός καί τροφοδότης ΟΛΩΝ των γλωσσών, φτωχός συγγενής καί επαίτης του πεζοδρομίου. Λοιπόν, έχουμε καί λέμε, καί μιλήστε βατραχόμυαλα – γιά λίγο – σάν άνθρωποι…πάμε πλατεία:
πήρα φάξ = το κατάλαβα, βισματώθηκα = έχω πολύ δουλειά, η γκόα = η ρέιβ γκόμενα, στην πίπα σου ρε = βούλωστο ρε μακάκα, έφαγα φλάς = μού ήρθε ξαφνικά, κουκουρίκου= δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε, στην ψύχρα = στα ίσια ή καί κατάμουτρα, τσάγια τσίου = άντε για, δεν το συζητώ = κι όμως μόνο αυτό κάνω συζητώ καί φλυαρώ ακατάσχετα, φιδέμπορας = ο ψεύτης καί απατεώνας, γκλίτς-μαν = το βλαχαδερό, την σούταρα = την έδιωξα, άμπζολουτ = η θεογκόμενα, ξινιάρα= η άσχημη γκόμενα, ξέρει γαλλικά καί πιάνο = ο αισχρολόγος, μη μου ξηγιέσαι ντεκλαρέ = μη μου κάνεις τον μάγκα, μην καρφώνεσαι = μην προδίδεσαι, κάνει τον σιμήτη = κάνει τον κινέζο, ρούχλας = ο τεμπέλης, κουραδοκόφτης = το στρίγκ βρακί, γαύρος = ο κ-οπαδός του ολυμπιακού, βάζελος = ο κ-οπαδός του παναθηναϊκού, χανούμισσα = ο κ-οπαδός της Άεκ, τα πήρα στην κράνα = νευρίασα, ξελαμπικάρω = ξεδίνω ή χαλαρώνω, έφαγα αγγούρι ή παλούκι = είχα πολύ δουλειά, έχω δόντι = έχω μέσον, φατσοκόφτης = ο πορτιέρης των κλάμπ’ς, τα βρήκα μπαστούνια= δυσκολεύτηκα, ξεκόλλα = σύνελθε, ο πλατείας γκαμπριολέ = ο καράφλας, γκάζιας = ο μηχανόβιος, ο λεπά = λευτέρης πανταζής, τσίσια = τές πα = τέλος πάντων… καί άλλα ακατανόμαστα ίνα επαληθευθεί το ρηθέν: ενώ οι μισοί Έλληνες ξενιτεύονται, οι υπόλοιποι πού εξακολουθούν να διαμένουν στην Έλλάδα προσπαθούν να την μεταβάλλουν σε ξένο κράτος!!!
Όλα αυτά καί άλλα πολλά ακόμη παραδείγματα, πού ο καθένας τούτη τη στιγμή θυμάται καί σίγουρα έχει ακούσει, είναι απλές ενδείξεις ότι η Ελληνική μας γλώσσα νοθεύεται, υποχωρεί, αποδυναμώνεται καί σταδιακά περιέρχεται σε μαρασμό.
Οι διεισδύσεις βαθαίνουν από χρόνο σε χρόνο τα ξένα – εχθρικά ανθελληνικά – προγεφυρώματα εδραιώνονται. Ο απογλωττισμός μας, ίσως να είναι μια από τις ύπουλες μεθόδους της βάρβαρης κυρίευσης τόσο τού πνευματικού μας, όσο καί της άπληστης διαχρονικής εκμετάλλευσης του «όποιου» παραγόμενου πλούτου μας. Έτσι μάλλον – συν τοις άλλοις – βλέπουν τα «κατοχικά;» διευθυντήρια τη χυμώδη καί γόνιμη γλώσσα μας, τη Γλώσσα Ολάκερου τού Κόσμου, να μεταβληθεί σε αφυδατωμένο «νεκρό» μουσειακό έκθεμα καί να περιπέσει στην ερευνητική αρμοδιότητα των ελληνιστών καί «φιλλελλήνων» στα ξένα ερευνητικά κέντρα. Αλλοίωση όμως λεκτική, προφορική καί μορφική τής γλώσσας σημαίνει αλλοίωση της σκέψης, της διανόησης, ιδεολογική αποξένωση καί εξώνηση τής ελευθερίας. Γιατί η γλώσσα καί η ελευθερία συνυπάρχουν, συμπορεύονται, είναι αλληλένδετες αφού, το ίδιο αίμα τις ζωογονεί!
