Εύφλεκτη κοινωνικά ύλη

Γράφει ο  Θανάσης Θ. Νιάρχος
(Ποιητής και συνεκδότης του περιοδικού «Η Λέξη»)
ΤΗΝ ΑΝΆΡΤΗΣΗ ΈΚΑΝΕ Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ

Αν συνεχίσει να λέγεται η µισή ή το ένα τέταρτο της αλήθειας, θα το πληρώσουµε όλοι µας ακόµη πιο ακριβά απ’ ό,τι το έχουµε πληρώσει ώς τώρα, τόσο σε οικονοµικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Δεν µιλάµε για το πνευµατικό, αφού αυτό, εξ ορισµού, ελάχιστους πια ενδιαφέρει. 
Πρωινές και µεσηµεριανές κουτσοµπολίστικες εκποµπές, συχνά και βραδινές (αν και µε το πρόσχηµα της αποκαλυπτι- κής, τάχα µου, κριτικής οι τελευταίες), είναι πια τόσο σοβαρά µεγάλο το ποσοστό στα δέκα εκατοµµύρια των Ελλήνων που τις παρακολουθεί, ώστε δεν γίνεται να στρουθοκαµηλίζουµε. Κι αν αυτά που θα µπορούσαν να ειπωθούν ή να καταγγελθούν δεν θα έφταναν ποτέ στα αυτιά ή δεν θα διαπερνούσαν τη συνείδηση εκείνων που τις παρακολουθούν, το ερώτηµα είναι πια πώς δραστηριοποιούνται οι υπόλοιποι, ώστε αυτό το ποσοστό να αισθανθεί ένα είδος «κοινωνικού» αποκλεισµού.
Μια και δεν τίθεται θέµα επιλογής και ελευθερίας (δεν γίνεται ο καθένας που του αρέσει να τσαλαβουτάει στον βούρκο, να επικαλείται ως επιχείρηµα την ενηµέρωση και την κριτική), δεν τίθεται και θέµα οποιαδήποτε άποψη κι αν διατυπωθεί να µπορεί να χαρακτηριστεί αντιδηµοκρατική ή ρατσιστική. Δεν υπάρχει καµιά αµφιβολία πως ένα τόσο µεγάλο ποσοστό ανθρώπων που αδρανοποιείται µε το να χώνεται µέσα σ’ ένα τόσο απατηλό κουκούλι, ενώ το εκλαµβάνει ως µια µορφή της πραγµατικότητας, γίνεται στην ουσία ανήµπορο ακόµη και για τη στοιχειωδέστερη καθηµερινή, πέραν του στενού συµφέροντός του, σχέση. Σε τελευταία ανάλυση, αν όλοι κι όλα υφίστανται για να µας εξαπατούν και να µας κοροϊδεύουν, δεν γίνεται την πιο απροσχηµάτιστη µορφή του, όπως αυτή του τηλεοπτικού κουτσοµπολιού, να τη θεωρούµε ως κάτι νόµιµο επειδή συµβαίνει να είναι πάµπολλοι οι θιασώτες της.
Οπως επίσης δεν υπάρχει καµιά αµφιβολία (επειδή πρόκειται για ανθρώπους που αδυνατούν να διαχειριστούν οτιδήποτε σοβαρό συµβαίνει µέσα τους και γύρω τους) ότι η εύκολη κρίση και κατάκριση για το θέαµα αρένας που στοιχειώνουν οι κουτσοµπολίστικες εκποµπές τούς κάνει να φαντάζονται πως διατηρούν ένα αίσθηµα αναπτυγµένης κριτικής για τα πολιτικά κακώς κείµενα!
Το ακόµη χειρότερο είναι πως µια αντίστοιχη «τροφοδοσία» που γίνεται επί καθηµερινής ή εβδοµαδιαίας βάσεως οργανώνει την επόµενη µέρα ή την επόµενη εβδοµάδα µε την αναµονή της, ώστε όποιο µείζον θέµα υφίσταται ή πρόκειται να προκύψει, εκ των πραγµάτων, να παραµερίζεται ακόµη και για την πιο γρηγορούσα συνείδηση.
Το διαστρεφόµενο και ανατρεφόµενο µε τις πρωινές, µεσηµεριανές και βραδινές κουτσοµπολίστικες εκποµπές κοινό, οποιασδήποτε ηλικίας, συνιστά µια εύφλεκτη κοινωνικά ύλη που κι αν ακόµη στερείται τον δηµόσιο λόγο, ροκανίζει εσωτερικά τους αρµούς τους κοινωνίας µε κορυφαία έκφραση το αλλοπρόσαλλο της ψήφου της. Δεν ξεφεύγω από την πραγµατικότητα όταν αποχαυνώνοµαι µε την καρικατούρα της. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς φιλόσοφος για να καταλάβει σε ποιον βαθµό µια τηλεοπτική ιστορία πρωινής, µεσηµεριανής και βραδινής χυδαιότητας, απροκάλυπτης ή καλυµµένης, που µετράει δεκαετίες έχει συµβάλει τα µέγιστα στην εξοικείωση µ’ ένα αποκτηνωµένο πολιτικά ήθος. Ετσι ώστε αµετροέπειες, ψέµατα, σκάνδαλα να αλέθονται οµού, µε ανύπαρκτο στην ουσία αντίτιµο, µέσα σε ένα καζάνι που έχει τόσο εύκολη την αδικαιολόγητη συγχώρεση όσο και τον αδικαιολόγητο εξανδραποδισµό. Με συνέπεια να εκστασιαζόµαστε ακόµη και µπροστά στη φωτογραφία ενός δύσµοιρου δηµοτικού συµβούλου και να φανταζόµαστε ότι κάποιο ρόλο µπορεί να παίξει ώστε ν’ αλλάξουν, προς το καλύτερο, τα πράγµατα.
Η µαγγανεία της τηλεοπτικής εικόνας δεν µας επιτρέπει καν να σκεφτούµε πως µπορεί µεν να απέτυχε ο Χριστός, αλλά ο πολιτευτής της γειτονιάς µας σίγουρα θα τα καταφέρει.

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου…

3 σκέψεις σχετικά με το “Εύφλεκτη κοινωνικά ύλη

  1. Τα πρόβατα που μας περιτριγυρίζουν, έχουν ξεχάσει ακόμα και να βελάζουν.
    Εχουν αποχαυνωθεί, βλέποντας εκπομπές που προάγουν την αλλοτρίωση και την ανοησία. Φοβάμει πως πλέον δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Το κοπάδι καλπάζει προς τον γκρεμό, τα τσοπανόσκυλα χαμογελούν αυτάρεσκα και περιμένουν τις κραυγές της πτώσης, ενώ οι τσοπάνηδες απολαμβάνουν αυτάρεσκα το αναπόφευκτο.
    Τίτλοι τέλους, με το μόνο νόμο που θα εφαρμοστεί τελικά, να είναι ο νόμος της βαρύτητας (λυπάμαι όσους έχουν ακροφοβία, θα υποφέρουν περισσότερο).
    Ισως όμως έτσι, να δημιουργηθεί ένα νέο κοπάδι, που να μάθει να βελάζει(ή και να … κράζει περισσότερο.
    Ιδωμεν

    Μου αρέσει!

  2. Η αιτια του κακου.Η ιδιωτικη τηλεοραση.Με το που εσκασε μυτη,σε ενα μηνα μεσα,μας ξεσκισε ολους.Τα αγορια ηθελαν να γινουν μπαρμεν τα κοριτσια μοντελα.Απολυτες φιλοδοξιες…
    τα υπολοιπα ειναι ιστορια και φιλολογια.Τι να αναλυσεις και τι να πεις περι «αποκτηνωμενου πολιτικου ηθους» που καλλιεργηθηκε εξ αιτιας της αποχαυνωσης.
    Δεν ξερω και δε νομιζω να εχει συμβει τετοια αλλοτριωση σε αλλους λαους.Μαλλον ημαστε ετοιμοι τοτε .Πως να το πω κομψα?Ημαστε «ανοιχτοι» ρε παιδι μου.Αυτο ηταν το επιπεδο Κωστα.Απο τοτε μαυρα χαλια,χαλασμενα μυαλα οχι κακουργα μα ηλιθια κοινωνια.

    Για τριτη συνεχομενη στη σειρα φορα,λεω να μην παω να ψηφισω.Δεν μου αρεσει αλλα εχω γυρισει την πλατη στη κοινωνια.Ζωντοβολα…θα με διασκεδασουν παλι με τα αποτελεσματα της καλπης.

    Ααααχ Μητερα Πατριδα ή μηπως…Μητρια Πατριδα που λεει κι ο Γκανας(τον βλεπω μωρε στην ΕΤ1 δε διαβαζω κι ολη μερα ποιηση).

    Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.