Tης Ζέζας Ζήκου, KΑΘΗΜΕΡΙΝ Η
Στην 1η θέση των πιο «επικίνδυνων» χωρών για επενδύσεις κατέταξε τη χώρα μας η ελβετική τράπεζα Credit Suisse. Σύμφωνα με την έκθεση που κατήρτισε η CS, η Ελλάδα παίρνει 56 βαθμούς και ακολουθούν η Πορτογαλία με 54,5 βαθμούς, η Ισλανδία με 53,8 βαθμούς, η Ιρλανδία με 49,6 βαθμούς, η Ισπανία με 43,8 βαθμούς, ενώ η Ιταλία «έπιασε» 41,6 βαθμούς.
Εξετάζοντας τα στοιχεία από 50 χώρες ανά τον κόσμο, η ελβετική τράπεζα έθεσε ως βασικό κριτήριο τις επενδύσεις και την πορεία των αποδόσεων, λαμβάνοντας υπόψη τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών, τον κρατικό προϋπολογισμό, το χρέος και άλλους παράγοντες, σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην ιστοσελίδα της.
Στην ένατη θέση βρίσκεται η Αίγυπτος (40 βαθμοί), στην 11η η Πολωνία (39 βαθμοί) και ακολουθούν η Ουκρανία (38,9 βαθμοί), η Λιθουανία (37,5 βαθμοί), η Ινδία (37,5 βαθμοί) και στη 15η θέση βρίσκεται η Τουρκία με 36,7 βαθμούς!
Απελπισία. Είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης να δοθεί στην Ελλάδα το περιθώριο να ανασάνει. Ο ελληνικός λαός κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες και ατέλειωτες θυσίες, σε αντίθεση με την 50μελή κυβέρνηση που πελαγοδρομεί και θέτει ως στόχο τις επικουρικές συντάξεις…
Η κοινωνία ασφυκτιά επειδή η οικονομική πολιτική που επελέγη για να τη σώσει, τη βουλιάζει ακόμη περισσότερο. Μια χώρα θα έπρεπε να οργανώνει ορθολογικά τα δημόσια οικονομικά είτε τελεί σε κατάσταση πτώχευσης είτε όχι. Το κάναμε; Δεν το κάναμε. Μας το επιβάλλουν πλέον οι περιστάσεις. Δεν τρέφω αυταπάτες ότι τέτοια ζητήματα μπορούν να συζητηθούν στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και στην ιθύνουσα τάξη. Θα ήλπιζα, όμως, ότι αυτή ακριβώς η συγκυρία θα επέβαλλε σε όσους κόπτονται πραγματικά για το καλό του τόπου να προχωρήσουν σε ένα συντεταγμένο δημόσιο διάλογο που θα υπερβαίνει τα αφοριστικά «ναι!» και τα αφοριστικά «όχι!». Να δούμε τι θέλουμε, τι μπορούμε και πού πάμε. Πολύ φοβάμαι, όμως, πως ούτε αυτό μπορεί να γίνει. Εκτός κι αν η συγκυρία αποδειχτεί τελικά ακόμη πιο δραματική και τους παρασύρει μην περιμένοντας άλλη φορά…
Αλλά και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί προσπαθούν να αρνηθούν σκοπίμως δύο γεγονότα: πρώτον, ότι η Ελλάδα έχει πτωχεύσει στον κρατικό τομέα και, δεύτερον, ότι οι εταίροι της του Βορρά θα χρειαστεί να πληρώσουν τουλάχιστον μέρος του λογαριασμού, είτε μεταφέροντας κεφάλαια στον Νότο είτε διοχετεύοντάς τα στις δικές τους τράπεζες, για να τις στηρίξουν.
Απέτυχαν να αναδιαρθρώσουν σωτήρια και αποτελεσματικά το ελληνικό χρέος και η χώρα συνεχίζει να μην έχει ουσιαστική ευκαιρία ανάκαμψης.
