Πολιτική ήττα στη Χάγη

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ, ΕΘΝΟΣ

(μέσω «Άγρυπνος Φρουρός»)

Την ψύχραιμη και αδιάφορη προσπαθεί να παραστήσει η κυβέρνηση της Αθήνας για τη σοβαρή δικαστική και κυρίως πολιτική ήττα που υπέστη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στο θέμα της προσφυγής των Σκοπίων κατά της Ελλάδας για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας των δύο χωρών.

Ούτε ο «περαστικός» υπουργός Εξωτερικών Σταύρος Δήμας ούτε η κυβέρνηση Παπαδήμου φέρουν φυσικά την παραμικρή ευθύνη για την εξέλιξη αυτή. Αντιθέτως, πλήρη πολιτική ευθύνη για την καταδικαστική απόφαση φέρει όχι μόνο η κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά και η ίδια η κυβέρνηση Καραμανλή.

Ο τρόπος που χειρίστηκαν από νομική και πολιτική σκοπιά το θέμα ήταν κυριολεκτικά άθλιος και οδηγούσε αναπότρεπτα στη χθεσινή απόφαση της Χάγης. Πριν υπεισέλθουμε σε νομικές λεπτομέρειες, η πολιτική ουσία είναι ότι η Ελλάδα έπρεπε να είχε αποσυρθεί μονομερώς από την Ενδιάμεση Συμφωνία αμέσως μόλις τα Σκόπια έκαναν την προσφυγή τους στη Χάγη, τον Νοέμβριο του 2008, για να μην πούμε ότι αυτό έπρεπε να είχε γίνει πολύ νωρίτερα. Εν πάση περιπτώσει, αυτό πρέπει να γίνει αμέσως τώρα για να ξεμπερδεύει η χώρα μας μια και καλή με παρόμοιες ιστορίες στο μέλλον.

Η Ενδιάμεση Συμφωνία δεν έχει πλέον κανένα πολιτικό νόημα για την Ελλάδα. Ευθύς εξαρχής είχε επιβληθεί στον αποδυναμωμένο από πλευράς υγείας Ανδρέα Παπανδρέου τον Σεπτέμβριο του 1995, δύο μήνες πριν πέσει στο κρεβάτι που τελικά τον οδήγησε στην παραίτηση από την πρωθυπουργία και στον θάνατο μετά από μερικούς μήνες. Τότε υποτίθεται ότι διευκόλυνε κάπως τη διενέργεια συνομιλιών για την εξεύρεση λύσης στο θέμα της ονομασίας. Εθεωρείτο προσωρινή, γι’ αυτό και στο άρθρο 23 ορίζεται ρητώς ότι μετά από επτά έτη, χρονικό διάστημα που τότε κρινόταν υπεραρκετό για την εξεύρεση συμφωνημένης λύσης, «οποιοδήποτε από τα (δύο) μέρη μπορεί να αποσυρθεί από την παρούσα Ενδιάμεση Συμφωνία με γραπτή ειδοποίηση, η οποία θα αρχίσει να ισχύει σε 12 μήνες από την επίδοσή της στο άλλο μέρος».

Τα εφτά χρόνια συμπληρώθηκαν το φθινόπωρο του 2002 κι από τότε πέρασαν κι άλλα δέκα! Στο μεταξύ φάνηκε ότι τα Σκόπια δεν έχουν καμιά απολύτως πρόθεση να αποδεχθούν συμβιβαστική ονομασία, παρά την αποδοχή από την Αθήνα της συμπερίληψης της λέξης «Μακεδονία» στο οριστικό όνομα της ΠΓΔΜ, με κάποιο γεωγραφικό προσδιορισμό.

Από τη στιγμή μάλιστα που τα Σκόπια αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν το 2008 την Ενδιάμεση Συμφωνία όχι ως βοήθημα προσέγγισης αλλά ως νομικό όπλο κατά της Ελλάδας, συνιστά ασυγχώρητο λάθος της κυβέρνησης Καραμανλή που βρισκόταν τότε στην εξουσία το ότι δεν κατήγγειλε αμέσως τη συμφωνία και δεν αποσύρθηκε από αυτήν. Τι περίμενε; Επί της ουσίας, δεν υπήρχε ποτέ η παραμικρή αμφιβολία ότι βάζοντας βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ με την ονομασία ΠΓΔΜ, ο Κώστας Καραμανλής παραβίαζε κατάφωρα το άρθρο 11, παράγραφος 1 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.

«Με τη θέση σε ισχύ της παρούσας Ενδιάμεσης Συμφωνίας, το Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος (σ.σ.: εννοεί την Ελλάδα) συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην αίτηση εισδοχής ή στη συμμετοχή του Δεύτερου Συμβαλλόμενου Μέρους (σ.σ.: εννοεί την ΠΓΔΜ) ως μέλους σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς στους οποίους το Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος είναι μέλος. Το Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος εν τούτοις διατηρεί το δικαίωμα να αντιταχθεί σε οποιαδήποτε συμμετοχή από τις προαναφερθείσες εάν και στο μέτρο που το Δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος πρόκειται να αναφέρεται σε τέτοιους οργανισμούς ή θεσμούς διαφορετικά από ό,τι στην παράγραφο 2 της απόφασης 817 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ» αναφέρεται ξεκάθαρα στο κείμενο. Σε απλά ελληνικά δηλαδή η Ελλάδα έχει αναλάβει την υποχρέωση να αποδέχεται την ένταξη των Σκοπίων παντού, αν χρησιμοποιούν το όνομα ΠΓΔΜ. Με το βέτο Καραμανλή στο ΝΑΤΟ, παραβίασε σαφώς τη συμφωνία.