Στην εποχή μας πού τα πάντα αναταράσσονται καί ισοπεδώνονται καί η Εθνική συνείδηση των Λαών πάσχει, έπρεπε ή μάλλον πρέπει η Ελλάδα μας να ξεχωρίζει καί να διακρίνεται στις κλασσικές, στίς ανθρωπιστικές καί ιστορικές σπουδές. Επιτέλους πρέπει να ανακτηθεί το χαμένο έδαφος καί να δοθεί, γιατί όχι, ένα μήνυμα αισιοδοξίας καί ελπίδας στην πάσχουσα ανθρωπότητα.
Έτσι, λοιπόν, έάν «χάσουμε» καί την γλώσσα μας, θα χάσουμε καί την ελευθερία μας;.
Ε!!! Oμoρφάντρες μου; έχει γούστο!!! Άαααχ Κούλα!.
Δέστε τους, λοιπόν, μέ αλυσίδες ή αφαιρέστε τους από τήν κεφάλα σας, αυτούς τούς άθλιους ρυπαντές.
Αρτάνη
υ.γ. αφιερωμένο μέ αγάπη εξαιρετικά, στούς βατραχόμυαλους τής κινητής τηλεφωνίας πού θέλουν να μιλούν σαν άνθρωποι. Τό λέει και η ρεκλάμα!!! στούς τηλεορασόπληκτους, χαρατσόπληκτους, νεόπτωχους, διαχρονικούς νεοβαρβαρίζοντες.. καί τού υποκόσμου, πού τολμούν οι αναιδέστατοι νά διαμορφώνουν συμπεριφορές καί χαρακτήρες.
το βρήκα εδω http://logioshermes.blogspot.com/2012/01/blog-post_5441.html
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πολλά απ’ όσα γράφειε (τα περισσότερα) είναι σωστά. Εκεί που διαφωνώ (λιγάκι) είναι στις εκφράσεις και καινούριες λέξεις που βγαίνουν από τη χρήση της κ ά θ ε γλώσσας. Δεν μπορείς να βάλει κανόνες στα κόκνι, στο τζάϊβ του Μπρόνξ, στη γλώσσα των ομοφυλόφυλων ή των στρέϊτ. Ούτε στου Καραϊσκάκη τους ιδιωματισμούς. Αυτό που μπορείς (και πρεπει) να κάνεις είναι να τιμήσεις και προστατεύσεις μια από τις αρχαιότερες, πλουσιότερες και ωραιότερες γλώσσες της γης όπως θα έκανες με τα κινέζικα, τα λατινικά, τα κέλτικα και κάθε άλλη ευγενική λαλιά… Λέω τώρα αλλά, μπορεί να κάνω λάθος
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν το έγραψα εγώ. Είναι η συνέχεια του άρθρου . Επειδή φαινόταν ότι λείπει κομμάτι του, έψαξα , το βρήκα και το κόλλησα. Με το σχόλιο συμφωνώ. ΝΑΙ στον εμπλουτισμό της γλώσσας, ΟΧΙ στον αφανισμό της!
Πάρτε ένα περιοδικό για νέους και θα δείτε ότι περίπου το 1/4 είναι γραμμένο στα αγγλικά. Αν ξέρεις μόνο ελληνικά, αυτά τα περιοδικά δε μπορείς να τα διαβάζεις. Τέλος, επειδή η γλώσσα είναι ζωντανή, πρέπει να τη προστατεύουμε όπως προστατεύουμε τη ζωή. Αν δεν προσέχουμε δεν έχουμε!
( θα είχε ενδιαφέρον ένα άρθρο για την σκοπιμότητα στην επιλογή των λέξεων. Πχ: λένε Σύνταγμα αλλά είναι Σύνταγμα των Ελλήνων, λένε έλλειμμα και δημόσιο ή ελληνικό χρέος αλλά είναι έλλειμμα και χρέος της κεντρικής κυβέρνησης (Government deficit and debt) κλπ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!