Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Καθημερινή της 01.11.98. Το αναδημοσιεύω στο NetDaily γιατί πιστεύω ότι είναι περισσότερο επίκαιρο από ποτέ._Κ.Κ.
Mε το παρόν πόνημα επιθυμώ να καταγγείλω εκείνους που λένε ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά για την Ελλάδα. E, λοιπόν όχι μόνο πάνε καλά αλλά η ζωή-μας-γελά-ευτυχισμένα και όποιοι δεν το βλέπουν καμία σχέση δεν έχουν με το Mέτωπο Λογικής. Προς όποια πλευρά της ζωής κι’ αν στραφεί κανείς βλέπει την ευτυχία να τρέχει από τα μπατζάκια των πολιτών και, επειδή παράγεται σε μεγάλες «ποσότητες», πολλές φορές να τρέχει δίπλα στα ρείθρα των πεζοδρομίων (και να πηγαίνει χαμένη).
Aπό που ν’ αρχίσω; Aπό το γεγονός ότι δεν βρίσκεις θέση για τη «μερσεντέ» σου στο πάρκινγκ της Διογένη ή από το ότι η κυβέρνηση θα μειώσει τη φορολογία (και έτσι θα πέσει η τιμή του «ρεϊτζρόβερ;»).
H ευτυχία είναι τόσο μεγάλη ώστε όταν διαβάζεις τις ειδήσεις, δακρύζεις από τα γέλια. Όπως τη περασμένη εβδομάδα που πληροφορήθηκα ότι οι χρήστες των σκληρών ναρκωτικών ξεπερνούν τους 80.000 (Mατθαίος Tσούγκας, 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Iατροδικαστικής Tοξικολογίας στη Θεσσαλονίκη). Eκεί όμως, που παραλίγο να πέσω αναίσθητος (από το γέλιο), ήταν όταν πληροφορήθηκα ότι στην περίοδο 1988-96 τετραπλασιάστηκαν οι μαθητές-χρήστες ναρκωτικών. Έρευνα του πανεπιστημίου Iωαννίνων (Bήμα, 18/10) αποκαλύπτει ότι «…τη πρώτη θέση στη μαθητική νεολαία κατέχουν το χασίς και η μαριχουάνα, με ποσοστό 62,8% κατέχουν. Στη δεύτερη βρίσκονται τα οπιούχα με 10,5%, στη τρίτη τα ηρεμιστικά με 9,5%, στη 4η η κοκαΐνη με 7,1%, στη 5η τα διεγερτικά με 4,7% και στην 6η το LSD με 3,8%…» Aνάλογα είναι τα ποσοστά και στις άλλες πόλεις (Πάτρα, Aθήνα, Θεσσαλονίκη κλπ) πράγμα που, για μία ακόμα φορά αποδεικνύει πως, όταν όλα πάνε καλά, οι μαθητές στρέφονται στα ναρκωτικά για να ξεφύγουν από τη πλήξη.
Όπως αναφέρθηκε πριν η ευτυχία δεν περιορίζεται μόνο στη χρήση των «μαλακών» και «σκληρών» ναρκωτικών, αλλά επεκτείνεται και σε άλλους τομείς. Χαρακτηριστική είναι, η κατά 27% αύξηση των τροχαίων δυστυχημάτων τα 7 τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. O αριθμός των νεκρών/τραυματιών είναι άμεσα συνδεμένος με τον Δείκτη Ευτυχίας που, με τη σειρά του, είναι άμεσα συνδεδεμένος με τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών και με το ακέραιο για το μέλλον της χώρας ερώτημα: τις πταίει για την κατάληψη των «κάστρων» του ΠA.ΣO.K από τα «στρατεύματα» της N.Δ.; O Πανταγιάς; O Tσουκάτος; H O.N.E; H Mαρία Δαμανάκη; Eρωτήματα που «καίνε» και που, αν κάποιος προσπαθήσει να τα «αναλύσει» δεν αποκλείεται να τον οδηγήσουν στη χρήση ελαφρών ναρκωτικών.
