Η αλήθεια για τη κρίση

kavvathas07/02/201021/09/2015Ιστορίες απ' την Mordor1ο ΘΕΜΑ

Πρώτο ΘΕΜΑ, 24.01.10

Σήμερα θέλω να σας παρουσιάσω την δέσμη των μέτρων που πρόκειται να λάβω προκειμένου να αντιμετωπίσω την κατάσταση που έφεραν την Ελλάδα οι πολίτες. Μετά από 50 χρόνια διακυβέρνησης με γαλάζιο, πράσινο και, για ένα μικρό διάστημα γαλάζιο-σομόν κουστούμι (δεν αναφέρω το χακί διότι τότε καταλύσαμε τη Δημοκρατία και ο λαός δεν είχε λόγο), καταφέραμε (ως πολίτες) το ακατόρθωτο: δανειστήκαμε εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές και ευρώ από τις ξένες τράπεζες και φέραμε τους πολιτικούς στη δεινή θέση που βρίσκονται σήμερα!

Κανείς, εκτός ίσως από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον 2^ο και τον Γεώργιο Παπανδρέου τον 3^ο (και λιγότερο τον Δημήτρη -Η1Ν1- Αβραμόπουλο) δεν μπορεί να καταλάβει τα μαρτύρια που πέρασαν (και περνάνε) οι πολιτικοί

Ο ανάδελφος λαός τους υποχρέωσε να διαχειρίζονται τα κοινά. Θα αναφέρω λίγα παραδείγματα ηγετών που εφάρμοσαν εγκληματικές πολιτικές, υπό την απειλή φρικτών βασανιστηρίων από τον ελληνικό λαό

Όσο αναίσθητοι κι’ αν είμαστε κάποιοι θυμόμαστε το μαρτύριο της σταγόνας που υποβάλλαμε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον 1^ο προκειμένου να ικανοποιήσει το αίτημά μας για την υιοθέτηση της αντιπαροχής και την είσοδο μας στην ΕΟΚ. Είμαι βέβαιος ότι έχετε ξεχάσει πως, ένας από τους λόγους που έφυγε απ’ την Ελλάδα, ήταν ο αβάσταχτος πόνος που ένιωθε όταν έβλεπε το πολεοδομικό κτήνος που, ο ελληνικός λαός υποχρέωσε να φτιάξει στην Αθήνα

Θα θυμάστε επίσης ότι, υποχρεώσαμε τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη σε Αποστασία. Σαν να μην έφταναν αυτά την 21^η Απριλίου 1967 ο λαός κατέβασε στους δρόμους τα τανκς κι’ έστειλε εξορία τους πολιτικούς ταγούς

Η πράξη είναι και το πιο σκοτεινό μας σημείο μια και, εκείνη την ημέρα, οι πολιτικοί, το παλάτι, η CIA και η Intelligence Service έπαιζαν μπριτζ στο ξενοδοχείο Grande Bretagne.

Θα περίμενε κανείς ότι, μετά τη πτώση της δικτατορίας που επιβάλλαμε (πάντα ως λαός), οι πολιτικοί θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ελεύθερα αλλά, ου

Με την αποκατάσταση (της δημοκρατίας «μας») φέραμε (με το ζόρι) τον Καραμανλή απ’ το Παρίσι και τον αναγκάσαμε να δανειστεί εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές για να φτιάξει δρόμους, γεφύρια και, βέβαια, την Λεωφόρο Συγγρού για να υποδεχτούμε (πάντα ως λαός) τον Ζισκαρ ντ’ Εστέν

Όπως ήταν φυσικό οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές. Έχοντας (μη ξεχνάμε, πάντα ως λαός) καλομάθει με τα βασανιστήρια βάλαμε στο κρεβάτι του Προκρούστη τον Ανδρέα τον 1^ο Παπανδρέου τον 2^ο και τον αναγκάσαμε, εκτός από το να βαδίσει τον 3^ο Δρόμο προς τον Σοσιαλισμό, να μελετήσει Σεν Σιμόν, να λάβει μέρος στο Κίνημα των Αδεσμεύτων και, το χειρότερο, να δανειστεί (πάντα με το πιστόλι στον κρόταφο) ακόμα μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δισεκατομμύρια α. για να αυξήσει τις συντάξεις μας και β. να επιτρέψει την ίδρυση της Τράπεζας Κρήτης

Και ήταν η διααρκής ογκούμενη πίεση που έκανε πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη τον οποίο αναγκάσαμε (πάλι με το πιστόλι στο κρόταφο), να υποσχεθεί Ακόμα Καλλίτερες Μέρες και εκσυγχρονισμό του Κράτους. Το στενό μαρκάρισμα αποσυντόνισε το προεδρικό και το εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του και να πέσει. Εκείνη την εποχή αναγκάσαμε τον Πρωθυπουργό να διοργανώσει Ολυμπιακούς Αγώνες και να δανειστεί ακόμα μερικά δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία χρησιμοποιήσαμε για να ψωνίσουμε μερσεντέ, τζιπούρες, καγιέ και μπέμπες για να μη αναφερθώ στις φεράρι και στις μπέντλι κοντινένταλ.