Μόνο που η ουσία και ο νομικός τύπος δεν είναι ίδιο πράγμα. Στο ανακοινωθέν του ΝΑΤΟ δεν υπάρχει καμία αναφορά σε ελληνικό βέτο γιατί η ιδρυτική του διακήρυξη μιλάει για την ανάγκη ομοφωνίας όταν απευθύνεται πρόσκληση ένταξης σε μια χώρα. «Συμφωνήσαμε ότι πρόσκληση ένταξης θα απευθυνθεί στην ΠΓΔΜ μόλις επιτευχθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση στο θέμα του ονόματος» αναφέρει η παράγραφος 20 της Διακήρυξης της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι. Από νομική πλευρά, αυτό είναι ουσιαστικά αδύνατον να θεωρηθεί ως ελληνικό βέτο, αλλά το τι έκανε η Αθήνα για να καταφέρει να χάσει την υπόθεση μας είναι άγνωστο στις λεπτομέρειές του.

ΑΘΗΝΑ
Επιλήψιμη στάση των κυβερνήσεων
ΑΠΟΡΙΕΣ προκαλεί η παράξενη νομική αδράνεια που πηγάζει από πολιτικά κίνητρα των κυβερνήσεων Καραμανλή και Παπανδρέου στον χειρισμό της υπόθεσης. Αριστα έπραξε ο Κ. Καραμανλής και έβαλε βέτο. Γιατί όμως στη συνέχεια -ιδίως αφού δεν απέσυρε την Ελλάδα από την Ενδιάμεση Συμφωνία- δεν προχώρησε και η Αθήνα στην προσφυγή κατά των Σκοπίων στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για παραβίαση του άρθρου 6, παράγραφος 2 της συμφωνίας και του άρθρου 7, παράγραφος 1 και 3, που αφορά επίσημες δηλώσεις του πρωθυπουργού και υπουργών της ΠΓΔΜ για μειονότητες στην Ελλάδα, τις γελοιότητες με τα αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου κλπ. που αφορούν σύμβολα της ελληνικής ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς; Νομίζουμε ότι δεν πρόκειται για απλή ανικανότητα.

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

5 σκέψεις σχετικά με το “Πολιτική ήττα στη Χάγη

  1. Το 1995 που πραγματοποιήθηκε η ενδιάμεση συμφωνία με τα Σκόπια, είμουν επισκέπτης φοιτητής στην Φρανκφούρτη. Μεταξύ των άλλων κυριών είχα και μία συμφοιτήτρια από τα Σκόπια..Το τί άκουσε εκείνο το εξάμηνο για τα Σκόπια και την Μακεδονία ήταν άλλο πράγμα. Άστραφτα και βρόνταγα μέσα στην τάξη..! Τότε είχαμε τον Ανδρέα πρωθυπουργό με την γκόμενα και μετά τα παίξε και μπήκε στο Ωνάσειο. Σε καμία άκρη του μυαλού μου δεν υπήρχε η ιδέα ότι θα φτάναμε σε αυτό το σημείο που είμαστε σήμερα. Νόμιζα τότε, ώς νέος, ότι οι κυβερνόντες είναι σώφρονες.. Το ερώτημα παραμένει, γιατί δεν απεμπολήσαμε την ενδιάμεση συμφωνία μιας και την παραβιάσανε τόσες πολλές φορές οι Σκοπιανοί; Και τώρα φτάσαμε στο σημείο να μας καταδικάσουν κιόλας…

    Μου αρέσει!

      1. 🙂 Κάτι ήξερε ο δράκουλας που τα έλεγε. Η μάλλον τώρα που το σκέφτομαι σκεφτόταν στο μυαλό του ότι σε 5-10 χρόνια (ίσως και 15) θα έχουμε τέτοια προβλήματα στην χώρα (οικονομικά!) που αυτό (το Μακεδονικό) δεν θα φαντάζει ούτε καν σαν πρόβλημα. Λέω γω τώρα…

        Μου αρέσει!

  2. Ειναι γνωστη η ελληνικη διπλωματικη ανικανοτητα? στην καλυτερη των περιπτωσεων, η οποια οφειλεται στην απουσια Σ Υ Ν Ε Χ Ε Ι Α Σ στην ασκηση εξωτερικης πολιτικης, διαχρονικα.
    Μην φτανουμε και στο σημειο ομως να αναφερουμε σαν εθνικη ηττα, την αποφαση της Χαγης, η οποια ΔΕΝ επηρεαζει, ουτε κανει αναφορα περι ονομασιας και ΔΕΝ απαγορευει στην χωρα μας, να ασκησει βετο στο μελλον, σε οποιαδηποτε αλλη παροποια περιπτωση που αφορα ενταξη της FYROM σε διεθνεις οργανισμους.
    Το διεθνες δικαστηριο της Χαγης, προσπαθει να τηρει μια ενδιαμεση σταση σε τετοια θεματα…

    Μου αρέσει!

  3. Η διαφόρα του τότε με το τώρα είναι ότι, τότε μας το δείχνανε και τώρα μας το λένε, κατάμουτρα, μαλάκες……….

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.

Αρέσει σε %d bloggers: