Αν έχω να πω κάτι για τη σημερινή ημέρα είναι ότι ΗΜΟΥΝ ΚΙ’ ΕΓΩ ΕΚΕΙ. Μέσα στο ΕΜΠ. Στη μεγάλη αίθουσα της Αρχιτεκτονικής από τις 19.00 μέχρι τις ο2.00. Κάποια παιδιά μου έδωσαν σημειώματα με τα τηλέφωνα των δικών τους, και με έβγαλαν έξω ζητώντας να τους ειδοποιήσω αν πάθαιναν κάτι.
Στη Πατησίων οι σφαίρες έπεφταν βροχή. Στη Χαλκοκονδύλη έπεσα σ’ ένα μπλόκο αφηνιασμένων μπάτσων κι’ έφαγα το ξύλο της ζωής μου όταν είπα (σαν γνήσιος …μακάκας) «πως είμαι δημοσιογράφος, μόλις είχα βγει απ’ το Πολυτεχνείο και η αστυνομία δεν έπρεπε να επέμβει γιατί θα χυνόταν αίμα».
Αυτά, κωλοδημοσιογράφε, νατα πεις στον Φλωράκη, τσίρηξε ένας και μου ‘χωσε μία με το γκλόμπ. Κατάφερα να ξεφύγω. Στη στοά συναντήθηκα με την παλιά μου συνάδελφο την Λήδα την Μοσχονά. Μέχρι το πρωί περπατούσαμε στους δηλητηριασμένους απ’ τα δακρυγόνα δρόμους των Εξαρχείων, της Νεάπολης και της Ακαδημίας.
Συνέβησαν πολλά τη νύχτα και την επόμενη μέρα. Είναι τυχερός, περήφανος και ταπεινός που τα έζησα. Οι παλιοί συνταξιδιώτες ξέρουν ότι, ποτέ δεν δήλωσα «αντιστασιακός» όπως δεν δήλωσαν και οι δεκάδες χιλιάδες Έλληνες που, ίσως, βλέπετε στα παλιά επίκαιρα που δείχνουν τα κανάλια.
Σας λέω όμως ότι, εκείνη η Παρασκευή και τα ξημερώματα του Σαββάτου του Δεκέμβρη του 73 ήταν οι δύο ωραίτερες μέρες της ζωής μου. Που κατέληξαν οι αγώνες εκείνης της γενιάς; Μα, στη κυβέρνηση Ειδικών Αναγκών …Παπαδήμου ενός συγκαμένου cyborg των τοκογλύφων και αργυραμοιβών
Ποίο το μέλλον; Μα, ο πολιτικός, κοινωνικός και οικονομικός Μεσαίωνας που θα διαρκέσει τουλάχιστον 400 χρόνια
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Σχετικά
Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas
Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter)
Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα.
Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια.
Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο.
Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal.
Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα.
Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα.
Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο.
Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία".
Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο.
Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού».
Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της.
Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί".
Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…
Δείτε περισσότερα άρθρα
Τελικά μας αξίζει καλύτερο μέλλον; βλέποντας τις κομματικές νεολαίες να τραβάνε σημαίες, τι άλλο πρέπει να γίνει για να καταλάβουν ότι είναι πιόνια και υπηρετούν πρόσωπα και ιδέες που μας οδήγησαν στο χείλος του γκρεμού.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πέστα χρυσόστομε, που έχουν κάνει σημαία τους το Πολυτεχνείο αυτά τα «boys» που το παίζουν ταγοί μας
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ΚΚ.. Εκείνο τό »ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»,σάν λάβα από κρατήρα μέσα από εκείνα τά κάγκελα, πού βγήκε από τίς ψυχές μας πρώτα καί μετά ανέβηκε στά λαρύγγια μας, καί στά χείλη μας,καί πλανήθηκε πάνω από όλη τήν Αθήνα.. Πού ήταν πάνω από κόμματα(αφού δέν υπήρχαν), καί ήταν καί ό φόβος καί ό τρόμος τών όσων ήταν »απ’έξω».. ΠΟΣΟ διαχρονικό.. Μέ τή σημαία στά χέρια.. Μούρη μέ μούρη μέ τή χούντα.. ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.. ΠΟΣΑ δέν ξέραμε τότε όσοι πίσω από τά κάγκελα αυτά γιά τό ΓΙΑΤΙ έπρεπε νά γίνει τό »Πολυτεχνείο».. Γιά τό ΤΙ ήταν προγραμματισμένο γιά τήν Κύπρο.. Κι όμως, ήταν ΟΛΟΙ ΣΑΝ ΕΝΑΣ, ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΣΑΝ ΟΛΟΥΣ.. Σήμερα;;.. ΕΙΝΑΙ ;;..
Από τότε δέν ξαναπήγα σέ καμία επέτειο.. Ποτέ.. Έχω όμως βαθειά στήν ψυχή μου τό ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ εκείνο, καί τή μούρη τής χούντας έξω απ’τά κάγκελα.. Όσο εσύ έχεις εκείνο τό »κωλοδημοσιογράφε»..
Προ’ι’δρυτικός
Μου αρέσει!Μου αρέσει!