Πάντα ως ανάδελφος και αχόρταγος λαός διώξαμε το Gollum και, μία μέρα, ομάδα καλά εκπαιδευμένων πολιτών περικύκλωσαν το σπίτι του Κωνσταντίνου Καραμανλή του 2^ου και τον μετέφεραν (με δεμένα μάτια) στο Μέγαρο Μαξίμου όπου, Επιτροπή Πολιτών της 3^ης Κομμούνας Εκάλης τον υπέβαλε στο απόλυτο βασανιστήριο: τον υποχρέωσε να αφήσει το play station και να κυβερνήσει τη χώρα για 5.5 (ή μήπως 6.5;) χρόνια

Πριν 105 ημέρες και ενώ ο Καραμανλής ο 2^ος ήταν έτοιμος να μας γλυτώσει από την οικονομική και κοινωνική καταστροφή η ίδια ομάδα συνέλλαβε τον Γεώργιο Παπανδρέου τον 2ο την στιγμή που έκανε κανόε καγιάκ στον Μαραθώνα και, αφού τον έδεσε χειροπόδαρα και του απαλλοτρίωσε το ποδήλατο (για να μη μπορεί να φύγει) του ανάθεσε (ο λαός που τα δάνεια του είχαν φτάσει στο 150% του ΑΕΠ), να τον κυβερνήσει

Τι να κάνει όμως ο άνθρωπος όταν έχει να κάνει με ένα λαό (εμάς) που, από το 1945 μέχρι σήμερα, δεν άφησε τίποτα όρθιο; Όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις του συγκρούονται μετωπικά με τους Έλληνες Πολίτες που, όπως είπα στη αρχή, είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τα δεινά του χώρας._Κ.Κ.