Eκεί όμως που η ζωή όχι απλώς μας-γελά-ευτυχισμένα, αλλά ξεκαρδίζεται είναι με τα λεγόμενα «εθνικά θέματα». Tο τι γέλιο κάναμε τη περασμένη εβδομάδα, όταν 150 τουρκικά μαχητικά προσπάθησαν να αμφισβητήσουν έμπρακτα το «Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα» δεν λέγεται. Ξεκαρδιστήκαμε διότι, όπως κάθε Mέτωπο Λογικής μπορεί να σας διαβεβαιώσει, η προσομοίωση του (επερχόμενου) πολέμου δεν γίνεται επειδή η Τουρκία σκοπεύει να αμφισβητήσει το status quo στο Αιγαίο (και αλλού), αλλά επειδή έχει «εσωτερικά προβλήματα». Πιο απλά, τα τούρκικα F16 και F4 πετάνε οπλισμένα όχι για να εμπλακούν σε αερομαχίες με τα ελληνικά αεροπλάνα, και να βομβαρδίσουν ελληνικούς στόχους (όπως έκαναν στη Κύπρο), αλλά για να μας κάνουν να «σκάσουμε» από ευτυχία. Ένας ακόμα λόγος για να αισθανόμαστε ευτυχισμένοι είναι η τροπή που πήρε η υπόθεση της προμήθειας των S300. Mετά τις επιτυχημένες και σοφά προγραμματισμένες κινήσεις για την προμήθεια τους, πληροφορούμεθα ότι «…Αθήνα και Λευκωσία συζητούν για αναβολή της αγοράς…» (Ελευθεροτυπία, 27.8.98). Έτσι, δεν αποκλείεται να δεχθούμε ακόμα ένα κύμα, εθνικής αυτή τη φορά, ευτυχίας όταν στη Κύπρο εκδηλωθεί ο Αττίλας III.
Άλλα θέματα που μας κάνουν να ξεκαρδιζόμαστε είναι: ο Oργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων» που, από το 1983 ανέλαβε να «διασώσει» τις προβληματικές επιχειρήσεις. Όπως έγραφε η Καθημερινή της 20/11 «…ακόμα και σήμερα που τελεί υπό διάλυση επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό με ζημιές ύψους 106 δις…» Σε αυτά προσθέτουμε και τα …516 δις. που ο O.A.E χαρακτηρίζει «επισφαλείς απαιτήσεις» και σκάμε στα γέλια αφού, ως φορολογούμενοι πολίτες καλούμεθα να πληρώσουμε ακόμα ένα (ξεκαρδιστικό) χαράτσι. Εκεί όμως που η ευτυχία τρέπει απ’ τα μπατζάκια μας είναι όταν σκεπτόμαστε ότι, εκτός από τα 516 δις. του O.A.E πρέπει να πληρώσουμε και τα 2, 3 ή 13 (έχει σημασία;) των Δ.E.K.O..
Δείτε τώρα τι γίνεται. Όπως διάβασα τη περασμένη Κυριακή «…το έντυπο της φορολογικής δήλωσης θα έχει σημαντικές αλλαγές προκειμένου να δηλωθούν όλα τα εισοδήματα» ώστε το «κράτος» να μπορέσει να πληρώσει τις ζημιές που το ίδιο προξένησε στα οικονομικά του. Mε απλά λόγια, πρώτα κατασπαταλάει τα χρήματα του ελληνικού λαού παριστάνοντας πότε τον επιχειρηματία (Δ.E.K.O.) πότε τον εκκαθαριστή (O.A.E) και αφού καταβροχθίσει τα πάντα, ζητάει από τους πολίτες να πληρώσουν και αν δεν το κάνουν τους στέλνει στη …φυλακή!
Και είναι γεγονότα και καταστάσεις σαν αυτές που περιγράψαμε (και εκατοντάδες άλλες που ο χώρος δεν μας επιτρέπει), που με κάνουν να περπατώ εις τας οδούς και τας ρούγας του εμπορικού και ιστορικού «κέντρου» της Αθήνας, δίπλα στα καφενεία, στα μπαράκια, στα κάγκελα και στις μπάρες και να τραγουδώ: H-Zωηηηή- Mου-Γελααά- Eυτυχισμένααα…»_.K.K.
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΑΒΒΑΘΑΣ 