Ζούμε άραγε στο «Φαρενάιτ 451» — Η ύπουλη αστυνόμευση του πολιτισμού μας…

του Ρούσου Βρανά, από τα «ΝΕΑ» μέσω «Άγρυπνος Φρουρός»

Toυ ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ
Μια εικόνα σοκάρισε τη Νέα Υόρκη πιο πολύ τις τελευταίες μέρες που πλήθη καταλαμβάνουν και ανακαταλαμβάνουν τη Γουόλ Στριτ. Ηταν εκείνη ακριβώς η εικόνα που οι Αρχές φρόντισαν να μη δημοσιευθεί, απαγορεύοντας στους δημοσιογράφους που βρίσκονταν εκεί να τραβήξουν φωτογραφίες. Επειδή θα έδειχνε αστυνομικούς και δημοτικούς υπαλλήλους να κάνουν έφοδο στη μεγάλη υπαίθρια βιβλιοθήκη των διαδηλωτών, να αρπάζουν τα βιβλία τους και να τα φορτώνουν σε σκουπιδιάρικα του δήμου. Τα βιβλία τους.
Ποιος καταστρέφει σήμερα βιβλία; Ζούμε άραγε στο «Φαρενάιτ 451» του Ρέι Μπράντμπερι; Μιλάμε για τουλάχιστον 5.000 βιβλία. Βιβλία πολιτικά, βιβλία ποιητικά, βιβλία σπάνια, βιβλία αγαπημένα των ανθρώπων που εδώ και δύο μήνες πολιορκούσαν τη Γουόλ Στριτ και τα μοιράζονταν μεταξύ τους. Ακόμη και σε αυτή την ψηφιακή εποχή που ζούμε, όπου οι κινήσεις των ανθρώπων ενορχηστρώνονται διαδικτυακά, η σχέση του ανθρώπου με τα βιβλία δεν παύει να είναι ξεχωριστή. Οταν έγινε γνωστός αυτός ο βανδαλισμός, το Τουίτερ άναψε από οργή. Και ο δήμαρχος της πόλης αναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση στην οποία έλεγε πως τα βιβλία των διαδηλωτών φυλάσσονται σε μια αποθήκη και πως θα επιστραφούν σε αυτούς αν καθίσουν φρόνιμοι. Μια κατάσταση ομηρείας, δηλαδή, τόσο για τους διαδηλωτές όσο και για τα βιβλία τους. «Εδώ τα έχουμε και θα σας τα παραδώσουμε, αν μας παραδώσετε και εσείς το μέλλον σας. Μπορείτε να το πετάξετε στον κοντινότερο κάδο σκουπιδιών, σε μια γωνιά της Γουόλ Στριτ».

Η ομηρεία των βιβλίων αποκαλύπτει πώς αστυνομεύεται σήμερα ο πολιτισμός μας: πολύ πιο ύπουλα και δόλια από την εποχή που τα έκαιγαν στις πλατείες. Παντού στις χώρες όπου η λιτότητα χρησιμεύει για να χρηματοδοτούνται οι πλούσιοι, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα βιβλία τοποθετούνται στο ακριβότερο «ράφι», εκεί που δεν μπορούν να τα φτάσουν οι απλοί άνθρωποι. Στη Βρετανία, η λιτότητα βάζει λουκέτο ακόμη και στις βιβλιοθήκες. Οχι, δεν καίνε τα βιβλία. Απλώς τα βάζουν σε ένα ράφι τόσο ψηλό, όπου λίγοι μονάχα μπορούν να τα φτάσουν. Τα κρατούν ως ομήρους. Εξι ώρες προτού διαλυθεί από τους αστυνομικούς ο καταυλισμός των διαδηλωτών στη Γουόλ Στριτ, η δημοσιογράφος Λόρι Πένι του περιοδικού «Νιου Στέιτσμαν» είχε πάει εκεί και είχε δανειστεί ένα βιβλίο. Ετσι, άθελά της έσωσε από τα σκουπιδιάρικα το «Πού πηγαίνουμε από εδώ και πέρα;».

Γράφει σε αυτό ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ: «Θα έρθει μια μέρα που οι άνθρωποι δεν θα χτυπιούνται και δεν θα ληστεύονται καθώς θα κάνουν το ταξίδι της ζωής τους. Η αληθινή κατανόηση είναι κάτι περισσότερο από το να πετάει κανείς ένα κέρμα σε έναν ζητιάνο. Είναι αυτή που αντιλαμβάνεται πως ένα οικοδόμημα που γεννάει ζητιάνους πρέπει να αλλάξει. Μια αληθινή επανάσταση στις αξίες μας δεν θα αντέχει πια να βλέπει τη χτυπητή αντίθεση ανάμεσα στη φτώχεια και τον πλούτο».

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

5 σκέψεις σχετικά με το “Ζούμε άραγε στο «Φαρενάιτ 451» — Η ύπουλη αστυνόμευση του πολιτισμού μας…

  1. Ειτε προκειται για κατασχεση-καταστροφη βιβλιων στην Νεα Υορκη, ειτε για το καψιμο για πολλοστη φορα του βιβλιοπωλειου του…Αδωνιδος στην Αθηνα (απο τους «αλλους» ακραιους βεβαια, εξισου μικρονοες ), ειμαι εντελως αντιθετος. Η πραξη αυτη εκτος του οτι φανερωνει την ηλιθιοτητα του δραστη, φανερωνει και τον ολοκληρωτισμο του καθεστωτος.
    Ενος καθεστωτος που εχει αντιληφθει την αρχη της παρακμης του και πλεον εχει αρχισει να αντιδρα σπασμωδικα…

    Μου αρέσει!

    1. Φοβάμαι ότι, όλοι (και εγώ) κινδυνεύουμε να πνιγούμε σε ένα ωκεανό κοινοτυπιών. Με Παπαντάϊμος, Σαμαρά και Πάπαντριου προκοπή και επανάσταση δεν γίνεται.

      Μου αρέσει!

      1. Συμφωνω, αλλα πριν απο την επανασταση, ας ξεφορτωθουμε καποιους η ολους αυτους στις ερχομενες εκλογες, σαν πρωτο βημα, για να εχουμε καποιες ελπιδες να δουμε προκοπη…

        Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.