Δημοσιεύτηκε από τον kavvathas

Δημοσιογράφος, εκδότης,παρατηρητής γεγονότων, (πρώην)οδηγός αγώνων. Πάντα χειριστής ανεποπτέρων, αεροπλάνων και ελικοπτέρων -Journalist, publisher, (ex)racing & rally driver. Pilot (glider, plane + helicopter) Η δραστηριότητα του Κώστα Καββαθά στο χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας ξεκίνησε το 1959 από το περιοδικό «Ταχύτης», που είχε ως αντικείμενό του τους αγώνες αυτοκινήτου. Eκδόθηκε για λίγο καιρό από την «Ecurie Eρμής», έναν από τους παλαιότερους συλλόγους φίλων της Αυτοκίνησης που ιδρύθηκαν στην Ελλάδα. Το 1963 ξεκίνησε η συνεργασία του με την εφημερίδα «Μεσημβρινή», στην οποία κράτησε τη στήλη του αυτοκινήτου για τρία περίπου χρόνια. Το 1966 δούλεψε στο εβδομαδιαίο περιοδικό επικαιρότητας «Άλφα», το πρώτο στα εγχώρια χρονικά του Τύπου που, στην ύλη του, είχε σελίδες αφιερωμένες στο αυτοκίνητο. Λίγο αργότερα χρονολογείται η πρώτη προσπάθεια να εκδόσει δικό του περιοδικό, με τον Γιάννη Μπαρδόπουλο, το «Τροχοί+Δρόμοι», η οποία όμως διακόπηκε λίγο πριν το τυπογραφείο!Από την πρώτη απόπειρα σώζονται λίγες φωτογραφίες, τις οποίες θα μπορέσετε να δείτε όταν το Ιστολόγιο γίνει, επιτέλους, portal. Μετά από σύντομο πέρασμα από το «Νέο Αυτοκίνητο» των αδελφών Αντώνη και Μιχάλη Γρατσία, εντάχθηκε στο επιτελείο του περιοδικού «Αuto Eξπρές» του Σπύρου Γαλαίου, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1967. Σύντομα ανέλαβε τη θέση του αρχισυντάκτη, διαδεχόμενος τον Κυριάκο Κορόβηλα. Τον Οκτώβριο του 1970 ίδρυσε, με τη σύζυγό του Σοφία, το περιοδικό «4ΤΡΟΧΟΙ» και, όπως ήταν λογικό, έριξε εκεί το βάρος της αρθρογραφίας του. Παρ' όλα αυτά βρήκε χρόνο να γράφει στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Επίκαιρα», που όλοι οι παλιοί γνωρίζουν και που θεωρείται –ακόμη και σήμερα που εκδόθηκε ένα με τον ίδιο τίτλο- ως το καλύτερο του είδους που εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Τα άρθρα του Κ.Κ. στα "Ε" θα συμπεριληφούν σύντομα και σε αυτό το ιστολόγιο. Άρθρα του δημοσιεύτηκαν επίσης στην εφημερίδα «Το Βήμα» από το 1991 ως το 1998, καθώς και για ένα ...μικρό διάστημα(!) στην «Καθημερινή», μία άλλη ιστορία, που επίσης θα μπορέσετε να απολαύσετε εδώ σαν μία σπαρταριστή (στηγελοιότητά της) "κωμωδία". Σήμερα, εκτός από τα περιοδικά των «Τεχνικών Εκδόσεων», ο Κώστας Καββαθάς αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», από το πρώτο της φύλλο. Στο ενεργητικό του συμπεριλαμβάνονται -μέχρι στιγμής- δύο βιβλία: «Porsche, ο άνθρωπος και τα αυτοκίνητα» του Richard von Frankenberg, που μετέφρασε στα ελληνικά το 1972 μαζί με δύο ακόμη συναδέλφους του και «Το βιβλίο του Πραγματικού Οδηγού». Τα κείμενά του, έντονα συναισθηματικά, περιέχουν σχεδόν τα πάντα: περιγραφές από διεθνείς κι ελληνικούς αγώνες, ιστορίες από τα παλιά χρόνια του αυτοκινήτου, συνεντεύξεις από σημαντικά στελέχη αυτοκινητοβιομηχανιών και συμπεράσματα από τις εξαντλητικές δοκιμές των εκάστοτε νέων μοντέλων, κοινωνική κριτική και σχόλια για τα καλώς ή τα κακώς κείμενα της χώρας και των ανθρώπων της. Στα πρώτα χρόνια των «4Τροχών» έγραφε και τεχνικά άρθρα, καθώς και "συμβουλές" για την ασφαλή και ασφαλή και γρήγορη οδήγηση. Με το πέρασμα των δεκαετιών όμως αφ' ενός το ενδιαφέρον μετατοπίστηκε από την τεχνολογία στα ζαντολάστιχα και αφ΄ετέρου άλλοι, ικανότεροι ανέλαβαν (μικρός Νίνης, Έλλη Κοκκίνου, γελοτοποιός του αυτοκράτορα κλπ) και ο Κ.Κ. αποφάσισε πως, αρκετά με τα "τεχνικά άρθρα" που, άλλοστε, δεν γίνονται καταληπτά από τον "ανθό" της ελληνικής νεολαίας -έτσι όπως τον κατάντησαν οι ανεπάγγελτοι "πολιτικοί". Το 2009 ο Κώστας Καββαθάς συμπλήρωσε 50 χρόνια δημοσιογραφικήςςς και 40 εκδοτικής ζωής αν και η τελευταία δεν είναι ακριβώς όπως την οραματιζόταν για λόγους που αναφέρονται σε άλλες σελίδες του ιστολογίου… Δείτε περισσότερα άρθρα

4 σκέψεις σχετικά με το “Η αλήθεια για τη κρίση”

Ο/Η Νικ. λέει:

07/02/2010 στο 15:37

Mετά από τόσα κακά που έκανε αυτός ο λαός, ας κάνει επιτέλους και ένα καλό.
Να ξεθάψει τα καριοφύλια, να βγει στους δρόμους, να στήσει μια κρεμάλα στο Σύνταγμα, και να απαλάξει τους άγιους αυτούς ανθρώπους απο τις τύψεις που τους κατατρώγουν τόσα χρόνια,επειδή δεν κατόρθωσαν να αφήσουν έστω και μια δραχμή,για τα έρμα τα φτωχά παιδιά τους, παρά τα δώσαν όλα για τον αχάριστο και άχρηστο αυτόν λαό.

Μου αρέσει!Μου αρέσει!

Απάντηση
Ο/Η kavvathas λέει:

07/02/2010 στο 17:31

Τι είναι αυτά που λέτε; Ποιοι «θα ξεθάψουν τα καριοφύλια»; Οι περισσότεροι Έλληνες τρέμουν τα …σκυλιά και φοβούνται τις κότες

Μου αρέσει!Μου αρέσει!

Απάντηση
Ο/Η Νικ. λέει:

07/02/2010 στο 19:04

Ε τότε ας φορέσουν αυτά τα ακριβά παπούτσια,τα πως τα λέτε,
οι κυρίες τις ακριβές τσάντες,και ας προχωρήσουν.

Μου αρέσει!Μου αρέσει!

Απάντηση
Ο/Η Σπύρος λέει:

08/02/2010 στο 10:00

μια ωραία ιστορία!
Καλημέρα, πλάκωσε μπόλικο διάβασμα φίλε με τα παλαιά κείμενα, ότι καλύτερο.

Μου αρέσει!Μου αρέσει!

Απάντηση