Κανένας δεν εξηγεί καλύτερα τις συνέπειες αυτών που συμβαίνουν απ’ ό, τι ο Κένεθ Ρογκόφ, καθηγητής Οικονομικών στο Χάρβαρντ, ο οποίος πρόσφατα υποστήριξε σε ένα δοκίμιο ότι δεν βρισκόμαστε σε μια Μεγάλη Υφεση, αλλά σε μια Μεγάλη Πιστωτική Συρρίκνωση.
«Γιατί όλοι αναφέρονται στην πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση μιλώντας για Μεγάλη Υφεση;», ρωτούσε ο Ρογκόφ. «Η φράση Μεγάλη Υφεση δημιουργεί την εντύπωση ότι η οικονομία ακολουθεί το περίγραμμα μιας τυπικής ύφεσης, η οποία είναι μόνο πιο σοβαρή – κάτι σαν ένα πραγματικά κακό κρυολόγημα. Ωστόσο, το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι η παγκόσμια οικονομία πάσχει από σοβαρή ανισορροπία και δεν υπάρχει γρήγορη διαφυγή χωρίς ένα πρόγραμμα για τη μεταφορά πλούτου από πιστωτές σε οφειλέτες μέσω χρεοκοπιών, χρηματοπιστωτικής καταπίεσης ή πληθωρισμού».
«Σε μια συμβατική ύφεση, η επαναφορά της ανάπτυξης σημαίνει μια ευλόγως ταχεία επιστροφή στην ομαλότητα. Η οικονομία όχι μόνον ανακτά το χαμένο έδαφος, αλλά μέσα σε ένα χρόνο συνήθως αποκαθιστά την ανοδική μακροπρόθεσμη τάση της. Επειτα από μια βαθιά χρηματοπιστωτική κρίση, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Συνήθως μια οικονομία χρειάζεται περισσότερα από τέσσερα χρόνια, μόνο για να φτάσει στο ίδιο επίπεδο κατά κεφαλήν εισοδήματος που υπήρχε πριν από την κρίση. Πολλοί σχολιαστές έχουν επιχειρηματολογήσει πως τα χρηματοπιστωτικά κίνητρα απέτυχαν, όχι επειδή δεν ήταν ορθά, αλλά επειδή δεν ήταν αρκετά μεγάλα για να καταπολεμήσουν τη Μεγάλη Υφεση. Σε μια Μεγάλη Συρρίκνωση, όμως, το υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα είναι το υπερβολικά μεγάλο χρέος».
Μέχρι να βρούμε τρόπους για να αναδιαρθρώσουμε και να διαγράψουμε κάποια από αυτά τα χρέη για καταναλωτές, εταιρείες, τράπεζες και κυβερνήσεις, οι δαπάνες για να κινηθεί η ανάπτυξη δεν πρόκειται να επιστρέψουν στην κλίμακα που χρειαζόμαστε.
(Το είδα στο «Άγρυπνος Δρουρός»)
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑΣ 
Γιατί άραγε όταν, το 2006 και 07 έγραφα ότι η κρίση ΔΕΝ είναι οικονομική αλλά ΔΟΜΙΚΗ κανείς δεν μου έδινε (και δίνει) σημασία; Ίσως επειδή είμαι ..,.αόρατος, ναι;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μα καλά πόσο άσχετοι είναι αυτοί που κάθονται και αναλύουν τέτοιες ηλίθιες στατιστικές … όταν η Τουρκία και η Αίγυπτος και η Ινδία έχουν καλύτερη βαθμολογία από την Ιταλία, την Ισπανία και την Ιρλανδία, μάλλον πρέπει να χαιρόμαστε που ήμαστε πρώτη.. και ευτυχώς που δεν ήμαστε Ινδία ή Αίγυπτος … έλεος με τους ειδικούς μπαρουφολογους της καθημερινής… ένα είναι το πρόβλημα της Ελλάδας… δεν είναι οι μισθοί, δεν είναι το δημόσιο, δεν είναι οι πολιτικοί που κλέβουν, δεν είναι οι μάγοι με τα δώρα, ούτε ο μπαμπαστρουμφ ούτε ο δρακουμελ… το μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο πρόβλημα της Ελλάδας ( πέρα από τις αδικίες και τις παρανομίες όπου είναι δουλειά των εισαγγελέων να κανου την δουλειά τους ) είναι … το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο… πάρτε τα ελλείμματα τα τελευταία 30 χρόνια προσθεστετα και από την άλλοι προσθέστε το συνολικό χρέος και τις επιδοτήσεις και θα δείτε μια τέλεια ισορροπία…
Ας υποθέσουμε ότι ένα λαμογιο πολίτικος πχ. Ο Άκης έχει από μίζες 10εκ ευρώ και τα βγάζει στην Ελβετία ή αγοράζει Mallακιες .. αυτό έχει ως συνέπεια εμείς να δανειζόμαστε για να χρηματοδοτούμε τις ξένες τράπεζες και επιχειρήσεις και το χρήμα να μην κυκλοφορεί στην Ελλάδα… Αν όμως αυτό το λαμογιο ήταν πχ Γερμανός πολίτικος και τα 10εκ μίζες θα τα έτρωγε στην Γερμανία και το χρήμα θα έμενε στην Γερμανία άρα στο σύνολο η οικονομία της χώρας δεν θα είχε απόλυτος κανένα πρόβλημα, πέρα από το ηθικό του ζητήματος… άρα πέρα από ηθικό του προβλήματος της ελληνικής οικονομίας το μείζων και ουσιαστικό και κυρία αίτια της ύφεσης είναι η φυγή των χρημάτων λόγο εμπορικού ελλείμματος ….
Και κάτι ακόμα όταν λέμε ότι οι Γερμανία έχει εμπορικό πλεόνασμα αυτά τα χρήματα δεν τα έχει το κράτος σε κάποιο κουμπάρα, αλλά τα έχουν οι επιχειρήσεις σε κάποιες τράπεζες… άρα το κράτος δεν μπορεί να κάνει ότι γουστάρει γιατί αυτό δεν έχει μια… όταν δηλαδή το κράτος της Ελλάδας ισοσκελίσει τον προϋπολογισμό του και μπει σε πλεόνασμα το έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο θα το τροφοδοτεί ο ιδιωτικός τομέας δηλαδή οι καταθέσεις του Έλληνα …άρα σε λίγο θα φτωχύνουμε και εμείς, όσοι δεν έχουμε είδη φτωχύνει και όχι το κράτος αν τελικά καταφέρει να διασωθεί… δηλαδή αν ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός του κράτους που θα βρεθούν 20 με 30 δις να τροφοδοτήσουν το εμπορικό έλλειμμα? Δηλαδή την επόμενη χρονιά θα μας λείπουν αυτά τα χρήματα από το ΑΕΠ… χωρίς δάνεια πως θα καλυφθούν? Άντε να έρθουν 5 με 6 δις από επιδοτήσεις και επενδύσεις τα υπόλοιπα από πού θα λείψουν…? Άντε ξανά, Καλά Χριστούγεννα …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το εμπορικό έλλειμμα και η ανεργία καλύπτεται έμμεσα με εκτύπωση φρέσκου αέρα. Το τύπωμα προκαλεί μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού, χρηματοδότηση της οικονομίας και υποτίμηση του νομίσματος και του χρέους. Τα εισαγόμενα είδη ακριβαίνουν, τα εγχώρια φθηναίνουν… ( οι δε Γερμανοί βιομήχανοι θυμώνουν που ο νότος γεμίζει με φίατ αντί μπέμπες και έτσι σκαρφίζονται διάφορες ΟΝΕ και «πειθαρχίες», βάζοντας μυστήριους τύπους να καταργούν τα νομίσματα των εθνών χωρίς να ρωτήσουν). Δεδομένης της έλλειψης εξωτερικού δανεισμού, οι εισαγωγές μειώνονται και επειδή η φύση όπως και το στομάχι απεχθάνεται το κενό, η οικονομία αρχίζει να παράγει τα είδη άρα και τις θέσεις εργασίας που λείπουν αλλά δε συμφέρει να εισαχθούν. Αλλιώς υπογράφονται ενυπόθηκα μνημόνια για δανεικό αέρα που τυπώνουν οι πονηροί.
Καλά δραχμούγεννα σε όλους
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φανταστείτε να το είχαμε κάνει(άρνηση πληρωμής ,πέρασμα στην δραχμή) από την αρχή ,χωρίς να φορτωθούμε ΔΝΤ, «βοήθειες», κ.λπ.
Φοβάμαι θα προκαλούσαμε πόλεμο με «ενεργοποίηση» ετοίμων σεναρίων ,ή εξ Ανατολάς , ή εξ Βοράς .
Σήμερα πλέον με την ισχύουσα κατάσταση η ενεργοποίηση μηχανισμών ωμής στρατιωτικής επέμβασης γίνεται με την επικαλεστεί «σοβαρών λόγων», όπως: εκδημοκρατισμός (Όρος λάστιχο) ,προστασία δικαιωμάτων μειονότητας(συχνά ανύπαρκτης) ,πάταξη τρομοκρατίας(κάθε πράξη άρνησης ,αντίστασης θεωρείται
πράξη τρομοκρατίας),ή ακόμα και ένα βίντεο τραβηγμένο με το κινητό στο όποιο πέντε-δέκα πιτσιρικάδες που θα αποκαλούν των εαυτό τους «μαχητές του ρυζόγαλου» είναι «σοβαρή» αιτία επέμβασης .Δείτε τη μεθόδους χρησιμοποίησαν τα «όργανα» για την διάλυση των Αγανακτισμένων της Πλατείας Συντάγματος.
Τα λεφτά έχουν γίνει πλέον:
• Το μοναδικό δίκαιο
• Μοναδική εξουσία
• Ο μοναδικός σκοπός
• Η μοναδική αλήθεια.
• Ο μοναδικός θεός
Αλλαξοπιστήστε ,λοιπόν!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ααα, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία! Δεν δείχνει αρετή ο δανεισμός για σπίτια, αυτοκίνητα, τιβι, σιντι, γαμεί, διακοπές κλπ. Αρετή είναι η παιδεία, η πραγματική εργασία, η ολιγάρκεια και η αποταμίευση σε περιόδους παχιών αγελάδων. Αν παρόλα αυτά παν να σε εξαπατήσουν, τότε θέλει τόλμη αλα Ισλανδία. Στην περίπτωσή μας τα πράγματα είναι και απλά γιατί οι βασικότεροι εχθροί μας είναι ντόπιοι. Επιπλέον, δε γίνονται πόλεμοι για λεφτά. Πόλεμοι γίνονται για το πετρέλαιο (που δεν εκτυπώνεται). Όποιος θέλει ωραίες παραλίες να χτίσει ξενοδοχεία, πάει και τις αγοράζει με πέτσινο χρήμα, δεν κάνει απόβαση για να τις κατακτήσει. Κανένας δε θα θυμώσει αν η Ελλάδα αποφασίσει να ξαναλειτουργήσει τη δικαιοσύνη της, να μειώσει την ανεργία της ή αποφασίσει να μη παίρνει μίζες από τη Σήμενς και διάφορους εργολάβους, κατασκευαστές υποβρυχίων κλπ. Οι μόνοι που θα στεναχωρηθούν είναι οι διαχρονικοί κοτζαμπάσηδες που παίρνουν τις μίζες από τις συμβάσεις και από τα δάνεια που συνάπτονται και τα τρων με τους φίλους τους, επειδή λέει «έχουμε χρέη και δε γίνεται αλλιώς για να μη χάσουμε (εντελώς) τους μισθούς και τις συντάξεις». Αλλιώς όλες οι οικονομίες του κόσμου, τα… κοινοβούλια και οι λαοί θα ήταν όπως όπως τα ελληνικά. Θα κάναν μαθήματα δημοκρατίας και πολιτικής οι Καρατζαφέρηδες, ενώ όλοι οι λαοί του κόσμου θα απολάμβαναν τις πρωτοφανείς πρωθυπουργικές ικανότητες γιων και εγγονών πρώην πρωθυπουργών – «γέρων της δημοκρατίας», αλλά και ικανότατων ανιψιών «εθναρχών».
Μου αρέσει!Μου αρέσει!